Της Αλεξίας Καφετζή
Η Κυβέρνηση σωστά εξήγγειλε (μένει να δούμε και την εφαρμογή τους) μέτρα στήριξης της οικονομίας γενικά και των διαφόρων τάξεων εργαζομένων και εργοδοτών. Σημαντική είναι η απόφαση για αναστολή των δόσεων σε τράπεζες, αλλά μαζί με τις δόσεις τρέχουν κι άλλα έξοδα, όπως για παράδειγμα τα ενοίκια. Κάθε μήνα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ο κάθε μικροεπαγγελματίας πρέπει να καταβάλει το ενοίκιο που δεν είναι και χαμηλό για το υποστατικό ή τα υποστατικά που ενοικιάζει. Σε περίοδο όμως που έσοδα δεν υπάρχουν, η οικονομική δραστηριότητα έχει τερματιστεί, τα πάντα έχουν μηδενιστεί πώς μπορεί κάποιος να καταβάλλει κάθε μήνα ένα σεβαστό ποσό; Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος, χωρίς μισθό χωρίς έσοδα, να ανταποκριθεί στις ανάγκες της οικογένειάς του με τα απαραίτητα για την επιβίωση των μελών της αλλά και άλλα απαραίτητα τρέχοντα έσοδα και επί πλέον να έχει να καταβάλει σταθερά και άλλο σημαντικό ποσό για ενοίκιο; Νοικοκυριά, οικογένειες και επιχειρηματίες βρίσκονται ήδη σε δεινή θέση. Πρέπει κάτι να γίνει. Εδώ είναι ο ρόλος του κράτους, της Πολιτείας που πρέπει να επέμβει είτε με επιχορήγηση του ενοικίου, είτε με νομοθετική ρύθμιση ή τέλος πάντων με κάποιο άλλο τρόπο που θα επιτρέπει στους ανθρώπους αυτούς και τις οικογένειές τους να επιβιώσουν. Γιατί αύριο με τον τερματισμό της έκτακτης κατάστασης που βιώνουμε σήμερα, είναι από σ’ αυτούς τους ανθρώπους που θα στηριχθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας. Κι αν ως τότε τους αφήσουμε να καταστραφούν οικονομικά, ποια δυνατότητα θα έχουν για επαναδραστηριοποίηση και κατά συνέπεια να συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας; Το θέμα δεν είναι απλό και οφείλει η Κυβέρνηση να το δει με σοβαρότητα, έγκαιρα μάλιστα.
