Της Αλεξίας Καφετζή
Μπορεί πολλοί να το σκέφτονται, να το λέγουν ή να το γράφουν ότι τον τελευταίο χρόνο ο ΔΗΣΥ διέρχεται μέσα σε συμπληγάδες, με κίνδυνο ακόμα και τη διάσπαση που θα τον οδηγήσουν σε πλήρη ανυποληψία. Όμως όταν οι φόβοι αυτοί καταγράφονται από μια έμπειρη δημοσιογράφο, με ειδίκευση δεκαετίες τώρα στο κομματικό ρεπορτάζ του ΔΗΣΥ, που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, που έχει αστείρευτες και έγκυρες πηγές μέσα στο ίδιο το κόμμα, ακόμα και στα ψηλότερα δώματα, τότε το θέμα είναι σοβαρό.
Η Ανδρούλα Ταραμουντά δημοσιεύει στον «Φιλελεύθερο» ανάλυση κάτω από τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Πινδάρου οδεύει στον δρόμο του Σύριζα;», όπου συνοψίζει την αβέβαιη πορεία του ΔΗΣΥ ένα χρόνο μετά την αποτυχία στις προεδρικές εκλογές και τους κινδύνους για το χειρότερο ενόψη των εκλογικών αναμετρήσεων, ευρωεκλογών και τοπικής αυτοδιοίκησης του προσεχούς Ιουνίου.
Η κ. Ταραμουντά επικαλείται στην αρχή την αγωνία που ο πρώην πρόεδρος του ΔΗΣΥ, τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, εξέφρασε τον περασμένο Σεπτέμβρη για το μέλλον του ΔΗΣΥ.
Έστειλε αγωνιώδη μηνύματα στον χώρο από τον οποίο προέρχεται και στον οποίο έχει παρουσία όσο κι αν αυτό ενοχλεί κάποιους συναγωνιστές του, γράφει και συνεχίζει: «Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης εξέφραζε τους φόβους του και τους προβληματισμούς του για το Δημοκρατικό Συναγερμό έχοντας κατά νου τι γινόταν στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν γνώριζε τις εξελίξεις που σημειώνονται αυτές τις μέρες μπορούσε όμως να εκτιμήσει που θα μπορούσαν να οδηγηθούν τα πράγματα και με ποιο αντίκτυπο στον πολιτικό σχηματισμό. Κάτι που απευχόταν να συμβεί στο χώρο από τον οποίο προέρχεται και ο οποίος τον καταξίωσε με την κομματική προεδρία και δις την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες βρόσκεται στο επίκεντρο των πολιτικών συζητήσεων στην Ελλάδα εξαιτίας του εκρηκτικού κλίματος ανάμεσα στα στελέχη του, την χαώδη απόσταση μεταξύ του προέδρου του κόμματος Στέφανου Κασσελάκη και μιας μερίδας στελεχών, των εντάσεων και του φανατισμού που εκδηλώνεται από όλες τις συνιστώσες. Στο ταραχώδες συνέδριο ακούστηκαν πολλές αιχμές όπως περί «επίδοξων υπονομευτών». Έγινε λόγος από τον Κασσελάκη, μετά την παρέμβαση Τσίπρα για προσφυγή στην κομματική βάση, για «μεσσίες που τέλειωσαν», ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν «όσο ψηλά κι αν βρίσκεται» να ναρκοθετήσει την μεγάλη αλλαγή. Και φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητη η φράση του πως ‘κάποιοι νόμιζαν ότι θα έχουν τον ‘ξένο’, τον ‘μικρό του χεριού τους…
Κάτι τέτοια ακούγονται και στο χώρο του Δημοκρατικού Συναγερμού με κεντρικό πρόσωπο την πρόεδρο του κόμματος Αννίτα Δημητρίου, που κλήθηκε να κολυμπήσει στη φουρτουνιασμένη θάλασσα χωρίς σωσίβιο, έχοντας άγνοια κινδύνου, αφού απολάμβανε και απολαμβάνει μιας τεράστιας αποδοχής στην κομματική βάση αλλά και γενικά στην κυπριακή κοινωνία. Ποσοστά ψηλά μεν αλλά που δεν κεφαλαιοποιεί δε, ιδιαίτερα σε μια συγκυρία που το κόμμα της έχει τεράστια ανάγκη να πάρει τα πάνω του και να μην διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη… με την τάτσα της πτώσης να μένει στην ίδια. Κάποιοι θεωρούσαν την κ. Δημητρίου μαριονέτα στα χέρια τους για να περάσουν οι δύσκολοι καιροί και να λειτουργεί αντί αυτών.»
Στην ανάλυσή της η κ. Ταραμουντά αναφέρει ότι στον ΔΗΣΥ δεν υπάρχει «Ούτε και ένα ισχυρό μήνυμα ικανό να συνεγείρει, να ευαισθητοποιήσει τον συναγερμικό κόσμο και να τον πείσει να πάει στην κάλπη για να ψηφίσει και πολύ περισσότερο να δώσει θετική ψήφο στους κομματικούς υποψηφίους. Κι αυτή η μιζέρια ενδέχεται να αφήσει και κόστος στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος, που είναι κατά γενική ομολογία το ισχυρότερο. Η συγκρότηση του ψηφοδελτίου επισκιάστηκε όπως και να το κάνουμε από το ότι έμεινε εκτός ο πρώτος αντιπρόεδρος Μάριος Πελεκάνος κι από την πολιτικά άστοχη κίνηση να ανακοινωθεί ως υποψήφιος για το δήμο της Λάρνακας ο άλλος αντιπρόεδρος, βουλευτής Γιώργος Κάρουλας την ώρα που είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν ενδιαφέρεται.
Ο κομματικός πατριωτισμός ούτε λειτουργεί όπως σε παλαιότερες δεκαετίες, ούτε και συγκινεί πέραν από κάποιες εκατοντάδες για να μπορεί η Πινδάρου να επενδύει σε αυτόν ότι μπορεί να μαζέψει ψήφους που να κρατήσουν το ΔΗΣΥ στην πρώτη θέση στις ευρωεκλογές.»
Προσθέτει πως «Αν υπολογίζουμε και το πλεονέκτημα που έχει το ΑΚΕΛ με τις ψήφους των τουρκοκυπρίων που διαμένουν στα κατεχόμενα να καταλήγουν κοντά του, τα πράγματα για την Πινδάρου δεν είναι διόλου εύκολα. Και δεν κάνουν και κάτι πέραν των λεκτικών παρεμβάσεων που να μπορεί να γύρει την πλάστιγγα προς το μέρος τους. Η επιλογή των διπλών εκλογών δεν αποκλείεται να λειτουργήσει επιβαρυντικά και όχι υπέρ των ευρωεκλογών παρά τις αρχικές εκτιμήσεις ότι θα αυξανόταν το κοινό που θα ψηφίσει με τις διπλές κάλπες.»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί ο επίλογος της ανάλυσης όπου αναφέρονται τα εξής: «Πολλοί αναμένουν το στραβοπάτημα της νεαρής προέδρου για να την ρίξουν στα τάρταρα. Δεν κατάφερε μέχρι τώρα να αναδείξει πολιτικό προφίλ παρά μόνο μια ωραία εικόνα που μοιράζει χαμόγελα και χειραψίες… Δεν συνένωσε τους παλιούς με τους νέους. Ισα-ίσα πολλοί μιλούν για δεύτερη εκκαθάριση από την Πινδάρου που αφήνει κόστος. Τέως και πρώην υπουργοί και στελέχη με πείρα κρατήθηκαν σε απόσταση την ώρα που τα νέα στελέχη θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν την εμπειρία και τις γνώσεις τους. Και να λειτουργήσουν ακόμη και εκτονωτικά στις προβληματικές εστίες. Η σύνθεση δεν είναι από τα ισχυρά ατού της νέας ηγεσίας κι αυτό φαίνεται…»
