Στην Ελλάδα του 2008 τα πρώτα δείγματα της οικονομικής κρίσης είχαν ήδη αρχίσει να ξεπροβάλλουν.
Τη νύχτα της 6ης Δεκέμβρη, η Αθήνα έμπαινε σιγά σιγά, σε ρυθμούς Χριστουγέννων, ωστόσο την επόμενη ημέρα ελάχιστοι θα ασχολούνταν με εορτασμούς.
Περίπου στις 9 το βράδυ εκείνου του Σαββάτου, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος βρισκόταν στην διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια. Γύρω του διάφορες παρέες συνομήλικων και μεγαλύτερων.
Ένα περιπολικό, στο οποίο επέβαιναν ο ειδικός φρουρός Επαμεινωνδας Κορκονέας και ο συνάδελφος του Βασίλης Σαραλιώτης, σταμάτησε και οι δύο κρατικοί υπάλληλοι διαπληκτίστηκαν λεκτικά με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και άλλα παιδιά που βρίσκονταν εκεί. Μετά από λίγο το περιστατικό λήγει, το περιπολικό αποχώρησε.
Πέντε λεπτά αργότερα, οι δύο αστυνομικοί επέστρεψαν πεζή στο σημείο. Ο λεκτικός διαπληκτισμός συνεχίστηκε, έγινε εντονότερος, ώσπου ο Επαμεινώνδας Κορκονέας τράβηξε το όπλο του και πυροβόλησε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά του μαθητή και καρφώθηκε στον δέκατο θωρακικό σπόνδυλο. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Η αντίστροφη μέτρηση για την μεγαλύτερη εξέγερση των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα είχε ξεκινήσει. Για ημέρες όλες οι πόλεις της Ελλάδας, κατακλύστηκαν από μαθητές, φοιτητές, αλλά και ανθρώπους όλων των ηλικιών που διαδήλωσαν ενάντια στην κρατική καταστολή. “Τα Χριστούγεννα αναβάλλονται έχουμε εξέγερση”, έγραφαν τα πανό.
Οι μαζικότατες διαδηλώσεις κράτησαν για πολλές ημέρες, μια ολόκληρη γενιά, και μαζί της αρκετές προηγούμενες, μεταφέρθηκε από τις σχολικές αίθουσες και τα αμφιθέατρα στα οδοφράγματα.
πηγή: διάλογος
