Σύμφωνα με τα γεγονότα, η επίδικη κατοικία παραχωρήθηκε το 1977 στον πατέρα του 76χρονου, ο οποίος διέμενε με την οικογένειά του (σύζυγο και τέσσερα παιδιά) ως εκτοπισθείς από την Αμμόχωστο, συνεπεία της τουρκικής εισβολής. Ο πατέρας του 76χρονου απεβίωσε το 2007 και στην κατοικία διέμενε η μητέρα του, η οποία απεβίωσε τον Μάρτιο του 2015.
Μερικές ημέρες μετά ο 76χρονος υπέβαλε αίτηση όπως του παραχωρηθεί η επίδικη κατοικία αναφέροντας ότι, μεταξύ άλλων, είναι διαζευγμένος και δεν έτυχε καμίας κρατικής βοήθειας ως πρόσφυγας, ότι δεν διαθέτει κατοικία ή άλλη ακίνητη ιδιοκτησία και ότι είχε φροντίσει την μητέρα του με την οποία διέμενε πριν αυτή αποβιώσει, παρά τα δικά του προβλήματα υγείας.
Η ειδική επιτροπή η οποία εξέτασε την αίτηση αποφάσισε την έγκρισή της. Ωστόσο, η απόφαση ανατράπηκε από τον αναπληρωτή διευθυντή διαχείρισης τουρκοκυπριακών περιουσιών ο οποίος μάλιστα, έδωσε οδηγίες στον Έπαρχο Λεμεσού για ανάκτηση του υποστατικού. Ενδεικτική του πνεύματος της απόφασης είναι ένα απόσπασμα από τα έγγραφα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου σύμφωνα με το οποίο «ο Αν. Διευθυντής Υπηρεσίας Διαχείρισης Τ/Κ Περιουσιών απέρριψε το αίτημα και έδωσε οδηγίες στον Έπαρχο Λεμεσού για ανάκτηση του υποστατικού, εφόσον πρόκειται για υποστατικό σε περιοχή με μεγάλη εμπορική ανάπτυξη, που προσφέρεται για επαγγελματική χρήση και όχι για στεγαστικούς σκοπούς».
Το Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι «είναι βάσιμη η θέση του αιτητή ότι, ο Αν. Διευθυντής απέκλινε από την απόφαση της Ειδικής Επιτροπής, χωρίς να αιτιολογήσει την απόκλιση του».
Με αυτά τα δεδομένα το Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση απόρριψης του αιτήματος του 76χρονου για στέγασή του στο συγκεκριμένο ακίνητο, τονίζοντας την υποχρέωση των αρμόδιων υπηρεσιών για επανεξέταση της αίτησης.
Πηγή:philenews.com
