Οι επενδυτές τρέμουν στην ιδέα του τι θα μπορούσε να επακολουθήσει μετά την παραίτηση Ντράγκι
Σε κρίσιμο «σταυροδρόμι» βρίσκεται ξανά η ιταλική αγορά, καθώς η κατάρρευση της κυβέρνησης συμπίπτει με τη σημερινή συνεδρίαση της ΕΚΤ, η οποία θα ανακοινώσει την πρώτη επιτοκιακή αύξηση εδώ και 11 χρόνια.
Όπως και οι υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, έτσι και η Ιταλία προσπάθησε τα τελευταία χρόνια, επωφελούμενη από το άφθονο ρευστό και το φθηνό χρήμα, να γίνει πιο ανθεκτική στο υψηλότερο κόστος δανεισμού και στις πιέσεις των αγορών.
Τελικά όμως αποδεικνύεται πιο εκτεθειμένη στο αυξανόμενο κόστος δανεισμού από ό,τι τελικά φαίνεται, σύμφωνα με αναλυτές του Reuters, με βάση το προφίλ του χρέους της. Οι επενδυτές τρέμουν στην ιδέα του τι θα μπορούσε να επακολουθήσει μετά την παραίτηση Ντράγκι και τη διεξαγωγή πιθανόν πρόωρων εκλογών και πώς η δεύτερη πιο υπερχρεωμένη χώρα της Ευρωζώνης μπορεί να διαχειριστεί μία απότομη άνοδο στις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων.
Ήδη, το spread των 10ετών ιταλικών έναντι των αντίστοιχων γερμανικών, βασικής δείκτης των ανησυχιών της αγοράς, εκτοξεύθηκε στις 245 μονάδες βάσης, ενώ η απόδοση του 10ετούς βρέθηκε προς στιγμή στο 3,7%.
Βεβαίως, η Ιταλία έχει επιμηκύνει τη διάρκεια του χρέους της, όμως σε μικρότερο βαθμό συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωπεριφέρειας, ενώ το χρέος της είναι υψηλότερο απ΄ό,τι ήταν στη διάρκεια της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη.
«Η Ιταλία δεν έχει ουσιαστικά επανέλθει στα προ της κρίσης επίπεδα και παραμένει ευάλωτη. H βιωσιμότητα του χρέους είναι πιο επίφοβη εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας και της αναμενόμενης αύξησης των επιτοκίων από την ΕΚΤ», αναφέρει η Βethany Payne διαχειρίστρια χαρτοφυλακίου της Janus Henderson.
Με μέση διάρκεια ζωής στα επτά έτη, ο χρόνος ωρίμανσης του ιταλικού χρέους είναι μικρότερος σε σχέση με τα επίπεδα του 2010 και οριακά μόνο μεγαλύτερος σε σχέση με το 2012, όταν η Ευρωζώνη βρισκόταν σε κρίση χρέους. Συγκριτικά, η μέση διάρκεια ζωής του ισπανικού χρέους έχει αυξηθεί στα οκτώ έτη από 6,35 το 2012, ενώ στην Πορτογαλία γύρω στα επτά έτη από τα έξι.
Η Ιταλία βρίσκεται επίσης πίσω και στις ανάγκες χρηματοδότησής της για φέτος, καθώς έως τα τέλη Ιουνίου είχε ολοκληρώσει το 52% των φετινών αναγκών της σε σχέση με το 68% την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Janus Henderson. Αυτό σημαίνει ότι η Ιταλία θα αναγκαστεί να δανειστεί με υψηλότερα επιτόκια. Ο επικεφαλής του οργανισμού διαχείρισης δημοσίου χρέους της Ιταλίας, Davide Jacovoni, εμφανίζεται πάντως καθησυχαστικός, λέγοντας ότι η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, λαμβάνοντας υπόψη ότι στα τέλη Μαίου, υπήρχαν διαθέσιμα ύψους 80,2 δισ.ευρώ.
Τώρα, στο 3,59%, το κόστος δανεισμού στην ιταλική 10ετία έχει αυξηθεί περίπου 200 μονάδες βάσης στη διάρκεια του 2022, σχεδόν όσο αυξήθηκε καθ΄όλη τη διάρκεια του 2021. Επενδυτές θεωρούν ότι το 4% είναι το σημείο που θα μπορούσε να προκαλέσει πανικό. Άλλωστε το παραβίασε τον προηγούμενο μήνα και αυτό ανάγκασε την ΕΚΤ να προβεί σε δράση.
Τα αυξανόμενα επιτόκια αυξάνουν το κόστος εξυπηρέτησης του ιταλικού χρέους, το οποιο συσσωρεύθηκε στο επίπεδο ρεκόρ των 2,759 τρισ.ευρώ τον Απρίλιο, σύμφωνα με στοιχεία της ιταλικής κεντρικής τράπεζας.
