Το Netflix είναι ένα κανάλι που έχει δώσει σε όλους να αντιληφθούν την αισθητική του, τις επιλογές του στην παραμικρή λεπτομέρεια και σε αυτά που ζητάει από το περιεχόμενο του. Εικόνα, χρώμα, μουσική είναι δευτερεύοντα στο άκουσμα, αλλά πολύ σημαντικά για τους ανθρώπους του. Και στις σειρές του, ιδίως αυτές της Marvel, έχει φροντίσει να το δείξει. Τόσο με το Daredevil, όσο και με το Jessica Jones. Την ίδια πεπατημένη ακολουθεί και στο Luke Cage.
Όταν μιλάμε για ένα κοινό σύμπαν, όπως αυτό στο οποίο δραστηριοποιούνται οι τρεις χαρακτήρες, δεν είναι εύκολο και λογικό να επιχειρήσεις να το αντιμετωπίσεις διαφορετικά. Οπότε από αυτή την άποψη είναι αποδεκτή η αίσθηση που σου αφήνει το Luke Cage. Μια σειρά που κάθε της aspect έχει στηθεί εξ ολοκλήρου ή επηρεαστεί από τον δημιουργό Cheo Coker (έχει γράψει τη βιογραφία του Notorious BIG, εξ ου και ο πίνακας με το πρόσωπο του), το Luke Cage διαθέτει το υψηλά σκοτεινό σοφιστικέ δράμα, όμως είναι σαφώς οι σκηνές δράσης εκείνες που θες να ξεχυθούν στα μάτια σου με όλο τους το μεγαλείο.
Στις περισσότερες φορές της πρώτης σεζόν το καταφέρνει. Ο Luke (Mike Colter) ξεκινάει την ιστορία του με μια προσπάθεια να γίνει μέρος του μέσου όρου, μια στατιστική. Ο θάνατος του Pops δεν του αφήνει άλλη επιλογή. Θα ακολουθήσει τη μοίρα του και θα το ευχαριστηθεί.
Ένας άντρας που δεν πεθαίνει από τις σφαίρες, δεν νιώθει παρά τσίμπημα αν του ρίξεις στο κεφάλι με βαρύ σωλήνα και σε πετάει 3 μέτρα μακριά με μια μεσαίας ισχύος μπουνιά, θα σταθεί απέναντι στον ανερχόμενο βαρόνο του Χάρλεμ, τον Cottonmouth ή αλλιώς Stokes και θα δει αρκετούς κοντινούς του να μπαίνουν σε κίνδυνο.
Το ζήτημα με τη σειρά δεν είναι τόσο σχετικό με αυτή καθαυτή, όσο με την χρονική της ακολουθία. Ότι δηλαδή αν έχεις δει το Daredevil και ιδίως το Jessica Jones, είσαι συνηθισμένος στο μοτίβο της και δεν σου κάνει την διαφορά. Το αντίθετο ίσως. Στο Daredevil υπήρχε ένας τρομερά καλοστημένος κακός όπως ο Fisk, υπήρχε ο Foggy που ισορροπούσε την σοβαρότητα του Matt με το χιούμορ του. Στο Luke Cage δεν έχεις ούτε αυτό. Έχεις έναν ήρωα που εσωτερικά έχει την αυτοκατηγορία του, επιλέγει την αφάνεια και φαίνεται μόνο στις σκηνές που δέρνει αλύπητα. Αυτές είναι μόλις το 40-50%. Το υπόλοιπο 50% δεν περνάει το ίδιο εντυπωσιακά.
Το στοιχείο που δείχνει να διαφεύγει έστω και λίγο των κλισέ, είναι ότι ο Cage δεν καίγεται να γίνει η ασπίδα της κοινωνίας. Δρα ιδιοτελώς, δεν έχει ηθικές αμφιβολίες να κάνει παρανομίες εις βάρος παρανόμων και γι΄αυτό ίσως ο Cottonmouth (Mahershala Ali από το House of Cards) μιλάει περισσότερο και αντισταθμίζει την «σιωπηρία» του Luke. Οι λεκτικές και under the table συνδιαλλαγές του με την δημοτική σύμβουλο Black Maria (Alfre Woodard) είναι από τα ωραία ντουέτα, με κοσμοθεωρίες που συνδεόμενες σου δίνουν πολλά.
Το Luke Cage είναι η σειρά συνώνυμη του Bolt. Κάνει κακή εκκίνηση αλλά από τα 30 μέτρα και μετά δεν πιάνεται. Και αυτό το ξέρεις σε κάθε της κούρσα!
Πηγή: Toratora.gr
