Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κυπριακής Εκπαίδευσης και κοινωνίας που έμεινε ανέγγιχτο και άλυτο για δεκαετίες!
Toυ Χαράλαμπου Αγγελιδάκη
Όταν κάποιος αντιδρά γιατί θίγονται τα προσωπικά του συμφέροντα, δεν είναι επαναστάτης. Παρτάκιας είναι. Αυτό ακριβώς συνέβηκε με τους εκπαιδευτικούς, τους πλέον καλοπληρωμένους δημόσιους υπαλλήλους, όταν στην διαμαρτυρία που οργάνωσαν πριν μερικές βδομάδες κατάφεραν να συγκεντρώσουν περί τα 10.000 άτομα.
Και; Επειδή μαζευτήκατε εσείς, οι οικογένειές σας, οι φίλοι και κουμπάροι σας και κάποιοι για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους, είχατε την εντύπωση ότι θα κρατάτε την πολιτεία σε «ομηρία» και ότι… σύμφωνα με αξιωματούχο συνδικαλιστή «Θα γονατίσουν που θα πάνε; Θέλουν, δεν θέλουν».
Λογαριάσατε λάθος!
Τώρα είναι η πλέον χρυσή ευκαιρία για να διορθωθούν στρεβλώσεις δεκαετιών τόσο στην εκπαίδευση όσο και σε άλλους τομείς.
Και εξηγούμε:
Την καλοκαιρινή περίοδο και για δυο περίπου μήνες, οι εκπαιδευτικοί μας παραθερίζουν, κάθονται, ξεκουράζονται και πληρώνονται κανονικά τους μισθούς τους, ωσάν να εργάζονταν κανονικά. Παρά τα προβλήματα, το κόστος, τα παράλογα και τις χαμηλές επιδώσεις, αυτό δεν αλλάζει…
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ώρες εργασίας και διδαχής είναι πολύ περισσότερες και οι μισθοί / το κόστος πολύ χαμηλότερο, με τις επιδόσεις πολύ ψηλότερες, σύμφωνα με ανεξάρτητες μελέτες.
Την ίδια ώρα, συνεχίζουν οι συντεχνίες να διεκδικούν όλο και περισσότερα για το καλό της τσέπης τους και το κακό των παιδιών μας όπως προκύπτει. Ποιος θα κάνει τις αλλαγές που χρειάζονται για να έχουμε αξία για τα λεφτά που ο φορολογούμενος πολίτης κάθε χρόνο πληρώνει για την εκπαίδευση;
• Κάθε χρόνο δεν εργάζονται, αλλά πληρώνονται από το Κράτος ως να εργάζονταν κανονικά, για 3 ολόκληρους μήνες.
• Όταν εργάζονται, εργάζονται 1 μέρα λιγότερο από όλους τους άλλους ανά βδομάδα.
• Έχουν στα χέρια τους το μέλλον των παιδιών μας, αλλά οι επιδόσεις τους είναι από τις χαμηλότερες πανευρωπαϊκά, ενώ το κόστος από τα υψηλότερα.
• Ενώ πληρώνονται για να διδάσκουν, διδάσκουν τις μισές από τις ώρες που εργάζονται.
• Ενώ δεν ελέγχεται ο υπόλοιπος χρόνος τους, μειώνεται περισσότερο ο χρόνος διδασκαλίας τους με απαλλαγές, χωρίς τεκμηρίωση και παράνομα.
• Όσο πιο πολύ μας κοστίζουν με την πάροδο του χρόνου, τόσο λιγότερο διδάσκουν.
• Δεν θέλουν να αλλάξουν και ζητούν συνεχώς περισσότερα μέσω των συντεχνιών τους.
• Όλα τα πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης, τα παιδιά μας με τη ζωή και το μέλλον τους και οι συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή προς το Υπουργείο Παιδεία και Πολιτισμού αγνοούνται για χρόνια.
Αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα με τους εκπαιδευτικούς και διαιωνίζεται χωρίς λύση το μεγάλο αυτό κυπριακό πρόβλημα που αφορά όχι μόνο στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος που πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης, αλλά και στη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας, στο μέλλον του τόπου μας.
Μείωση του διδακτικού χρόνου με τα χρόνια υπηρεσίας
Σε σχέση με τις διδακτικές ώρες, είναι απαράδεκτή η μείωση των ωρών των εκπαιδευτικών ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας τους, ενώ αυτό δεν ισχύει σε άλλους ομολογουμένως πιο απαιτητικούς τομείς υπηρεσίας στο δημόσιο, και οπωσδήποτε όχι στον ιδιωτικό τομέα εκπαίδευσης.
Συναφώς αναφέρεται ότι, σε έκθεσή του για την παιδεία στην Κύπρο, τον Απρίλιο 2013, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) αναφέρει, σε αντίθεση με τα όσα αναφέρει το Υπουργείου Παιδείας, ότι οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο έχουν λίγο διδακτικό χρόνο συγκρινόμενοι με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπρόσθετα, όσον αφορά το γεγονός ότι οι διδακτικές περίοδοι μειώνονται αντιστρόφως ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας, το ΥΠΠ ανέφερε ότι η μείωση στις διδακτικές περιόδους οφείλεται, μεταξύ άλλων, στον βιολογικό παράγοντα, την κόπωση και τη συνακόλουθη μείωση των αντοχών που επέρχεται με την πάροδο του χρόνου. Ο βιολογικός παράγοντας επηρεάζει όλο τον εργαζόμενο πληθυσμό σε κάποιο βαθμό κύριε Υπουργέ της Παιδείας, χωρίς ωστόσο, στις περιπτώσεις αυτές να μειώνονται οι ώρες εργασίας του και ως εκ τούτου η πρακτική αυτή για μια μόνο ομάδα εργαζομένων, ουδόλως δικαιολογείται. Αν δε ο λόγος είναι η βιολογική κόπωση, είναι άξιο απορίας γιατί θα πρέπει να μειώνεται ο διδακτικός χρόνος ενός 40-χρονου εκπαιδευτικού που διορίζεται στα 25 του χρόνια και όχι ενός 55χρονου που έχει διοριστεί στα 45 του χρόνια.
Εν κατακλείδι, όσο πιο έμπειροι γίνονται οι εκπαιδευτικοί, τόσο μειώνονται οι διδακτικές ώρες τους, για λόγους που κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει ή τουλάχιστον να τεκμηριώνει και εν πάση περιπτώσει κάθε άλλο πείθουν, όταν προβάλλουν τον βιολογικό παράγοντα ότι με την ηλικία οι αντοχές μειώνονται, αφού αυτό ισχύει για όλους και χωρίς να έχουν τέτοιες μειώσεις!
Η σύγκριση αυτή είναι ακόμη πιο χαρακτηριστική όταν γίνει ειδικά για τους διευθυντές των γυμνασίων και λυκείων οι οποίοι ασκούν αποκλειστικά και μόνο διοικητικά καθήκοντα (αφού ουδέποτε διδάσκουν) και όμως εργάζονται 30 ώρες εβδομαδιαίως για περίπου 40 εβδομάδες ετησίως, σε αντίθεση με όλους τους δημόσιους υπαλλήλους που επίσης ασκούν διοικητικά καθήκοντα και οι οποίοι εργάζονται 38 ώρες εβδομαδιαίως ολόχρονα (μείον κανονική άδεια και αργίες).
Οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο έχουν λίγο διδακτικό χρόνο συγκρινόμενοι με άλλες χώρες της ΕΕ, και ανεξάρτητες μελέτες οι οποίες αναφέρουν ότι το ιδιαίτερα υψηλό κόστος στη Δημόσια Εκπαίδευση δεν αντικατοπτρίζεται ανάλογα στα αποτελέσματα, γεγονός που θορυβεί ιδιαίτερα. Σχετική με το κόστος είναι η Έκθεση «Ευρυδίκη» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2013, αναφορικά με τους μισθούς των εκπαιδευτικών, η οποία παρουσιάζει τους Κύπριους εκπαιδευτικούς να λαμβάνουν πολλαπλάσιους μισθούς από τον μέσο όρο στην ΕΕ, αναφορά μας που θα πρέπει να ιδωθεί μόνο ως προς την ανάγκη εξορθολογισμού του χρόνου εργασίας και διδασκαλίας και όχι για μείωση μισθών.
Tο πρόβλημα αυτό που διαιωνίζεται αγγίζει, όχι μόνο την χρηστή διοίκηση και τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος σε ένα από τα πιο σημαντικά Υπουργεία, αλλά τα παιδιά μας, την εκπαίδευση, τις επιδόσεις και το μέλλον τους, ότι δηλαδή πιο σημαντικό έχει να διαχειριστεί η χώρα μας. Ίσως λοιπόν αυτό να είναι όχι το δεύτερο αλλά το πρώτο μεγαλύτερο Κυπριακό Πρόβλημα.
Με όλα τα πιο πάνω, με το κόστος της εκπαίδευσης στην Κύπρο να είναι από τα πιο ψηλά πανευρωπαϊκά και τις επιδόσεις από τις πιο χαμηλές, οι εκπαιδευτικοί απαιτούν να συνεχίζουμε τα ίδια…!
Ως εδώ! Φτάνει…
