{loadposition ba_textlink}
Ένα άρθρο που φιλοξενείται στην επίσημη ιστοσελίδα του ΑΚΕΛ, από τον κ. Γιαννάκη Κολοκασίδη, μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Είναι πάντα εποικοδομητικό να ακούς και την αντίθετη άποψη, ωστόσο τα επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιούνται δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση το γιατί θεωρεί τον αγώνα της ΕΟΚΑ ως λάθος.
Όπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος κύριος, το λάθος αποτέλεσμα των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου δεν μπορεί να χρεωθεί στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ, αφού αυτές δεν ήταν μέρος του αγώνα αλλά συνεχίστηκαν στο διπλωματικό μέρος της λήξης του αγώνα από τον Εθνάρχη Μακάριο και όχι από τους αγωνιστές.
Εξάλλου, δεν ήταν και αυτός ο σκοπός της ένοπλης αντίστασης καθώς η Ένωση ήταν αυτό που επιζητούσε ο λαός και όχι η υπογραφή αυτοδιάθεσης και δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.
Σύμφωνα με τον κ. Κολοκασίδη το ΑΚΕΛ είχε προειδοποιήσει για τα αδιέξοδα ενός ένοπλου αγώνα και κατηγορήθηκε για προδοσία. Δεν είναι η λογική κ. Κολοκασίδη, ότι όταν διεξάγεται ένας ένοπλος αγώνας ενάντια στους αποικιοκράτες, όσοι ήταν αντίθετοι με αυτόν να θεωρηθούν προδότες;
Εντός του άρθρου βλέπουμε να περιγράφεται ως δικαίωση του ΑΚΕΛ το αποτέλεσμα των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου. Δυστυχώς, για όλους μας εκ των υστέρων όλα τα κόμματα, ειδικοί και επιστήμονες πάντα βρίσκουν τρόπο να δικαιωθούν μετά το κακό.
Το άρθρο αν και μιλά για τον ηρωισμό των στελεχών της ΕΟΚΑ, την ίδια ώρα προσβάλλει την μνήμη τους διαχωρίζοντας τους ως δεξιούς αλλά και χρεώνοντας τους έμμεσα την αποτυχία και την κατάντια της Κύπρου.
Είναι κρίμα, εν έτει 2016, να υπάρχουν ακόμη άτομα που διαχωρίζουν τον κόσμο σε δεξιούς και αριστερούς και να μεταφράζουν τις θυσίες σε σωστούς και λάθος αγώνες. Προσωπικά δεν έχω δει ποτέ σε τίτλο να αναφέρεται «Ο “δεξιός” ήρωας της Κύπρου Γρηγόρης Αυξεντίου».
Μην μπερδεύεται το κόμμα με τον απλό λαό. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ για να γίνει πράξη συνεργάστηκαν, πολέμησαν και θυσιάστηκαν Ελληνοκύπριοι γι’ αυτό και είναι προσβολή στο να τους διαχωρίζετε σε «δεξιούς» και «αριστερούς».
Ο αγώνας ήταν συλλογικός και όχι κομματικός. Ξέρετε, στην Κύπρο υπάρχει ένας λαός που εκπροσωπείτε και όχι μια μερίδα ψηφοφόρων. Οι καλοί άνθρωποι και οι αγωνιστές μάχονται για το καλό του τόπου και όχι για τα κομματικά συμφέροντα.
Και κλείνω με δύο ερωτήματα που θα πρέπει να κάνετε στην ηγεσία του ΑΚΕΛ και να απαντήσετε κάποια στιγμή επειδή το άρθρο σας μας μπέρδεψε:
Αν το ΑΚΕΛ ως κόμμα, ήταν αντίθετο προς τον ένοπλο αγώνα και αφού γνώριζε το τι θα γινόταν στο τέλος τι έπραξε;
1. Αν προσπάθησε να σαμποτάρει τον αγώνα της ΕΟΚΑ, τότε θα θεωρούνταν προδότες, όπως περιγράφει και ο ίδιος ο κ. Κολοκασίδης στο άρθρο του.
2. Αν από την άλλη γνώριζαν ότι το αποτέλεσμα του αγώνα θα ήταν οι Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου με τις γνωστές συνέπειες και δεν έπραξαν τίποτα για την αποφυγή αυτού του αποτελέσματος πάλι μπορούν να θεωρηθούν ως προδότες, αφού ενώ γνώριζαν τι θα ακολουθούσε δεν έπραξαν τίποτα για δική τους προσωπική ασφάλεια.
Σε αυτά τα δύο ερωτήματα ποιος μπορεί να απαντήσει κ. Κολοκασίδη; Και σίγουρα δεν το έχουν απορία μόνο «δεξιοί» αλλά και «αριστεροί», καθώς έτσι μάθατε να διαχωρίζετε και να ξεχωρίζετε τον λαό.
