«Μπορείς να ξεχωρίσεις την μορφή τους μέσα στο πλήθος. Ίσως τους δεις να προσπερνάνε βιαστικά, πρόσωπα που κάτι σου θυμίζουν, πρόσωπα γνώριμα σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη που όμως έχει σπάσει. Γιατί τα όνειρα έχουν γίνει εφιάλτες και ο χρόνος κόλλησε μέσα σε μια στιγμή, μια θολή ακαθόριστη γραμμή που δεν υπάρχει γυρισμό…»
Δίπλα σου ένας άνθρωπος που κοιτάζοντας τον λες «για δες ένα πρόσωπο που έχει… σαν άγγελος». Ήσυχος και φιλήσυχος. Κοιτάζει μόνο την δουλειά του, την οικογένεια του. Παράδειγμα προς μίμηση θα είναι για τους γύρω του. Ο γιός που θα ήθελε κάθε μάνα και ο άντρας των ονείρων κάθε γυναίκας.
Τι κρύβει όμως η ψυχή του καθενός δεν έχει να κάνει με την εμφάνιση και την συμπεριφορά. Μιας και ένας τέτοιος «τέλειος» φαινομενικά άνθρωπος ήταν ικανός να κάνει ορισμένα από τα πιο φρικαλέα εγκλήματα στην Ελλάδα.
Ανοίγοντας το χρονοντούλαπο των εγκλημάτων συναντούμε τον Αντώνη Δάγλη. Γνωστός και ως ο «δολοφόνος των ιερόδουλων με το πριόνι».
Η δράση του Αντώνη Δαγλή, που αποκαλύφθηκε τον Ιανουάριο του 1996, άφησε άφωνη την κοινή γνώμη. Τα εγκλήματά του -τρεις δολοφονίες ιερόδουλων, τεμαχισμός πτωμάτων, απόπειρες ανθρωποκτονιών, ληστείες κ.α.- χαρακτηρίστηκαν ως ιδιαιτέρως ειδεχθή και προκάλεσαν ποικίλες συζητήσεις για την προσωπικότητα του δράστη. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών, αλλά ο ίδιος αποφάσισε να τιμωρήσει τον εαυτό του ακόμα πιο αυστηρά…
Το φθινόπωρο του 1995, ο φόβος είχε αρχίσει να σκεπάζει τα «στέκια» των ιερόδουλων της Αθήνας. Σε διάστημα δύο μηνών, οκτώ γυναίκες είχαν δεχτεί επιθέσεις από έναν άγνωστο νεαρό, που κυκλοφορούσε με ένα λευκό φορτηγάκι, παρουσιαζόταν ως πελάτης και αφού επιχειρούσε να τις στραγγαλίσει κατόπιν τις λήστευε.
Η πρώτη επίθεση έγινε στις αρχές Σεπτεμβρίου σε «πιάτσα» στη συμβολή των οδών Σωκράτους και Ευριπίδου. Ο άγνωστος σταμάτησε το φορτηγάκι στο σημείο που βρισκόταν η 46χρονη Θ. Μαλέλη. «Πόσα παίρνεις;» την ρώτησε. «Ένα πεντοχίλιαρο» απάντησε αυτή και επιβιβάστηκε στο φορτηγάκι. «Τον πήρα γιατί τον έκοψα σωστό» θα πει αργότερα η ίδια. «Ήταν απότομος και νευρικός, αλλά δεν μου ζήτησε ανωμαλίες. Την πρώτη φορά έγινε ό,τι έγινε κι έφυγε. Μετά από δύο μέρες, νάτος πάλι (…). Σταματάει με το φορτηγό μπροστά μου και με παίρνει. Στο φορτηγό είχε κρεβάτι και τέσσερα μαχαίρια. Πήγαμε λίγο πιο πέρα, στο πάρκινγκ. Το ‘κάναμε’ και του λέω ‘πλήρωσέ με να φύγω’. Εκεί ήταν που άναψε. ‘Δεν θα σε πληρώσω και θα μου δώσεις το πεντοχίλιαρο που σου ‘δωσα την άλλη φορά’ φώναξε. ‘Μωρέ τι λες’ πετάγομαι. Με στριμώχνει στη γωνία και βγάζει μαχαίρι. Το ακουμπάει στο λαιμό μου. (…) Τα μάτια του γυάλιζαν. Παγώνω από το φόβο μου. Του δίνω τις 11.000 δρχ. που είχα. (…) Φοβήθηκα τόσο που έκανα μια εβδομάδα να βγω, (…) ούτε το είπα στην αστυνομία» (από συνέντευξή της στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» – 28 Ιανουαρίου 1996).
Στις 7 Σεπτεμβρίου, ο ίδιος άνδρας αποπειράθηκε να στραγγαλίσει με σχοινί, στην περιοχή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας την 38χρονη Δ. Βεντούρη – Βλαχάκη και τελικώς την λήστεψε, αποσπώντας της 49.000 δρχ.
Λίγες μέρες μετά, σε πάρκινγκ της οδού Χαριλάου Τρικούπη, η 29χρονη Αλ. Μηλιώνη δέχτηκε επίθεση από το νεαρό, ο οποίος επιχείρησε να την στραγγαλίσει και τελικά της αφαίρεσε 10.000 δρχ.
Στα μέσα Σεπτεμβρίου, ο άγνωστος επιτέθηκε και πάλι, αυτή τη φορά στην Κ. Μαγδαληνού, 31 ετών, στη γωνία των οδών Σόλωνος και Μαυρομιχάλη. Ο άνδρας αποπειράθηκε να την στραγγαλίσει και τελικώς άρπαξε 100.000 δρχ. από τις εισπράξεις της βραδιάς.
Λίγες μέρες μετά, στο δρόμο του βρέθηκε η 30χρονη Αγγλίδα Αν Χάμσον. «Με πήρε από την Σόλωνος και με το φορτηγάκι με οδήγησε σε ένα ερημικό μέρος, κοντά στο Μοναστηράκι» θα πει αργότερα η ίδια. «Έσφιξε γύρω από το λαιμό μου ένα σκοινί και με ανάγκασε να του κάνω στοματικό έρωτα. Εκείνη την ώρα μου είπε πως ‘όλες οι πουτάνες πρέπει να πεθάνουν’. Του εξήγησα πως εγώ δεν ήμουν μία κοινή γυναίκα και πως ήμουν αναγκασμένη να κάνω αυτή τη δουλειά γιατί ήθελα να μαζέψω χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής στην πατρίδα μου. Τότε εκείνος μου είπε: ‘Καλά, φύγε. Αλλά να προσέχεις’. Και με το ίδιο φορτηγάκι με γύρισε στη Σόλωνος» (κατάθεση στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθήνας).
Στις αρχές Οκτωβρίου, η 33χρονη Ευμ. Μπαρμπούδη ήταν το νέο θύμα του άγνωστου άνδρα. Ο δράστης οδήγησε την ιερόδουλη σε ερημική περιοχή κατά μήκος της λεωφόρου Ποσειδώνος και αφού αποπειράθηκε να την στραγγαλίσει, της άρπαξε 10.000 δρχ.
Περίπου μία εβδομάδα μετά, επίθεση δέχτηκε η Α. Ζαχαρίου, σε ένα πάρκινγκ της οδού Σόλωνος. Εκεί, όπως διηγήθηκε η ίδια, ο νεαρός άνδρας «μου πήρε την τσάντα και 30.000 δρχ. και μου έριξε μια μπουνιά», ενώ πριν φύγει την απείλησε πως «θα σε σκοτώσω αν σε ξαναδώ».
Στις 18 Οκτωβρίου, ο ίδιος άνδρας αποπειράθηκε να στραγγαλίσει την Π. Καϊτατζή, 29 ετών, σε ερημική τοποθεσία στη λεωφόρο Ποσειδώνος.
Τεμαχισμός
Οι επιθέσεις αυτές τρομοκράτησαν τις ιερόδουλες στις διάφορες «πιάτσες» της Αθήνας, αλλά δεν κινητοποίησαν την αστυνομία, η οποία δεν είχε στα χέρια της καμιά επίσημη καταγγελία. Όμως, στις 29 Οκτωβρίου, η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία, όταν στην περιοχή κοντά στα διόδια της Τραγάνας (εθνική οδός Αθήνας – Λαμίας) ανακαλύφθηκε τυχαία το τεμαχισμένο πτώμα της 29χρονης ιερόδουλης Ελένης Παναγιωτοπούλου. Τα κομμένα μέλη είχαν σκορπιστεί σε διάφορα σημεία της περιοχής, ενώ το συγκλονιστικότερο στοιχείο ήταν πως ο δολοφόνος είχε αφαιρέσει τα σπλάχνα και είχε κόψει τις θηλές από τους μαστούς του θύματος. Ως αιτία θανάτου προσδιορίστηκε ο στραγγαλισμός, ενώ ο ιατροδικαστής Χρ. Λευκίδης έκανε λόγο για «εξτρεμιστικό κανιβαλισμό»!
Σχεδόν δύο μήνες μετά, το μεσημέρι της 25ης Δεκεμβρίου, σε ένα αδιέξοδο στενό της οδού Ορφέως στην περιοχή του Βοτανικού, διερχόμενοι διαβάτες ανακάλυψαν το πτώμα νεαρής γυναίκας. Ήταν ημίγυμνη, φορώντας μόνο το κάτω εσώρουχο, ενώ δίπλα της βρέθηκαν πεταμένα τα ρούχα της και η τσάντα με τα προσωπικά της αντικείμενα. Γρήγορα διαπιστώθηκε πως ο θάνατός της οφειλόταν σε στραγγαλισμό, ενώ παράλληλα εξακριβώθηκε η ταυτότητά της: επρόκειτο για την 26χρονη ιερόδουλη Αθηνά Λαζάρου.
Η αποκάλυψη των δύο αυτών πτωμάτων, δημιούργησε πανικό ανάμεσα στις ιερόδουλες και κινητοποίησε τις αστυνομικές αρχές, καθώς αμέσως μετά τον εντοπισμό του δεύτερου πτώματος έφτασαν στην Ασφάλεια οι καταγγελίες δύο γυναικών που γλίτωσαν. Οι γυναίκες αυτές περιέγραψαν τα χαρακτηριστικά του υπόπτου και κατέθεσαν πως αυτός κινείται μ’ ένα λευκό φορτηγάκι. Οι αστυνομικοί έδειξαν στις γυναίκες φωτογραφίες σεσημασμένων και εκεί, ανάμεσα σε άλλες, αυτές αναγνώρισαν τον άνθρωπο που τους επιτέθηκε. Επρόκειτο για τον 22χρονο Αντώνη Δαγλή, έναν ξανθό νεαρό με γαλανά μάτια, ο οποίος εργαζόταν, ως οδηγός, στο εργοστάσιο «Πέρλα» στην περιοχή του Ρέντη και κατοικούσε το τελευταίο διάστημα μαζί με τη μητέρα του σ’ ένα ισόγειο διαμέρισμα, στη Νίκαια του Πειραιά. Σε ηλικία 14 ετών, είχε κατηγορηθεί για αποπλάνηση ανήλικης και είχε προφυλακιστεί για έξι μήνες στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων (Σ.Κ.Α.) του Κορυδαλλού, αν και αργότερα αθωώθηκε. Λίγο καιρό μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη, ξανά, για παράνομη οπλοφορία, καθώς περιφερόταν τις νυχτερινές ώρες στον κήπο του Ζαππείου κρατώντας ένα μαχαίρι.
Αμέσως, ο ύποπτος τέθηκε αμέσως σε διακριτική παρακολούθηση. Αστυνομικοί με πολιτικά παρακολουθούσαν το σπίτικαι το λευκό φορτηγό, προσπαθώντας να συλλέξουν πληροφορίες. Στις 21 Ιανουαρίου 1996, ο Αντ. Δαγλής θεάθηκε να κινείται στη λεωφόρο Ποσειδώνος και να διαπραγματεύεται με κάποιες ιερόδουλες. Οι αστυνομικοί επιδίωκαν να τον συλλάβουν επ’ αυτοφώρω, αλλά καθώς αυτό δεν ήταν εύκολο και φοβούμενοι ότι ήταν πιθανό να χάσουν τα ίχνη του, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη σύλληψή του. Έτσι, στις 24 Ιανουαρίου τον συνέλαβαν την ώρα που βρισκόταν στο επίμαχο φορτηγό. Στο εσωτερικό του, στο οποίο είχε τοποθετηθεί ένα παλιό στρώμα από αφρολέξ και υπήρχε κι ένα κουτί με εργαλεία, βρέθηκε ένας μικρός ξυλόγλυπτος σταυρός, που αποδείχθηκε πως ανήκε στην Ελ. Παναγιωτοπούλου. Οι αστυνομικοί ένοιωσαν ανακουφισμένοι. Τώρα πια ήταν βέβαιοι πως είχαν στα χέρια τους τον δράστη.
Μετά από πολύωρη ανάκριση και κάτω από τα συντριπτικά σε βάρος του στοιχεία, ο Αντ. Δαγλής ομολόγησε πως, πράγματι, αυτός ήταν ο δράστης των δύο δολοφονιών και παραδέχτηκε πως τον προηγούμενο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, είχε διαπράξει οκτώ απόπειρες στραγγαλισμού και ληστείες σε βάρος ιερόδουλων.
Οι λεπτομέρειες των φόνων, όπως τις περιέγραψε ο Αντ. Δαγλής στην ομολογία του, σόκαραν ακόμα και τους πλέον έμπειρους αστυνομικούς.
Τον πρόσβαλε…
Τα μεσάνυχτα της 28ης Οκτωβρίου, με το φορτηγό του, το οποίο είχε μετατρέψει σε «κρεβατοκάμαρα», πέρασε από την «πιάτσα» της οδού Σόλωνος και επιβίβασε την Ελ. Παναγιωτοπούλου. Την οδήγησε σε ένα πάρκινγκ στο κέντρο της Αθήνας, όπου κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής, τη στραγγάλισε με τα χέρια. Ήθελε, όμως, να εξαφανίσει το πτώμα. «(…) Αφού μετέφερα το πτώμα με το αυτοκίνητό μου σε περιοχή μετά το Σχηματάρισε ερημικό δρόμο (…) το τεμάχισα με ένα σιδεροπρίονο, που είχα στο αυτοκίνητό μου και στη συνέχεια πέταξα τα κομμάτια του τεμαχισμένου πτώματος κάτω από ένα πάρκινγκ της εθνικής οδού, σε περιοχή μετά τα διόδια της Τραγάνας. Τα χέρια και τα πόδια τα πέταξα μέσα στη θάλασσα, το υπόλοιπο σώμα όπως το είχα δεμένο στις σακούλες, το άφησα έξω από τη θάλασσα κοντά στον τοίχο του πάρκινγκ, εκτός από τα εντόσθια και τα έντερα, που τα έβγαλα και τα άφησα στο χώρο που τεμάχισα το πτώμα» (απολογία Αντ. Δαγλή στην Ασφάλεια Αττικής στις 25/1/1996, δημοσιευμένη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» – 29 Ιανουαρίου 1996). Όπως διευκρίνισε ο ίδιος, έβγαλε τα σπλάχνα «για να γίνει πιο γρήγορα η αποσύνθεση του πτώματος και να μη βρεθεί από κανέναν». Στη θάλασσα πέταξε, επίσης, το σιδηροπρίονο και το μαχαίρι που είχε χρησιμοποιήσει.
Η πρώτη σελίδα της απολογίας του Αντ. Δαγλή στην Ασφάλεια Αττικής, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» στις 29/1/1996
Τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, ο Αντ. Δαγλής πήρε με το αυτοκίνητό του την Αθ. Λαζάρου και την οδήγησε στην οδό Ορφέως, στον Βοτανικό. Όπως είπε αργότερα ο ίδιος, κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, η Αθ. Λαζάρου τον πρόσβαλε για το μέγεθος του γεννητικού του οργάνου. Τότε, τράβηξε ένα σκοινί, που είχε στο αυτοκίνητο και το πέρασε γύρω από το λαιμό της. Εκείνη, προσπάθησε χωρίς αποτέλεσμα να αντισταθεί, χρησιμοποιώντας το αναισθητικό σπρέι που είχε μαζί της. Μόλις ο Αντ. Δαγλής διαπίστωσε πως η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή, την πέταξε ημίγυμνη στο δρόμο, αφού πρώτα άρπαξε τα χρήματα που είχε στο τσαντάκι της.
Στις 27 Ιανουαρίου, η Θ. Μαλέλη, που είχε δεχτεί την επίθεση του Αντ. Δαγλή στις αρχές Σεπτεμβρίου, θα πει, μιλώντας στην εφημερίδα «Έθνος»: «Εγώ κάνω πιάτσα στη Σωκράτους. Την Αθηνά και την Ελένη τις ήξερα. Με την Ελένη πολλά βράδια δουλεύαμε μαζί. Ήταν καλή κοπέλα. Τη βράδυ που την σκότωσε είμαστε εγώ, η Ελένη και η Μαγδαληνού στη Σόλωνος. Είχε περάσει ένας μήνας και δεν τον είχα ξαναδεί στα μέρη μας τον Δαγλή. Εκείνο, όμως, το βράδυ, τη στιγμή που είχα συνεννόηση για πελάτη, βλέπω να περνάει το φορτηγό. Σταματάει κοντά στην Ελένη και της φωνάζω: ‘Μην πας μ’ αυτόν’. Δεν με άκουσε. Από την άλλη μέρα εξαφανίστηκε» (από συνέντευξή της στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» – 28 Ιανουαρίου 1996).
Μετά τις αποκαλύψεις αυτές, οι αστυνομικοί ανέσυραν από το αρχείο μια παλαιότερη υπόθεση, όταν τον Οκτώβριο του 1992 είχαν ανακαλυφθεί τα μέλη τεμαχισμένου γυναικείου σώματος, αφού υπήρχαν πολλές ομοιότητες με τον τρόπο δολοφονίας της Ελ. Παναγιωτοπούλου. Τέσσερις μέρες μετά τη σύλληψή του, ο Αντ. Δαγλής ομολόγησε πως ήταν ο δράστης και αυτού του εγκλήματος.
Στις 26 Οκτωβρίου 1992, με ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, είχε πάρει από την «πιάτσα» της οδού Σέκερη (Κολωνάκι) μία αλλοδαπή γυναίκα, περίπου 35 ετών με το όνομα «Καίτη» και κατευθύνθηκαν στην περιοχή του Καρέα, κοντά στην αεροπορική μονάδα. Εκεί, κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής, την στραγγάλισε με τα χέρια. Φοβήθηκε, όμως, μήπως κάποιοι τον είχαν δει κι αποφάσισε να εξαφανίσει το πτώμα. Έτσι, επέστρεψε στο σπίτι του, πήρε το μαχαίρι, το σιδηροπρίονο, τρία παντελόνια, ένα σακάκι και μεγάλες σακούλες απορριμμάτων και γύρισε στον Καρέα, όπου είχε αφήσει το πτώμα. Τεμάχισε το πτώμα σε περισσότερα από 30 (!) κομμάτια, αλλά το πλέον φοβερό ήταν ότι έγδαρε το θύμα, έκοψε τμήματα από τους μαστούς, τις θηλές και τα γεννητικά όργανα και ξερίζωσε τους πνεύμονες, την καρδιά και τα εντόσθια! Στα τρία παντελόνια τοποθέτησε ακρωτηριασμένα μέλη και τα άφησε στην οδό Ριζάρη, έξω από το Πολεμικό Μουσείο, μια σακούλα άφησε στη διασταύρωση των οδών Χάρητος και Πλουτάρχου (Κολωνάκι) και άλλη μία στην οδό Μαρκόνι, στην περιοχή του Βοτανικού, περιοχή την οποία γνώριζε καλά «γιατί περνάω κάθε μέρα από κει και πηγαίνω πράγματα στο πρακτορείο με το φορτηγό μου» (από την απολογία του Αντ. Δαγλή στην Ασφάλεια Αττικής). Τέλος, πέταξε τη σακούλα, όπου είχε βάλει το κεφάλι του θύματος, στον Κηφισό ποταμό.
Η αποκάλυψη του εγκλήματος έγινε στις 27 Οκτωβρίου όταν στον Βοτανικό βρέθηκε, σε κατάσταση αποσύνθεσης, το ένα πόδι του θύματος. Δύο μέρες αργότερα, η φοβερή δυσοσμία που αναδυόταν από τα σκουπίδια της οδού Ριζάρη τράβηξε την προσοχή μιας διερχόμενης γυναίκας, η οποία ειδοποίησε τη διεύθυνση του Πολεμικού Μουσείου και ακολούθως ενημερώθηκε η αστυνομία. Οι αστυνομικοί βρήκαν στα τρία δεμένα παντελόνια τμήματα του σώματος της άτυχης γυναίκας, μεταξύ των οποίων και τον θώρακα. «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εγκληματική πράξη, που ξεπερνάει κάθε όριο λογικής» είχε δηλώσει τότε ο ιατροδικαστής Χρ. Λευκίδης. «Ένας φοβερός βανδαλισμός σε ένα ανθρώπινο κορμί. Ένα έγκλημα, που η κτηνωδία και η βαρβαρότητα δεν έχουν τέλος».
Σημειώνεται, πάντως, πως μέχρι τη σύλληψη του Αντ. Δαγλή, τα στοιχεία της γυναίκας παρέμεναν άγνωστα, καθώς σε αυτό το διάστημα κανείς δεν την είχε αναζητήσει, ενώ τα δακτυλικά της αποτυπώματα δεν είχαν καταχωρηθεί στο αρχείο της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας, αφού εικαζόταν πως είχε μπει παράνομα στην Ελλάδα.
Οι αποκαλύψεις αυτές, άφησαν άναυδη την κοινή γνώμη. «Κάτι μου συνέβαινε την ώρα που έκανα έρωτα με τις γυναίκες, κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω» ισχυρίστηκε ο ίδιος ενώπιον των αστυνομικών. «Χωρίς να καταλαβαίνω πώς και γιατί, τα χέρια μου γλιστρούσαν και έφταναν στο λαιμό των γυναικών για να τις στραγγαλίσω» (κατάθεση Αντ. Δαγλή στην Ασφάλεια Αττικής). Από την πλευρά του, ο δικηγόρος του δράστη Π. Μαντούβαλος (μετέπειτα βουλευτής Πειραιά της Ν.Δ.) χαρακτήρισε τον πελάτη του «άτομο προβληματικό, με έντονα κακή ψυχιατρική διαδρομή, που δεν μπορούσε να ελέγξει τις πράξεις του» (δηλώσεις στον Τύπο στις 26 Ιανουαρίου).
«Νόμιζα ότι σκότωνα τη μητέρα μου»
Ο Αντ. Δαγλής ζούσε με τη μητέρα του και τον αδελφό του στην Κοκκινιά του Πειραιά και είχε μετακομίσει στο διαμέρισμα της Νίκαιας περίπου ένα μήνα νωρίτερα. Ο πατέρας του είχε πεθάνει το 1986, όταν ο ίδιος ήταν 12 ετών, ενώ την εποχή της σύλληψής του, ο μεγαλύτερος αδελφός του βρισκόταν στη φυλακή, αφού είχε αρνηθεί να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία καθώς ήταν «μάρτυρας του Ιεχωβά».
Ο πατέρας του ήταν μέθυσος και βίαιος και «συχνά με κτυπούσε και με έβριζε, ενώ την ίδια συμπεριφορά είχε και απέναντι στα παιδιά μας» είπε σχετικά η μητέρα του κατά τη διάρκεια της δίκης (κατάθεση στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθήνας – 16/1/1997). Μετά το θάνατό του, άρχισε η «πτώση» όλης της οικογένειας. «Ο πατέρας μου μας άφησε ατελείωτα χρέη. Μας πετάξανε έξω από το σπίτι. Δεν είχαμε που να μείνουμε. Τα κατασχέσανε όλα και καταλήξαμε να μένουμε σε ξενοδοχεία» θα περιγράψει ο Αντ. Δαγλής, μιλώντας στους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της δίκης του. Η μητέρα του, για να μπορέσει να μεγαλώσει αυτόν και τον αδελφό του, εργάστηκε ως νοσοκόμα και καθαρίστρια και αργότερα σε κάποιο μπαρ, πλένοντας ποτήρια. «Δεν μίλησα στο παιδί μου τότε γι αυτή τη δουλειά. Κάποιος καλοθελητής γείτονας παίρνει τον Αντώνη, που ήταν μικρός και μου τον φέρνει στο μαγαζί ‘να ρε ποια είναι η μάνα σου η πουτάνα’! Το παιδί με βλέπει κι αμέσως το βάζει στα πόδια και πάει στο ξενοδοχείο (…). Εγώ έφυγα αμέσως εκείνη τη νύχτα από το μαγαζί. Πήγα στο ξενοδοχείο, βρίσκω τον Αντώνη πνιγμένο στο κλάμα. ‘Γιατί μάνα, να μου πεις ψέματα; (…)’. ‘Μα αγόρι μου, δεν σου είπα ψέματα, αλλά έπρεπε να πάω σ’ αυτή τη δουλειά, με είδες να κάνω τίποτα κακό;’ (…)» (συνέντευξη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» – 23/1/1997).
Ένα μήνα μετά την πρώτη δολοφονία παρουσιάστηκε στον στρατό (διάστημα κατά το οποίο σταμάτησαν οι επιθέσεις στις ιερόδουλες), ενώ μετά την απόλυσή του (τον Αύγουστο του 1995) εργάστηκε ως οδηγός στην εταιρεία «Πέρλα». Οι γείτονές του τον περιέγραφαν ως ένα «καλό και ήσυχο παιδί», που «δεν είχε δημιουργήσει πρόβλημα» και αγαπούσε πολύ τα μηχανάκια.
Μετά τη σύλληψή του, κοντά στον Αντ. Δαγλή βρέθηκε η συνομήλική του Ειρήνη, η οποία παλιότερα διατηρούσε δεσμό μαζί του επί ένα χρόνο. «Ήταν πολύ τρυφερός μαζί μου. Είχαμε μια κανονική σχέση και στεναχωρήθηκε πολύ όταν χωρίσαμε. Αυτό τον πείραξε. Τον αγαπώ, δεν πιστεύω ότι έχει κάνει αυτά τα πράγματα και θα του συμπαρασταθώ» δήλωσε η ίδια στους δημοσιογράφους στις 30 Ιανουαρίου, ενώ στο ανακριτή κατέθεσε: «Είχε προβλήματα με τον πατέρα του, που πήγαινε στο σπίτι τις φιλενάδες του και έδερνε τη μητέρα του. Μετά την ερωτική πράξη δεν ήταν βίαιος μαζί μου».
Όμως, το τραγικότερο πρόσωπο ήταν η μητέρα του, η οποία κάθε μέρα βρισκόταν στις δικαστικές αίθουσες, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο στο γιο της. Συνταρακτική φιγούρα, εκλιπαρούσε μισολιπόθυμη τους δημοσιογράφους «να δείξουν ανθρωπιά»και να καταλάβουν «τον πόνο της», ενώ σ’ ένα ξέσπασμά της μονολόγησε: «Έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης»… Περιγράφοντας τον γιο της, είπε πως «ο Αντώνης ήταν πάντα νευρικός, ανήσυχος και λίγο μοναχικός. Αλλά ήταν πολύ καλό παιδί. Εργαζόταν, δεν έδειξε τα τελευταία χρόνια κάποιο σημάδι. Πού να το φανταστώ; Δεν μπορώ να το πιστέψω…» (δηλώσεις στους δημοσιογράφους στις 28 Ιανουαρίου).
Δεκατρείς φορές ισόβια
Η δίκη του Αντ. Δαγλή πραγματοποιήθηκε στο Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Αθήνας από τις 15-23 Ιανουαρίου 1997. Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ήταν τρεις ανθρωποκτονίες, οκτώ απόπειρες ανθρωποκτονιών, δέκα ληστείες, δύο απόπειρες ληστειών, βιασμούς, παράνομη οπλοφορία και προσβολή μνήμης τεθνεώτος. Η διαδικασία χαρακτηρίστηκε από πολλά προβλήματα: την ημέρα που επρόκειτο να αρχίσει η δίκη, ο Αντ. Δαγλής αυτοτραυματίστηκε στο αριστερό του πόδι και χρειάστηκαν να του κάνουν 122 ράμματα και να νοσηλευτεί μια μέρα σε νοσοκομείο. Από τα θύματά του εμφανίστηκε και κατέθεσε μόνο το ένα (η Αν Χάμσον), ενώ η μητέρα του -που ήταν ο μοναδικός μάρτυρας υπεράσπισης- δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη δική της κατάθεση, αφού κατά τη διάρκειά της υπέστη, από την πίεση και τη συναισθηματική φόρτιση, ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, παράλυτη από τη δεξιά πλευρά.
Στην απολογία του, ο δράστης δεν ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικός για τις αιτίες των πράξεών του. Με μάλλον ασυνάρτητο λόγο, είπε, μεταξύ άλλων, απαντώντας σε ερωτήσεις της προέδρου του δικαστηρίου: «Κάναμε κάποια λάθη. (…) Το ‘χω μετανιώσει και ζητώ επιείκεια. (…) Πήγαινα κανονικά μαζί τους (σ.σ.: τις ιερόδουλες) για μια σεξουαλική επαφή και γινόταν το αντίθετο. Ίσως αυτό που είχα δει, τη μητέρα μου με κάποιον… (…) Δεν θυμάμαι πώς έφτανα μέχρι εκεί. Εκείνες τις στιγμές ήμουν εκτός εαυτού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι ένιωθα. (…) Τα πτώματα τα τεμάχισα μάλλον από μίσος. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν. Συνεχίζω να τις μισώ. Δεν ξέρω γιατί. Άκουγα φωνές, πάντα είχα αυτή την επιθετικότητα. (…) Είναι θολό το μυαλό μου. Δεν μπορώ να σας πω πώς νιώθω που με βαρύνουν αυτές οι κατηγορίες (…)».
Αυτοτελή σειρά βασισμένη στην υπόθεση
Μην προσπαθήσεις ποτέ να εξηγήσεις τις «αλλόκοτες» πράξεις των ανθρώπων, δεν θα βρεις ποτέ την σωστή απάντηση…
Πληροφορίες από eglima.wordpress
