{loadposition ba_textlink}
➢ Είναι σαν κάποιος να βιάζει συνεχώς οποιαδήποτε λογική, μέτρο, αξιοκρατία, δημιουργία, ανάπτυξη, ευφυία, παραγωγή, ελπίδα μέσα μου.
➢ Ο κάποιος αυτός δεν είναι οι παρόντες διανοητικά άρρωστοι πολιτικοί, μην γελιόμαστε. Οι πολιτικοί είναι απλώς ο γνωστός φαύλος κύκλος. Τα γίδια που τα ορίζει ένας τσοπάνης: η πλειοψηφία του λαού. Ο κάποιος αυτός είναι ένα αρρωστάκι, ένα παράσιτο που κάθεται κάπου δίπλα σου, είναι κάποιος στην παρέα σου και πλέον στέκεται απέναντί σου. Πρέπει να τον ανακαλύψεις, να τον ξετρυπώσεις, να τον εκθέσεις, να σταματήσεις να τον ανέχεσαι, να τον πετάξεις στα σκουπίδια μια για πάντα πάση θυσία.
➢ Ρουφά σταγόνα-σταγόνα την θετική σου ενέργεια, στερεί την ειρήνη της διάνοιάς σου, στερεί την ελπίδα και τα όνειρα από τα παιδιά σου, την ευημερία και την αξιοπρέπεια από τους ηλικιωμένους γονείς σου που δεν έχουν την ικανότητα της μετανάστευσης πια και θα πρέπει να τους φροντίζεις εσύ όσο μπορείς, από πολύ μακριά.
➢ Δεν έχει σχέση με την τυπική χρεωκοπία όλο αυτό. Έχει σχέση με την ανοχή. Είμαστε στην πλειονότητα μας νεκροί σε κάθε επίπεδο αξιών, θετικής αντίδρασης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μόρφωσης, λογικής, σεβασμού, κοινού καλού, ευγενούς άμιλλας και αξιοπρέπειας. Και το ανεχόμαστε όλο αυτό. Προφανώς είμασταν νεκροί όλοι μας. Γιατί τόση ανοχή μόνο οι νεκροί έχουν.
➢ Τώρα όμως η δυσωδία έφτασε σε όλη την Γη και δεν κρύβεται πια. Δεν πρέπει να αποφασίζουμε για τις ενοχές μας συναισθηματικά σαφώς. Αλλά η παγκόσμια ντροπή είναι πια τεράστια και η ιστορική ευθύνη γίνεται προσωπική ευθύνη. Αναλογεί στον καθένα μας και δεν μπορούμε πλέον να την κάνουμε γαργάρες. Νιώθω και δηλώνω υπεύθυνη προσωπικά γιατί δεν εργάστηκα με κάθε τρόπο και μέσο προς την δημιουργία μίας σοβαρής εναλλακτικής.
➢ Και αυτή η αποδοχή είναι το πρώτο μου βήμα προς τα πάνω.
Γράφει η Αλεξία Καφετζιή
