 |
Κάνε τα ψώνια σου άνετα, γρήγορα, εύκολα στο Odelo! Κέρδισε 20€ στις πρώτες σου αγορές! |
Της Ναταλίας Ανδρικοπούλου*
Μια μετρώντας νεκρά παιδιά στη Γάζα, μια ψηλαφώντας παιχνίδια στα συντρίμμια του Μπόινγκ στην Ουκρανία οι ειδήσεις έχουν μετατραπεί σε τρόμος. Στην αρχή νιώθεις σοκ, σφίξιμο στο στομάχι, κάποιοι δακρύζουν, αποτροπιασμός, κομμένη ανάσα. Σιγά-σιγά το σφίξιμο λύνεται, το μυαλό αποσπάται (κανείς δεν παραμένει σε διαρκή κατάσταση σοκ), οι λειτουργίες επανέρχονται, το αίμα ρέει και πάλι ανεμπόδιστα με φόντο τα τηλέφωνα που χτυπούν, τη φωνή από την κουζίνα, το δείπνο που σερβίρεται, την εδώ ζωή που συνεχίζεται. Το χέρι ξαναπιάνει το πιρούνι, τρως, συζητάς, απαντάς σε μηνύματα, ενώ στην οθόνη προβάλλεται ξανά και ξανά βίντεο ντοκουμέντο με την εν ψυχρώ δολοφονία νεαρού Παλαιστίνιου στα χαλάσματα πολυκατοικίας στη Γάζα.
Κινδυνεύουμε από αφασία; Χωνεύεται ποτέ τόση βία; Ο ρόλος των media -και ειδικότερα της τηλεόρασης- στα μεγάλα γεγονότα έχει αποδειχθεί διαχρονικά τεράστιος, ολόκληροι πόλεμοι κερδίζονται και χάνονται στο μιντιακό πεδίο της μάχης των εντυπώσεων. Μέσω της προβολής της, η φρίκη γίνεται γνωστή, αλλά τάχιστα αλέθεται στο τηλεοπτικό χωνευτήρι και πριν καλά-καλά το καταλάβεις, κανονικοποιείται. Είναι άλλο ένα “on”, άλλο ένα ρεπορτάζ σε μια φυσική ροή ειδήσεων.
Μήπως να διαχωρίζεται; Να τονίζεται ότι θα ακολουθήσει κάτι άγριο; Ένα «απομακρύνετε τα παιδιά», ένα «σταματήστε ό,τι κάνετε, θα δείτε μπροστά στα μάτια σας τη δολοφονία ενός ανθρώπου»; Όχι σε ταινία, αληθινό. Που σκοτώθηκε πριν λίγες ώρες. Εδώ παρακάτω στη «γειτονιά» μας. Μήπως πρέπει να βρει και η τηλεόραση άλλες «λέξεις» για να πει αυτή την ιστορία; Άλλα γραφικά, άλλο ήχο, άλλη φωνή, άλλα γράμματα, άλλη μέθοδο παρουσίασης και οπτικοποίησης; Δεν ξέρω πώς. Αλλιώς. Όσα μέσα διαθέτει στο τεχνικό και δημοσιογραφικό της «λεξιλόγιο», να τα εξαντλήσει για να υπογραμμίσει ότι δεν είναι όλες οι ειδήσεις ίδιες. Με έμφαση, αλλά μόνο μία φορά. Όπως μία φορά πεθαίνεις, μία φορά κόβεται το νήμα της ζωής. Όχι θάνατος σε λούπα μέχρι να γίνει κάτι επαναληπτικό, σύνηθες, αποδαιμονοποιημένο.
Αλίμονο αν εθιστούμε στην φρίκη. Αλίμονο αν συνεχίζουμε να τρώμε βλέποντας «αυτά» τα δελτία. Αλίμονο αν συνηθίσουμε. Οι γροθιές στο στομάχι πρέπει να πονάνε. Κι ο κόσμος μας δεν μπορεί να συνεχίσει να μοιάζει με «αυλή χασάπη» όπως χαρακτήρισε ξένος ανταποκριτής το σημείο κατάρριψης του Μπόινγκ, όπου έσβησαν 298 ζωές.
*Η Ναταλία Ανδρικοπούλου είναι δημοσιογράφος
Πηγή: Protagon.gr Επίσημος συνεργάτης 24H
