4 Οκτωβρίου – Παγκόσμια Μέρα Ζώων

*Της Αλεξίας Καφετζή

Μου φαίνεται πλέον απαράδεκτα ειρωνικό να εκτυλίσσονται τέτοιες σκηνές και να διαπράττονται τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις και εμείς, νά μην κάνουμε κάτι και να κουβεντιάζουμε για τις αιτίες και τις συνέπειες!

Κάποιος ας γλυτώσει την ύπαρξή μας επιτέλους από αυτή τη φρίκη που μας περιλούζει καθημερινά. Είναι τόσο χαμηλές οι ποινές για την κακοποίηση των ζώων που είναι σαν να μην υπάρχουν! Ας δώσουν τουλάχιστον τα ονόματά στη δημοσιότητα όλων εκείνων και ας τους περιποιηθεί ο κόσμος με τη δημόσια κατακραυγή τους. Έστω και αυτό θα με ικανοποιούσε. Τα άλλα τ’ αφήνω στη Θεία δίκη! Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα τους θυμηθεί και θα τους εντοπίσει, γιατί τόσες κατάρες που τους ρίξαμε δεν θα πάνε χαμένες!

Το “ανάθεμα” είναι πολύ κακό πράγμα αν πέσει επάνω σου. Και επάνω σ’ αυτούς καθημερινά πέφτουν πολλά “ανάθεμα”. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ευαίσθητος για να φρίξει από αυτό το αρρωστημένο σενάριο που συνέλαβαν οι χαλασμένοι εγκέφαλοι αυτών των φρικιών. Έχεις δίκιο φίλη μου, εδώ βασανίζουν ανθρώπους τα ζώα θα σκεφτούν; Απλά επισημαίνω ότι αυτοί που βασανίζουν τα ζώα, αυτοί είναι ικανοί και να βασανίσουν ανθρώπους! ΑΥΤΟΣ που βασανίζει ένα ζώο, γιατί θα λυπηθεί έναν άνθρωπο; Αφού χαίρεται με τον πόνο και το αίμα που προκαλεί, σημαίνει ότι η φρίκη του μυαλού του δεν έχει όρια και φραγμούς.

Μου προκαλεί θυμό η φρίκη που «δημιούργησαν» οι συνάνθρωποί μου χωρίς λόγο, με σκηνοθέτη το φτωχό τους το μυαλό και μόνο, ξεγέλασαν το ζώο που τους εμπιστεύτηκε και το υπέβαλαν στο μαρτύριο της αγωνίας του θανάτου, απλά γιατί μπορούσαν να το κάνουν.

Εύχομαι κάποια στιγμή στη ζωή τους να καταλάβουν τι έκαναν. Eύχομαι λίγο πριν φύγουν από τη ζωή, εκείνο το λίγο ή πολύ χρόνο που θα αγωνιούν για το δικό τους θάνατο, να θυμηθούν τη πράξη τους και να ωριμάσουν έστω και τότε.

Αν φυσικά συλληφθούν από τα όργανα της τάξης του πολιτισμού μας ζητώ κι εγώ τη τιμωρία τους με την ποινή που προβλέπει ο νόμος. Κάποια στιγμή πρέπει να συλληφθεί κάποιος ρε παιδιά. Δεν μπορεί μια ζωή να την γλυτώνουν. Ας συνεισφέρουμε κι εμείς σε αυτό, με όποιο τρόπο μπορούμε.

Έχω αγαναχτίσει…
Τόση απανθρωπιά; Τόση αναισθησία;
Πού πήγανε οι αξίες; Πού πήγε η αγάπη;

Ελπίζω και εύχομαι αυτές να είναι εξαιρέσεις στον κανόνα. Δεν είναι όλοι έτσι. Κρίμα… Μακάρι να μας εξαφανίσει η φύση πριν προλάβουμε να την καταστρέψουμε τελείως! Αυτή μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς. Εμείς όχι χωρίς αυτήν.

Και ακόμα δε φτάσαμε στην κορύφωση της κατάντιας μας! Έχουμε ακόμα δρόμο.

Ας κάνουμε κάτι…