Το επεισόδιο στη θαλάσσια περιοχή του Κάτω Πύργου με το σκάφος της λιμενικής αστυνομίας της Δημοκρατίας και το τουρκικό πολεμικό σκάφος υπενθυμίζει κάτι που τείνομε να ξεχνούμε. Ότι το κυπριακό πρόβλημα είναι εδώ, ανοικτό και άλυτο. Ότι τίποτε σίγουρο και σταθερό δεν υπάρχει. Ότι η μη λύση δεν είναι λύση και ανά πάσα στιγμή όλα μπορούν να ανατραπούν. Ότι ζούμε μια επίπλαστη ειρήνη. Ότι είμαστε έρμαιο στα χέρια και τις ορέξεις της Τουρκίας. Τίποτε και κανένας δεν θα αποτρέψει την Τουρκία από όποιο βήμα θελήσει να κάνει. Ακόμα και πλήρη κατάληψη της Κύπρου, αν κρίνει ότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Προς το παρόν αυτό δεν συμβαίνει. Κάνει όμως άλλα βήματα. Μικρά και σταθερά που παγιώνουν τη θέση της στην Κύπρο. Ένα τέτοιο βήμα είναι η αναμενόμενη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ερντογάν. Και μαζί όλα όσα φοβούμαστε ότι θα φέρει αυτή η επίσκεψη.
Η κατάσταση είναι κρισιμότατη. Τίποτε δεν εξαρτάται από το χέρι μας. Όλα εξαρτώνται από τη βούληση της Άγκυρας. Η πάροδος του χρόνου παγίωσε καταστάσεις. Δημιούργησε νέα δεδομένα και η Λευκωσία δυστυχώς παρακολουθεί απαθώς.
Σ’ αυτή τη μαυρίλα φάνηκε μια αχτίδα φωτός. Κι αυτή η αχτίδα προέρχεται από τα κατεχόμενα, όπου φαίνεται κάποιες δυνάμεις είναι εκεί και αντιστέκονται στην τουρκοποίηση της Κύπρου. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης εναντιώνονται στην επίσκεψη Ερντογάν και στα όσα θα φέρει. Ήδη τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανακοίνωσαν ότι δεν θα υποδεχθούν τον Τούρκο πρόεδρο στη συνεδρία της λεγόμενης Βουλής. Αυτές τις δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων πρέπει να αξιοποιήσουμε. Να συμπορευτούμε μαζί τους. Με ενιαίο μέτωπο να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επεκτατική πολιτική. Το θέμα επείγει. Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις δραστικές και πρακτικές προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι η μόνη οδός που δημιουργεί κάποιες ελπίδες. Διαφορετικά η μοίρα μας είναι προδιαγεγραμμένη.
