Άρθρο του Γιώργου Γεωργίου*
Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα πλήττεται συθέμελα…
Η άνοδος της ακροδεξιάς προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό σε όλη (;) την Ευρώπη.
Τα αίτια αυτής της ανόδου είναι γνωστά. Η οικονομική ανασφάλεια, η ανεργία, η εργασιακή επισφάλεια, η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, η λιτότητα… Γνωστοί επίσης είναι και οι υπαίτιοι…
Η Δεξιά, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα κυριαρχεί στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παίρνουν όλες τις σημαντικές εκθέσεις (οικονομία, εξωτερική πολιτική, μετανάστευση, περιβάλλον, άμυνα, ασφάλεια/στρατικοποίηση), τις ράβουν στα “νεοφιλελεύθερα” μέτρα τους και τις εγκρίνουν. Φράζοντας καθ΄ οδόν οποιαδήποτε προοδευτική τροποποίηση κατατεθεί. Με τη βοήθεια, αναλόγως του ζητήματος, της Σοσιαλδημοκρατίας, των Φιλελευθερων. Ενίοτε και των ακροδεξιών.
Αυτά ξέρουν, αυτά θέλουν, αυτά κάνουν…
Αυτές οι νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές τους πολιτικές λιπαίνουν το γήπεδο της ακροδεξιάς και μετουσιώνονται σε ξενοφοβικές ρητορείες και πρακτικές μίσους. Με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα. Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ευρώπη.
Εντούτοις, αυτοί που τα δημιούργησαν και συνεχίζουν να τα διαιωνίζουν σφυρούν αδιάφορα. Σφυρούσαν, για να είμαστε ακριβείς…
Ξαφνικά καμώνονται ότι ξύπνησαν…
Μόνο που ο εφιάλτης τώρα έπαψε να πλανιέται αόριστα στο χώρο του φανταστικού και του ονειρικού… είναι, εδώ και καιρό, πραγματικότητα. Η ακροδεξιά σε κάποιες περιπτώσεις στην Ευρώπη κυβερνά, σε άλλες συγκυβερνά ενώ σε κάποιες άλλες προελαύνει με ένα επικίνδυνο τρόπο.
Δεν πρέπει να στεριώσει όμως…
Η ακροδεξιά δεν προσφέρει λύσεις.
Αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα αντιληφθεί ότι πίσω από την αντισυστημική προβειά και το λαϊκισμό κρύβουν το γεγονός ότι πρεσβεύουν μια βαθιά συστημική, αντιλαϊκή και αντιεργατική πολιτική. Ενδεικτικά, στο πλαίσιο των εργασιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την περίοδο 2019-2024, Ευρωβουλευτές από ακροδεξιές ομάδες ψήφισαν κατά ή απείχαν, ξανά και ξανά, σε σημαντικές Εκθέσεις/αποφάσεις για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.
Ο κυπριακός λαός οφείλει επίσης να γνωρίζει την πραγματική στάση των ακροδεξιών της Ευρώπης έναντι της Τουρκίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την επεξεργασία της Έκθεσης Προόδου για την Τουρκία (Σεπτέμβριος, 2023) οι ευρωβουλευτές της ακροδεξιάς (κόμματα της Μελόνι και της Λεπέν, όπως και το AfD της Γερμανίας) καταψήφισαν, μαζί με τις άλλες μεγάλες πολιτικές δυνάμεις, την τροπολογία της Ομάδας της Αριστεράς για επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία…
Αναφορικά δε με το ζήτημα του μεταναστευτικού οι ευαισθησίες τους είναι επιλεκτικές. Άλλωστε, εδώ στην Κύπρο, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πως μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης που τώρα φωνασκούν για τον κίνδυνο αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού σώπαιναν όταν δίνονταν τα διαβατήρια σε διάφορους απατεώνες…
Τι προτείνεται, λοιπόν, από τη Δεξιά, ως λύση στο πρόβλημα; “Κλίνατε, ακόμη πιο πολύ, επί δεξιά…!”
Σύγκληση, δηλαδή, των αφηγημάτων και της πολιτικής γλώσσας της ακροδεξιάς και της κεντροδεξιάς, όπως πολύ ορθά το χαρακτήρισε η POLITICO πριν λίγο καιρό.
Εδώ ακριβώς έγκειται και το πρόβλημα.
Στο άμεσο μέλλον θα ενταθεί ακόμη περισσότερο η κανονικοποίηση της και το αποτύπωμα της σε μια σειρά ζωτικών ζητημάτων που θα επηρεάσουν τη ζωή των ευρωπαίων πολιτών αλλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μέσα από αυτήν την κανονικοποίηση της ακροδεξιάς δυστυχώς παρατηρούμε κάποια κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου να μετακινούν τον πόλο συζήτησης και να υιοθετούν αντιλήψεις και προσεγγίσεις που προσιδιάζουν με ακροδεξιά ρητορική.
Σε βαθμό που ακόμα και ο κ. Βέμπερ, ως πρόεδρος του ΕΛΚ, ή και πρόσφατα η κ. Φον Ντερ Λέινεν, δεν απέκλεισαν αλλά συναινούν στην ανάγκη συνεργασίας και από κοινού πολιτικών αποφάσεων με κάποιες ακροδεξιές καταστάσεις, όπως το κόμμα της κ. Μελόνι…
Αυτό, δυστυχώς, που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας, και εδώ και στην Ευρώπη, υιοθετούν το αυθεντικό έναντι της αντιγραφής…
Η ακροδεξιά έρχεται, αλλά δεν πρέπει να στεριώσει…
Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Τόσο η κυπριακή όσο και η ευρωπαϊκή ιστορία έχουν πολλά τραγικά παραδείγματα της βαρβαρότητας που προέκυψε όταν η ακροδεξιά ανήλθε στην εξουσία.
Η σημερινή Ευρώπη δεν μας βρίσκει καθόλου ικανοποιημένους.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θέλουμε να τη διαλύσουμε, όπως η ακροδεξιά εργάζεται για αυτό…
Ως δυαλυτικό στοιχείο, αποτελεί κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ, για τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την υπεράσπιση της ειρήνης, ειδικά τώρα που η Γάζα φλέγεται. Για τις πολιτικές που σχετίζονται με το περιβάλλον, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και την επίτευξη της ισότητας των φύλων. Για τη συνεργασία μεταξύ των κρατών- μελών. Για την όξυνση του φαινομένου του ρατσισμού που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, για το μεταναστευτικό όπου πρέπει να εφαρμοστεί μια πιο ανθρωποκεντρική ισορροπημένη πολιτική…
Εμείς θέλουμε τη σύνθεση της Ευρώπης. Οραματιζόμαστε και εργαζόμαστε για μια καλύτερη Ευρώπη, της κοινωνικής ευημερίας, της ειρήνης, της ασφάλειας, της συμπεριληπτικότητας, των δικαιωμάτων και των ίσων ευκαιριών για όλους.
Γιατί αυτή η Ευρώπη μας αξίζει…
*Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ
