ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Η Γονική Αποξένωση δεν είναι εφεύρεση των παιδεραστών, είναι κατάσταση ψυχολογική, είναι κακοποίηση, είναι ένας γολγοθάς που ζούμε καθημερινά» είπε με έντονη συναισθηματική φόρτιση η Ελένη Γιασεμίδου μητέρα τεσσάρων παιδιών σε παρέμβαση της στη συνεδρία της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019 με θέμα συζήτησης «Η Γονική Αποξένωση και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς που βρίσκονται σε διάσταση ή είναι διαζευγμένοι ως προς την επικοινωνία με τα παιδιά τους» – πρόκειται για ένα θέμα που συζητείται στην Επιτροπή αυτή από τον Ιούνιο 2015(!) σε αυτεπάγγελτη εξέταση των μελών της Επιτροπής και του βουλευτή του ΔΗΣΥ Δημήτρη Δημητρίου μέλους της Επιτροπής Νομικών. Στη συζήτηση της περασμένης Δευτέρας επαναλήφθηκε λίγο πολύ το σκηνικό προηγούμενων συνεδριών της Επιτροπής όπου ο δικηγόρος Λάρης Βραχίμης ως εκπρόσωπος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου αμφισβήτησε για άλλη μια φορά την επιστημονική τεκμηρίωση του όρου «Γονική Αποξένωση» θεωρώντας ότι πρόκειται απλώς για «πρόβλημα επικοινωνίας παιδιού-γονέα».
Ένα κοινωνικο-ψυχολογικό θέμα και δύο εισηγήσεις
Εντύπωση προκάλεσε και η τοποθέτηση του Αλέξανδρου Ταλιώτη που προσήλθε στη συνεδρία ως πατέρας μέλος της Ομάδας κατά της Γονικής Αποξένωσης και διάβασε απόσπασμα από απόφαση του πρώην Προέδρου του Οικογενειακού Δικαστηρίου Γιώργου Σεργίδη ότι «ο ψυχολογικός εξαναγκασμός ή πίεση ενός παιδιού με σκοπό την αποξένωσή του από τον άλλο γονέα δεν αποτελεί απλώς αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά, αλλά και βάναυση ενέργεια – ένα είδος κακοποίησης την οποία κανένα Δικαστήριο δεν μπορεί ν’ ανεχθεί». Πρόσθεσε μεταξύ άλλων ότι «η Γονική Αποξένωση δεν είναι νομικό, αλλά κοινωνικο-ψυχολογικό θέμα» και έκανε δύο εισηγήσεις που όπως είπε «θα σώσουν πολλές παιδικές ψυχές». 1) Να τροποποιηθεί ο Νόμος για τη Διαμεσολάβηση για Οικογενειακές Διαφορές που ψηφίστηκε από τη Βουλή πολύ πρόσφατα τον Οκτώβρη 2019, ώστε εκεί που υπάρχουν παιδιά και δεν υπάρχει βία, να είναι υποχρεωτική – και διεπιστημονική – η Διαμεσολάβηση και 2) Να τροποποιηθεί το Άρθρο 14 του Νόμου για το Οικογενειακό Δίκαιο ώστε σε περίπτωση διαζυγίου να διασφαλίζεται η εξ ημισείας επιμέλεια των παιδιών από τους γονείς.
Η Άντρια Νεοκλέους για την οργάνωση Hope for Children συμφώνησε ότι «το Δικαστήριο θα πρέπει να είναι σε θέση να επιβάλει τη Διαμεσολάβηση για Οικογενειακές Συγκρούσεις. Επίσης – συνέχισε – πρέπει να προσφέρεται ψυχολογική στήριξη σε ένα παιδί που τη ζητά εν μέσω οικογενειακών συγκρούσεων, ακόμα και όταν οι δύο γονείς, ή έστω ο ένας, δεν δίνουν γι’ αυτό τη συγκατάθεσή τους».
Οι χρονοβόρες εκθέσεις γονικής μέριμνας
Η Προεδρεύουσα της συνεδρίας βουλευτίνα ΔΗΣΥ Μαριέλλα Αριστείδου αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη ψήφιση από τη Βουλή του περί Διαμεσολάβησης σε Οικογενειακές Διαφορές Νόμου του 2019 αλλά επεσήμανε ότι εκκρεμούν οι σχετικοί Κανονισμοί. Σύντομες τοποθετήσεις έγιναν και από τη βουλευτίνα ΔΗΣΥ Αννίτα Δημητρίου ότι «η πλέον σημαντική αρχή είναι η διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού», όπως και από τη βουλευτίνα του ΑΚΕΛ Σκεύη Κουκουμά ότι «το συμφέρον του παιδιού είναι να έχει σχέσεις και επικοινωνία και με τους δύο γονείς, εκτός από τις περιπτώσεις βίας». Από την πλευρά της η επίσης βουλευτίνα του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου επέρριψε σοβαρές ευθύνες στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (ΥΚΕ) σε σχέση με τη Γονική Αποξένωση, όπως και ο εκ των εισηγητών του θέματος Δημήτρης Δημητρίου που μίλησε για «χρονοβόρες διαδικασίες που θυματοποιούν τα παιδιά και πρέπει να λήξουν αφού μειωθεί στο ελάχιστο ο χρόνος ετοιμασίας των εκθέσεων γονικής μέριμνας από τις ΥΚΕ».
Πρωτόκολλο Αστυνομίας με ΥΚΕ και ΥΨΥ
Από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας η λειτουργός Λουκία Τυλληρίδου εξήγησε ότι «η καθυστέρηση στην υποβολή των εκθέσεων γονικής μέριμνας δεν οφείλεται αποκλειστικά στον φόρτο εργασίας και στην υποστελέχωση των ΥΚΕ, αλλά οφείλεται συχνά και σε άλλους παράγοντες όπως η υποβολή νέων δικογράφων από τους διαδίκους που απαιτούν χρόνο για να εξεταστούν. Συμφωνώ – πρόσθεσε – ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθεί καθυστέρηση κι αυτό είναι θέμα που θα προσπαθήσουμε να επιλύσουμε». Συνέχισε λέγοντας ότι «απασχολούν τις ΥΚΕ οι περιπτώσεις Γονικής Αποξένωσης και θέλουν να βελτιώσουν τον τρόπο διαχείρισης και αντιμετώπισης αυτών των υποθέσεων». Ανακοίνωσε πάντως ότι «είναι σε εξέλιξη προετοιμασία Πρωτοκόλλου διαχείρισης αυτών των δύσκολων υποθέσεων μεταξύ των ΥΚΕ, της Αστυνομίας και των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Ευελπιστούμε – πρόσθεσε – ότι θα έχουμε σύντομα νεότερα για την ολοκλήρωση του εγγράφου αυτού». Είπε ακόμα ότι «στην Αναθεώρηση του Οικογενειακού Δικαίου υπάρχει πρόνοια για υποχρεωτική παραπομπή των γονέων σε παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών από ειδικούς κι αυτό είναι βοηθητικό μέτρο στη διαχείριση των περιπτώσεων αυτών».
Από τις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας η ψυχολόγος Σεμέλη Βύζακου αναφέρθηκε επίσης στην «ad hoc Επιτροπή» των ΥΨΥ με τις ΥΚΕ και την Αστυνομία «που θα χειρίζεται τις υποθέσεις ανυπακοής Διαταγμάτων Επικοινωνίας και θα προσφέρει συμβουλευτικό ρόλο στη διαχείριση και θα επιβλέπει ώστε η κάθε Υπηρεσία να λειτουργήσει αποτελεσματικά και να προσφέρει λύσεις. Επιδιώκεται – πρόσθεσε – οι αποφάσεις της Επιτροπής να υποβοηθούν το Δικαστήριο ώστε να μη χρονίζουν οι ανυπακοές Διαταγμάτων και η απουσία επαφής των παιδιών με τους γονείς». Ανακοίνωσε περαιτέρω ότι από τον Οκτώβρη 2019 οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας έχουν προχωρήσει στη λειτουργία Κέντρου Εξειδικευμένης Αξιολόγησης με στόχο να προχωρεί με περισσότερη εξειδίκευση και ταχύτητα στην αξιολόγηση περιπτώσεων γονικής μέριμνας, ανυπακοής Διαταγμάτων και συναφών προβλημάτων».
Από την πλευρά του ο Αστυνόμος Κώστας Βέης Υπεύθυνος του Γραφείου για Θέματα 0ικογενειακής Βίας και Κακοποίησης Ανηλίκων στο Αρχηγείο Αστυνομίας διαβεβαίωσε ότι «πέρα από την προετοιμασία νέας ρύθμισης για καλύτερη διαχείριση περιστατικών σε συνεννόηση με τις άλλες αρμόδιες Υπηρεσίες (ΥΚΕ και ΥΨΥ), καταβάλλεται – στο μεσοδιάστημα – προσπάθεια διαχείρισης των ιδιαίτερα δύσκολων και κατά συρροή περιστατικών παρακοών για Διατάγματα Επικοινωνίας σε ένα ανεπίσημο πλαίσιο που αναλογεί περίπου σε αυτό που σχεδιάζεται. Ως Αστυνομία – ανέφερε – προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερα τη διερεύνηση καταγγελιών για ανυπακοές Διαταγμάτων Επικοινωνίας (μιλούμε για 2-3 καταγγελίες για συνεχιζόμενες ανυπακοές Διαταγμάτων τη βδομάδα, δηλαδή 100 το χρόνο που είναι πολύ μεγάλος αριθμός καταγγελιών). Διερευνούμε τις υποθέσεις και καταχωρούνται στο Δικαστήριο να εκδικαστούν εφόσον δοθούν οι σχετικές οδηγίες από τη Νομική Υπηρεσία».
Διαμεσολάβηση, Εκσυγχρονισμός, Αναδιάρθρωση
Από το Γραφείο της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού η λειτουργός Εύη Παναγή ανέφερε ότι «έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε σε ότι αφορά το θέμα της Γονικής Αποξένωσης». Απαρίθμησε ως θετικές εξελίξεις α) την εφαρμογή του θεσμού της Διαμεσολάβησης σε Οικογενειακές Διαφορές που όπως είπε «ενδέχεται να μειώσει τον όγκο των υποθέσεων στα Οικογενειακά Δικαστήρια», β) τον Εκσυγχρονισμό του Οικογενειακού Δικαίου «που θα συμβάλει στην ταχεία εκδίκαση των υποθέσεων γονικής μέριμνας και στην αποτελεσματική διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού» και γ) την Αναδιάρθρωση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας «που θα οδηγήσει στην απόκτηση εξειδίκευσης από τους λειτουργούς που ασχολούνται με θέματα Γονικής Αποξένωσης».
Από το Γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως η λειτουργός Γεωργία Σταυρινίδου είπε ότι «ασφαλώς υπερέχει το συμφέρον του παιδιού αλλά πρέπει να προστατεύσουμε και τους γονείς που αποξενώνονται από τα παιδιά τους».
Η καρικατούρα μιας μάνας και οι απατημένοι σύζυγοι
Λάρης Βραχίμης εκπρόσωπος Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου
-«Μιλούμε με νομικούς όρους για θέματα παρακοών και ανυπακοής με τρόπο που δείχνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τι λέει ο Νόμος κι αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούν οι Υπηρεσίες – Αστυνομία, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας – να βοηθήσουν. Δεν υπάρχει ανυπακοή στο Διάταγμα Επικοινωνίας αν αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί λόγω της άρνησης του παιδιού να έχει επικοινωνία με τον γονέα του. Και ο τρόπος αντιμετώπισης δεν είναι να κουβεντιάζεις με όρους παρακοών, ανυπακοής και Γονικής Αποξένωσης, αλλά να βρεις ένα τρόπο ώστε τα αρνητικά αισθήματα να πάψουν να υπάρχουν για να γίνει δυνατή η επικοινωνία. Δεν υπάρχει μαγική φόρμουλα γι’ αυτό. Σε πολλές δε περιπτώσεις το πρόβλημα μπορεί να είναι κάποιες συμπεριφορές του γονιού ο οποίος δεν έχει την επικοινωνία. Μπορεί να συμπεριφέρεται με τρόπο που προκαλεί τις αντιδράσεις και όταν του πεις ότι θα ήταν καλά να περιορίσει ή να σταματήσει κάποιες συμπεριφορές μέχρι να επανέλθει η επικοινωνία, η απάντηση είναι «όχι εγώ έχω Διάταγμα Επικοινωνίας, έχουν υποχρέωση οι Υπηρεσίες να βρουν τρόπο να πείσουν το παιδί να έρθει μαζί μου και εγώ θα συνεχίσω αυτές τις συμπεριφορές». Έχουμε δημιουργήσει την καρικατούρα μιας δήθεν ψυχασθενούς μάνας – κατά κανόνα – η οποία έχει κάνει πλύση εγκεφάλου στο μωρό της για να μη θέλει να βλέπει τον πατέρα του. Στην πραγματικότητα αυτή είναι μια πάρα πολύ σπάνια περίπτωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αλλού τα προβλήματα, χρειάζεται συνεργασία και από τους δύο γονείς. Πρέπει και ο γονιός που δεν βλέπει το μωρό του να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από ένα Διάταγμα Επικοινωνίας και πρέπει και ο ίδιος να προσαρμόσει κάποιες συμπεριφορές για να διορθωθεί η σχέση. Πρέπει να σταματήσουμε να κουβεντιάζουμε με όρους ανυπακοών γιατί είναι λανθασμένοι νομικά και γιατί κάθε περίπτωση έχει τους δικούς της τρόπους προσέγγισης και γι’ αυτό δεν βοηθούν σήμερα ούτε η Αστυνομία ούτε οι άλλες Υπηρεσίες. Το ερώτημα είναι πώς θα διορθώσουμε τη σχέση του παιδιού με τον γονιό και η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή…».
Ειρήνη Χαραλαμπίδου βουλευτίνα ΑΚΕΛ
-«Αφήνετε εκτός κύριε Βραχίμη τον πιο ουσιώδη παράγοντα που είναι η ανθρώπινη αδυναμία να στηριχθεί με ωριμότητα ένα διαζύγιο. Ξέρετε πόσες απατημένες σύζυγοι χρησιμοποιούν τα παιδιά για να εκδικηθούν τον σύζυγο τους ή το ανάποδο, πόσοι πατέρες χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να εκδικηθούν μια άπιστη σύζυγο; Συνεπώς ναι, συμφωνώ ότι σε ένα σωστό, φυσιολογικό περιβάλλον μπορεί να εφαρμοστεί αυτό που λέτε. Αλλά δυστυχώς τα πλείστα διαζύγια – και με την ενθάρρυνση των δικηγόρων που μετρούν πόσες εμφανίσεις θα κάνουν στα Δικαστήρια αντί να έχουν ως προτεραιότητα τα παιδιά και την ευημερία τους – οδηγούν τα πράγματα σε εξωφρενικές καταστάσεις. Άρα αυτό που περιγράφουμε στα κυπριακά διαζύγια είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Εμένα με ενδιαφέρει η κάθε μητέρα και γιαγιά που θα ταυτιστεί με το παιδί της και θέλει εκδίκηση, να μη θυματοποιεί το παιδί σε αυτή τη διαδικασία. Και επειδή εσείς οι δικηγόροι πολλές φορές δεν μπορείτε να τους προστατεύσετε, πρέπει η Πολιτεία να μπορεί να τους προστατεύσει με διαδικασίες που θα είναι δικλείδες ασφαλείας».
Λάρης Βραχίμης
-«Σας διαβεβαιώ ότι οι δικηγόροι βοηθούν πολύ περισσότερο από ό,τι όλες οι Υπηρεσίες…όχι λοιπόν δεν είναι ο κανόνας, αλλά είναι η εξαίρεση αυτό που λέτε. Ο κανόνας είναι ότι έχει χαλάσει η σχέση του γονιού με το παιδί για διάφορους λόγους….
Ειρήνη Χαραλαμπίδου
-«Πώς χαλά η σχέση;»
Λάρης Βραχίμης
-«Να σας πω ένα παράδειγμα. Είναι η περίπτωση μιας 17χρονης που αρνιόταν να δει τον πατέρα της ο οποίος ετύγχανε να είναι διπολικός με τεράστιες περιόδους μανίας που έφθειρε τη σχέση, μέχρι που είπε η κοπέλα «δεν μπορώ άλλο ν’ αντέξω»…Κι όμως αυτός φώναζε ότι είναι θύμα Γονικής Αποξένωσης και το Δικαστήριο θεωρούσε ότι αυτό είναι θέμα παρακοής Διατάγματος όπου φταίει η μητέρα για το ότι η 17χρονη δεν θέλει να δει τον πατέρα της…».
Ειρήνη Χαραλαμπίδου
-«Μιλάτε για την περίπτωση μιας 17χρονης αλλά όταν το παιδί είναι 3 χρόνων μπορεί ο ένας γονιός να του υποβάλει αρνητικές εικόνες και έχθρα για τον άλλο γονιό…».
Μιχάλης Παρασκευάς δικηγόρος, Ομάδα κατά της Γονικής Αποξένωσης
-«Η Γονική Αποξένωση συνίσταται στην προσπάθεια του ενός γονιού να αποξενώσει το παιδί από τον άλλο γονιό. Και είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα το γεγονός ότι η Διαβούλευση για Οικογενειακές Διαφορές δεν είναι υποχρεωτική και εναπόκειται στη συμβουλή των δικηγόρων…δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις κάποιος δικηγόρος μπορεί να ενεργεί ανάλογα, εφόσον αποκομίζει όφελος από μια συνεχιζόμενη διαμάχη… Πρέπει να μπουν ξεκάθαρες ασφαλιστικές δικλείδες για τον ρόλο της Αστυνομίας και θα πρέπει οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας να αναλάβουν τις ευθύνες τους όταν υπάρχουν ισχυρισμοί για κακοποίηση παιδιού».
Η απώλεια ενός γονέα στην εικόνα του παιδιού
Χριστιάνα Παφίτη Σύνδεσμος Ψυχολόγων Κύπρου
-«Η Γονική Αποξένωση συνήθως δεν έχει ισχύ αν δεν υπάρχει παρακοή Διαταγμάτων Επικοινωνίας. Και είναι κάπως γενική η θέση του κυρίου Βραχίμη ότι όταν υπάρχει απροθυμία του παιδιού να συναντήσει τον γονιό για οποιονδήποτε λόγο, δεν είναι δυνατή όπως λέγει, η εφαρμογή των Διαταγμάτων. Τότε ποιος είναι ο σκοπός της έκδοσης των Διαταγμάτων Επικοινωνίας από το Οικογενειακό Δικαστήριο; Ως θεματοφύλακες του συμφέροντος του παιδιού τα Δικαστήρια εκδίδουν Διατάγματα προς το συμφέρον του παιδιού, τα οποία πρέπει να εφαρμόζονται. Υπάρχουν αποφάσεις τόσο στο πρωτοβάθμιο όσο και στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, που υποδείχνουν ότι δεν μπορούμε αντανακλαστικά να δεχόμαστε τη θέση του παιδιού όταν ζει απομονωμένο και δέχεται επηρεασμό αποκλειστικά και μόνο από τον ένα γονιό και το περιβάλλον του».
Στέλλα Κατσαρή Σύνδεσμος Ψυχολόγων Κύπρου
-«Σε σχέση με τη Γονική Αποξένωση, μπορούμε να δούμε στην εικόνα του παιδιού την απώλεια ενός γονέα. Όταν το παιδί δεν έχει επαφή με τον γονέα είναι πολύ σοβαρό θέμα. Αν ο δικηγόρος με ό,τι λέει στον πελάτη του ενισχύει το κομμάτι της Γονικής Αποξένωσης, εμείς τι κάνουμε όταν υπάρχουν παρακοές και δεν εφαρμόζεται ο Νόμος; Πρέπει να εφαρμόζεται ο Νόμος και όταν υπάρχει παρακοή Διατάγματος Επικοινωνίας να υπάρχουν συνέπειες».
Γιώργος Μεταξάς Παγκύπριος Σύλλογος Ψυχολόγων
-«Έχουμε υποβάλει υπόμνημα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και θεωρούμε σημαντικό να πούμε ότι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο είναι η πρόληψη». (σ. σ. ολόκληρο το υπόμνημα δημοσιεύεται στη στήλη Εξ Αφορμής του υπογράφοντος).
Όταν η Γονική Αποξένωση είναι…επιβεβλημένη
Η Σουσάνα Παύλου Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας στην Οικογένεια προσήλθε στη συνεδρία με υπόμνημα προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με το οποίο «το Σύνδρομο της Γονικής Αποξένωσης ουσιαστικά δεν υπάρχει, αφού δεν αναγνωρίζεται ως ψυχική ασθένεια ούτε στην Αμερική αλλά ούτε και διεθνώς. Είναι – συνεχίζει το υπόμνημα – ένας όρος που στερείται ερευνητικής/ακαδημαϊκής αξιοπιστίας και συνήθως χρησιμοποιείται ως εργαλείο αποπροσανατολισμού σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας σχετικά με την επιμέλεια και το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Στις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, είτε αυτές είναι υπό διερεύνηση, είτε κατόπιν δικαστικών αποφάσεων, τα θέματα γονικής επιμέλειας οφείλουν να επηρεάζονται, αφού έχουν άμεσο ή έμμεσο αντίκτυπο στην ασφάλεια και προστασία του παιδιού. Είναι γνωστό ότι στις υποθέσεις βίας κατά των γυναικών, ο πατέρας χρησιμοποιεί τα γονικά του δικαιώματα (επιμέλεια και δικαιώματα επισκέψεων του παιδιού) για να συνεχίσει να ασκεί ψυχολογική βία και έλεγχο στη μητέρα. Ως εκ τούτου, σε τέτοιες περιπτώσεις η Γονική Αποξένωση του γονέα-δράστη είναι επιβεβλημένη για την προστασία και ασφάλεια της μητέρας και του παιδιού».
Με τη Σουσάνα Παύλου συμφώνησε και η Χριστίνα Καϊλή από το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου (MIGS) που έκανε αναφορά στο Δίκτυο που αφορά τη βία κατά των γυναικών στην Ευρώπη, όπου όπως είπε, «υπάρχει τεκμηριωμένα η τάση χρησιμοποίησης από τους δύο γονείς της έννοιας της Γονικής Αποξένωσης για να γίνεται προέκταση του ελέγχου και της βίας σε βάρος της μητέρας και των παιδιών».
Ο δικηγόρος Λάρης Βραχίμης.
Ο δικηγόρος Μιχάλης Παρασκευάς.
Ο Δημήτρης Δημητρίου και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου.
Ο Αλέξανδρος Ταλιώτης απευθύνεται στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Φώτο: Σε πρώτο πλάνο η Ελένη Γιασεμίδου στη διάρκεια της παρέμβασής της στη Βουλή.
