Μόνο οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι στο δήμο δεν έχουν την ικανότητα ή και τη θέληση να δουν την πραγματικότητα
Τα τελευταία χρόνια η εικόνα που παρουσιάζει η Λεμεσός, ιδιαίτερα στον πολύ ευαίσθητο τομέα της καθαριότητας, επιβεβαιώνει, δυστυχώς, τη γενική εκτίμηση των πολιτών που κατοικούν ή διακινούνται, όχι μόνο στο κέντρο της πόλης αλλά κυρίως στις συνοικίες και μάλιστα σε περιοχές με έντονη κοινωνική και επαγγελματική δραστηριότητα. Ότι δηλαδή οι σχέσεις της πόλης με την καθαριότητα δεν είναι καθόλου καλές.
Κι αυτό διαπιστώνεται καθημερινά, όχι κατ’ ανάγκη από τους κάδους σκουπιδιών σε περιοχές με πολυκατοικίες ή τους μικρότερους κάδους που είναι τοποθετημένοι κατά μήκος του παραλιακού μετώπου ή σε διάφορα πάρκα και άλλους δημοσίους χώρους, που συνεχώς είναι υπερπλήρεις και σίγουρα κάποια στιγμή θα καθαριστούν από τα συνεργεία των απορριμματοφόρων. Εκείνο που αποτελεί μονιμότητα και καθημερινά διαιωνίζεται είναι οι σωροί από οικιακά σκουπίδια, μπάζα και άλλα αδρανή υλικά, κλαδέματα, αλλά και οι άδειοι χώροι ανάμεσα σε κατοικίες, που εν μέσω καλοκαιριού είναι γεμάτοι ξερά χόρτα. Μια συνήθης εικόνα που αντικρίζει κάποιος σε όλη σχεδόν την επικράτεια του Δήμου Λεμεσού.
Από τις δυτικές συνοικίες, που όλο ακούμε ότι αναβαθμίζονται αλλά παραμένουν στάσιμες, μέχρι τις γειτονιές του ευρύτερου κέντρου της πόλης, αλλά και τις πιο «ευπρεπισμένες» και περισσότερο προβεβλημένες περιοχές, εκεί που ανθίζει η οικοδομική και επιχειρηματική ανάπτυξη.
Φαίνεται όμως ότι μόνο οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι και υπεύθυνοι για τη διατήρηση της καθαριότητας και του ευπρεπισμού της πόλης δεν το αντιλαμβάνονται, ή δεν έχουν την ικανότητα ή και τη θέληση να αντιληφθούν αυτό που υπάρχει και να το αντιμετωπίσουν. Αντίθετα, αυτοδιαψεύδονται συνεχώς, καθώς οι εξαγγελίες και τα ηχηρά συνθήματα που κάθε τόσο αφήνονται στον αέρα έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την καθημερινή πραγματικότητα.
Αν οι ιθύνοντες του δήμου, και βέβαια ο ίδιος ο δήμαρχος, μπουν στον κόπο και κάνουν μια βόλτα, ας πούμε στην περιοχή γύρω από το Τσίρειο δημοτικό και ιδιαίτερα στη δυτική πλευρά της κεντρικής οδού Βασιλέως Κωνσταντίνου, οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι σε παρακείμενες επιχειρήσεις εστίασης και άλλα εμπορικά υποστατικά θα τους υποδείξουν πόσο επιτυχημένες είναι οι εκστρατείες καθαριότητας.
Ένας τεράστιος ανοικτός χώρος που συνορεύει με το σχολείο και τις κατοικίες είναι πνιγμένος σε σωρούς χωμάτων ανάμεικτων με ξερά χόρτα και κλαδιά, αλλά και κάθε είδους άλλων σκουπιδιών. Ένα παλιό ρυάκι της περιοχής (που σίγουρα το χειμώνα γεμίζει νερά), που εφάπτεται στις αυλές κατοικιών, γεμάτο χόρτα και άχρηστα αντικείμενα.
Διαμαρτύρονται και δικαιολογημένα οι περίοικοι, αφού, όπως μας ανέφεραν, δεν βρίσκουν καμιά ανταπόκριση στα παράπονα που κάνουν προς το δήμο ζητώντας να καθαριστεί η περιοχή.
«Καθόμαστε στη βεράντα και βλέπουμε τα φίδια και τους ποντικούς που βολτάρουν…» όπως χαρακτηριστικά μας ανέφερε η κα Κατερίνα, επισημαίνοντας τους κινδύνους που δημιουργούνται ιδιαίτερα για τα παιδιά της γειτονιάς που συχνά βγαίνουν στην αλάνα για να παίξουν. Αναφέρει επίσης ότι «τα βράδια ο χώρος μετατρέπεται από κάποιες παρέες νεαρών σε πίστα με μοτόρες και αυτοκίνητα που τρέχουν πάνω στις σωρούς με τα χώματα και δημιουργούν ένα πανδαιμόνιο…»
Διαμαρτύρονται όμως οι κάτοικοι και για το γεγονός ότι κάποια επαγγελματικά υποστατικά που γειτνιάζουν με τις κατοικίες «στοιβάζουν για πολλές μέρες σκουπίδια στα δέκα πόδια με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εστίες τρωκτικών και κουνουπιών…» Και γι’ αυτό έγιναν παράπονα στο δήμο, όπως αναφέρουν, αλλά κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να ελέγξει την κατάσταση και να βάλει μια τάξη.
Αναμφίβολα η καθαριότητα μιας πόλης εξαρτάται και από τη συμπεριφορά των ίδιων των πολιτών, όμως την κύρια ευθύνη για να είναι η πόλη καθαρή και ανεχτή από τους κατοίκους της την φέρει η Τοπική Αρχή και οι εκλεγμένοι άρχοντές της, οι οποίοι οφείλουν να βγαίνουν από το γραφείο τους, να κινούνται στην πόλη τους, να έρχονται σε επαφή με τους πολίτες, να βλέπουν επί τόπου τα προβλήματα και να δίνουν ουσιαστικές λύσεις.
Κάτι που, κατά γενική ομολογία, δεν συμβαίνει στον Δήμο Λεμεσού.
πηγή: διάλογος
