{loadposition ba_textlink}
Ο Δρ. Χρύσανθος (Άθως) Γεωργίου, υποψήφιος βουλευτής του ΑΚΕΛ στην εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας, γεννήθηκε το 1970 στη Λευκωσία. Είναι νυμφευμένος και έχει δύο παιδιά.
Αποφοίτησε από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο Σόφιας το 1997 και συνέχισε για ειδικότητα Γενικής Χειρουργικής στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2006-2007 ήταν ερευνητικός συνεργάτης στην Κλινική Τραύματος στο USC των ΗΠΑ και το 2007 απέκτησε τίτλο PhD. Από το 2013 είναι επίτιμος κλινικός ερευνητικός συνεργάτης του Imperial College του Ηνωμένου Βασιλείου και επίτιμος Επίκουρος Καθηγητής Χειρουργικής.
Είναι Ιατρός – Γενικός Χειρουργός και εργάζεται στη Χειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Είναι Αντιπρόεδρος της Χειρουργικής Εταιρείας Κύπρου και Γραμματέας της Παγκύπριας Εταιρείας Τραυματολογίας και Επείγουσας Χειρουργικής.
Είναι Πρόεδρος του Αντιναρκωτικού Συμβουλίου Κύπρου από το 2011 ενώ διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου από το 2004. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κυπριακού Συμβουλίου Αναζωογόνησης. Διετέλεσε Πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής Υγείας για το Κυπριακό, Γενικός Γραμματέας της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Φοιτητικών Ενώσεων και Γραμματέας Φοιτητών Εξωτερικού και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ.
Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ από το 2010 και επικεφαλής του Γραφείου Υγείας της Κεντρικής Επιτροπής.
24. Κύριε Γεωργίου, σε μια εποχή απαξίωσης της πολιτικής, επιλέγετε να διεκδικήσετε μια θέση στα έδρανα της Βουλής. Γιατί;
«Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι από τα φοιτητικά μου χρόνια είμαι πολιτικά ενεργό άτομο. Ένας πολίτης σε μια σύγχρονη κοινωνία οφείλει και πρέπει να είναι ενεργός, διεκδικώντας το καλύτερο για το σύνολο της κοινωνίας στην οποία ζει. Επέλεξα συνειδητά να ανήκω στον προοδευτικό χώρο, στον χώρο της αριστεράς σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την αποχή και την ισοπέδωση.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ που βιώνουμε τις άγριες συνέπειες του παρόντος οικονομικού – πολιτικού συστήματος, τη φτώχεια, την ανεργία, την κρίση θεσμών και αξιών, κανένας μα κανένας δεν περισσεύει σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν μπορώ σαν άτομο να συμβιβαστώ με την κατάσταση γύρω μου, με την αδικία που χαρακτηρίζει το σύστημα, αλλά και τις συνέπειες του. Η ελπίδα έρχεται από την Αριστερά. Επιλέγω να είμαι υποψήφιος προσφέροντας μέσα από την ομάδα του ΑΚΕΛ είτε εκλεγώ είτε όχι, βασιζόμενος στις αρχές και στο πρόγραμμά του με μοναδικό στόχο να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών μας και της κοινωνίας. Αν εκλεγώ μέσα από τον συνδυασμό του ΑΚΕΛ θα προσπαθήσω με ειλικρίνεια και σκληρή δουλειά, μακριά από μεγάλα λόγια και υποσχέσεις, να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για την εξυπηρέτηση του συμπολίτη μου, μακριά όμως από ρουσφετολογικές ή άλλες συνδιαλλαγές. Όταν υποβάλλεις τον εαυτό σου στο βάσανο των εκλογών, στόχος δεν είναι το άτομο σου, αλλά η ανιδιοτελής προσφορά στην κοινωνία.»
24. Το ΓεΣΥ συζητείται εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες. Τι πιστεύετε ότι φταίει και μέχρι σήμερα το περιβόητο σχέδιο υγείας δεν έλαβε σάρκα και οστά;
«Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό το οποίο έχει υποχρέωση να παρέχει ένα κράτος στους πολίτες του. Για ένα σύγχρονο κράτος, ο τρόπος διαχείρισης της, αλλά και το επίπεδο σχέσης των πολιτών με αυτή, σηματοδοτεί το επίπεδο κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και πολιτισμού της κοινωνίας. Είναι εμφανές ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και ο πολιτισμός πάσχει από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της Κυβέρνησης.
Το Εθνικό σύστημα Υγείας τέθηκε στην Κυπριακή κοινωνία από το ΑΚΕΛ το 1948 και μόλις το 2001 ψηφίστηκε η σχετική νομοθεσία. Έκτοτε για υποκειμενικούς και αντικειμενικούς λόγους που είχαν να κάνουν με την κατάσταση στα κρατικά νοσηλευτήρια αλλά και τα διάφορα συμφέροντα δεν επέτρεψαν την εφαρμογή του. Βασική παράμετρος είναι η βελτίωση του κρατικού συστήματος. Ανασταλτικός παράγοντας ήταν και το κόστος του όλου συστήματος. Επί διακυβέρνησης Χριστόφια έγινε πραγματικά τιτάνια προσπάθεια με ουσιαστική αναβάθμιση των κρατικών νοσηλευτηρίων και με πολιτικές αποφάσεις που έθεταν τον στόχο του ΓεΣΥ εφικτό.»
24. Πιο συγκεκριμένα;
«Το 2011 η κυβέρνηση αφού διαβουλεύτηκε με όλους αποφάσισε ότι:
• Τα δημόσια νοσηλευτήρια θα μετατραπούν σε τέσσερα συμπλέγματα τα οποία θα πρέπει να έχουν απόλυτο έλεγχο όλων των προϋπολογισμών τους και θα έχουν διοικητική και οικονομική αυτονομία, αλλά εντός του Υπουργείου Υγείας.
• Εκπόνησε πλήρη μελέτη για εφαρμογή του ΓεΣΥ μέχρι το 2016 με βασικές παραμέτρους
-Τα δημόσια νοσηλευτήρια θα είναι η ραχοκοκαλιά του ΓεΣΥ
-Το Κόστος δεν θα ξεπερνούσε τα 900 εκ Ευρώ
-Ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας (ΟΑΥ) θα άρχιζε άμεσα τη διαδικασία για την αγορά του λογισμικού διαχείρισης του ΓεΣΥ.
• Στο μεταξύ η κυβέρνηση εκπόνησε άμεσο σχεδιασμό επέκτασης ζωτικής σημασίας ιατρικών υπηρεσιών στο δημόσιο»
24. Πώς κρίνετε την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση σε αυτό το θέμα;
«Δυστυχώς μετά τις προεδρικές εκλογές του 2013 υπάρχει στασιμότητα στα μεγάλα ζητήματα της «αυτονόμησης» και του ΓεΣΥ με συνεχείς παλινδρομήσεις και διαφορετικές τοποθετήσεις εντός της ίδιας της κυβέρνησης. Ο τέως Υπουργός Υείας Δρ. Πατσαλής έφυγε πυροβολώντας σαν ο υπέρμαχος του πολυασφαλιστικού ΓεΣΥ, ενώ ο νυν υπουργός παρόλο που τάχθηκε υπέρ του μονοασφαλιστικού συστήματος υγείας, με τις δηλώσεις του στην Βουλή το παραπέμπει σε βάθος χρόνου. Από την άλλη ο Υπουργός Οικονομικών μιλά για «ένα ΓεΣΥ» βάζοντας διάφορες προϋποθέσεις που οδηγούν στην ακύρωση εφαρμογής του.
Η σκιαγράφηση της κατάστασης είναι καταθλιπτική και προκαλεί δέος. Δεν υπάρχει καθολική κάλυψη και ισότιμη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Η Κύπρος είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. χωρίς γενικό σχέδιο υγείας. Οι δαπάνες για την Υγεία μειώθηκαν και υστερούν κατά 30% του Ευρωπαϊκού μέσου όρου (6.9%% έναντι 10.7% επί του ΑΕΠ). Είμαστε η δεύτερη χώρα της Ε.Ε. με τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες στην Υγεία. Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης, της πολιτικής της κυβέρνησης και η πιστή εφαρμογή του μνημονίου όσο αφορά μόνο τις περικοπές φυσικά, οδήγησε την υγεία σε μαρασμό και η κυβέρνηση δεν δείχνει την ίδια σπουδή, όπως κάνει με εφαρμογή άλλων προνοιών του μνημονίου, για την εφαρμογή του ΓεΣΥ.
Οι Κυβερνώντες μάλλον διαφωνούν ότι τα Νοσοκομεία παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες, επιτελούν κοινωνικό έργο και θα πρέπει να είναι η ραχοκοκαλιά του ΓεΣΥ. Εφαρμόζεται μια πολιτική που οδηγεί τους επαγγελματίες υγείας στην φυγή από τα κρατικά νοσηλευτήρια, που δεν δίνει λύση στα προβλήματα των νοσοκομείων και των εργαζομένων, τους στερεί την ελπίδα, την επαγγελματική ανέλιξη, την εργασιακή ασφάλεια, τους μειώνει τις απολαβές και τους ζητά απλά να δουλεύουν περισσότερο σε ένα χαώδες, δύσκολο και επικίνδυνο περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από υπερβολικό φόρτο εργασία, υποστελέχωση, έλλειψη δομών, χαμηλό ηθικό, αποδιοργάνωση. Την ίδια ώρα εντέχνως διοχετεύονται ασθενείς και μεγάλα κονδύλια στον ιδιωτικό τομέα, ενώ μειώνονται οι μισθοί και οι απολαβές των επαγγελματιών υγείας στα κρατικά νοσηλευτήρια. Εφαρμόζεται μια πολιτική που οδηγεί στην υπερφόρτωση του δημόσιου τομέα, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στη δημιουργία λιστών αναμονής, στις ουρές, στην έλλειψη φαρμάκων και αναλωσίμων και άλλων σοβαρών καθημερινών λειτουργικών προβλημάτων, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με την μέρα.»
24. Ποια κρίνετε ως τα σημαντικότερα προβλήματα στον τομέα της Υγείας και ποιες είναι οι απόψεις σας για αντιμετώπιση τους;
« Πέραν από τα όσα ανάφερα πιο πάνω, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές στην υγεία που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη πραγματικού οράματος, η μείωση προϋπολογισμών, η έλλειψη πολιτικής δράσης, η απραξία με την απαξίωση των κρατικών νοσηλευτηρίων και η εξόντωση του ιδιωτικού τομέα με εξαίρεση μερικών μεγάλων κέντρων οδηγώντας στο πολυασφαλιστικό σύστημα υγείας από την πίσω πόρτα, είναι περαιτέρω λόγοι για την κατάσταση. Η κυβέρνηση συνειδητά γονάτισε τον κρατικό τομέα υγείας μειώνοντας τον προϋπολογισμό για την υγεία κατά 300 εκ ευρώ.
Αντί της φρόνιμης οικονομικής διαχείρισης, είναι φανερή η οικονομιστική προσέγγιση της κυβέρνησης στην διακυβέρνηση των νοσοκομείων. Επιβάλλεται η αύξηση του προϋπολογισμού για την υγεία και τόλμη για υλοποίηση πολιτικών που θα οδηγήσουν στην εφαρμογή της αναδιοργάνωσης των νοσοκομείων, με την βελτίωση συνθηκών εργασίας, απολαβών, εξοπλισμού, την εισαγωγής δομών με τελικό στόχο το ΓεΣΥ. Η δημιουργία νέων κλινικών όπως ακτινοθεραπευτικά στα νοσοκομεία Λευκωσίας και Λεμεσού είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη του τομέα υγείας στην Κύπρο.»
24. Ποια η θέση σας για τις επόμενες κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν για την εισαγωγή του Γενικού Σχεδίου Υγείας; Ποια έννοια δίνεται στην Αυτονόμηση των νοσηλευτηρίων;
«Μπροστά μας διεξάγεται μια επώδυνη σύγκρουση δύο φιλοσοφιών: η μια θέλει την υγεία ως δημόσιο αγαθό ενώ η άλλη απαιτεί να μετατρέψει την υγεία σε εμπόρευμα. Ο τομέας της υγείας καταρρέει και η ανάγκη για συνολική μεταρρύθμιση είναι επιτακτική και άμεση. Πρώτα από όλα χρειάζεται πραγματική αύξηση του προϋπολογισμού για την υγεία, για να ξεκινήσουμε επιτέλους μια ανθρωποκεντρική και όχι οικονομίστικη μεταρρύθμιση στην υγεία.
Η κατάσταση στα κρατικά νοσηλευτήρια είναι καταθλιπτική και δυστυχώς το θύμα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της μεγάλης πλειοψηφίας του προσωπικού, είναι οι ασθενείς αλλά και οι εργαζόμενοι στον τομέα. Απουσιάζει ο πραγματικός σχεδιασμός για την υγεία που θα οδηγήσει στο ΓεΣΥ.
Οι δαπάνες για την δημόσια υγεία ήταν κατά περίπου 185 εκ περισσότερες από ότι είναι σήμερα και σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται τα εισοδήματα από τα νοσήλια και οι αποκοπές για την υγεία από τους δημόσιους υπαλλήλους. Τα δημόσια νοσηλευτήρια αφέθηκαν στη μοίρα τους. Οι τεράστιες λίστες αναμονής, η έλλειψη ποιοτικών αναλωσίμων, η δημιουργία εργασιακής ανασφάλειας, η μείωση μισθών, το κυνηγητό των δημοσιών υπαλλήλων μεταξύ των οποίων και οι ιατροί, η αβεβαιότητα για το μέλλον, ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, η αποδιοργάνωση και το χάος που οδηγούν στη φυγή επαγγελματιών υγείας προς τον ιδιωτικό τομέα είναι σχεδόν καθημερινή.
Η μη πρόσληψη προσωπικού και η αφυπηρέτηση αρκετών λειτουργών δημιουργεί ήδη τεράστια προβλήματα σε μερικά υφιστάμενα τμήματα ενώ εμποδίζει την ανάπτυξη νέων τμημάτων και υπηρεσιών το οποίο δημιουργεί σημαντικό λειτουργικό κόστος αφού η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση του ασθενούς έχει ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση χρημάτων. Παράλληλα η παγιοποίηση των θέσεων προαγωγής έχει διαλύσει την ιεραρχία σε αρκετά τμήματα με αποτέλεσμα να επικρατεί διοικητικό χάος εντός αυτών. Τα κρατικά νοσηλευτήρια οδηγούνται σε γκετοποίηση για τους φτωχούς, άνεργους και αλλοδαπούς με αρνητική προοπτική κοινωνικός πλούτος δισεκατομμυρίων ευρώ να καταλήξει σε χέρια ιδιωτών αν λάβουμε υπόψη το μανιφέστο της κυβέρνησης για λιγότερο κράτος και ιδιωτικοποίηση ημικρατικών οργανισμών που θέλουν να μετατρέψουν τα κρατικά νοσηλευτήρια.»
24. Εν ολίγοις, κατά τη δική σας άποψη, ο τομέας της υγείας καταρρέει και η ανάγκη για συνολική μεταρρύθμιση είναι επιτακτική και άμεση.
«Επιβάλλεται επιτέλους να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση ποια είναι πραγματικά η πολιτική της θέση για το ΓεΣΥ και να προχωρήσει άμεσα στην εφαρμογή της Νομοθεσίας του 2001 με κοινωνική συναίνεση.
Θα πρέπει να ενισχυθεί η ανεξαρτησία αλλά και ο έλεγχος του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας, για να διασφαλίζεται η χρηστή διοίκηση, η διάκριση εξουσιών και η θωράκιση από πολιτικές παρεμβάσεις στην διαχείριση του ταμείου και από φαινόμενα αδιαφάνειας και διαφθοράς
Τα δημόσια νοσηλευτήρια θα πρέπει να ενισχυθούν, για να αποτελούν την ραχοκοκαλιά του ΓεΣΥ. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι τα κρατικά νοσηλευτήρια χρήζουν λειτουργικής αναδιοργάνωσης – διοικητική, οικονομική και επιστημονική – εκσυγχρονισμού και ενίσχυσης της διαφάνειας των διαδικασιών τους έτσι που να παρέχεται ευελιξία στην λήψη και υλοποίηση αποφάσεων μέσα από ένα σύστημα που θα διασφαλίζει την παροχή ποιοτικής φροντίδας υγείας.
Να αναφέρω όμως ότι επί Θάτσερ, στο Βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας, οι περικοπές στην υγείας άρχισαν ακριβώς με σύνθημα την «αυτονόμηση» και τον «ανταγωνισμό» ως μέρος μιας «υγειούς αγοράς». Πρόκειται όμως για «αυτονόμηση» στη διαχείριση της λιτότητας όπου ότι δεν είναι «βιώσιμο» θα περικόπτεται ή θα ανατίθεται σε ιδιώτες (outsourcing). Εισάγεται έτσι η λογική του «ανταγωνισμού» σε ένα τομέα όπου η συνεργασία και συντονισμός αποτελούν προϋπόθεση. Μετατρέπεται το δικαίωμα στην υγεία σε εμπόρευμα αφού τα νοσοκομεία δεν παράγουν αγαθά αλλά προϊόν προς κατανάλωση που κοστολογείται και η παροχή του έχει σχέση με το κέρδος και μόνο.
Από την άποψη της παροχής του καθολικού δικαιώματος των ασθενών στην υγειονομική περίθαλψη αυτό είναι καταστροφικό: εξαναγκάζεται έτσι το κάθε νοσηλευτήριο χωριστά να κάνει διαχείριση των πόρων του ανεξάρτητα από τις διαφορετικές ανάγκες. Αν «υπερβεί» τον προϋπολογισμό υποχρεώνεται στην περικοπή αναγκαίων υπηρεσιών. Αποτελεί δηλαδή δόγμα που υπηρετεί όμως μια ιδεολογία και οικονομικά συμφέροντα που θέλουν την ιδιωτικοποίηση της υγείας.
Το ΓεΣΥ μπορεί να εφαρμοστεί ταυτόχρονα με την αναδιοργάνωση – διοικητική, οικονομική και επιστημονική – και εκσυγχρονισμό των δημόσιων για να καταστούν πιο αποδοτικά και ανταγωνιστικά.
Στις πλείστες χώρες όπου λειτουργούν συστήματα υγείας υπάρχουν και λειτουργούν δημόσια – κρατικά νοσηλευτήρια. Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε ένα μοντέλο όπου ιδιοκτήτης των δημόσιων νοσηλευτηρίων θα είναι το κράτος και τα νοσηλευτήρια θα είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός, κοινωνικά ωφέλιμος, οικονομικά αυτοεξαρτώμενος και αυτοσυντήρητος. Πρέπει να είναι κερδοφόροι οργανισμοί αλλά τα χρήματα πρέπει να επενδύονται πίσω στην υγεία.
Η αυτονόμηση των νοσηλευτηρίων λοιπόν, μπορεί να λάβει χώρα με την διοικητική και οικονομική αυτονόμηση, με τη δημιουργία ενός ισχυρού και ανεξάρτητου τμήματος στο Υπουργείο Υγείας κάτω από το οποίο θα είναι ενταγμένα όλα τα κρατικά νοσηλευτήρια και με το καθένα από αυτά να έχει πλήρη οικονομική αυτοδιαχείριση. Να έχει δηλαδή το δικό του προϋπολογισμό όπως και την διαχείριση του με σύγχρονη δομή στην διοίκηση στο οποίο θα παρέχεται ευελιξία στην λήψη αποφάσεων και προσαρμοστικότητα στις συνεχείς αλλαγές της κοινωνίας και των ιατρικών πραγμάτων με μηχανισμούς ελέγχου, εσωτερικού και εξωτερικού ελέγχου, ετήσιο οικονομικό έλεγχο από ανεξάρτητο μηχανισμό του κράτους, καθιέρωση ελάχιστων αποδεκτών επιπέδων παροχής υγείας, συστηματικό ποιοτικό έλεγχο εφαρμογής αυτών των επιπέδων (medical audit και quality control) και εισαγωγή του θεσμού έρευνας στα νοσοκομεία.
Είναι φανερό ότι εμείς δίνουμε άλλο περιεχόμενο στον όρο «αυτονόμηση» και είναι στην ουσία αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμός της λειτουργίας και παροχής φροντίδας των νοσηλευτηρίων.»
24. Ένα καταληκτικό σχόλιο…
«Η χώρα μας δεν είναι αυτή που ξέραμε ή που νομίζαμε ότι ξέραμε. Το σύστημα δημόσιας υγείας νοσεί ενώ το δικαίωμα στη ζωή δοκιμάζεται καθημερινά στα δημόσια νοσηλευτήρια. Κρίση και λιτότητα απειλούν να αποτελειώνουν το ισχνό σύστημα υγειονομικής υπηρεσίας στην Κύπρο.
Οφείλουμε λοιπόν να υπερασπιστούμε την υγεία κόντρα στη αδηφάγο λογική της λιτότητας που σκοτώνει ζωές, όνειρα και πολιτισμό. Μόνο έτσι μπορούμε να υπερασπιστούμε την κοινωνία. Η αριστερά έχει ευθύνη και υποχρέωση να οδηγήσει αυτήν την διαδικασία μπροστά και να αντισταθεί στις πολιτικές που μετατρέπουν το δικαίωμα στην υγεία και στην ζωή σε προνόμιο ή ακόμα και πολυτέλεια για τους λίγους. Έχουμε υποχρέωση να προστατέψουμε το ανθρώπινο δικαίωμα της υγείας.»
24. Σας ευχαριστώ πολύ
