«Θα γυρίσει ο τροχός» λέει η λαϊκή ρήση, και να, που για άλλη μια φορά η σοφία των ελληνικών γνωμικών έρχεται να επιβεβαιωθεί από τα τεκταινόμενα.
Περίεργο παιχνίδι της μοίρας η εκλογή Θεοχάρους και η αποτυχία του Πρόδρομου Προδρόμου να μπει τελικά στη Βουλή.
Όταν το 2004 Δημήτρης Συλλούρης και Πρόδρομος Προδρόμου διασπάστηκαν από τον ΔΗΣΥ με βλέψεις για νέο κόμμα κανείς δεν περίμενε ότι σήμερα ο πρώτος θα ήταν βουλευτής ως χαμένος στην αρχηγία σε ένα νεοσύστατο κομματικό σχηματισμό και ο δεύτερος δεν θα κατάφερνε να μπει στη Βουλή με το κόμμα που αρχικά είχε αποκηρύξει.
Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι τότε Δημήτρης Συλλούρης και Πρόδρομος Προδρόμου δεν τα βρήκαν στην σύσταση του κόμματος λόγω διαφωνίας για την αρχηγία ακολουθώντας τελικά ο καθένας διαφορετικό δρόμο.
Τελικά το 2016 βρίσκει τον κ. Συλλούρη εντός της βουλής ως υπαρχηγό ενός νέου κόμματος και τον Πρόδρομο Προδρόμου εκτός κοινοβουλίου με τον ΔΗΣΥ.
Η τελική απόφαση της Ελένης Θεοχάρους να κρατήσει την θέση της στην Ευρωβουλή και να αποποιηθεί το βουλευτικό της αξίωμα στη Κύπρο, βάζει στο κοινοβούλιο άλλο υποψήφιο της «Αλληλεγγύης» με το αστείο ποσοστό των 700 ψήφων. Γεγονός το οποίο ενδεχόμενα να «τρώει» τον κ. Προδρόμου, καθώς αν παρέμενε στην συνεργασία του με τον κ. Συλλούρη, μπορεί σήμερα να ήταν ήδη Βουλευτής. Φυσικά αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας γι΄ αυτό ας προχωρήσω στις πιο πιθανές σκέψεις Προδρόμου και ΔΗΣΥ.
ΔΗΣΥ Vs Eλένη Θεοχάρους
Η απόφαση της «σιδηράς κυρίας» να μην αποδεχτεί τη θέση Βουλευτού και να επιστρέψει πίσω στην Ευρώπη ξεσήκωσε τα κόμματα, μαζί με αυτά και τον Δημοκρατικό Συναγερμό.
Ο κ. Ευθύμιος Δίπλαρος σε ζωντανή μεσημβρινή εκπομπή μίλησε για κλοπή ψήφων και εμπαιγμό των ψηφοφόρων εκ μέρους της Ελένης Θεοχάρους και της «Αλληλεγγύης», με την Ευρωβουλευτή να παρεμβαίνει και να απαντά ότι «όλοι γνώριζαν ότι δεν θα έμενα στη κυπριακή βουλή».
Από τα λεγόμενα της κ. Θεοχάρους φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η υποψηφιότητα της τέθηκε ως υποστήριξη προς την «Αλληλεγγύη», κάτι το οποίο γίνεται σε όλη την Ευρώπη από τους Ευρωβουλευτές.
Ωστόσο, η στήριξη σε ένα κόμμα δεν γίνεται μόνο με το να θέσεις υποψηφιότητα αλλά και με απλή υποστήριξη ως προς τους σκοπούς και την ύπαρξη του κόμματος. Είναι το λιγότερο ανήθικο να κατεβαίνεις στις εκλογές, να γνωρίζεις ότι θα επιστρέψεις πίσω στην Ευρωβουλή, αλλά ταυτόχρονα να δηλώνεις στους ψηφοφόρους σου ότι δεν γνωρίζεις ακόμη τι θα αποφασίσεις.
Από την άλλη η πολιτική εντιμότητα του ΔΗΣΥ δεν έχει αποδείξει ότι θα έπρεπε να μιλά για ανήθικες πρακτικές σε τελικά αποτελέσματα ψηφοφοριών.
Πρώτον πλήγμα για την εντιμότητα του ΔΗΣΥ ήταν οι λίστες του κόμματος για τους υποψήφιους που θα έθετε το κόμμα ως προς τις Βουλευτικές, καθώς αρκετοί Συναγερμικοί ενώ είχαν κάνει την επιλογή τους ο ΔΗΣΥ τελικά άλλαξε την λίστα των υποψηφίων όπως τον βόλευε.
Δεύτερο πλήγμα, κάτι το οποίο ενδεχομένως θα γίνει διπλό τις επόμενες ημέρες, ήταν όταν πάλι ο κ. Πρόδρομος Προδρόμου δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή αλλά με την τότε υπουργοποίηση και λόγω ευρωβουλής τελικά κατάφερε να βρεθεί εντός της Βουλής. Φυσικά, για να είμαστε δίκαιοι, το πιο πάνω μπορεί να δικαιολογηθεί από τον ΔΗΣΥ και την Κυβέρνηση αφού αναπόφευκτα κάποιοι έπρεπε να γίνουν υπουργοί και να αποχωρήσουν από το κοινοβούλιο, ωστόσο, τα νέα λογικά σενάρια για ένταξη του κ. Προδρόμου και πάλι στη Βουλή δεν μπορούν να θεωρηθούν απλά σαν σύμπτωση.
Είναι καθαρό και δεν χωρεί αμφισβήτησης ότι ο ΔΗΣΥ θέλει διακαώς την είσοδο του Πρόδρομου Προδρόμου στη Βουλή ή έστω να βρεθεί σε κάποιο υπουργικό ή κυβερνητικό αξίωμα. Γι’ αυτό τα δύο ενδεχόμενα που υπάρχουν ώστε να ικανοποιηθεί η επιθυμία του ΔΗΣΥ, είναι ο κ. Νίκος Αναστασιάδης να προχωρήσει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, υπουργοποιώντας κάποιον εκ των βουλευτών του κόμματος ώστε να αναπληρώσει τη θέση του ο κ. Πρόδρομου, είτε να διορίσει υπουργό ή σε κάποιο άλλο πόστο της κυβέρνησης τον ίδιο τον Πρόδρομο Προδρόμου.
Κατάντησαν τις Βουλευτικές… «Eurovision»
Όλα αυτά μας κάνουν να αναρωτηθούμε πόσο τελικά μετρά η ψήφος των πολιτών ως προς το ποιοι θα έπρεπε να μας εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο. Από τη μία η περίπτωση Ελένης Θεοχάρους και από την άλλη το πιθανό ενδεχόμενο με την είσοδο Προδρόμου στη Βουλή περιθωριοποιούν και αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο την επιλογή των πολιτών.
Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά βλέπουμε τους κανονισμούς του διαγωνισμού ψηφοφορίας και τελικού νικητή της Eurovision να ισχύουν και στις Βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο.
Αν η τελική επιλογή για το ποιοι θα μπουν στη Βουλή εξαρτάται 50% από τους ψηφοφόρους και 50% από την κριτική επιτροπή των κομμάτων θα πρέπει να είναι κάτι που οι πολίτες έπρεπε να γνωρίζουν.
Έστω κι αν το πιο πάνω γίνεται μεμονωμένα θα πρέπει και πάλι να αλλάξει. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμόζεται εν μέρει ούτε στο πως βολεύει τον καθένα. Η ψήφος δεν είναι απλά ιερή αλλά είναι και το μοναδικό όπλο μιας ισότιμης κοινωνίας που ο κάθε πολίτης, οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, ιδεολογίας και «πούγκας» αντιμετωπίζεται ως ισότιμο μέλος αυτού του κράτους. Αν το πάρουμε και αυτό το ελάχιστο από τους ψηφοφόρους, τότε δεν υπάρχει λόγος ούτε βουλή να έχουμε, αλλά ούτε και να λεγόμαστε Κυπριακή Δημοκρατία.
