Πρωταγωνιστούν: Ben Affleck, Bryan Cranston, Alan Arkin, John Goodman
Σκηνοθέτης: Ben Affleck
Από τις 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ στους κινηματογράφους:
Κ. ΣΙΝΕΠΛΕΞ & THE MALL OF CYPRUS Λευκωσία,
Κ. ΣΙΝΕΠΛΕΞ & ΡΙΟ Λεμεσός,
Κ. ΣΙΝΕΠΛΕΞ Λάρνακα, ΡΙΟ Πάφος.
H WARNER BROS. PICTURES παρουσιάζει σε συνεργασία με την GK Films μία παραγωγή της Smokehouse Pictures, την ταινία του Ben Affleck, “Argo”!
Στις 4 Νοεμβρίου του 1979, καθώς η επανάσταση στο Ιράν φτάνει στην κορύφωσή της, μια ομάδα Ιρανών στρατιωτών εισβάλει στην Αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη και κρατά όμηρους 52 Αμερικανούς. Μέσα στον πανικό, έξι Αμερικανοί καταφέρνουν να διαφύγουν και να βρουν καταφύγιο στην κατοικία του Καναδού πρέσβη.
Γνωρίζοντας ότι είναι θέμα χρόνου να εντοπιστούν και να θανατωθούν, ο ειδικός «απομακρύνσεων» της CIA Tony Mendez (Affleck) καταστρώνει ένα επικίνδυνο σχέδιο προκειμένου να τους φυγαδεύσει με ασφάλεια από την χώρα.. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ένοπλοι εισβάλλουν στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Τεχεράνη στις 4 Νοεμβρίου 1979 ως αντίποινα του καταφυγίου που προσέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί. Περισσότερα από 50 άτομα προσωπικού της πρεσβείας πιάνονται όμηροι, αλλά έξι καταφέρνουν να αποδράσουν και να κρυφτούν στο σπίτι του Καναδού πρέσβη Ken Taylor. Με την απόδραση τους να παραμένει κρυφή, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ξεκινά να διερευνά πιθανούς τρόπους να τους “βγάλουν” από το Ιράν. Ο Tony Mendez, ένας ειδικός πράκτορας της CIA, επικρίνει τις προτάσεις. Και ο ίδιος όμως βρίσκεται σε αδιέξοδο, μέχρι που του έρχεται μια ιδέα ενώ παρακολουθεί στην τηλεόραση με το γιο του την ταινία Battle for the Planet of the Apes. Σχεδιάζει να δημιουργήσει μια ιστορία κάλυψης στην οποία οι δραπέτες είναι Καναδοί κινηματογραφιστές, που ψάχνουν εξωτικές τοποθεσίες στο Ιράν, για τα γυρίσματα μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Ο Mendez και ο προϊστάμενός του Jack O’Donell (Bryan Cranston) επικοινωνούν με τον John Chambers (John Goodman), έναν make-up artist του Χόλιγουντ ο οποίος είχε δημιουργήσει παλιότερα μεταμφιέσεις για τη CIA. Ο Chambers τους φέρνει σε επαφή με τον παραγωγό Lester Siegel (Alan Arkin). Μαζί κατασκευάζουν ένα ψεύτικο κινηματογραφικό στούντιο και επιτυχώς εδραιώνουν τo Argo, μια ψεύτικη ταινία επιστημονικής φαντασίας στο στιλ της ταινία Star Wars. Εν τω μεταξύ, ο φόβος των δραπετών όλο και μεγαλώνει στην κατοικία του πρέσβη. Οι επαναστάτες επανασυναρμολογούν τα διαλυμένα χαρτιά της πρεσβείας και μαθαίνουν ότι κάποια άτομα από το προσωπικό δραπέτευσαν. Ο Mendez συναντιέται με έναν πράκτορα της CIA, στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης πριν φύγει για το Ιράν.
Παριστάνοντας τον παραγωγό του Argo λοιπόν , o Mendez φτάνει στο Ιράν και έρχεται σε επαφή με τους έξι δραπέτες. Τους παρέχει καναδικά διαβατήρια και ψεύτικες ταυτότητες και τους προετοιμάζει να περάσουν επιτυχώς από την ασφάλεια του αεροδρομίου. Αν και φοβούνται να εμπιστευτούν το σχέδιο του, διστακτικά δέχονται, γνωρίζοντας ότι και ίδιος ρισκάρει τη ζωή του. Μια επίσκεψη στο παζάρι για να διατηρήσουν την κάλυψή τους πηγαίνει στραβά, αλλά η ιρανική επαφή τους, τους απομακρύνει από το εχθρικό πλήθος.
Αργότερα, ο Mendez πληροφορείται ότι η επιχείρηση ακυρώνεται ώστε να αποφευχθεί σύγκρουση με μια προγραμματισμένη στρατιωτική επιχείρηση διάσωσης των ομήρων. Ο πράκτορας όμως δεν υπακούει τη διαταγή και αναγκάζει τον O’Donell να αποκτήσει εκ νέου έγκριση για την αποστολή και να βρει αεροπορικά εισιτήρια σε μια πτήση της Swissair. Οι θέσεις των δραπετών στο αεροπλάνο επιβεβαιώνονται την τελευταία στιγμή. Όλοι τους επιβιβάζονται στο αεροπλάνο τη στιγμή που οι Ιρανοί φύλακες ανακαλύπτουν τι πραγματικά συμβαίνει και προσπαθούν να σταματήσουν το αεροπλάνο καθώς αυτό απογειώνεται.
Για να προστατέψουν τους ομήρους που παραμένουν στην Τεχεράνη από αντίποινα, αποκρύβεται η όποια ανάμειξη των Η.Π.Α και όλα τα εύσημα της αποστολής πηγαίνουν στην Καναδική κυβέρνηση και στον πρέσβη της. Ο Mendez βραβεύτηκε με το Αστέρι της Μυστικής Υπηρεσίας, αλλά εξαιτίας του απορρήτου της αποστολής, δεν μπορούσε να κρατήσει το μετάλλιο μέχρι το 1997 που αποκαλύφθηκαν όλες οι λεπτομέρειες. Όλοι οι όμηροι απελευθερώθηκαν στις 20 Ιανουαρίου 1981. Η ταινία τελειώνει με την ομιλία του Προέδρου Jimi Karter για την Κρίση και την επιχείρηση “Canadian Caper”.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
● Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, Argo, αποτελεί το χρονολόγιο μιας επικίνδυνης αποστολής διάσωσης έξι Αμερικανών, που διαδραματίζεται στα παρασκήνια της κρίσης του Ιράν – μια αλήθεια που επί σειρά δεκαετιών δεν έφτανε στην κοινή γνώμη.
● Ο Βραβευμένος με Όσκαρ Ben Affleck (“The Town,” “Good Will Hunting”) σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην ταινία, ενώ στην παραγωγή συνεργάζεται με τον επίσης βραβευμένο με Όσκαρ George Cloney (“Syriana”), και τον υποψήφιο για Όσκαρ, Grant Heslov (“Good Night, and Good Luck”).
● Στη σημερινή εποχή, όπου η πληροφόρηση για τα πάντα είναι άμεση, φαίνεται αδιανόητο ότι η επιχείρηση παρέμεινε άκρως απόρρητη μέχρι να δει το φως της δημοσιότητας από τον Πρόεδρο Klinton το 1997. Παραδόξως, ακόμα και μετά την έκδοση του βιβλίου του Tony Mendez, Master of Disguise το 2000 και τη δημοσίευση άρθρου The Great Escape του Joshnuah Bearman στο περιοδικό Wired, ο κόσμος δεν είχε ακουστά την ιστορία.
● Όταν ο σεναριογράφος Chris Terrio ανέλαβε να γράψει το σενάριο, αποφάσισε να κατευθυνθεί απευθείας στην πηγή. Όπως λέει και ο ίδιος, «Όταν διάβασα το άρθρο στο Wired, μου δημιουργήθηκε πολύ έντονη περιέργεια για το τι είδους άνθρωπος μπορούσε να είναι ο Tony Mendez. Ποιος ήταν αυτός που μπόρεσε να σκεφτεί τόσο εκτός πλαισίου, για να καταλήξει να συλλάβει αυτό το σχέδιο και να το φέρει εις πέρας; Ακουγόταν εντελώς παράλογο και αδύνατο. Εκείνος όμως κατάφερε να πείσει την κυβέρνηση των Η.Π.Α, επιχειρώντας κάτι που θα φάνταζε τρελό ακόμα και για κινηματογραφικό σενάριο του Χόλιγουντ.»
● Ο Affleck εργάστηκε σκληρά με τους ηθοποιούς και το συνεργείο της ταινίας προκειμένου να επιτύχει ένα υψηλό επίπεδο αληθοφάνειας, σε σχέση με το χρόνο και τον τόπο. Αυτός και ο διευθυντής φωτογραφίας, Rodrigo Prieto υιοθέτησαν διαφορετικά στιλ κινηματογράφησης ώστε να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη την αίσθηση της εποχής, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αρχές `80, και να δημιουργήσουν ένα οπτικό χάσμα μεταξύ της Ουάσιγκτον, του Χόλιγουντ και του Ιράν. Η υπεύθυνη σχεδιασμού παραγωγής Sharon Seymour και η ενδυματολόγος Jacqueline West έκαναν εκτεταμένη έρευνα φωτογραφιών και κινηματογραφικών αρχείων για να αναβιώσουν την περίοδο εκείνη.
● Αν και η ταινία που στήνει ο Mendez είναι απλά μία παρωδία, θα πρέπει παρόλα αυτά να είναι πιστευτή. Έτσι ο Tony αποφασίζει ότι χρειάζεται να προσλάβει και έναν παραγωγό για να είναι πιστευτό το σενάριό του. Για το ρόλο αυτό ο Affleck θέλησε να βρει κάποια εμβληματική φυσιογνωμία του παλιού Χόλιγουντ. Κάποιον που να τους ξέρει όλους και να τον ξέρουν όλοι. Και εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι ο Lester Siegel, στον οποίο ανατίθεται να κάνει μία ψεύτικη ταινία, που μπορεί να είναι και η τελευταία της καριέρας του, η οποία ωστόσο μπορεί να σώσει έξι ανθρώπους. Για να ερμηνεύσει το κινηματογραφικό αυτό σύμβολο, επιλέχτηκε ο Alan Arkin.
Ο Terrio αναφέρει, «Η επιχείρηση αυτή έμεινε γνωστή ως «Καναδική τρέλα» (Canadian Caper), ονομασία που ταιριάζει πολύ με την περίσταση, καθώς ενώ όλες οι άλλες χώρες αρνήθηκαν να βοηθήσουν τους έξι δραπέτες, ο Καναδάς, το έκανε χωρίς δισταγμό.
● Προκειμένου να διαλέξει τους έξι ηθοποιούς που θα ερμήνευαν τους Αμερικανούς δραπέτες, ο Affleck είχε για μεγάλο διάστημα τις φωτογραφίες των πραγματικών πρωταγωνιστών της ιστορίας στο γραφείο μου.
Παρόλο που οι φιλοξενούμενοι της Πρεσβείας απολαμβάνουν για τρεις περίπου μήνες όλες τις σχετικές ανέσεις, ζουν σε μια διαρκή κατάσταση φόβου. Βιώνουν μία σουρεαλιστική κατάσταση, όπου από τη μία πρέπει να συμμετέχουν στα πάρτι και στις εκδηλώσεις που διοργανώνονταν στην πρεσβεία, ενώ την ίδια στιγμή διακυβεύεται η ζωή τους. Ο Affleck ήθελε οι έξι ηθοποιοί, όχι μόνο να ερμηνεύσουν τους ρόλους τους, αλλά να ζήσουν την εμπειρία, σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Έτσι, πριν από την έναρξη των γυρισμάτων, τους απομόνωσε για μια εβδομάδα στο σπίτι που αργότερα θα χρησιμοποιούσαν για τα γυρίσματα ως την κατοικία του πρέσβη. Το σπίτι ήταν διακοσμημένο στο στιλ της περιόδου και οι ηθοποιοί, φορούσαν τα κοστούμια που θα είχαν και στην ταινία. Για να τους γυρίσει πίσω στο χρόνο, ο σκηνοθέτης τους απέκοψε από τον υπόλοιπο κόσμο: δεν τους επέτρεψε να έχουν υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, ή οτιδήποτε από “i”. Τα πάντα γύρω τους θύμιζαν εκείνη την περίοδο: μουσική, παιχνίδια, βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες. Δεν είχαν internet και δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τηλεόραση. Οπότε, χωρίς όλα αυτά, έπρεπε πραγματικά να μιλήσουν ο ένας στον άλλο προκειμένου να αισθανθούν οικειότητα.
● Ο Affleck και ο Rodrigo προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα οπτικό μωσαϊκό, αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε οι θεατές κάθε φορά που θα βλέπουν μία σκηνή να μπορούν να αναγνωρίζουν αμέσως το αν έχει γυριστεί στην Αμερική ή το Ιράν. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς υπήρχαν περιπτώσεις που κάποια κομμάτια σκηνών γυρίζονταν στο Λος Άντζελες και κάποια άλλα στην Κωνσταντινούπολη (η Τουρκία χρησίμεψε ως το Ιράν, καθώς ήταν ανέφικτο να γίνουν γυρίσματα στην Τεχεράνη), τα οποία στη συνέχεια ενώθηκαν για να μπουν στην ίδια σκηνή. Μία τέτοια περίπτωση είναι η σκηνή που σηματοδοτεί την αρχή της επιχείρησης και διαδραματίζεται στην Καναδική πρεσβεία. Στην προκειμένη περίπτωση οι εσωτερικοί χώροι γυρίστηκαν στο Διοικητήριο των Βετεράνων Πολέμου, στο Λος Άντζελες, ενώ τα εξωτερικά γυρίσματα έγιναν εβδομάδες αργότερα στην Κωνσταντινούπολη.
● H υπεύθυνη σχεδιασμού παραγωγής Sharon Seymour, σημειώνει μεταξύ των δυσκολιών στα γυρίσματα της ταινίας, το πόσο κάποια από αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, τότε αποτελούσαν επιστημονική φαντασία Αναφέρει σχετικά: «η τεχνολογία ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν υπήρχαν υπολογιστές σε κάθε γραφείο. Για όλες τις σκηνές γραφείου, έπρεπε να βρούμε παλιές γραφομηχανές, τέλεξ, και άλλου είδους εξοπλισμό που τώρα πια δεν υπάρχει. Το κτίριο των Los Angeles Times χρησιμοποιήθηκε για αρκετές σκηνές, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που διαδραματίζονταν στα γραφεία και τις αίθουσες συνεδριάσεων της CIA. Η ομάδα της Seymour έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο ντύσιμο των σκηνών αυτών, ακόμη και στην παραμικρή λεπτομέρεια, όπως τα σταχτοδοχεία – τα οποία σε αντίθεση με σήμερα, τότε ήταν σχεδόν παντού- ή τους χάρτες, οι οποίοι έχουν αλλάξει κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών.
● Για το χαρακτήρα του Tony Mendez, η ενδυματολόγος είχε το πλεονέκτημα να είναι σε άμεση επαφή μαζί του. Συνεπώς, του έστειλε e-mail ζητώντας του να της περιγράψει το πως ντυνόταν εκείνη την εποχή. Σύμφωνα με τις περιγραφές του, όταν ήταν σε αποστολή, μεταμφιεζόταν σε ένα μικροσκοπικό γκρι άνθρωπο, προκειμένου να περνά απαρατήρητος μέσα στο πλήθος. Αλλά για τις σκηνές που εκτυλίσσονταν στα γραφεία της CIA η Jacqueline, προτίμησε να ντύσει τον Affleck με ψαροκόκκαλα τουίντ σακάκια, ώστε να ταιριάζουν πιο πολύ με την ιδιότητά του ως συμβούλου.
Επίσης θεώρησε λογικό οι έξι φιλοξενούμενοι να έχουν περιορισμένες ενδυματολογικές επιλογές, καθώς υποτίθεται ότι έφτασαν στο σπίτι των Taylor μόνο με μία τσάντα. «Υποθέσαμε ότι θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν κάποια ρούχα μεταξύ τους, ή ότι η Pat Taylor θα μπορούσε να τους δώσει κάποια επιπλέον, αλλά σε γενικές γραμμές η ενδυματολογική τους εικόνα δεν αλλάζει πολύ κατά τη διάρκεια της ταινίας.»
● Το Διεθνές αεροδρόμιο του Οντάριο, περίπου 150 χλμ ανατολικά του Λος Άντζελες, χρησίμεψε ως το φυσικό σκηνικό για το αεροδρόμιο της Τεχεράνης. Η ομάδα της Seymour έντυσε τους τερματικούς σταθμούς με επιγραφές στα φαρσί, καθώς και γιγαντοαφίσες του Αγιατολάχ Χομεϊνί. Ο Affleck σημειώνει ότι ήταν τυχεροί, καθώς κάποιοι από τους κομπάρσους ήταν Πέρσες και είχαν ζήσει στο Ιράν, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Συνεπώς, η ταινία τους ξύπνησε πολλές θύμισες, αλλά και τους έκανε να θέλουν να βοηθήσουν στο στήσιμό της, επισημαίνοντάς λεπτομέρειες που είχαν ξεφύγει από την ομάδα παραγωγής.
Το να ντύσεις τους κομπάρσους ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο, διότι η West όχι μόνο έπρεπε να αντικατοπτρίζει στα κοστούμια τους τη χρονική περίοδο, αλλά και τα ήθη της κοινωνίας. Χρειάστηκε να φτιαχτούν εκατοντάδες τσαντόρ, τα μαύρα μακριά υφάσματα που φορούν οι γυναίκες, αλλά και ρούχα για τους μουλάδες. Επίσης, δεκάδες στρατιωτικά σακάκια, στο στυλ αυτών που φορούσε ο Κάστρο ή ο Τσε Γκεβάρα, που ήταν το σήμα κατατεθέν των επαναστατών.
● Για να μπορέσει να μεταδώσει στους θεατές την αίσθηση του χάους, ο σκηνοθέτης έντυσε κάποιους κάμεραμεν κομπάρσους και τους έδωσε κάμερες χειρός για να τραβήξουν τυχαία πλάνα, μέσα το πλήθος. Επιπλέον, ο ίδιος, μαζί με αρκετούς άλλους, μπήκε μέσα στο πλήθος για να κινηματογραφήσει τις ταραχές με μηχανές Super 8. Το αρνητικό των Super 8 όταν προβάλλεται στην κινηματογραφική αίθουσα, έχει πολύ κόκκο, δίνοντας έτσι την αίσθηση ότι πρόκειται για αρχειακό υλικό.
● Αρχειακό υλικό τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων από την εποχή χρησιμοποιήθηκαν σε όλη την ταινία. Αντανακλώντας τη χρονική περίοδο της ταινίας, οι τίτλοι αρχής χρησιμοποιούν το παλιό λογότυπο της Warner Bros. που χρησιμοποιούσε το στούντιο από το 1972 μέχρι το 1984.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
► Ο Ben Affleck συνεχίζει την αξιοσημείωτη καλλιτεχνική άνοδο του ως ένας από τους καλυτέρους νέους σκηνοθέτες της Αμερικής. Το Argo είναι ένα υποδειγματικό παράδειγμα του τύπου των συναρπαστικών θρίλερ που μόνο το Χόλιγουντ ξέρει και πρέπει συχνότερα να φτιάχνει. Αυτή η συναρπαστική αληθινή υπόθεση, σε συνδυασμό με υπέροχα κοστούμια και εξαιρετικά σκηνικά, δεν επρόκειτο ποτέ να είναι τίποτα λιγότερο από μια αξιοσημείωτη ταινία. Ο τρόπος, όμως, με τον όποιο ο Affleck σκηνοθετεί το έργο βοηθά στο να μετατρέψει το φιλμ σε μια από εκείνες τις σπάνιες περιστάσεις ενός πανέξυπνου αλλά και διασκεδαστικού μπλοκ-μπάστερ Η ταινία έχει καρδιά κι εγκέφαλο, καθώς και κότσια. Το σενάριο παρέχει μια σαφή και ισχυρή ιστορία χωρίς να θυσιάζει ούτε το πολιτικό ούτε το προσωπικό πλαίσιο. Για την ακρίβεια, ο Affleck καλύπτει όλα τα δύσκολα σημεία νωρίς-νωρίς με μια σύντομη αλλά κατατοπιστική, κινούμενων σχεδίων, παρουσίαση που επιτρέπει στο κοινό μια εύκολα προσβάσιμη δίοδο στα ιστορικά γεγονότα. Ενώ περά από αυτό, η ταινία καταφέρνει να ενσωματώσει άψογα αρχειακό υλικό, προσθέτοντας υφή κι αμεσότητα μέσα στη δραματουργία του.
Γιώργος Δαβίτος
► Κατά τη διάρκεια της ταινίας, αξιοπρόσεκτη είναι η δουλειά που έχει γίνει για ν` αναπαρασταθεί με πιστότητα η εποχή που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Δεν είναι μονάχα ο χώρος, τα κοστούμια, τ` αντικείμενα εποχής ή τα ντοκουμέντα που έχουν φροντίσει να συμπεριλάβουν στην δημιουργία του έργου, αλλά παράλληλα, ακόμα κι ο τρόπος που κινούνται και μιλούν οι ηθοποιοί παραπέμπει στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από υποκριτικής πλευράς δεν υπάρχει κανένα ψεγάδι. Όλοι οι ηθοποιοί δίνουν υπέροχες ερμηνείες που δεν αφήνουν περιθώρια για σχολιασμούς. Σε επίπεδο σκηνοθεσίας, νομίζω ότι είναι όσο αρτιότερη γίνεται, καθώς οι δύο ώρες που διαρκεί κυλάνε αβίαστα και κατά τη διάρκειά της θα σας κάνει να γελάσετε με την καρδιά σας, αλλά και να βουλιάξετε στο κάθισμά σας, έχοντας πεθάνει από την αγωνία για το αν τελικά θα καταφέρουν να διαφύγουν οι ήρωες ή όχι. Από απόψεως φωτογραφίας, τέλος, είναι εξίσου εκπληκτική.
Μαριλένα Ιωάννου
► To Argo, είναι μια ταινία που το κοινό θα λατρέψει! Είναι θεαματική και σκηνοθετημένη με γούστο. Αναπαριστά άψογα τη δεκαετία του εβδομήντα, έχει καλό ρυθμό, έξυπνες ανατροπές, αγωνία αλλά και χιούμορ εκεί ακριβώς που χρειάζεται.
Ορέστης Ανδρεαδάκης
► Το CNN.com αποθεώνει τον σκηνοθέτη- πρωταγωνιστή κάνοντας λόγο πως “ο Ben Affleck εξελίσσεται σιγά σιγά σε κορυφαίο σταρ του Χόλιγουντ”, ενώ περιγράφει τον χαρακτήρα του Tony Mendez σαν έναν είδος… αντι- Bourne.
Η Globe and Mail γράφει πως η ταινία Argo αποτελείται από πολλά μέρη που τελικά δίνουν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα, ενώ η USA Today τονίζει πως “συνδυάζονται άψογα η αγωνία και το χιούμορ σε ένα πολιτικό θρίλερ, σε ένα πάρα πολύ τολμηρό εγχείρημα”.
Με τη σειρά του το Rolling Stone επισημαίνει ότι “ο Ben Affleck επιτυγχάνει τον εξαιρετικό ρυθμό, το δύστροπο χιούμορ, την αγωνία και δημιουργεί μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς”, με τη Wall Street Journal να συμφωνεί και να προσθέτει πως “η ιστορία έχει έναν συναρπαστικό πυρήνα”.
Τέλος, ο Roger Ebert των Chicago Sun-Times την βρίσκει “υπέροχη και απροσδόκητα αστεία”.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ BEN AFFLECK, JOSHUAH BEARMAN, GRANT HESLOV
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορείτε να μας μιλήσετε λίγο για την γέννηση του πρότζεκτ;
JOSHUAH BEARMAN: Η ιδέα του όλου πρότζεκτ, γεννήθηκε μετά από ένα άρθρο που είχα γράψει και είχε δημοσιεύσει τα περιοδικό Wired Magazine. Βέβαια η ιστορία δεν ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου… Μια μέρα, ενώ κουβεντιάζαμε με ένα φίλο, μου είπε ότι άκουσε κάποια πράγματα γι’ αυτή την υπόθεση, γι’ αυτό το ασυνήθιστο κεφάλαιο στην Αμερικάνικη ιστορία. Μέχρι τότε, τα γεγονότα δεν ήταν ευρέως γνωστά. Το μόνο που ξέραμε ήταν ότι ο Ken Taylor και το προσωπικό της Καναδικής Πρεσβείας, είχαν βοηθήσει στο να φυγαδευτούν λαθραία κάποιοι Αμερικανοί από το Ιράν. Τίποτα περισσότερο… Οι λεπτομέρειες είχαν διαρρεύσει προς τα έξω κατά τη διάρκεια του 50ου εορτασμού ιωβηλαίου της CIA. Μαθαίνοντας λοιπόν όλες αυτές τις συγκλονιστικές πληροφορίες, αποφάσισα να συντάξω την όλη ιστορία και να την δημοσιεύσω. Ακολούθως συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσε κάλλιστα να παραχθεί μια ταινία, βασισμένη στα γεγονότα αυτά. Έτσι έστειλα κατευθείαν το άρθρο στον παραγωγό Grant Heslov.
GRANT HESLOV: Με το που διάβασα το άρθρο, συμφώνησα αμέσως με την πρόταση του Bearman. Η ιστορία, μπορούσε άνετα να αποτελέσει σενάριο μιας μεγαλειώδης ταινίας. Μη χάνοντας χρόνο, συζήτησα το ενδεχόμενο μιας νέας προκείμενης ταινίας, με θέμα την επιχείρηση διάσωσης στο Ιράν, με τον George Clooney και την Nina Wolarsky. Ενθουσιασμένοι όλοι μας με την ιδέα, αρχίσαμε μεμιάς το ψάξιμο του ιδανικού σεναριογράφου. Του ανθρώπου δηλαδή που με την πένα του θα έδινε και πάλι ζωή στην ιστορία μέσα από τους διαλόγους του. Μετά από έρευνα καταλήξαμε ότι καταλληλότερος για την αποστολή αυτή, ήταν ο ευφυέστατος Chris Terrio… Αργότερα μπήκε στο πρότζεκτ και ο Ben Affleck.
BEN AFFLECK: Ομολογώ ότι η εμπλοκή μου στο Argo, ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί ποτέ στην καριέρα μου. Όταν διάβασα το προκαταρκτικό σενάριο, δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο καλό ήταν. Το πώς κατάφερε ο Terrio να παρουσιάσει τα συμβάντα τόσο λεπτομερώς μέσα σε μια μόλις ταινία, ακόμη δεν το κατάλαβα. Έμεινα πραγματικά έκπληκτος με τη δουλειά του!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αλήθεια, πόσο μεγάλη ήταν η συμμετοχή του George Clooney στην παραγωγή της ταινίας;
GRANT HESLOV: Πολύ μεγάλη! Ο George αναμίχτηκε στο πρότζεκτ από πολύ νωρίς. Όπως σου είπα και στην προηγούμενη σου ερώτηση, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μίλησα μαζί του για το έργο. Έπειτα, μαζί δουλεύαμε πάνω σε αυτό, για πέντε ή έξι χρόνια, προτού καν εμπλακεί ο Ben.
BEN AFFLECK: Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους, εκτός από την ίδια την ιστορία, που ήθελα πολύ να συμμετάσχω στο πρότζεκτ. Η ομάδα παραγωγής ήταν εκεί, παρούσα από την αρχή! Είναι πολύ σημαντικό για ένα σκηνοθέτη, αλλά και για έναν ηθοποιό, να γνωρίζει ότι όλοι οι συντελεστές, από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο, έχουν αφοσιωθεί πλήρως στο έργο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ben, ως σκηνοθέτης και παραγωγός, αλλά και ως ηθοποιός στην ταινία, ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά στοιχεία του συνόλου κατά τη γνώμη σου;
BEN AFFLECK: Νομίζω ότι μόνο θετικά στοιχεία απορρέουν από το σύνολο. Όταν συνεργάζεσαι με ανθρώπους που είναι πραγματικά καλοί σε αυτό που κάνουν, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να πάει στραβά… Δεν λέω, αναποδιές πάντοτε συμβαίνουν, όταν όμως υπάρχει θέληση, υπομονή και πάνω από όλα συνεργασία, όλα αντιμετωπίζονται! Και Δόξα το Θεό, οι συνεργάτες μου ήταν αληθινοί επαγγελματίες. Έδιναν κυριολεκτικά τη ψυχή τους, για την επίτευξη του πρότζεκτ. Τολμώ να πω ότι ίσως ήταν η καλύτερη ομάδα που δούλεψα ποτέ μαζί!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο χαρακτήρας που υποδύεσαι στο Argo, ο Tony Mendez, είναι αληθινό πρόσωπο. Μήπως πέρασες κάποιο χρονικό διάστημα μαζί του πριν από τα γυρίσματα, ώστε να έχεις την αυθεντική εικόνα της ιστορίας στο μυαλό σου;
BEN AFFLECK: Φυσικά και πέρασα χρόνο μαζί του… Και όσο περίεργο και αν ακούγεται, συναντιόμασταν μάλιστα σε ένα παλιό, γνωστό μπαρ της CIA στο Georgetown. Γενικά ήθελα πολύ να ακούσω από τον ίδιο τα γεγονότα όπως ακριβώς έγιναν. Και δεν ήμουνα ο μόνος… Πολλά άτομα από την παραγωγή τον επισκέφθηκαν και συζήτησαν μαζί του.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Για πες μου τώρα… Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις μάθει σχετικά με τη σκηνοθεσία, μετά από τις τρεις τελευταίες ταινίες που πραγματοποίησες;
BEN AFFLECK: Το πιο σημαντικό πράγμα που έχω μάθει, είναι ότι για να είναι μια ταινία πραγματικά καλή, δεν πρέπει ποτέ να αφήνω – αλλά και ο κάθε σκηνοθέτης- την προσοχή μου να αποσπάται από τις άλλες καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω, κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης και να επικεντρώνομαι στην ουσία της ιστορίας, τα λόγια, τα γεγονότα και τον τρόπο με τον οποίο αυτά ερμηνεύονται από τους ηθοποιούς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνοθετικά σκηνή; Το ξέρω ότι όλες περιείχαν τη δυσκολία τους, αλλά σίγουρα μια από αυτές θα ξεχωρίζει…
BEN AFFLECK: Η πιο δύσκολη σκηνή θεωρώ ότι ήταν η μεγαλειώδης διάρκειας σκηνή στην Τουρκία. Λόγω του ότι συμμετείχαν αρκετές δεκάδες άνθρωποι, υπήρξε μια δυσκολία στον συντονισμό.
GRANT HESLOV: Εκτός από τον δύσκολο συντονισμό, τη συγκεκριμένη περίοδο έκανε πολύ κρύο στην περιοχή και έβρεχε ασταμάτητα.
JOSHUAH BEARMAN: Ναι, αλλά όπως μάθαμε από τον Tony Mendez, οι ίδιες καιρικές συνθήκες επικρατούσαν και κατά τη διάρκεια της πραγματικής δράσης στο Ιράν. Επομένως το αποτέλεσμα, ήταν ακόμη πιο ρεαλιστικό και κοντά στα αληθινά γεγονότα.
