Δεν είναι, άλλωστε, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Ο Λαφαζάνης είναι ένας έντιμος πολιτικός, συνεπής στις αρχές του. Απλώς βρίσκεται σε λάθος τόπο στη λάθος δεκαετία. Και στο λάθος υπουργείο. Στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Βλέπεις την πινακίδα και θέλεις να τη φτιάξεις με κυριλλικά στοιχεία, να της βάλεις και μία καμινάδα από δίπλα. Παραγωγική ανασυγκρότηση παρίσταναν ότι έκαναν στη Σοβιετική Ένωση. Με πενταετή πλάνα, έπαινο στους καλούς εργάτες και κάτι μεγάλα μηχανικά κλειδιά που έδειχναν υπέροχα στις αφίσες.
Ο Λαφαζάνης, λοιπόν, έχει υιοθετήσει διακριτική στάση αυτές τις μέρες. Μετά βίας μιλάει. Δεν χρειάζεται. Η Αριστερή Πλατφόρμα, της οποίας ηγείται, περιγράφει το σχέδιο και το όραμα. Μην τα λέμε, τα ξέρουμε όλοι. Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης είναι απέναντι στον καπιταλισμό, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα μονοπώλια, στους τοκογλύφους και στις ιδιωτικές τράπεζες. Και είναι εξ αρχής παράλογη η τοποθέτηση του στη συγκεκριμένη θέση. Πώς μπορείς να κάνεις παραγωγική ανασυγκρότηση μέσα σε ένα σύστημα που, εκ θέσεως, θα ήθελες να γκρεμίσεις; Επειδή, όμως, δεν είναι το μόνο παράλογο, ας το αφήσουμε στην άκρη για να δούμε την υπόθεση που στέκεται, σαν γρίφος μπροστά μας.
Ας πούμε ότι η χώρα παίρνει συμφωνία και μνημόνιο. Υπάρχει περίπτωση να υλοποιήσει ο Λαφαζάνης το κομμάτι που τον αφορά; Θα βάλει την υπογραφή του σε αποκρατικοποιήσεις και στην απελευθέρωση αγορών; Δύσκολο. Αν το κάνει, θα εισπράξει τη χλεύη των συντρόφων του, την μομφή από τον ίδιο του τον εαυτό. Αλλά ο Λαφαζάνης δεν είναι ο μόνος. Είναι το παράδειγμα, για να συνεννοηθούμε. Στην κυβέρνηση και στην Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ οι άνθρωποι που θα μπορούσαν (και θα γνώριζαν πώς) να υπηρετήσουν ένα μνημόνιο, είναι ελάχιστοι. Θα υπογράψει ο Βούτσης απολύσεις; Θα κόψει ο Στρατούλης συντάξεις; Πολλά γίνονται για την καρέκλα, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ιδεολογικές αγκυλώσεις που επιβεβαιώθηκαν και πολιτικά, από το ποσοστό του δημοψηφίσματος. Εντελώς ωμά: είναι δύσκολο, ως αδύνατο, για τον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει μνημόνιο. Δεν είναι μόνο πολιτικό θέμα. Είναι και ζήτημα απλής συνεννόησης. Πέντε μήνες βλέπουμε ότι, καλώς ή κακώς, δεν μιλούν την ίδια γλώσσα με τους άλλους. Τι θα γίνει τώρα που οι έξω τους ζητούν και να το βουλώσουν; Μπορεί, βέβαια, η επιλογή να είναι η ρήξη και όλοι να παίζουμε στο προσωπικό Goodbye Lennin του Λαφαζάνη. Αν, όμως, πάρουν τη συμφωνία, τότε ο καιρός δεν θα είναι καθόλου ευνοϊκός για τον Τσίπρα. Το είπε και ο ίδιος: δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού. Μόνο μην είναι πρωθυπουργός για τον κακό μας τον καιρό.
Update: Δήλωση Π. Λαφαζάνη: «Δεν θα υπογράψουμε νέο Μνημόνιο. Δεν θα μετατρέψουμε το ΟΧΙ του λαού σε μνημονιακό ΝΑΙ. Έχουμε κι άλλες επιλογές».
* Ο Κώστας Γιαννακίδης αρθρογραφεί στο protagon.gr, επίσημο συνεργάτη του 24h.com.cy
