{loadposition ba_textlink}
Στη Δημοκρατία μας όμως φαίνεται πως αντιμετωπίζεται σαν κάτι συνηθισμένο. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, οι κατηγορούμενοι παράγοντες, θα είχαν ήδη παραιτηθεί για να διευκολύνουν το έργο των ανακριτικών αρχών, η δικαιοσύνη θα λειτουργούσε πιο γρήγορα και αποτελεσματικά και θα υπήρχε πρόνοια προστασίας του καταγγέλλοντος.
Όμως στην Κύπρο ελάχιστα αυτιά ιδρώνουν.
Όλοι παραμένουν στις θέσεις τους -προφανώς για να ελέγχουν την πρόοδο των ερευνών(;), αυτός που είχε το θάρρος να καταγγείλει το παρασκήνιο και τις δολοπλοκίες – σύμφωνα με την καταγγελία του- είναι απομονωμένος και αυτό που περιμένουν οι πιο έμπειροι είναι η υπόθεση να πάει στο αρχείο λόγω αμφιβολιών. Τη στιγμή που σε όλο τον κόσμο γνωρίζουν- λόγω του στοιχήματος- πως το κυπριακό ποδόσφαιρο είναι από τα πρώτα σε αμφισβήτηση για την αξιοπιστία του, και έρχεται ένας από τους πρωταγωνιστές και συμμετέχοντες και καταγγέλλει σημεία και τέρατα, αλήθεια πως μπορούν να κοιμούνται κάποιοι ήσυχοι;
Μια εξήγηση υπάρχει. Η διαπλοκή πολιτικής και ποδοσφαίρου να είναι σε τέτοιο βαθμό, που η αλήθεια θα αγγίξει το Κοινοβούλιο. Και φαίνεται πως πολλοί δεν το θέλουν αυτό για να μην χάσουν την εξουσία τους.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “24” στις 7 Μαρτίου 2015. * Κατεβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” στο http://24newspaper.com.cy!
