Σε ένα επεισόδιο γεμάτο αλήθεια και συναίσθημα, ο Χάρης Αριστείδου φιλοξενεί τον Δημήτρη Μεσημέρη – έναν από τους πιο ξεχωριστούς και ευαίσθητους νέους δημιουργούς της κυπριακής μουσικής σκηνής. Με ειλικρίνεια και βάθος, ο Δημήτρης μίλησε για την πορεία του μέχρι σήμερα, την αγάπη του για τη μουσική, τη δισκογραφία του, τις ξεχωριστές συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Παντελής Θαλασσινός, αλλά και για τον χαμό του αγαπημένου του φίλου, Φιλίτα — μια απώλεια που τον σημάδεψε.
Μεταξύ άλλων, εξομολογήθηκε τη δική του θεώρηση γύρω από το ταλέντο και την κλίση προς τη μουσική, λέγοντας: «Θεωρώ ότι ο καθένας μας έρχεται σε αυτό τον κόσμο με ένα ταλέντο το οποίο πρέπει με τύχη να το ανακαλύψεις, να το δουλέψεις και να το ακολουθήσεις» και συμπλήρωσε συγκινητικά: «Από ενός έτους αντιλήφθηκα αυτό το πράγμα και από τότε μέχρι και σήμερα γυροφέρνομαι γύρω από αυτό το πράγμα: τη μουσική».
Όταν ρωτήθηκε αν ο μουσικός «γεννιέται ή γίνεται», απάντησε με σαφήνεια και εσωτερική γνώση:
«Γεννιέσαι, έχεις τις βάσεις, τα ερεθίσματα… φέρνεις κάποια πράγματα μαζί σου και μετά, πρέπει να τα δουλέψεις… Όπου και αν πας να σπουδάσεις, το επίπεδο το καθορίζεις εσύ, για τον εαυτό σου – το πόσο ψηλά θα το πάρεις, πόση μελέτη και πόσο χρόνο θα αφιερώσεις… Όπου και αν πας, εξαρτάται στον εαυτό μας».
Μετά τις σπουδές του στην Αγγλία, ήξερε ξεκάθαρα ότι δεν ήταν ο προορισμός του: «Ήξερα ότι εδώ είμαι για σπουδές. Δεν υπήρχε κανένα σενάριο να μείνω στην Αγγλία, μου αρέσει να την επισκέπτομαι (μέχρι εκεί). Το όνειρό μου ήταν πάντα να πάω στην Αθήνα γιατί τα πρότυπα, οι επιρροές μου, τα πάντα βρίσκονταν εκεί… Αυτό που με γοητεύει στην Αθήνα είναι η περίεργη αγωνία του να έχω κάτι να κάνω».
Όταν η συζήτηση πήγε στο κατά πόσο η Κύπρος περιορίζει τους καλλιτέχνες, ο Δημήτρης τοποθετήθηκε με ρεαλισμό: «Η Κύπρος έχει ταβάνι. Είναι μια πιο μικρή αγορά, σε κάποια φάση φτάνεις τη δουλειά σου σε ένα επίπεδο – το οποίο σαν χώρα είναι πολύ δύσκολο να σε εξελίξει. Πιστεύω, πρέπει να πας έξω, να απορροφήσεις και άλλα πράγματα για να εξελιχθείς. Φυσικά, εναπόκειται στον καθένα μας το πώς εξελίσσεται. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος».
Ιδιαίτερη ήταν η αναφορά στη συνεργασία του με τον Παντελή Θαλασσινό – μια εμπειρία καθοριστική, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά: «Ο Παντελής Θαλασσινός, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες καλλιτέχνες – για εμένα είναι σχολείο. Μου έδωσε πολλά πράγματα για τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τη ζωή. Είναι μια συνεργασία που μου έδωσε φτερά», εξηγεί.
Περιγράφει την πρώτη τους γνωριμία με λόγια γεμάτα ενθουσιασμό και ειλικρίνεια: «Γνωριστήκαμε σε μια συναυλία στην Κύπρο… Πετούσα από τη χαρά μου, κάναμε τη συναυλία… Μετέπειτα, ξεκίνησε μια επαφή και ακολούθησαν και άλλες συναυλίες και σε κάποια φάση, είχαμε μια φιλική επαφή… Πήγαμε να πιούμε έναν καφέ στην Αθήνα και του έβαλα ένα τραγούδι που ήταν στον δίσκο, την ‘Προφητεία’. Ακούει το κομμάτι και τον ρωτάω “Πώς σου φάνηκε;” και μου λέει “Πολύ ωραίο ρε” και πήρα το θάρρος και τον ρώτησα αν θα ήθελε να το πούμε μαζί… και μου είπε “Αμέ, γιατί όχι;” και του λέω “Σοβαρά; Δεν φαντάζεσαι πόσο με συγκινείς και πόσο καλό θα μου κάνεις!” Συγκινήθηκα εκείνη την ώρα».
πηγή: karamelalive.com
