Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η κοινή γνώμη τις συγκλονιστικές εξελίξεις τις τελευταίες μέρες, όσον αφορά τα δυο άγρια φονικά του Θανάση Καλογερόπουλου στη Λεμεσό και του Αλέξη Μαυρομιχάλη στη Λευκωσία, με διαφορά μιας ημέρας και σε λιγότερο από 48 ώρες. Η εγκληματολόγος κυρία Δήμητρα Τσίτση μιλάει στο 24Η και δίνει την δική της θέση και άποψη για τα όσα διαδραματίζονται στην Κύπρο όσον αφορά τα δυο φονικά και την δραματική αύξηση της εγκληματικότητας στην Κύπρο. Παράλληλα, κρούει τον κώδωνα και δηλώνει πως η κυπριακή κοινωνία ανησυχεί, χαρακτηρίζοντας την «απροστάτευτη».
Αρχικά η κυρία Τσίτση μας ανέφερε πως ανέκαθεν υπήρχαν τα εγκλήματα στην κοινωνία, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά σε όλο τον κόσμο. «Δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς το έγκλημα».
«Η διαφορά της κυπριακής κοινωνίας είναι ότι το έγκλημα μεταλλάσσεται από μήνα σε μήνα, από χρόνο σε χρόνο. Πλέον γίνονται διαφορετικών ειδών εγκλήματα, δηλαδή πιο παλιά τα οργανωμένα και προμελετημένα ήταν αλλά ήταν σε πιο μικρά ποσοστά.
Εκτός του οτι γίνονται σε μεγαλύτερα ποσοστά, βλέπουμε οτι πραγματοποιούνται μπροστά στα μάτια πολιτών , όπως τα δυο τελευταία περιστατικά, τις δυο δολοφονίες σε Λεμεσό και Λευκωσία και τα δυο προμελετημένα και οργανωμένα εγκλήματα αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε την ίδια στιγμή οτι το ένα από τα δυο εγκλήματα που έγινε στη Λεμεσό ήταν μπροστά στα μάτια πολιτών, ανθρώπων που πήγαιναν στις δουλειές τους, περαστικούς» ανέφερε στο 24Η.
«Επίσης, ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ο αποθανόντας, την στιγμή που τον πυροβόλησαν βρισκόταν σε επικοινωνία με έναν άλλον άνθρωπο. Άρα, από εδώ μπορούμε να καταλάβουμε πόσο θράσος, πλέον, υπάρχει και πόση έλλειψη σεβασμού υπάρχει. Είμαστε τυχεροί που δεν θρηνήσαμε και άλλα θύματα».
Η κυρία Τσίτση τόνισε: «Βεβαίως, υπάρχει μια ανασφάλεια στη κοινωνία. Δεν θα χαϊδέψω αυτιά και να πω πως θεωρώ ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και αν και εφόσον. Δεν θα το κάνω αυτό. Και εγώ ως απλός πολίτης νιώθω την ανασφάλεια γιατί δεν έχουμε εσωτερική ασφάλεια του τόπου μας, δυστυχώς».
«Τα εγκλήματα συμβαίνουν, όπως το διπλό φονικό, τα κατά συρροή, η μεγάλη αύξηση των ναρκωτικών, όπου βλέπουμε και πολλές περιπτώσεις στα σχολεία, όσον αφορά τα ναρκωτικά, βλέπουμε 10χρονους, 13χρονους να κυκλοφορούν με ένα τσιγάρο στο χέρι κ.α. Ο λόγος που τα αναφέρω αυτά είναι γιατί είναι η κοινωνία τιυ αύριο μας. Η Παιδεία μηδέν, άρα προχωρούμε σε θέμα σεβασμού».
Μάλιστα, τόνισε πως σε άλλες χώρες, όπως στην Αγγλία, σε Ευρωπαϊκές χώρες, στη Γερμανία υπάρχει σεβασμός στις αρχές πρώτα. «Όταν υπάρχει σεβασμός στις αρχές, τότε ο άνθρωπος και να θέλει να εγκληματήσει το σκέφτεται και δυο και τρεις φορές όταν είναι προμελετημένο. Δεν το συζητώ για το εν βρασμός ψυχής, ούτε τα εξ αμέλειας».
Η Αστυνομία στην Κύπρο δεν φταίει, τα απλά άτομα που εργάζονται στην Αστυνομία. Δεν μπορούμε και εμείς ως κοινωνία να κάνουμε κάτι σωστό; Δηλαδή, αφού βλέπουμε ότι υπάρχει όλη αυτή η εγκληματικότητα και κάπου εδώ να πω οτι θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε πιο μεγάλο βαθμό.
Προσωπικά με απασχόλησε πολύ το ενδεχόμενο πως η μια από τις δυο δολοφονίες μπροστά στα μάτια πολιτών, ενώ υπό κανονικές συνθήκες τα προμελετημένα εγκλήματα δεν αφήνουν ούτε τεκμήρια, ούτε να τους δουν μάρτυρες. Είναι προμελετημένο, οργανωμένο. Η δολοφονία στη Λεμεσό ήταν και προμελετημένο και οργανωμένο, ωστόσο την ίδια στιγμή άφησαν πάρα πολλά τεκμήρια.
Αυτό με προβλημάτισε ως μήνυμα για το αύριο, όμως δεν είμαι το αρμόδιο άτομο για να το κρίνω. Μιλώ πάντα με την βάση βιβλιογραφία της εγκληματολογίας. Δεν μπορούμε όμως ως κοινωνία, τα άτομα τα οποία είναι αρμόδια να δουν, να παραδειγματιστούμε, όχι μόνο τα αρνητικά από τις άλλες χώρες, αλλά να πάρουμε και τα θετικά. Στην Αγγλία βλέπεις Αστυνομικό στα πέντε χιλιόμετρα και νιώθεις τον σεβασμό και νιώθεις ασφάλεια. Στην Κύπρο τίποτα και για αυτό δεν φταίει σε κάτι ο Κύπριος πολίτης.
Αυτό ουσιαστικά που με ενδιαφέρει είναι να πάρω τα παιδιά μου, να πάω να καθίσω σε ένα πάρκο και να νιώθω ασφάλεια. Αυτό είναι και το κομμάτι που θέλω να θίξω. Τα πράγματα συνεχώς πηγαίνουν κάτω, και πάντα το «δυστύχημα» από όλα τα κομμάτια είναι ότι από τα δυο αυτά σοβαρά περιστατικά που έγιναν όπως και άλλου τέτοιου είδους φονικά, σε μια με δυο εβδομάδες θα ξεχαστούν. Και μετά κάτι άλλο θα έρθει κσι πάλι θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε το παζλ».
Τέλος, η κυρία Τσίτση σημειώνει: «Ποια είναι η πάταξη του εγκλήματος στην οποία έχουμε; Θα μπορούσα να το καταλάβω αν είμασταν είκοσι χρόνια πριν που δεν είχανε τόσα εγκλήματα και μας πιάσανε εξ απρόοπτου. Το δέχομαι. Στο παρόν στάδιο; Κάθε μήνα έχουμε νεκρούς, έγκλημα, εν βρασμώ ψυχής, εξ αμέλειας, προμελετημένα, δηλαδή είμαστε μια κοινωνία-εύκολος στόχος για να εγκληματήσει κάποιος; Είμαστε μια κοινωνία που προωθούμε το έγκλημα; Αρκετά…».
