ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ζωηρό ενδιαφέρον για τη δημοσιογραφία επέδειξαν δεκάδες μαθητές και μαθήτριες της Γ΄ Τάξης του Περιφερειακού Γυμνασίου Λιβαδιών κι έτσι, στο πλαίσιο του Διημέρου Εργασίας (1 και 2 Δεκεμβρίου 2016) και μετά από πρόσκληση της καθηγήτριας Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής, Πατρίτσιας Φαίδωνος, βρέθηκα την περασμένη Παρασκευή να συζητώ μαζί τους αυτή την πιθανή, μελλοντική επαγγελματική επιλογή τους. Να σημειώσω ότι οι μαθητές του σχολείου, προέρχονται από τις πέντε γύρω κοινότητες, Λιβάδια, Ορόκλινη, Κελλιά, Τρούλλοι και Πύλα και από κάποιες περιοχές της Λάρνακας, όπως οι Άγιοι Ανάργυροι και η Καθαρή.
Έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία
Ήταν ομολογουμένως μια όμορφη εμπειρία και μια παραγωγική μέρα, με τα 15χρονα παιδιά να θέτουν πολλές και εύστοχες ερωτήσεις και απορίες, αλλά και να εκφράζουν δημιουργικές απόψεις για τη σύγχρονη κυπριακή δημοσιογραφία, τόσο την έντυπη, όσο και την ηλεκτρονική, της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και βέβαια των ιστοσελίδων στο διαδίκτυο. Σημειώνω τις παρεμβάσεις του Ευκλείδη Γιάγκου, της Ζωής Σπύρου, της Ελεωνόρας Αβραάμ, της Μαρίας Χριστοδούλου και της Έλενας Μιτίδη, που έβαλαν στο τραπέζι του διαλόγου, ζητήματα όπως η συμβολή της τεχνολογίας στη διεύρυνση της δημόσιας, αλλά και της ιδιωτικής επικοινωνίας και η τυχαία, αλλά σημαντική «δημοσιογραφία» των κινητών τηλεφώνων και των φορητών υπολογιστών ιδιωτών, σε χώρους όπου συμβαίνουν γεγονότα γενικού ενδιαφέροντος.
Ελευθερία και ηθική ακεραιότητα
Η δεοντολογία της σωστής και αντικειμενικής πληροφόρησης και της ενημέρωσης και βέβαια η ελευθερία έκφρασης, από δημοσιογράφους που διατηρούν προσωπική στήλη και θέλουν να εκφράζουν τη δική τους προσωπική άποψη και όχι να παπαγαλίζουν την άποψη του εργοδότη τους, ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης. Αξιοσημείωτη ήταν η ερώτηση της Ιωάννας Χατζημάρκου, «τι γίνεται σε περίπτωση που ο δημοσιογράφος έχει – και επιμένει να διατυπώνει δημόσια – διαφορετική άποψη για θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος, από αυτήν των προϊσταμένων του;».
Η απάντηση ήταν ότι κάθε δημοσιογράφος, θα πρέπει να ρωτά τον εαυτό του κάθε μέρα, πόσο ελεύθερος είναι ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος, γιατί η εσωτερική ελευθερία του δημοσιογράφου και η ηθική του ακεραιότητα, είναι σύμφυτη με την επαγγελματική του ύπαρξη. Και ότι είναι πολύ «τυχερός» ο συνάδελφος που έχει εργοδότη, ένα πραγματικό δημοκρατικό άτομο, που δεν τον τιμωρεί με χρόνια απαξίωση, εκφοβισμούς, συνεχή αποκοπή μισθού, εκβιαστική διακοπή της προσωπικής του στήλης, ή και με παράνομη και αυθαίρετη απόλυση, επειδή έχει διαφορετικές απόψεις από τις δικές του, σε σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα – ένα εργοδότη που υλοποιεί στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια, την υπέροχη ρήση του Ρήγα Φεραίου, «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά».
Φωτό: Μερικοί από τους … πιθανούς μελλοντικούς δημοσιογράφους του Γυμνασίου Λιβαδιών, με τον Μάριο Δημητρίου στη βιβλιοθήκη του σχολείου τους. Στο μέσο καθήμενη, η καθηγήτρια Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής του σχολείου, Πατρίτσια Φαίδωνος
