Το θέμα των Τουρκοκυπριακών περιουσιών είναι μια ανοιχτή πληγή για την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεδομένο. Όπως συχνά πυκνά δηλώνουν οι διάφοροι εμπλεκόμενοι, το θέμα είναι πολυδιάστατο και χρήζει ιδιαίτερου χειρισμού. Δεκτό κα σεβαστό.
Ας αφήσουμε για λίγο όμως ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες διαστάσεις και ας ασχοληθούμε με αυτή που θα μας κάψει όλους. Την οικονομική.
Οι Τ/Κ περιουσίες αποτελούν περίπου το 10,4% της έκτασης των ελεύθερων περιοχών. Αμελητέο ποσοστό δεν το λες.
Πρόβλημα πρώτο: αυτές οι τεράστιες εκτάσεις περιλαμβάνουν χιλιάδες υποστατικά τα οποία σήμερα συντηρεί το κράτος με κόστος εκατομμυρίων. Και προφανώς, με την πάροδο των χρόνων, το κόστος αυξάνεται κατακόρυφα αφού αυξάνεται και η φυσική φθορά στα υποστατικά. Για μόνιμη λύση ούτε κουβέντα.
Πρόβλημα δεύτερο: η στέρηση της περιουσίας από τους νόμιμους Τ/Κ ιδιοκτήτες, τα δικαστήρια και τα τραγικά που ακολουθούν.
Παράδειγμα προς αποφυγή, η περιβόητη πλέον υπόθεση του Κτήμα Μακένζυ στη Λάρνακα. Δικαίως βέβαια περιβόητη: όχι μόνο κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ μέχρι να ολοκληρωθεί, όχι μόνο το Υπουργείο Εσωτερικών αναγκάστηκε τελικά να επιστρέψει τη γη στον Τ/Κ ιδιοκτήτη, αλλά η Υπηρεσία Διαχείρισης έπρεπε να βρει και τρόπο να αποζημιώσει τους επιχειρηματίες για τη ζημιά που έπαθαν.
Το τρομακτικό βέβαια (για εμάς τους ταλαίπωρους φορολογούμενους) είναι ότι υπάρχουν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά: το Υπουργείο Εσωτερικών αρνείται να επιστρέψει την περιουσία στον Τ/Κ ιδιοκτήτη, ο αγανακτισμένος ιδιοκτήτης καταφεύγει στα δικαστήρια (είτε της Δημοκρατίας, είτε Ευρωπαϊκά), το κόστος της υπόθεσης διογκώνεται και υπάρχει και ο κίνδυνος ο ιδιοκτήτης να διεκδικήσει (και να κερδίσει) τεράστιες αποζημιώσεις.
Κύριοι υπεύθυνοι των αρμοδίων τμημάτων και υπηρεσιών, απόρριψη του αιτήματος επιστροφής της περιουσίας στον νόμιμο Τ/Κ ιδιοκτήτη δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν καλύπτει καν τους λανθασμένους χειρισμούς και την κακοδιαχείριση (όπως ελπίζουν μερικοί) αφού, όταν ο Τ/Κ ιδιοκτήτης καταφύγει στα δικαστήρια θα βγουν όλα στη φόρα.
Το μόνο που επιτυγχάνεται με αυτή τη στάση είναι να σπαταλούνται τεράστια ποσά, να δημιουργούνται δικαστικά προηγούμενα προς όφελος των Τ/Κ ιδιοκτητών και να μπαίνουν ιδέες κι σε άλλους ιδιοκτήτες.
Και ας μην προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε τι κόστος θα έχει για τη Δημοκρατία (βλέπε φορολογούμενους) σωρεία τέτοιων υποθέσεων γιατί θα πάθουμε ομαδικά ίλιγγο.
Μήπως είναι καιρός επιτέλους να επαναξιολογηθούν κάποιες διαδικασίες και συμπεριφορές;
Αφού η κατάσταση ως έχει δημιουργεί τόσα προβλήματα και οι προοπτικές διαγράφονται εξαιρετικά δυσοίωνες, μήπως είναι καιρός να δοκιμάσουμε κάποιο άλλο κριτήριο;
Την κοινή λογική ας πούμε.
