Γράφει ο Σωτήρης Παπαδόπουλος
Σύμφωνα με τα όσα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μόλις 40 ημέρες πριν τις Προεδρικές Εκλογές από την μία έχουμε έναν κοινωνικό ιστό διαταραγμένο και από την άλλη έχουμε τις πολιτικές «ελίτ» του τόπου πελαγωμένες μέσα στη δημαγωγία.
Δίπλα στο οικονομικό χρέος δυστυχώς αναδεικνύεται ένα άλλο εσωτερικό αυτή την φορά χρέος το οποίο έχει μια μορφή πολιτικο-πολιτισμική.
Είναι αλήθεια ότι ένα μέρος των πολιτικών μας είναι πια δεσμευμένο στην αντιμετώπιση της επείγουσας κατάστασης που βρίσκεται σήμερα η χώρα. Την ίδια ώρα όμως εμφανίζονται «μικρές φιλοδοξίες» ανάμεσα σε αρχηγούς και κόμματα.
Η μνημονιακή εποχή στην οποία έχει εισέρθει η Κύπρος αποκαλείται ήδη ως περίδοςο της «κατοχής». Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αρχίζουν και αντιστρέφουν το αρχικά θετικό κλίμα υπέρ του μνημονίου.
Δυστυχώς… και ας η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί να πει το αντίθετο, η παγκόσμια κρίση ανέδειξε τα εσωτερικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά και τραπεζικά ελλείμματα. Αυτή την εικόνα θα πρέπει να την αναστοχαστούμε σε βάθος, διότι «πατάει» επάνω στα σημερινά προβλήματα και τροφοδοτείται από τις χρόνιες πολιτισμικές παθήσεις.
Παράλληλα ξεγύμνωσε το «σύστημα» είτε λέγετε πολιτικό, είτε πολιτισμικό, είτε οικονομικό είτε αν θέλετε και μιντιακό.
Ο νέος Πρόεδρος που θα εκλεγεί στις 17 Φεβρουαρίου έχει μια μεγάλη ευκαιρία. Να τραβήξει την χώρα μπροστά, όχι στα τυφλά, αλλά προς μια κατάσταση που θα έχει αρχή μέση και τέλος. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το δύσκολο μέλλον που έχουμε μπροστά μας.
