Από τις 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ στους κινηματογράφους:
Κ. ΣΙΝΕΠΛΕΞ & THE MALL OF CYPRUS Λευκωσία,
Κ. ΣΙΝΕΠΛΕΞ & ΡΙΟ Λεμεσός,
Κ. ΣΙΝΕΠΛΕΞ Λάρνακα, ΡΙΟ Πάφος.
Πρωταγωνιστούν: Vera Farmiga, Patrick Wilson, Ron Livingston, Lili Taylor, Joey King, Shanley Caswell, Hayley McFarland, Mackenzie Foy, Kyla Deaver, Sterling Jerins
Σκηνοθέτης: James Wan
Βασισμένη λοιπόν σε πραγματική ιστορία, η ταινία περιγράφει το πώς οι διεθνούς φήμης ερευνητές μεταφυσικών γεγονότων, Ed και Lorraine Warren, βοήθησαν μια οικογένεια που στοιχειωνόταν από μια σκοτεινή παρουσία, σε μια απομονωμένη φάρμα. Οι Warren, αναγκασμένοι να πολεμίσουν μια πανίσχυρη δαιμονική παρουσία, βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική υπόθεση της καριέρας τους….!
ΥΠΟΘΕΣΗ
1971. Έχοντας εναποθέσει όλες της τις οικονομίες στην αγορά ενός αρχοντικού νεοκλασικού διόροφου, σε μια απομονωμένη περιοχή του Rhode Island, η αγαπημένη επταμελής οικογένεια του Roger και της Carolyn Perron, θα επιχειρήσει ένα καινούργιο ξεκίνημα, σε ένα νέο τόπο.
Από τις πρώτες όμως κιόλας στιγμές στην ανακαινισμένη έπαυλη, οι καινούργιοι της ένοικοι, θα γίνουν μάρτυρες μυστηριωδών και δύσκολα εξηγήσιμων καταστάσεων. Κάποια απροσδιόριστης προέλευσης σημάδια στο κορμί της μητέρας, ο αιφνίδιος θάνατος του λατρεμένου κατοικίδιου, σκιές και τριγμοί στα δωμάτια των πέντε κοριτσιών, θα οδηγήσουν τα μέλη της οικογένειας στο συμπέρασμα πως στο σπίτι τους είναι στοιχειωμένο.
Έχοντας πλήρη άγνοια από το πώς να αντιμετωπίσουν μια τόσο ιδιαίτερη περίπτωση, θα ζητήσουν τη βοήθεια των ειδικευμένων στην αποκάλυψη δαιμόνιων Warren, που τυγχαίνει την ίδια περίοδο να έχουν διαλέξεις με κεντρικό θέμα τη δράση των μη αναπαυμένων πνευμάτων στην περιοχή τους.
Αναλαμβάνοντας την υπόθεση των Perron, οι Warren έρχονται αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής τους. Και μαζί με αυτούς και εμείς!
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η ταινία The Conjuring είναι εμπνευσμένη από το προσωπικό αρχείο των δαιμονολόγων Ed και Lorraine Warren. Πρωταγωνιστούν η υποψήφια για Όσκαρ Vera Farmiga (Up in the Air, Orphan) και ο Patrick Wilson (Young Adult, Prometheus) στους ρόλους των Lorraine και Ed αντίστοιχα. Μαζί τους ο Ron Livingston (The Odd Life of Timothy Green) και η Lili Taylor (Six Feet Under, τηλεοπτικό Hemlock Grove), στους ρόλους των Roger και Carolyn Perron (τους κατοίκους της φάρμας).
Το κάστ συμπληρώνουν οι Joey King, Shanley Caswell, Hayley McFarland, Mackenzie Foy και Kyla Deaver στους ρόλους των πέντε θυγατέρων των Perron, μαζί με την Sterling Jerins (επερχόμενο World War Z) που ενσαρκώνει την κόρη των Warren, Judy.
Η σκηνοθεσία είναι του James Wan (Saw, Insidious) και το σενάριο των Chad Hayes και Carey W.Hayes (The Reaping).
Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας, ο Wan και οι δυο σεναριογράφοι, εξέτασαν περίπου τέσσερις χιλιάδες περιπτώσεις στα αρχεία των Warren. Στόχος τους ήταν να ενσωματώσουν στην ταινία μερικές από τις πιο εκκεντρικές υποθέσεις που είχαν συναντήσει οι Warren στη διάρκεια της καριέρας τους, παραμένοντας ταυτόχρονα πιστοί στη συγκεκριμένη ιστορία της οικογένειας Perron.
Η Lorraine Warren, στα ογδόντα της πλέον, εξακολουθεί να θυμάται πολύ καλά το σπίτι των Perron. Αποκαλύπτει ότι με το που μπήκε μέσα, κατάλαβε αμέσως ότι ήταν στοιχειωμένο. Και ότι η επίσκεψή της στο σετ της ταινίας The Conjuring της έφερε στην επιφάνεια αυτό ακριβώς το συναίσθημα.
Κατά τη διάρκεια των πολλών τηλεφωνικών συνομιλιών που είχαν οι σεναριογράφοι με τη Lorraine, συνέβαιναν κάποιες περίεργες διακοπές, ακούγονταν περίεργοι ήχοι, ενώ πολλές φορές η γραμμή νεκρωνόταν. Ο Carey Hayes θυμάται ότι όταν την ρώτησαν αν αυτό είναι συνηθισμένο, η Lorraine τους απάντησε: «Ασφαλώς! Το σκοτάδι και το φως βρίσκονται σε αιώνια μάχη…».
Για την Carolyn, τη σύζυγο και μητέρα που έζησε τον τρόμο τρεις δεκαετίες πριν, ήταν πολύ δύσκολο να παρευρεθεί στα γυρίσματα, ακριβώς επειδή όλα ήταν πολύ ζωντανά ακόμα στο μυαλό της. Η ίδια αρνήθηκε να επιστρέψει και στο αγρόκτημα, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, καθώς δεν ήθελε να επανέλθουν και πάλι οι μνήμες της. Όμως, παρόλο που προσπάθησε να κρατήσει τις αποστάσεις της, αυτό δεν ήταν αρκετό. Ένα απόγευμα, ενώ αυτή και η οικογένεια της ήταν στο σετ, ξεκίνησε ένας μυστηριώδης και ανεξήγητος άνεμος, ο οποιός τους περικύκλωσε, παρόλο που τα γύρω τους δέντρα παρέμεναν εντελώς ακίνητα. Στην ίδια προκλήθηκαν τραυματισμοί, ενώ λίγο αργότερα, οι ηθοποιοί και το συνεργείο αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από το ξενοδοχείο τους, επειδή ξέσπασε πυρκαγιά.
Ο Peter Safran (παραγωγός) επιβεβαιώνει ότι η ανάγνωση του σεναρίου είχε μια περίεργη επίδραση πάνω του. Του άρεσε την πρώτη φορά που το διάβασε, αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να το διαβάζει το βράδυ πριν πέσει για ύπνο, επειδή μετά δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Μπορούσε να το διαβάζει μόνο νωρίς το πρωί, ώστε να μεσολαβήσει ολόκληρη μέρα πριν ξαπλώσει. Εκτός από αυτόν πολλοί άλλοι είχαν ακριβώς την ίδια αντίδραση. Η Vera Farmiga, η οποία ενσαρκώνει τη Lorraine Warren, παραδέχεται ότι της συνέβει το ίδιο. Διάβαζε το σενάριο με παύσεις γιατί της προκαλούσε ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα: τρόμο, δέος, σόκ. Και επιπλέων δεν ήθελε ποτέ να το διαβάζει στο σπίτι, γιατί δεν αισθανόταν ασφαλής. Ακόμα και έτσι όμως, όταν μια φορά ήταν εκτός σπιτιού και άνοιξε το laptop της, παρατήρησε ότι η οθόνη είχε πέντε νυχιές. Και ήταν σίγουρη ότι αυτή τη φθορά δεν την είχαν προκαλέσει τα παιδιά της ή εκείνη. Οπότε έκλεισε προσεκτικά το μηχάνημα, το έβαλε στην άκρη και προσπάθησε να μην πανικοβληθεί.
Η επιλογή του Wan να γυρίσει την ταινία με χρονολογική σειρά, επηρέασε κατά γενική ομολογία και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Η Taylor επιβεβαιώνει ότι αυτή η επιλογή ήταν εξαιρετική. Στην αρχή το σπίτι ήταν άδειο, όμως όσο μετακόμιζαν σ’ αυτό πράγματα, γινόταν όλο και πιο ζωντανό. Και η οικογένεια των Perron δεν είχε έρθει σε επαφή με κανένα άλλο άνθρωπο για δύο εβδομάδες, όταν ξαφνικά εμφανίζονται οι Warren, όπως ακριβώς και στην πραγματική ιστορία.
Αντί να επιλέξει να γυρίσει την ταινία σε θαμπό φιλμ ώστε να θυμίζει τη δεκαετία του 1970, ο Wan θέλησε περισσότερο να ανοίξει ένα ‘παράθυρο’ σε μια διαφορετική χρονική περίοδο και έτσι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει σύγχρονη τεχνολογία.
Η ταινία αυτή είναι η τέταρτη συνεργασία του Wan με τον διευθυντή φωτογραφίας John R. Leonetti. Ο Leonetti δοκίμασε πολλές φωτογραφικές μηχανές και φακούς για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα: ένα συνδυασμί ψηφιακής μηχανής Arriflex Arri Alexa που είναι πιο ευαίσθητη στο φως και μπορεί να αποτυπώσει καλύτερα στιγμιότυπα και λεπτομέριες υπό σκιά και φακούς Leica, που είναι οπτικά επίπεδοι, γρήγοροι, ακριβείς και αποτυπώνουν ρεαλιστικά.
Η αρχική φωτογραφία πραγματοποιήθηκε στο Wilmington της Βόρειας Καρολίνας, όπου οι δημιουργοί αναζήτησαν το τέλειο σπίτι για να αποτελέσει την κατοικία των Perron. Ο Cowan θυμάται την πρώτη μέρα που βγήκαν για αναζήτηση. Ο James ήθελε να βεβαιωθεί ότι όλα τα φώτα ήταν αναμμένα και ότι δεν υπήρχε τίποτα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Παρά το γεγονός ότι έχει κάνει πολλές ταινίες θρίλερ και είναι ιδιαίτερα επιτυχημένος σε αυτό το είδος, δεν είναι ένας από αυτούς που αγαπούν την ιδέα του τρόμου. Όμως ξέρει ακριβώς τί φοβίζει τους ανθρώπους επειδή και ο ίδιος τρομάζει με τα ίδια πράγματα.
Ο Wan σκηνοθετεί τις σκηνές με μεγάλη λεπτομέρια προκειμένου να προκαλέσει το αίσθημα του τρόμου στο κοινό. Παραδείγματος χάριν όταν ένας χαρακτήρας περπατά στο διάδρομο, έχει πάντα την κάμερα από πίσω, ώστε το κοινό να περπατά μαζί του, χωρίς να βλέπει τί είναι μπροστά. Οπότε αν συμβεί κάτι και τον τρομάξει, θα τρομάξουν και οι θεατές μαζί. Με την τακτική αυτή δημιουργεί το αίσθημα της ταύτισης με τους πρωταγωνιστές.
Το πραγματικό σπίτι των Perron, χτίστηκε το 1736 και τελευταία φορά κατοικήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του σαράντα ή του πενήντα. Τότε ήταν και η τελευταία φορά που δαπανήθηκαν σε αυτό χρήματα για επισκευές ή διακόσμηση. Όταν ήταν στις δόξες του, ήταν το πιο όμορφο σπίτι της κομητείας.
Από τη στιγμή που η προσωπικότητα του σπιτιού αποτυπωνόταν πάνω του από την επίδραση της παρόδου του χρόνου, τα χρώματα του δεν εξαρτιώνταν από το βάψιμο. Η Julie Berghoff (σχεδιάστρια παραγωγής) σημειώνει ότι κατά την περίοδο αυτή, τα σπίτια ήταν βαμμένα με φωτεινά χρώματα. Χρησιμοποιούνταν κυρίως τα λευκά, τα γκρι και οι γήινες αποχρώσεις. Τώρα, για τις ανάγκες του πρότζεκτ, το συνεργείο έκανε πολλές στρώσεις πλαστικού, οπότε οι τοίχοι έδιναν την εντύπωση ότι είχαν βάθος και το πέρασμα του χρόνου ήταν εμφανές πάνω τους.
Με διάφορες τεχνικές, δημιουργήθηκαν όμορφες ρωγμές, που έριχναν σκιές στις γωνίες. Κάποια πιο μικρά αντικείμενα, βάφτηκαν σε φωτεινά χρώματα, ένα ξεθωριασμένο πράσινο ή κόκκινο που έμοιαζε με μπορτό, στο χρώμα της σκουριάς.
Ο Leonetti χρησιμοποίησε μόνο μια λάμπα 250 βατ για να φωτίσει το κελάρι, μαζί με σπίρτα που άναβαν οι πρωταγωνιστές, όταν βρίσκονταν στο βαθύ σκοτάδι. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης φορητές κάμερες για τις τρομακτικές σκηνές, που οι ηθοποιοί έπρεπε να σέρνονται στο πάτωμα. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο επιχείρημα για τους χειριστές, οι οποίοι κυριολεκτικά έπρεπε να σύρονται κατά μήκος του στενού χώρου κάτω από το πάτωμα και πίσω από τον τοίχο, κρατώντας χαμηλά την κάμερα προκειμένου να τραβήξουν την σκηνή από χαμηλή οπτική γωνία.
Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία έξω από το σπίτι, ήταν το πανύψηλο δέντρο που δέσποζε στην αυλή των Perron. Καθώς ο Leonetti εξερευνούσε το φυσικό περιβάλλον της περιοχής Black River, του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το χρώμα του νερού, το οποίο ήταν μαύρο, εξαιτίας των ριζών των κυπαρισσιών. Έτσι, πρότεινε να τοποθετηθεί ένα δέντρο έξω από το σπίτι, όχι μόνο διότι θα μπορούσε να είναι σήμα κατατεθέν του σκηνικού, αλλά και ένα πολύ καλό σημείο, από το οποίο θα μπορούσε να κινηματογραφηθεί πιο εύκολα το σπίτι και το ποτάμι. Στον Wan, άρεσε πολύ η ιδέα αυτή και έτσι η ομάδα της Berghoff το κατασκεύασε δίπλα στην προβλήτα, στην άκρη του νερού.
Το πιο συναρπαστικό και περίεργο σημείο του πραγματικού σπιτιού των Warren, ήταν το μουσείο των μυστήριων αντικειμένων τους, το οποίο η παραγωγή έστησε εξ’ολοκλήρου σε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού. Στο μουσείο αυτό ο Ed και η Lorraine κρατούσαν όλα τα αντικείμενα που είχαν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν, στις τελετές και τους εξορκισμούς τους, με τη σκέψη ότι φυλάσσοντάς τα σε κάποιο ασφαλές μέρος, δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν ξανά κακό. Η Berghoff και η ομάδα της, δημιούργησαν επίσης εκ νέου, δεκάδες αντικείμενα για το σκοτεινό, επενδυμένο με ξύλο μουσείο.
Πληροφοριακά, ενημερώνουμε ότι υπάρχει ένας ιερέας που εξακολουθεί να ευλογεί ακόμα το πραγματικό σπίτι των Warren, σε εβδομαδιαία βάση.
Ο Wan παραδέχεται ότι η Annabelle, η κούκλα που ξαναδημιουργήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας, του φαινόταν τόσο ανατριχιαστική και τρομακτική, που δεν ήθελε να είναι μαζί της στο ίδιο δωμάτιο.
Ο Tony Rosen, ο οποίος δουλεύει στην εταιρεία Infinite SFX, σχεδίασε με πολύ πρωτότυπο τρόπο την Annabelle. Στη συνέχεια, με βάση το σχέδιο αυτό, δημιούργησε το αντίγραφό της κούκλας από πορσελάνη, ενώ χρησιμοποίησε animatronics για τις κινήσεις των ματιών, του στόματος και του κεφαλιού της. Το φόρεμα της κούκλας σχεδιάστηκε από την ενδυματολόγο Kristin M.Burke. Μετά από κάποια συζήτηση σχετικά με το αν η Annabelle θα έπρεπε να μοιάζει με μικρή Ολλανδέζα, η Kristin θυμάται: «Ο James σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να μοιάζει με νύφη και έτσι σχεδίασα ένα νυφικό που έμοιαζε πολύ με αυτό που φορούσε η γιαγιά μου το 1940.» Το μόνο πρόβλημα, ήταν το να βρεθεί μετάξι στην μικρή πόλη, οπότε το ύφασμα έγινε παραγγελία από το Λος Άντζελες. Στη συνέχεια, παλαίωσε και έβαψε το ύφασμα, προσθέτοντας κόκκινο χρώμα, κάτι που επιθυμούσε ο Wan. Επίσης, το τμήμα για τα μαλλιά δημιούργησε μια περούκα για την κούκλα, ενώ αποφασίστηκε να μην φοράει πέπλο, ώστε να μπορούν όλοι να βλέπουν καθαρά την απόκοσμη όψη της.
Καθώς υπήρχαν διαθέσιμες φωτογραφίες του Ed και της Lorraine, μελετώντας τόσο αυτές, όσο και μια σειρά φωτογραφιών στο διαδύκτιο, η Burke, μπόρεσε να δημιουργήσει μια σειρά κουστουμιών για τη Vera Farmiga και τον Patrick Willson, πανομιότυπη με της τότε εποχής.
Η Burke χάρηκε ιδιαίτερα όταν η Lorraine της είπε ότι ένα ζευγάρι παπούτσια που φορούσε η Farmiga, ήταν ολόιδια με κάποια δικά της που φορούσε εκείνα τα χρόνια.
Τα χρώματα στα φορέματα της Lili Taylor, που υποδύεται την Carolyn Perron, ενώ στην αρχή της ταινίας είναι πολύ θηλυκά, φωτεινά και κόκκινα, στη συνέχεια ξεθωριάζουν. Πιο συγκεκριμένα στις πρώτες σκηνές τη βλέπουμε να φορά ένα φωτεινό κόκκινο πουλόβερ. Την επόμενη φορά που θα την δούμε, το χρώμα του έχει μια ελαφρώς καφετί απόχρωση. Στο τέλος, καταλήγει να φορά μια γκρι μπλούζα και παντελόνι. Υπάρχει με δυο λόγια μια χαρακτηριστική και συμβολική αρνητική καμπή στα χρώματα. Όπως η ίδια χάνει τον εαυτό της, έτσι και το χρώμα ξεθωριάζει στα ρούχα της.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ JAMES WAN
ΕΡΩΤΗΣΗ: James, απ’ ότι έχω μάθει, είσαι θαυμαστής των Warrens για πολύ μεγάλο διάστημα. Πώς αισθάνθηκες όταν έφτασε η στιγμή να σκηνοθετήσεις μια ιστορία τους;
JAMES WAN: Πράγματι… Η αλήθεια είναι ότι θαυμάζω τους Warrens για το έργο τους από την γυμνασιακή μου ηλικία. Έμαθα γι’ αυτούς όταν έτυχε να παρακολουθήσω μια τηλεοπτική ταινία, την The Haunted, όπου στο τέλος της είχε σημείωση ότι η υπόθεση ήταν βασισμένη σε μια από τις περιπτώσεις των ερευνητών Warrens. Από τότε ήθελα να μάθω περισσότερα γι’ αυτούς. Ποιοι ακριβώς είναι και τι ακριβώς έκαναν. Και ομολογουμένως, από όταν άρχισα να κάνω ταινίες, πάντα είχα την επιθυμία να συμμετάσχω σε ένα πρότζεκτ με θέμα δικό τους. Επομένως αισθάνθηκα ιδιαίτερα ευτυχής με την ευκαιρία που μου δόθηκε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Επιδίωξες να συναντηθείς μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια;
JAMES WAN: Όχι… Δυστυχώς!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί; Δεν είχες την περιέργεια να τους γνωρίσεις και από κοντά;
JAMES WAN: Την περιέργεια την είχα, το θάρρος δεν είχα… Δεν ήξερα πώς να τους πλησιάσω, αλλά ούτε και αν οι ίδιοι ήθελαν να θυμούνται όσα έζησαν. Δεν ήθελα να τους αναστατώσω απλά και μόνο για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου..
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με ποιο τρόπο προσέγγισες εσύ την ιστορία;
JAMES WAN: Προσέγγισα την ιστορία όσο πιο πιστά γινόταν στα πραγματικά γεγονότα. Αρχικά μελέτησα τους Perron και τους Warren και ακολούθως τον λόγο για τον οποίο οι δύο αυτές οικογένειες ήρθαν κοντά. Έπειτα, μετά από συναντήσεις που είχα με τους Patrick, Vera, Ron και Lili, καταλήξαμε ότι δεν έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την ταινία μόνο ως μια ταινία τρόμου, αλλά ότι έπρεπε να δώσουμε και βάθος στο δράμα που βίωναν οι χαρακτήρες.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εκτός από το ζεύγος Perron, τραυματικά βιώματα στο σπίτι, πέρασαν και οι πέντε θυγατέρες τους. Πόσο εύκολη ήταν η σκηνοθετική καθοδήγηση των νεαρών κοριτσιών;
JAMES WAN: Οι νεαρές ήταν απίστευτες. Παρόλο το μικρό της ηλικίας τους, δρούσαν σαν έμπειρες επαγγελματίες ηθοποιοί. Μπορεί να ούρλιαζαν, να έκλαιγαν και να φρίκαραν κατά τη διάρκεια των λήψεων, όταν όμως έλεγα στοπ, επέστρεφαν άμεσα στην πραγματικότητα. Λές και δεν συνέβαινε τίποτα. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα μαζί τους. Δεν με δυσκόλεψαν καθόλου! Αντίθετα, στάθηκα πολύ τυχερός που τις είχα στο σετ. Είναι όλες τους πραγματικά ταλέντα και είμαι βέβαιος ότι θα έχουν λαμπρό μέλλον μπροστά τους!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Για την Vera Farmiga και τον Patrick Wilson τί έχεις να μας πεις;
JAMES WAN: Τα καλύτερα! Καταρχάς θέλω να σου πω ότι είμαι ένας από τους μεγαλύτερους φαν της Vera πολλά χρόνια τώρα. Κατ’ ακρίβεια έχω πάθει πλάκα μαζί της από όταν την είδα στην ταινία Running Scared. Θεωρώ ότι είναι μια από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της γενιάς της. Επίσης, έχει αυτά τα υπέροχα μάτια… Αυτά τα μάτια, που όταν τα κοιτάζεις σε ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους! Πραγματικά, αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής που την έχουμε στο καστ. Όχι μόνο γιατί την θαυμάζω προσωπικά, αλλά και γιατί θεωρώ ότι είναι η καταλληλότερη επιλογή που θα μπορούσαμε να κάνουμε για το ρόλο της Lorraine. Είναι δυναμική, θαρραλέα και συνάμα ευάλωτη. Ότι ακριβώς αναζητούσαμε!
Όσον αφορά τώρα τον Patrick, τα αισθήματα και τα πιστεύω μου γι’ αυτόν είναι ευρέως γνωστά, μετά από τη συνεργασία μας στο Insidious. Ο τύπος είναι αξιολάτρευτος! Και σαν ηθοποιός αλλά και σαν άνθρωπος. Έτσι, με το που πρωτοδιάβασα το σενάριο του The Conjuring, σκέφτηκα ότι ο Patrick θα ήταν ιδανικός για το ρόλο του Ed.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η συνεργασία σου με το Ron και τη Lily πώς ήτανε;
JAMES WAN: Όπως σου είπα και προηγουμένως, νιώθω πολύ τυχερός με το καστ μου. Η συνεργασία μου με όλους ήταν άψογη! Έτσι και με το Ron και τη Lily, περάσαμε μοναδικές στιγμές. Μακάρι να μου δίνεται η ευκαιρία κάθε φορά στην καριέρα μου να συνεργάζομαι με τόσο ταλαντούχους, έξυπνους, δραστήριους και αξιαγάπητους ανθρώπους.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ LORRAINE WARREN
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Lorraine, δεν φαντάζεστε πόσο ευγνώμων αισθάνομαι για το χρόνο που μου αφιερώνετε.
LORRAINE WARREN: Η χαρά όλη δική μου νεαρέ!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Απ’ ότι γνωρίζω, εσείς, έχετε παρακολουθήσει ήδη την ταινία The Conjuring, η οποία είναι βασισμένη πάνω σε μια δική σας αληθινή ιστορία. Τι έχετε να μας πείτε γι’ αυτήν;
LORRAINE WARREN: Πραγματικά η ταινία The Conjuring είναι συγκλονιστική! Δεν το λέω αυτό λόγω της προκατάληψής μου για την ταινία, αλλά γιατί ειλικρινά εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από τις λεπτομέρειες τις οποίες συμπεριέλαβαν σεναριακά αλλά και σκηνοθετικά. Παρακολουθώντας την, ξαναέζησα την υπόθεση του τότε…Όλοι οι συντελεστές, έκαναν φοβερή δουλειά! Κατάφεραν να μεταφέρουν με ρεαλισμό στην κινηματογραφική οθόνη, τα πλείστα απ’ όσα βιώσαμε την χρονιά εκείνη…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αλήθεια, πότε ήταν που συνειδητοποιήσατε ότι έχετε διορατικές ικανότητες;
LORRAINE WARREN: Αν θυμάμαι καλά, ήμουνα περίπου εννέα χρόνων, όταν άρχισα να βλέπω φώτα πίσω από ανθρώπους. Δεν το είπα όμως σε κανένα, ούτε και στους ίδιους μου τους γονείς, γιατί ήταν κάτι που τρόμαζε προσωπικά εμένα. Στην ουσία δεν μπορούσα να παραδεχτώ τις ικανότητες μου. Δεν ήθελα να διαφέρω από τους γύρω μου…Φοβόμουν την διαφορετικότητα…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ήταν αυτό που μεγαλώνοντας έκανε εσάς και τον σύζυγό σας Ed, να θέλετε να ερευνάτε μεταφυσικά γεγονότα και να δουλεύετε με στοιχειωμένους ανθρώπους, σε μια προσπάθεια βέβαια να τους βοηθήσετε να ξεφύγουν από τις σκιές που τους κυνηγούσαν;
LORRAINE WARREN: Γνωρίζεις το γνωμικό που λέει ‘Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον’; Ε λοιπόν πιστεύω ότι αυτό ήταν γραφτό για μας να κάνουμε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Όπως σου είπα και προηγουμένως, από μικρό παιδί, άρχισα να βλέπω φώτα πίσω από ανθρώπους. Μεγαλώνοντας, αυτές οι σκιές ήταν όλο και πιο ζωντανές στα μάτια μου και επιπλέων άρχισα να διαισθάνομαι πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν στους γύρω μου, ή πράγματα που επρόκειτο να τους συμβούν. Τότε ήταν που γνώρισα και το σύζυγό μου Ed. Και ξέρεις ποιο ήταν το απίστευτο; Το ότι ο Ed, μέχρι τα δώδεκά του χρόνια, μεγάλωνε μέσα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι. Έτσι, αφού είχε συνηθίσει στο μυστήριο, τον γοήτευαν οι ιστορίες με ‘φαντάσματα’. Έτσι, πιστεύω ότι αυτό που τον υποκινούσε στο να θέλει να μελετήσει οποιαδήποτε ιστορία άκουγε με φαντάσματα, ήταν το ότι ήθελε να διαπιστώσει αν και άλλοι άνθρωποι βιώνουν αυτά που βίωσε ο ίδιος στην παιδική του ηλικία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με δυο λόγια δηλαδή, η μοίρα ήταν αυτή που σας οδήγησε στη μελέτη των μεταφυσικών γεγονότων…
LORRAINE WARREN: Ακριβώς…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν επισκεφτήκατε για πρώτη φορά το αγρόκτημα των Perrons, για να τους βοηθήσετε να ξεφύγουν από τις σκιές που σας είχαν πει ότι τους κυνηγούσαν, τι ήταν αυτό που αποτέλεσε σημάδι για εσάς, ότι όντος κάτι πάει λάθος σε αυτό το σπίτι;
LORRAINE WARREN: Με το που μπήκα στο σπίτι ένιωσα το κρύο να διαπερνά το σώμα μου. Ακολούθως ζήτησα από την κα Perron την άδεια να περιηγηθώ στα δωμάτια του σπιτιού, ούτως ώστε να δω αν θα διαισθανόμουνα κάτι. Πραγματικά… μου είναι πολύ δύσκολο να σου περιγράψω το πόσο πολλή αρνητική ενέργεια λάμβανα…Πείστηκα αμέσως ότι το σπίτι ήταν στοιχειωμένο! Το ένιωσα!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αναρωτιέμαι, πώς νιώσατε όταν επισκεφθήκατε το σετ των γυρισμάτων της ταινίας και όταν συναντήσατε τον σκηνοθέτη James Wan;
LORRAINE WARREN: Φτάνοντας στο σετ, μπορώ να πω ότι ήμουνα αρκετά μπερδεμένη ψυχολογικά. Από τη μια, ένιωθα ωραία που κάποιοι άνθρωποι έδειξαν ενδιαφέρον στις ιστορίες που βίωσα με το σύζυγό μου και από την άλλη, μόνο στην ιδέα ότι θα αναβίωνα την ιστορία των Perron μέσω της ταινίας, ανατρίχιαζα, γιατί όπως πολύ σωστά γράφτηκε από πολλούς, πρόκειτε για την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής μου. Όσο για τον James Wan, τον συμπάθησα με την πρώτη ματιά. Είναι ένας άνθρωπος απλός, ευγενικός, με καλή ψυχή, ο οποίος αγαπάει πολύ αυτό που κάνει και πάνω απ’ όλα νοιάζεται πραγματικά για τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Επομένως, όταν τον γνώρισα, αισθάνθηκα σίγουρη ότι η υπόθεση μας βρισκόταν στα κατάλληλα χέρια.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς σας φάνηκαν η Vera Farmiga και ο Patrick Wilson ως Lorraine και Ed; Πιστεύετε ότι αντιμετώπισαν τους χαρακτήρες σας, εσάς και του συζύγου σας, όπως έπρεπε;
LORRAINE WARREN: Και η Vera αλλά και ο Patrick είναι εκπληκτικοί ηθοποιοί. Δεν περίμενα ποτέ μου να δω δυο ανθρώπους να υποδύονται εμένα και το σύζυγό μου τόσο πιστά. Χωρίς υπερβολή, παρακολουθώντας την ταινία, υπήρξαν στιγμές, αν όχι όλες, που ειλικρινά ένιωθα ότι έβλεπα εμάς. Χίλια μπράβο στα παιδιά. Δούλεψαν πολύ σκληρά και κατάφεραν να αναπαραστήσουν τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν. Δεν θα ξεχάσω το άγχος που είχαν όταν με επισκέπτονταν κατά τη διάρκεια προετοιμασίας τους. Ήθελαν να μάθουν όσες περισσότερες λεπτομέρειες ήταν δυνατό, ούτως ώστε να κατανοήσουν τους χαρακτήρες μας, τον τρόπο που δρούσαμε, τα συναισθήματά μας… Δούλεψαν με ζήλο, έδωσαν την ψυχή τους στο πρότζεκτ και είμαι σίγουρη ότι θα τα πάνε περίφημα σε ότι άλλο και αν κάνουν.
