Οι υποσχέσεις 40 ετών έγιναν “προδότες πρόσφυγες”

 

Σε αυτήν την μερίδα του κυπριακού λαού που πληγώθηκε από το 1974 και μέχρι σήμερα  συνεχίζετε να την πληγώνετε. 

Ναι, καλά διαβάζετε.

Τους πρόσφυγες μας που βίωσαν το μεγαλύτερο δράμα της Κύπρου. Αυτούς που έχασαν παιδιά, εγγόνια, γονείς, συγγενείς και φίλους.

Αυτούς που έζησαν στιγμές που ακόμα τους ξυπνάνε τα βραδιά με ιδρώτα και φόβο.

Αυτούς που βρέθηκαν απένταροι, χωρίς τίποτε, να εξαρτώνται από την καλή θέληση των συμπατριωτών τους και την υποτιθέμενη γενναιοδωρία της εκάστοτε Κυβέρνησης. Που ακόμα και σήμερα ψάχνουν να βρουν  τον άντρα, τον γιο, τον αδελφό τους. Που εδώ και 40 χρόνια ζουν με την ελπίδα πως θα ξημερώσει και για αυτούς μια «καινούργια» ζωή. 

Σε αυτούς που δεν τους επιτρέπεται να αξιοποιήσουν την περιουσία τους επειδή φοβούνται τι θα πει ο καθένας.

Τι κάναμε για αυτούς Κύριοι; 

Από πόσες Κυβερνήσεις έχουν ακούσει τα ίδια και τα ίδια;

Πόσες φορές προεκλογικά τους τάξατε λαγούς και πετραχήλια… και στο τέλος της ημέρας βρίσκονται στον ίδιο παρονομαστή;

Αυτοί είστε κύριοι… 

Πως αποζημιώθηκαν οι πρόσφυγες μας όλα αυτά τα χρόνια;

Σίγουρα όχι με τις τρώγλες που δώσαμε σε ορισμένους να ζούνε στους διάφορους οικισμούς. Ούτε και με τα «τουρκοκυπριακά» σπίτια που κάνατε τις ανταλλαγές, και με τα οικόπεδα που τους δώσατε για να κλείσουν τα στόματα τους. 

Αυτοί η μερίδα ανθρώπων έχασε τα σπίτια της, την περιούσια της, την γη που καλλιεργούσε, την επιχείρηση… έχασε τα πάντα. 

Να σας θυμίσω και λίγο πως έφυγαν με τα ρούχα που φορούσαν και πως όλα τα υπάρχοντα τους είναι εκεί… στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν…

Πέρασαν σχεδόν 40 ολόκληρα χρόνια με τις ελπίδες τους να έχουν σβήσει..

Εδώ και τόσα χρόνια ακούνε κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια από τον κάθε νέο πρόεδρο να υπόσχεται πως με την θητεία του θα λύσει το πρόβλημα της κατοχής. 

Με εσάς όλους τους πολίτικους που επικαλείστε σε πάνελ και συνεντεύξεις το μείζον αυτό θέμα, πωλώντας  φρούδες ελπίδες στους Προσφυγές μας.  

Πως έχετε το θράσος κυβερνητικοί και πολιτικοί να κρίνετε τις πράξεις αυτών των κατάφωρα αδικημένων συμπατριωτών μας;

Γιατί έρχεστε τώρα μετά από τόσο καιρό και λέτε τους Προσφυγές μας προδότες, επειδή οι ελπίδες τους τελείωσαν και επειδή ξέρουν πως ποτέ δεν θα πάνε πίσω.

Πωλούν τις περιουσίες στους στην λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων, επειδή εσείς δεν  κάνατε κάτι μέχρι τώρα για να τους αποτρέψετε, για να μην καταφεύγουν σε αυτή…!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΑΤΕ

Έρχεστε μετά από τόσο καιρό και τους κάνετε εκκλήσεις για να μην καταφεύγουν στην επιτροπή. Ίσως μετά τους εκβιάζετε κιόλας πως δεν θα έχουν δικαιώματα σε παροχές και επιδόματα επειδή έχουν καταφύγει στην Επιτροπή Αποζημιώσεων; 

Τόσο καιρό που ήσασταν λοιπόν, μήπως είχατε πέσει σε λήθαργο;

Όταν Κύριοι αποζημιώσατε με δισεκατομμύρια  κτηνοτρόφους, γεωργούς, αμπελουργούς, πατατοπαραγωγούς και κάθε λογής επαγγέλματα, τι κάνατε για να δώσετε ίσα δικαιώματα στους Πρόσφυγες;

Γιατί η κα Μαρία να μην μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά της και τα εγγόνια της επειδή δεν μπορεί να αξιοποιήσει την κατεχόμενη περιουσία της;

Γιατί ο κος Γιάννης να μην μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά του να ανοίξουν την δική τους δουλειά;

Επειδή είναι πρόσφυγες;  Αυτός είναι λόγος; Να αδικούνται σε σχέση με τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας;

Γιατί η Περιουσία των άλλων στα Λατσιά, στο Γέρι, στον Στρόβολο, στην Λάρνακα, στον Μαζωτό, στην Λεμεσό, στα Πολεμίδια, στην Πάφο, να έχουν εκατονταπλασιαστεί πολλές φορές, να αξιοποιούνται από τους ιδιοκτήτες τους και οι πρόσφυγες να μην μπορούν να κάνουν τίποτε; Γιατί;

Χιλιάδες γιατί που δεν έχουν να κάνουν ούτε με τους εισβολείς Τούρκους αλλά ούτε και με τους υπόλοιπους μη πρόσφυγες Κυπρίους.

Τα γιατί αφορούν όλες τις κυβερνήσεις που βόλεψαν τους πάντες, αποζημίωσαν τόσους πολλούς, έφαγαν τόσα πολλά, πλούτισαν οι ίδιοι, οι συγγενείς τους, οι φίλοι τους και δεν έλυσαν ποτέ το μεγάλο περιουσιακό πρόβλημα των προσφύγων μας.

Υπάρχουν λύσεις;

Βεβαίως και υπάρχουν. Βρείτε τρόπο να μπορούν οι πρόσφυγες μας να εκμεταλλεύονται την περιουσία τους όπως οι υπόλοιποι Κύπριοι. Έστω και μετά από 40 χρόνια δώστε τους ίσες ευκαιρίες.

Αλλά μην τολμάτε να τους αποκαλείτε προδότες.

Μην τολμάτε να τους φοβίζετε.

Μην τολμάτε να τους δακτυλοδείχνετε

Μην τολμάτε να τους απειλείτε; 

Βρείτε τους λύσεις και δώστε τους επιλογές.

Κανένας μα κανένας συμπατριώτης μας κ.Αναστασιάδη δεν θέλει να πουλά στον Τούρκο, όταν όμως τον αγνοεί το κράτος, τον απειλούν οι πιστωτές του με αγωγές, δε μπορεί να βοηθήσει την οικογένεια του, δεν μπορεί να επιβιώσει και παράλληλα βλέπει την υποκρισία τότε δίκαια λέει: 

– Φτάνει, φτάνει πια. 

Για αυτό βρείτε λύσεις και στηρίξτε τους πρόσφυγες μας, οι οποίοι αγαπούν αυτόν τον τόπο όπως όλοι μας και ίσως και λίγο παραπάνω. Μην ξεχνάμε ότι είναι ποτισμένος από το αίμα των συγγενών τους…

Και για να μην αναρωτιέστε δεν είμαι πρόσφυγας, θα ήταν τιμή μου να είμαι.

Είμαι ένας απλός Έλληνας, ( Καλαμαράς ) που αγαπάει αυτό το νησί.