Οι αντιδραστικές φωνές σε ό,τι καλό πάει να γίνει στην Κύπρο υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε. Ευτυχώς, κάποιοι κοιτάζουν μπροστά
Tης Αλεξίας Καφετζή
Η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου έχει να επιδείξει αρκετές αυτοκτονικές τάσεις από τις εσωτερικές διαμάχες που έφεραν το πραξικόπημα το 1974 και την εισβολή και κατοχή από τους Τούρκους στη συνέχεια, την καταστροφή του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας μας, σε όλες τις περιπτώσεις κοντόφθαλμοι πολιτικοί και πολίτες κοιτούσαν προς τα πίσω αντί να αντιληφθούν τι ερχόταν μπροστά μας.
Για μία ακόμη φορά σήμερα διαπιστώνουμε αυτές τις τάσεις αυτοκτονίας. Οι χαζές και ανούσιες διαμαρτυρίες που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό από πολιτικούς και πολίτες για το ύψος των κτιρίων που σχεδιάζονται στην Λεμεσό, έρχονται για να προστεθούν στις διαμαρτυρίες για τον αριθμό των διαβατηρίων που παραχωρούνται σε ξένους επενδυτές, για το αν θα πρέπει να στηριχθεί από το κράτος ο Συνεργατισμός προκειμένου να εξαγοραστεί από την Ελληνική Τράπεζα και ούτω καθεξής είναι πράξεις που βλέπουν προς τα πίσω αντί να βλέπουν μπροστά.
Η κυπριακή οικονομία που μετά βίας κατάφερε να ξεφύγει από την ολοκληρωτική καταστροφή το 2013 και δεν ακολούθησε την πορεία της Ελλάδας, όπου η πολιτική αστάθεια οδήγησε την χώρα σε έναν κύκλο ύφεσης εδώ και 8 χρόνια έχει ανάγκη τις ξένες επενδύσεις όσο ποτέ άλλοτε. Τα κεφάλαια που προσελκύονται από το εξωτερικό και επενδύονται στην κυπριακή οικονομία αποτελούν αυτή τη στιγμή και με δεδομένη την αδυναμία των δημοσιονομικών του κράτους προκειμένου να στηριχθεί η οποιαδήποτε ανάπτυξη με «ζεστό κρατικό χρήμα», τη μοναδική διέξοδο για μία οικονομία που «διψάει» για ανάπτυξη αλλά δεν έχει την εσωτερική ρευστότητα να την στηρίξει.
Η κυβέρνηση παίζει το ρόλο που πρέπει και μπορεί, αυτό της διευκόλυνσης των ξένων επενδυτών και είναι απαραίτητο να συνεχίσει να το πράττει αυτό σε μία σειρά από τομείς της οικονομίας που γνωρίζουν άνθηση όπως αυτός του Τουρισμού, της εκπαίδευσης και των επαγγελματικών υπηρεσιών (λογιστές, δικηγόρους κτλ) αλλά και σε τομείς που ανακάμπτουν μετά από χρόνια καθόδου, όπως αυτός της πώλησης ακινήτων, ο κατασκευαστικός κλάδος και άλλοι παρόμοιοι τομείς.
Αυτός ο ρόλος της κυβέρνησης είναι ο πλέον ενδεδειγμένος και ευτυχώς στην Κύπρο, το έχει κατανοήσει πλήρως η κυβέρνηση Αναστασιάδη και οι δύο υπουργοί-«κλειδιά» σε αυτήν την προσπάθεια, ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Κωνσταντίνος Πετρίδης και προσπαθούν να διευκολύνουν τις ξένες επενδύσεις με όποιο τρόπο μπορούν, τηρώντας φυσικά νόμους και κανόνες.
Όσο για τις φωνές διαμαρτυρίας; Ανήκουν σε πολιτικούς που δεν μπορούν να δουν μπροστά προς το μέλλον, δεν μπορούν να αρθρώσουν εποικοδομητική κριτική και να συνεισφέρουν στην προσπάθεια που γίνεται με προτάσεις και ιδέες για να διορθωθούν τα όποια κακώς κείμενα, «εκτρέφοντας» τον λαϊκισμό και τις αντιδραστικές φωνές χωρίς να προσφέρουν καμία απάντηση για το μέλλον. Αν οι Κύπριοι δεν αποδειχτούμε για μία ακόμη φορά στην ιστορία μας ανόητοι, τότε το μέλλον θα είναι καλύτερο.
