{loadposition ba_textlink}
Αναμφίβολα η παγκοσμιοποίηση που συντελείται διαρκώς μέσω των τεχνολογικών-πολιτικών και ιστορικών μεταβολών έχουν αντίκτυπο τόσο στην παγκόσμια οικονομική μετεξέλιξη όσο και στις μεγάλες κοινωνικές μεταβολές. Η Χώρα μας δεν έμεινε ανεπηρέαστη από αυτές τις ανακατατάξεις με αποκορύφωμα την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε το 2004 και στο κοινό νόμισμα το 2008. Παρόλα αυτά το νησί μας 41 χρόνια μετά εισβολή του «Αττίλα» παραμένει μοιρασμένο, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει μια άνευ προηγουμένου η οικονομική κρίση.
Οι ψευδαισθήσεις της κυπριακής κοινωνίας είναι άμεσα συναρτημένες και αμφίδρομες με την άρχουσα τάξη της Πόλης – Πολιτείας-Κράτους, είτε αυτό σημαίνει κυβερνήσεις, είτε θεσμοί, είτε χρηματοπιστωτικός τομέας.
Από το 1974 και εντεύθεν και παρά τις πληγές που άφησε ο βάρβαρος διαμελισμός του νησιού από την Τουρκία, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις καλούσαν τον λαό να μην χάνει το θάρρος του και να ελπίζει για επιστροφή. «Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι» έγραφαν τα τετράδια των μαθητών, «κάθε σπίτι και κάστρο» τα συνθήματα των πολιτικών. Με την πάροδο του χρόνου και μέσα από την απενοχοποίηση της Τουρκίας, δια των διακοινοτικών συνομιλιών με τον εκάστοτε κατοχικό ηγέτη, τα συνθήματα και οι μνήμες σιγά-σιγά σβήνουν εντελώς.
Oι Κυπριακές ηγεσίες καλλιεργούσαν και συνεχίζουν να καλλιεργούν αλλεπάλληλες ψευδαισθήσεις…
*Ολόκληρη την απάντηση μπορείτε να την διαβάσετε στην εφημερίδα 24 που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο 23/5 σε όλα τα περίπτερα.
