Δυο εβδομάδες συμπληρώθηκαν από την ημέρα που ξεκίνησε η εκδίκαση της μήνυσης που είχε καταθέσει το 2018 ο Τζόνι Ντεπ, εναντίον της πρώην συζύγου του, Άμπερ Χερντ για δυσφήμιση. Αφορμή αποτέλεσε άρθρο της ηθοποιού στην “The Washington Post”.
Πριν λίγες ώρες, ξεκίνησε η πολυαναμενόμενη κατάθεση της Άμπερ Χερντ. Αναφέρθηκε στο πώς ξεκίνησε “ο κύκλος βίας” που χαρακτήρισε τη σχέση των δυο σταρ, όπως τον χαρακτήρισε η ίδια. Συνήθως ο Τζόνι Ντεπ την κατηγορούσε πως είχε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Αρχικά ανέφερε ότι “παλεύω να βρω τις λέξεις για να περιγράψω πόσο οδυνηρό είναι αυτό που ζω τις τελευταίες εβδομάδες. Είναι φρικτό για μένα να κάθομαι εδώ και να ξαναζω τα πάντα. Να ακούω ανθρώπους που γνώριζα -κάποιους καλά, άλλους όχι- και τον πρώην σύζυγό μου, με τον οποίο μοιραζόμασταν τις ζωές μας, να μιλάνε για τη ζωή μας με τον τρόπο που το έχουν κάνει. Αυτό είναι το πιο οδυνηρό και δύσκολο πράγμα που έχω περάσει, σίγουρα“.
Όταν άρχισε να εξιστορεί τα γεγονότα από τη δική της μεριά, είπε πως “με έκανε να αισθάνομαι “βρώμικη” που κάνω αυτήν τη δουλειά, παρότι την κάνει κι εκείνος. Κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι, με ρωτούσε ‘αυτό θα φορέσεις, κοριτσάκι; Οk, κατάλαβα’. Πριν ένα event, είχα φορέσει ένα φόρεμα, μέσα στο οποίο αισθανόμουν πολύ όμορφη.
Τον ρώτησα αν με είχε δει. Ήταν η περίοδος που είχε σταματήσει να μου μιλάει -χωρίς να μου πει το λόγο- και γενικά, έδειχνε να είναι εκνευρισμένος μαζί μου. Μου απάντησε ‘ναι, όλος ο κόσμος σε είδε, κοριτσάκι. Κανείς δεν θα ξεχάσει τι ‘βγάζεις’ εκεί έξω, στον κόσμο. Έτσι θα σε θυμούνται. Αυτό άλλωστε, επεδίωκες’. Είχα νιώσει ντροπή για την επιλογή μου. Δεν σταμάτησε όμως, εκεί. Πάντα ήταν επικριτικός με τον τρόπο που ντύνομαι και με έκανε να αισθάνομαι πως προκαλώ και για αυτό μου δίνουν ρόλους.
Μετά, έρχονταν οι εκρήξεις. Πετούσε κάτι, έσπαγε κάτι. Λάτρευε να διαλύει τα έπιπλα στο σπίτι. Και τα τζάμια. Μια φορά ένα τζάμι κατέρρευσε ακριβώς από πίσω μου. Δεν χτύπησα, από καθαρή τύχη. Με αποκαλούσε πόρνη. Στην αρχή υπαινισσόταν αυτή τη λέξη, με σχόλια. Αλλά σιγά σιγά κλιμακωνόταν η κατάσταση και άρχισα να αναγνωρίζω το μοτίβο του. Ξεκινούσε με το να πετά κάτι, μετά χτυπούσε τον τοίχο πολύ κοντά στο κεφάλι μου, ουρλιάζοντας.
Έπειτα εξαφανιζόταν και όταν πια ήταν νηφάλιος επέστρεφε και μου έλεγε ότι δεν θα ξαναπιεί. Πως θα ‘καθαρίσει’. Γινόταν ένας υπέροχος, σχεδόν εξωπραγματικός, αλλά πραγματικός άνθρωπος. Ήταν απίστευτα ευαίσθητος, αστείος, γενναιόδωρος, ζεστός και ευγενικός τύπος. Με έκανε να νιώθω πως με λατρεύει. Ήταν άρδην διαφορετικός από τον άνθρωπο που μου προκαλούσε τρόμο. Αυτός είναι ο τρόπος που εξελίχθηκε η σχέση μας τον πρώτο χρόνο”.
Άμπερ Χερντ: “Αυτή ήταν η πρώτη φορά που με χτύπησε“
“Ήταν σε μια στιγμή τόσο ηλίθια και ασήμαντη, παρ’ όλα αυτά δεν θα τη ξεχάσω ποτέ, γιατί μου άλλαξε τη ζωή. Καθόμασταν στον καναπέ και μιλούσαμε νορμάλ, χωρίς εντάσεις.
Έπινε ένα ποτό και τότε δεν το είχα καταλάβει, αλλά μάλλον χρησιμοποιούσε κοκαΐνη από ένα βάζο που ήταν στο τραπέζι. Αντιλαμβάνομαι πως αυτό ακούγεται περίεργο, αλλά υπήρχε ένα vintage βάζο στο τραπέζι, με κοκαΐνη. Δεν τον είδα να κάνει χρήση εκείνη την ημέρα. Μόνο να πίνει αλκοόλ, ενώ μιλούσαμε. Είχαμε βάλει μουσική και απολαμβάναμε ο ένας την παρέα του άλλου.
Κάποια στιγμή τον ρώτησα για το τατουάζ που έχει στο χέρι του. Ήταν ένα μαύρο σημάδι, σαν να είχε φθαρεί από τα χρόνια. Δεν μπορούσες να διαβάσεις τι έγραφε. Τον ρώτησα τι γράφει. Μου απάντησε “Why No” (σ.σ. αναφέρεται στο τατουάζ με το όνομα της πρώην συντρόφου του Γουανινόνα Ράιντερ).
Σκέφτηκα ότι αστειεύεται, γιατί δεν έδειχνε να γράφει αυτές τις λέξεις. Σηκώθηκα από τον καναπέ και έφυγα νομίζοντας πως κάνει πλάκα. Με χαστούκισε. Εγώ γέλασα, γιατί σκέφτηκα πως κάνει πλάκα. Δεν κατάλαβα τι είχε συμβεί. Απλά τον κοιτούσα και γελούσα, σκεπτόμενη ότι θα γελούσε κι εκείνος με το αστείο του. Αντ’ αυτού μου είπε “νομίζεις ότι είσαι αστεία, σκύλα;” και με χαστούκισε ξανά. Τότε κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για πλάκα. Σταμάτησα να γελάω. Δεν ήξερα τι να κάνω, γιατί δεν με είχαν χτυπήσει ποτέ ξανά σε σχέση.
Είμαι ενήλικας, κάθομαι δίπλα στον άνδρα που αγαπώ κι εκείνος με χαστουκίζει, ενώ δεν υπάρχει λόγος. Στο δεύτερο χαστούκι καταλαβαίνω ότι δεν κάνει πλάκα και επειδή δεν ήξερα τι να κάνω, απλά στεκόμουν και τον κοιτούσα. Δεν αντέδρασα. Δεν φρίκαρα. Δεν αμύνθηκα. Δεν είπα κάτι. Τότε με χαστούκισε άλλη μια φορά. Πιο δυνατά.
Έχασα την ισορροπία μου. Ήμουν στην άκρη του καναπέ και έπεσα στο χαλί. Ξαφνικά αντιλήφθηκα πως μόλις μου είχε συμβεί ό,τι χειρότερο μπορούσε να μου συμβεί. Μέσα μου ευχόμουν έστω κι εκείνη την στιγμή, να πει ότι κάνει πλάκα. Γιατί δεν μου προκάλεσε τραύμα. Θυμάμαι να βλέπω το βρώμικο χαλί, πεσμένη σε αυτό και να σκέφτομαι ‘γιατί δεν παρατήρησα ποτέ πως το χαλί είναι τόσο βρωμερό’.
Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Τι να πω. Πώς να αντιδράσω. Ακόμα δεν είχα χωνέψει τι είχε συμβεί. Δεν ήθελα να τον εγκαταλείψω. Δεν ήθελα να είναι αυτή η πραγματικότητα της ζωής μου με τον άνδρα που αγαπούσα. Ήξερα πως δεν υπάρχει επιστροφή από αυτήν την στιγμή. Δεν είμαι ηλίθια.
Ξέρω πως δεν μπορείς να χτυπάς μια γυναίκα, δεν μπορείς να χτυπάς έναν άνδρα -ή όποιον άλλον. Ήξερα ότι ήταν λάθος και πως έπρεπε να φύγω. Αλλά δεν έφυγα. Δεν έφυγα καν από το δωμάτιο. Εύχομαι να το είχα κάνει. Να με έχω υπερασπιστεί. Να έχω βάλει ένα όριο“. Εκείνη τη στιγμή η Άμπερ Χερντ ξέσπασε σε κλάματα μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου και συνέχισε:
“Το μόνο που έκανα ήταν να συνεχίσω να κοιτάω το βρώμικο χαλί, προσπαθώντας να βρω τη δύναμη να σηκωθώ. Να ανοίξω την πόρτα και να φύγω. Σιγά σιγά σηκώθηκα, τον κοίταξα στα μάτια και πριν το καταλάβω, άρχισε να κλαίει. Δεν είχα δει ξανά έναν ενήλικα άνδρα να κλαίει, εκτός από τον πατέρα μου, στην κηδεία της γιαγιάς μου. Τα δάκρυα έπεφταν από τα μάτια του, γονάτισε, έπιασε το χέρι μου και υποσχέθηκε πως δεν θα το ξανακάνει. Μου είπε ‘συγγνώμη μωρό μου. Νόμισα ότι έχω νικήσει τον fucker και τον έχω βάλει στην άκρη. Πως έχω τελειώσει με αυτό το τέρας”.
Και αμέσως η Άμπερ Χερντ πρόσθεσε:
“Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν ότι είναι απίστευτο που κλαίει, αλλά το γεγονός ότι με χτύπησε μια φορά σημαίνει πως θα το ξανακάνει, σωστά; Έφυγα από το σπίτι χωρίς να πω λέξη. Πήγα και κάθισα στο αυτοκίνητο μου. Δεν ήθελα να πάω κάπου. Θυμάμαι έβλεπα την ανάσα μου στο τζάμι του παραθύρου, όπως προσπαθούσα να αποκτήσω τη δύναμη να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω. Είχα διαλυθεί. Μετά αρκετή ώρα, έβαλα μπροστά τη μηχανή και κίνησα για το σπίτι μου. Δεν θυμάμαι τι έκανα, όταν έφτασα σπίτι. Πήγα στη ψυχολόγο μου και της είπα τι είχε γίνει”.
Στη συνέχεια η Άμπερ Χερντ ανέφερε πως τα ναρκωτικά και το αλκοόλ ήταν το καύσιμο, για την ακανόνιστη συμπεριφορά του ηθοποιού, ο οποίος όπως κατέθεσε. ήταν διαφορετικός όταν έπαιρνε speed, άλλος όταν κατανάλωνε οπιούχα και τελείως διαφορετικός όταν έπαιρνε κοκαΐνη.
“Κι έτσι έπρεπε να προσέχω, ώστε να αναγνωρίζω κάθε διαφορετική εκδοχή“. Ο ηθοποιός έχει ομολογήσει πως είχε θέμα εξάρτησης με συνταγογραφούμενα φάρμακα. Πρόσθεσε ότι δεν είχε ποτέ εξάρτηση από το αλκοόλ.
Η κατάθεσή της θα συνεχιστεί.
