Του Δρος Ανδρέα Ν. Μασούρα*
Είναι άκομψο όλο αυτό. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Δύο βασικοί θεσμικοί πυλώνες, από την μια ο θεσμός του Γενικού Εισαγγελέα και στον αντίποδα ο θεσμός του Γενικού Ελεγκτή σε μια απόλυτη – για τα ιστορικά δεδομένα του τόπου – σύγκρουση. Μια σύγκρουση ντροπιαστική θα έλεγα και υποκινούμενη από πολιτικά συμφέροντα. Ωσάν και πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών του υποκόσμου, της μαφίας. «Παίζει» αρκετά άλλωστε η λέξη «Μαφία» στην κυπριακή πολιτική σκηνή και ενδεχομένως όχι αδίκως. Βλέπετε… ακόμα μια πληγή της κυπριακής δικαιοσύνης. Δυσκολεύομαι να γράφω την δικαιοσύνη με Δ.
Το άκομψο της υπόθεσης επικεντρώνεται στην εμμονή του Γενικού Εισαγγελέα να παύσει τον Γενικό Ελεγκτή. Δηλαδή με άλλα λόγια, έχουμε ένα Θεσμό που αντί να επικεντρώνεται στην δουλειά του μάχεται και αναλώνεται στο να παύσει κάποιον στην βάση μιας γενικόλογης προσέγγισης του τύπου «δεν σέβεται». Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω ούτε ποιος σέβεται ούτε ποιος δεν σέβεται. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο σεβασμός δεν είναι μια a priori κατάσταση αλλά διεκδικείται με πράξεις του ιδίου βεληνεκούς. Άρα ο σεβασμός διεκδικείται με σεβασμό. Και στην περίπτωση μας, ο σεβασμός αφορά την ίδια την δικαιοσύνη. Τον Θεσμό. Την χρηστή διοίκηση.
Προς τί η τόση εμμονή και επιμονή λοιπόν; Τι διακυβεύεται πίσω από όλη αυτή την φασαρία; Και το βασικότερο ερώτημα: Ποιο θα είναι το τελικό κόστος στην κοινωνία; Διότι οι Θεσμοί δεν είναι τσιφλίκια. Είναι οι πυλώνες που πρέπει να διασφαλίζουν την ομαλή και σωστή λειτουργία του Κράτους. Και ο Θεσμός του Γενικού Εισαγγελέα σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει ούτε να φανατίζεται, ούτε να γελοιοποιείται και το σημαντικότερο: Ούτε να υποκινείται.
Από την άλλη, ο Γενικός Ελεγκτής έχει αποδείξει μέχρι σήμερα την συνεισφορά του στην Χρηστή Διοίκηση και νομίζω ουδείς το αμφισβητεί αυτό. Εκτός βέβαια αν ενοχλεί αυτό. Δεν ξέρω. Ενδεχομένως σαν λαός να μην ανεχόμαστε τον έλεγχο. Ενδεχομένως να μάθαμε να ζούμε υπό την σκιά μιας πολιτικής ελίτ με μαφιόζικες τακτικές. Αν είναι έτσι τότε ναι. Γιατί να έχουμε στα πόδια μας τον Γενικό Ελεγκτή και όποτε θυμηθεί να μιλά για πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες; Το επόμενο στάδιο θα είναι εισήγηση από την Βουλή για κατάργηση του ίδιου του Θεσμού.
Αυτό που θα ανέμενε κανείς σε όλη αυτή την ιστορία – παρωδία, θα ήταν η άμεση εμπλοκή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η εμπλοκή του έτσι ώστε να περισώσει τους Θεσμούς του Κράτους. Οι οποιεσδήποτέ χλιαρές και μεσοβέζικες προσεγγίσεις ούτε βοηθούν ούτε αποτρέπουν τις «κακές» ομάδες της πολιτικής στο να προχωρούν ακάθεκτες σε σχεδιασμούς ενάντια στο ίδιο το πολίτευμα της Δημοκρατίας.
Διακυβεύεται κάτι πολύ μεγαλύτερο.
*Ακαδημαϊκός. Επίκουρος Καθηγητής
