Της Αλεξίας Καφετζή
Ο Χρήστος Χριστοφίδης, βουλευτής ΑΚΕΛ, μετά τη συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας και Πολιτισμού, ανάφερε τα πιο κάτω :
Το πρώτο θέμα που εξετάσαμε στην Επιτροπή Παιδείας σήμερα αφορά στη Σχολή Τυφλών. Μέσα από τη συζήτηση έχει προκύψει για ακόμα μια φορά ένα τεράστιο κενό που υπάρχει στην αντιμετώπιση και στήριξη των θεμάτων αναπηρίας για παιδιά μέχρι να πάνε στο νηπιαγωγείο, ηλικίας από μηδέν μέχρι τριών ετών.
Αυτό το κενό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί αυτή είναι η πιο καθοριστική περίοδος στη ζωή όλων μας. Αν καταφέρουμε να δώσουμε την αναγκαία στήριξη σε αυτή την κρίσιμη ηλικία στα παιδιά με αναπηρία είτε είναι τυφλά ή κωφά, είτε αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε άλλη αναπηρία, θα έχουμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα στη συνέχεια της ζωής τους.
Δυστυχώς εδώ υπάρχει ένα κενό, ενώ από το 2015 έχουμε καταθέσει ως ΑΚΕΛ μια συγκροτημένη πρόταση για την ανάγκη συνεργασίας του Υπουργείου Εργασίας, του Υπουργείου Παιδείας και του Υπουργείου Υγείας, ούτως ώστε να στηρίζονται αυτά τα παιδιά και οι γονείς τους και να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Μέσα από τη συζήτηση σήμερα προέκυψαν από τους γονείς κρίσιμα ζητήματα για αυτή την περίοδο. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν συνοδοί για αυτές τις ηλικίες. Ουσιαστικά, πρέπει οι γονείς να αφοσιωθούν και οι δύο ή ένας εκ των δύο στην στήριξη των παιδιών τους.
Ταυτόχρονα, βέβαια, συνεχίζουν να υπάρχουν ζητήματα σε σχέση και με τη Σχολή Τυφλών. Ξεκαθάρισε σήμερα, αν μη τι άλλο, ότι η επίσημη κυβερνητική θέση είναι ότι η Σχολή πρέπει να υπάγεται στο Υπουργείο Παιδείας. Δεν μπορούμε, όμως, να εκτιμούμε ότι υπάρχουν ανάγκες σε ειδικούς εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς για τα τυφλά παιδιά και την ίδια στιγμή να μαθαίνουμε ότι εν μέσω της χρονιάς μετακινούνται εκπαιδευτικοί και τοποθετούνται αλλού. Τι είναι πιο σημαντικό από τη στήριξη αυτών των παιδιών;
Θέλω να κλείσω με το θέμα της επιμόρφωσης όλων όσοι ασχολούνται με τα παιδιά με αναπηρία, στην προκειμένη περίπτωση με τα τυφλά παιδιά. Όσοι έρχονται σε επαφή με αυτά τα παιδιά πρέπει να περάσουν μια ελάχιστη επιμόρφωση, είτε είναι οι άνθρωποι του κυλικείου, είτε είναι οι άνθρωποι στην είσοδο ή οι οδηγοί των λεωφορείων. Πόσο μάλλον, όταν είναι εκπαιδευτικοί που, όπως έχουμε ακούσει, αρκετοί εξ αυτών δεν έχουν την αναγκαία επιμόρφωση και εξειδίκευση για χειρισμό των παιδιών αυτών.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη σχετική πρόταση του ΑΚΕΛ, ο Χρίστος Χριστοφίδης απάντησε ότι έχει κατατεθεί εκ νέου πριν από περίπου ένα μήνα στην Υπουργό Παιδείας.
Από το 2015, όποτε άλλαζε Υπουργός, καταθέταμε συνολική πρόταση δεκάδων σελίδων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών με αναπηρία, μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη πρόταση για στήριξη αυτών των παιδιών και των γονιών τους από τη μέρα που θα γεννηθούν.
Φανταστείτε τώρα δύο γονείς, οι οποίοι δεν έχουν το μορφωτικό επίπεδο και τα οικονομικά μέσα, αποκτούν αύριο ένα παιδί με αναπηρία και δεν γνωρίζουν πως πρέπει να το χειρίζονται, τι δυνατότητες παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία. Χρειάζονται οικονομική στήριξη, γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι για τις οικογένειες που έχουν παιδί με αναπηρία τα έξοδα είναι τεράστια. Υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται φυσικοθεραπεία ή άλλες θεραπείες, χρειάζονται εξειδικευμένο υλικό. Ποιος στηρίζει αυτές τις οικογένειες και αυτά τα παιδιά στα πρώτα τους βήματα;
Δεν φτάνουν μόνο τα ωραία λόγια για την Ακαδημία Κύπρου, σημασία έχει η στήριξη της
Είχα την πραγματική χαρά και ευλογία να παρακολουθήσω πρόσφατα την τελετή της Ακαδημίας Κύπρου στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου τιμήθηκαν διακεκριμένοι συμπατριώτες μας σε διάφορους τομείς. Όπως είπα και στην Επιτροπή, ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τόσο εμπνευσμένες και ουσιαστικές τοποθετήσεις σε μία εκδήλωση. Το λέω αυτό γιατί είναι η απόδειξη της σημασίας που έχει η Ακαδημία Κύπρου για τον τόπο μας: να προάγει την αριστεία, τις τέχνες, τον πολιτισμό και την επιστήμη.
Έχουμε χρέος, λοιπόν, ως πολιτεία, να στηρίζουμε την Ακαδημία όσο μπορούμε. Η Ακαδημία λειτουργεί με έναν καθηλωμένο προϋπολογισμό εδώ και αρκετά χρόνια.
Υπάρχουν σκέψεις για να γίνουν πολύ σημαντικά πράγματα, όπως να υπάρξει συντονισμός μεταξύ των πανεπιστημίων και του Υπουργείου Παιδείας για την αξιοποίηση, για παράδειγμα, της τεχνητής νοημοσύνης στην εκπαίδευση και αλλού και να δημιουργηθεί ένας κώδικας για τα όρια και τα πλαίσια χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης. Υπάρχει το κεφαλαιώδες ζήτημα της μαθησιακής στήριξης των παιδιών, τα οποία έζησαν την πανδημία. Λέχθηκε σήμερα -και είναι σωστό- ότι στις πλείστες χώρες υπήρξε μια «κατρακύλα» στα αποτελέσματα των διεθνών εξετάσεων, ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων της πανδημίας.
Όλα αυτά, λοιπόν, η Ακαδημία δεν μπορεί να τα κάνει διότι δεν έχει την αναγκαία στήριξη από το κράτος. Δεν φτάνει να λέμε ωραία λόγια στις εκδηλώσεις για τη σημασία αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί «άριστοι των αρίστων» και τι μπορούν να κάνουν για την πατρίδα μας. Σημασία έχει την ώρα της κρίσης να στηρίζουμε πραγματικά.
