{loadposition ba_textlink}
➢Αυτό που με ανησυχεί με όσους προβληματιζόμαστε για την κατάντια της Κυπριακής οικονομίας, των συνεχών “διαπραγματεύσεων” και της κοινωνίας μας δεν είναι πως πάμε συνεχώς για κάποια ρήξη και καταστροφή σε όλη την νεότερη ιστορία μας.
➢Μερικά πράγματα είναι αναπόφευκτα όταν η πλειοψηφία όσων ψηφίζουν είναι ιδιοτελείς, σούργελα, ρατσιστές, εκβιαστές, λαϊκιστές, εθνικιστές, λαμόγια και ανίκανοι. Ίδιους πολιτικούς θα επιλέξουμε. “Κατ’ εικόναν και ομοίωσιν”.
➢Με απασχολεί περισσότερο το “fall back strategy”. Τί γίνεται “μετά” την καταστροφή. Δεν έχουμε συνήθως καμία επιλογή σε εναλλακτική με λίγα λόγια. Ποτέ δεν είχαμε στην ιστορία μας ένα σωτήριο σχέδιο μετά από μία καταστροφή πέρα από την επέμβαση κάποιων ξένων που “σώζουν” την χώρα για δικό τους συμφέρον σαφώς.
➢Ένα plan B στην πολιτική, στην μόρφωση, σε πρόγραμμα ανάπτυξης, σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, σε νέο σύνταγμα, σε σοβαρούς ανθρώπους, σε σοβαρή μελέτη, σε ηγέτες.
➢Δηλαδή καταστρέφεται η χώρα ξανά, φεύγει αυτή η Κυβέρνηση. Μπαίνουμε στην σκοτεινή σπηλιά μας πάλι για δεκαετίες. Ποιος ακριβώς είναι δεύτερος στην σειρά να έρθει να μας βγάλει; Ποιος είναι τρίτος στην σειρά;
Σοβαρά τώρα.
➢Κράζουμε (και φυσικό είναι) τους ανίδεους που μας κυβερνούν ή ψηφίζουν, αλλά δεν έχουμε δημιουργήσει μία σοβαρή εναλλακτική. EVER.
➢“Καταπίνουμε την κάμηλον” αναλύοντας σημειολογικές του παρόντος και αν εμφανιστεί από κάπου μία φωνή λογικής -όχι απαραίτητα τέλεια, αλλά φωνή λογικής – “διυλίζουμε τον κώνωπα” μέχρι που αυτοκτονούμε από την υπερβολική ανάλυση την ώρα που η χώρα βουλιάζει. Μηδέν πλάνο, μηδέν στρατηγική, μηδέν αποτέλεσμα.
➢ Οι ηλίθιοι είναι φυσικό να δημιουργούν τραγωδίες. Οι νοήμονες όμως πόσο λογικό είναι να περιορίζονται στις “κωμωδίες”;
Γράφει η Αλεξία Καφετζιή
