Περιστατικό παρασιτισμού από μανιτάρι του εδάφους αφήνει τους μυκητολόγους να ξύνουν τα κεφάλια τους.
Ήταν μια υγρή καλοκαιρινή μέρα στην Ινδία όταν ο Λόχιτ Υ.Τ, οικολόγος της οργάνωσης WWF, αναχώρησε με πέντε φίλους του σε αποστολή μελέτης των αμφιβίων στην οροσειρά των Δυτικών Γκατ.
Η ομάδα επέστρεψε από το δάσος με φωτογραφίες ενός πρωτοφανούς ευρήματος: ένα μανιτάρι που είχε φυτρώσει στο πλευρό ενός μικροσκοπικού βατράχου σε μέγεθος νυχιού, του είδους Indosylvirana aurantiaca.
Ο Λόχιτ και οι φίλοι τους ανέφεραν την ανακάλυψη με άρθρο που δημοσίευσαν τον Ιανουάριο στην επιθεώρηση Reptiles and Amphibians.
Κανείς δεν γνωρίζει για ποιον μύκητα πρόκειται, δεδομένου ότι οι ερευνητές άφησαν το ζώο πίσω στη λιμνούλα του αφότου το φωτογράφησαν.
To μικροσκοπικό μανιτάρι κρέμεται από το πλευρό του βατράχου, ο οποίος έχει μήκος γύρω στα 3 εκατοστά (Lohit Y.T./WWF-India)
Όταν όμως ανάρτησαν τις εικόνες στο Διαδίκτυο, ανεξάρτητοι ειδικοί επισήμαναν ότι ο λαθρεπιβάρης στο πλευρό του αμφιβίου μοιάζει με τα μανιτάρια του γένους Mycena, τα οποία κανονικά αναπτύσσονται σε πεσμένα φύλλα ή άλλο νεκρό φυτικό υλικό.
«Μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη» σχολίασε στους New York Times o Μάθιου Σμιθ, μυκητολόγος του Πανεπιστημίου της Φλόριντα που δεν συμμετείχε στην ανακάλυψη. Ο Σμιθ διερωτήθηκε αν οι υφές του μύκητα, δομές σαν ίνες που αντιστοιχούν στο κύριο σώμα του οργανισμού, αναπτύσσονται στο δέρμα του αμφιβίου ή έχουν περάσει μέσα στο σώμα του.
Πολλά ζώα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, είναι γνωστό ότι φιλοξενούν πάνω και μέσα τους μικροσκοπικούς, μονοκύτταρους ζυμομύκητες, ενώ άλλα είδη πολυκύτταρων μυκήτων ενίοτε προκαλούν σοβαρές λοιμώξεις.
Μέχρι σήμερα όμως ουδέποτε είχε αναφερθεί περιστατικό παρασιτισμού από μύκητες που παράγουν μανιτάρια, αναπαραγωγικές δομές που απελευθερώνουν σπόρια.
Μυκητολόγοι που κλήθηκαν να σχολιάσουν την είδηση στην εφημερίδα συμφώνησαν ότι ο μύκητας μοιάζει με μανιτάρι Mycena, ωστόσο μία από τους ειδικούς, η Σίντεϊ Γκλάσμναν του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, δήλωσε πως δεν πείθεται πως πρόκειται όντως για μανιτάρι.
Για την ταυτοποίηση του παρασίτου απαιτείται δείγμα βιολογικού υλικού ή τουλάχιστον φωτογραφίες του εσωτερικού του και των σπορίων του, επισήμανε.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι η βροχερή οροσειρά των Δυτικών Γκατ στην Ινδία, γνωστή για την πλούσια βιοποικιλότητά της, προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες υγρασίας και ζέστης για την ανάπτυξη μυκήτων.
Ποιος ξέρει; Ίσως το περιβάλλον αυτό επιτρέπει στα μανιτάρια να ξεφυτρώνουν ακόμα και εκεί όπου δεν τα σπέρνουν.
πηγή: in.gr
