Για την υπόθεση της Οξάνα Ράντσεβα, κατηγορεί, εμμέσως πλην σαφώς, τις κυπριακές αρχές ότι, ήταν ελλειπής η έρευνα που διεξήγαγαν για τα αίτια θανάτου της 20χρονης χορεύτριας, που βρέθηκε, στις 28 Μαρτίου 2001, νεκρή, στο πλακόστρωτο, κάτω από το διαμέρισμα όπου την είχαν «αποκλείσει» οι ιδιοκτήτες του κέντρου στο οποίο επρόκειτο να εργαστεί.
Οι ρωσικές αρχές υποστηρίζουν στο υπόμνημα ότι από την πλευρά τους έγιναν επιπρόσθετες έρευνες για το αν ο θάνατος της Ράντσεβα ήταν αποτέλεσμα της δράσης κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων και ότι οι έρευνες αυτές, διενεργήθηκαν, τόσον στον στενό κύκλο των γνωριμιών της Ράντσεβα όσον και στον χώρο των ατόμων που είχαν καταδικασθεί για “τράφικινγκ” στη Ρωσία.
Με βάση τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας-συμπεραίνεται στο υπόμνημα- δεν επιβεβαιώθηκε κανένα στοιχείο, σχετικά με το ότι η Οξάνα Ράντσεβα υπήρξε θύμα κυκλώματος εμπορίας ανθρώπων.
Ολα συνηγορούν στο ότι η νεαρή Ρωσίδα εγκατέλειψε την πατρίδα της με τη δική της θέληση, αναφέρεται.
Ωστόσο, υποστηρίζουν οι ρωσικές αρχές στο εν λόγω υπόμνημα, η αντίστοιχη έρευνα στην Κύπρο για την διακρίβωση των αιτίων θανάτου της Οξάνα Ράντσεβα υπήρξε ελλειπής, δεδομένου ότι, όπως τονίζουν, δεν εκλήθησαν για επανεξέταση σημαντικοί μάρτυρες-κλειδιά, όπως ο Μάριος Αφανάσιο (που είχε υπογράψει την σύμβαση εργασίας της Οξάνα) και η Θεοδώρα Βασιλίνοβα – Ψευδιώτη, που ήταν η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος που έμενε η Οξάνα, κατά την ημέρα του ανεξήγητου θανάτου της.
Οι ρωσικές αρχές εκφράζουν την ελπίδα ότι η Κύπρος θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για τη διεξαγωγή μιας αποτελεσματικότερης έρευνας της εγκληματικής αυτής υπόθεσης, που τελέσθηκε σε κυπριακό έδαφος, αναζητώντας και εξετάζοντας τους σημαντικούς μάρτυρες αυτής της υπόθεσης.
Εκδικάζοντας στις 7 Ιανουαρίου 2010, την υπόθεση Ραντσέβα κατά Κύπρου και Ρωσίας, το Δικαστήριο καταδίκασε την Κύπρο για παραβιάσεις στο δικαίωμα της ζωής, στο δικαίωμα στην ελευθερία και ασφάλεια, καθώς και για παραβιάσεις που σχετίζονται με τη μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας, ενώ καταδίκασε και τις δύο χώρες για παραβιάσεις σχετικά με την απαγόρευση της δουλείας και της καταναγκαστικής εργασίας.
Υποχρέωσε δε την Κύπρο να καταβάλει στον ενάγοντα-πατέρα της νεαρής 40.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 3.150 ευρώ για έξοδα, και τη Ρωσία να του καταβάλει 2.000 ευρώ για ηθικές ζημιές.
Η υπόθεση αφορούσε τον ανεξήγητο θάνατο της 20χρονης Ρωσίδας χορεύτριας Οξάνα Ραντσέβα, που, ενώ έφτασε στην Κύπρο, στις 16 Μαρτίου 2001, εφοδιασμένη με βίζα παραμονής ως καλλιτέχνιδα, προκειμένου να εργαστεί ως χορεύτρια σε κυπριακό καμπαρέ, βρέθηκε, στις 28 Μαρτίου 2001, νεκρή, στο πλακόστρωτο, κάτω από το διαμέρισμα όπου την είχαν «αποκλείσει» οι ιδιοκτήτες του κέντρου στο οποίο επρόκειτο να εργαστεί.
Η νεκροψία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος της νεαρής προκλήθηκε από την πτώση της, αλλά το τοπικό δικαστήριο χαρακτήρισε τις συνθήκες θανάτου της περίεργες, θεωρώντας μεν ότι η νεαρή επιχείρησε να ξεφύγει από το διαμέρισμα όπου «φιλοξενείτο» αλλά ότι δεν υπήρξαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπήρξε ποινική ευθύνη άλλων για τον θάνατό της.
Ο πατέρας της νεαρής χορεύτριας παρέλαβε τη σορό της κόρης του και επέστρεψε στη Ρωσία, όπου επιτροπή εμπειρογνωμόνων πραγματοποίησε ξεχωριστή ιατροδικαστική έρευνα από την οποία προέκυψε ότι: «Η Ραντσέβα είχε πεθάνει κάτω από αδιευκρίνιστες και παράξενες συνθήκες, γεγονός που επιβάλλει πρόσθετη έρευνα για την εξακρίβωση των πραγματικών αιτίων του θανάτου της».
Τον Οκτώβριο του 2006, η Κύπρος επιβεβαίωσε στη ρωσική εισαγγελία ότι η ανάκριση για το θάνατο της Ραντσέβα ολοκληρώθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2001 και ότι η ετυμηγορία για τα αίτια του θανάτου της ήταν τελική.
Ο πατέρας της Ραντσέβα προσέφυγε, στις 26 Μαΐου 2004, στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, υποστηρίζοντας ότι στα όσα μεσολάβησαν πριν και μετά τον θάνατο της κόρης του υπήρξε σωρεία παραβιάσεων των άρθρων της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καταγγέλλοντας:
Την κυπριακή Αστυνομία ότι δεν έλαβε τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία της ζωής της κόρης του, ενόσω αυτή ήταν ακόμη ζωντανή.
Τις κυπριακές αρχές για πλημμελή έρευνα σχετικά με την εξακρίβωση των αιτίων θανάτου της κόρης του. Τις ρωσικές αρχές για αποτυχία να την προστατεύσουν από τον κίνδυνο της εμπορίας ανθρώπων.
Το ΕΔΑΔ δικαίωσε, τότε, τον ενάγοντα και προχώρησε στην καταδίκη της Κύπρου και της Ρωσίας για τις παραβιάσεις που προαναφέρθηκαν, υπογραμμίζοντας ότι «οι δύο χώρες απέτυχαν να προστατεύσουν μία εικοσάχρονη κοπέλα από τις συνέπειες που είχε η στρατολόγησή της σε δίκτυο εμπορίας ανθρώπων».
