Ποιον εξυπηρετεί ο Γενικός Ελεγκτής;

Είναι από τότε που διορίστηκε, το 2014, που ο Γενικός Ελεγκτής άρχισε να θέλει να εγκρίνει τις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας σε πραγματικό μάλιστα χρόνο, και συνεχίζει ακάθεκτος.  Δεν είναι εκτελεστική εξουσία λέει, μπορεί η κυβέρνηση να κάνει ότι αποφασίσει παρά τις συστάσεις του, αλλά αλίμονο σε όποιον δεν κάνει αυτά που αποφασίζει και “συστήνει” ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Αλίμονο σε όποιον διαφωνήσει μαζί του.

Θα κατηγορεί και θα διασύρει δημόσια με όλους τους τρόπους που μπορεί να διανοηθεί κανείς. Με ανακοινώσεις δικές του που παρουσιάζει ως ανακοινώσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και αναπαράγει «συμφωνώντας δήθεν» (με τον εαυτό του) και με επιπρόσθετα δικά του σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με συνεχείς δηλώσεις στα ΜΜΕ, με άρθρα και διαρροές στον τύπο, κατά  κανόνα σε ένα ιδιαίτερα προσφιλές του έντυπο. Με λαϊκισμούς σε κοινοβουλευτικές επιτροπές, ιδιαίτερα στην Επιτροπή Ελέγχου που ουσιαστικά «ελέγχει» απόλυτα, σε συνεννόηση προφανέστατα με την αντιπολίτευση για πολιτικό όφελος και πιέσεις για να γίνει το δικό του πάση θυσία, έστω και αν επιχειρηματολογεί εντελώς εκτός αρμοδιότητας, για να αποδείξει όπως συνηθίζει με κάθε ευκαιρία να διατυμπανίζει την «πλήρη δικαίωση» και την πάντα αλάνθαστη και τέλεια άποψη του την οποία μόνο οι διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι δεν ακολουθούν και γι’ αυτό πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά χωρίς καθυστέρηση.

Τα παραδείγματα πολλά, συχνά και παρατεταμένα, και το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ένα και δεν χωρεί αμφισβήτηση: όχι μόνο δεν βελτιώθηκε η κατάσταση με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, παρά τα τόσα έντονα αντιπαραθετικά και εξαιρετικά περιπετειώδη με όλους σε όσους επιτέθηκε αρχίζοντας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους Υπουργούς, τον Γενικό Εισαγγελέα, τους Θεσμούς, τους Γενικούς Διευθυντές, Οργανισμούς αλλά και απλούς λειτουργούς και τόσους άλλους στην πορεία του και την συμπεριφορά του ως Γενικός Ελεγκτής από το 2014 μέχρι σήμερα, αλλά όλο και χειροτερεύει καταγγέλλοντας μάλιστα τη χώρα του επανειλημμένα στην Ευρώπη και διεθνώς με ενδεχόμενο να πληρώσει ακόμα περισσότερα ο απλός πολίτης για τα σπασμένα που ο Γενικός Ελεγκτής προκάλεσε.

Ένα τελευταίο παράδειγμα για του λόγου το αληθές;

Τον μήνα που μόλις μας πέρασε, για το θέμα της κατασκευής των υποδομών για την εισαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κύπρο από την κινέζικη εταιρία που ανέλαβε το έργο, επέμενε μέχρι τέλους σε συνεδρία στο Προεδρικό Μέγαρο ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης (ο οποίος σπούδασε πολιτικός μηχανικός), ενώπιον μάλιστα 5 έγκριτων νομικών και του Γενικού Εισαγγελέα παρόντος, οι οποίοι γνωμάτευαν ότι ενδεχόμενη πρόταση της κυβέρνησης για συμβιβασμό ήταν καθόλα νόμιμη, ότι αυτό είναι εντελώς παράνομο και ότι θα έπρεπε η Δημοκρατία να επιλέξει να ακολουθήσει ένα εφιαλτικό σενάριο με περιπέτειες, καθυστερήσεις, αβέβαια έκβαση και ενδεχόμενο τεράστιο κόστος για τη χώρα μας και μέτρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Κύπρου, κάθετα ενάντια προς το δημόσιο συμφέρον.

Για το θέμα αναφέρθηκαν στον τύπο και τα εξής:

  • «Κομβικό σημείο στη διαδικασία συμβιβασμού με την κινέζικη εταιρεία είναι η εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και αν αυτό εξυπηρετείται. Και πάλι όλοι οι συμμετέχοντες στη σύσκεψη, πλην του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, συμφώνησαν πως ο συμβιβασμός εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον για μια σειρά από λόγους:
  • -Σε περίπτωση που πάμε σε Διαιτησία, το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο. Ακόμη και αν κερδίσουμε σε όλα τα σημεία, αυτό σε 6-7 χρόνια θα έχει ελάχιστη σημασία.
  • – Το κόστος του συμβιβασμού (€25 εκατ.) είναι ελάχιστο σε σχέση με το όφελος από την ταχεία κατά το δυνατόν παράδοση του έργου, καθώς, όπως ειπώθηκε στη σύσκεψη, προβλέπονται έσοδα €1,6 δις σε ένα χρόνο, όταν το έργο καταστεί πλήρως λειτουργικό.
  • – Η καθυστέρηση, η οποία θα προκύψει αν υιοθετηθούν τα όσα λέει ο γενικός ελεγκτής, θα οδηγήσει σε απώλειες εκατομμυρίων, τα οποία έχουν δαπανηθεί μέχρι σήμερα από το κράτος, ενώ θα χαθεί και η επιδότηση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από την ΕΕ.
  • – Θα υπάρξουν τεράστιες απώλειες εσόδων από τη μη λειτουργία του έργου.
  • – Θα προκύψει τεράστιο κόστος από την κατ’ εξακολούθηση μη ικανοποίηση περιβαλλοντικών παραμέτρων που οφείλουμε να πληρούμε.
  • – Αν αποφασίσουμε να πάμε σε νέο διεθνή διαγωνισμό, κανένας δεν μας εγγυάται ότι θα βρούμε προσφοροδότες με μικρότερο κόστος. Αντίθετα, εκτιμάται ότι, με τις διεθνείς τιμές που ισχύουν σήμερα, μία τέτοια προσπάθεια θα αποτελούσε αυτοκτονία.

Δεν θα αποτελούσε υπερβολή αν εκτιμούσε κάποιος ότι «σκάνδαλο» θα αποτελούσε η υιοθέτηση της θέσης του γενικού ελεγκτή, με το να πάμε σε σύγκρουση με την εταιρεία και να παραπεμφθεί το έργο στις ελληνικές καλένδες, παρά το ότι η Κυπριακή Δημοκρατία το έχει απόλυτη ανάγκη και η μη υλοποίησή του θα σημαίνει πολύπλευρο κόστος, που δεν μπορεί σήμερα να υπολογιστεί.»

Και όμως είναι απορίας άξιο πως ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης επέμενε και μάλιστα χωρίς νομική κατάρτιση και εκτός αρμοδιότητας, να γνωματεύει ενώπιον του Γενικού Εισαγγελέα και των άλλων έγκριτων νομικών, να δίνει νομικές γνωματεύσεις σε αντίθεση με τις δικές τους χωρίς προφανώς να καλείται σε τάξη!

Ακολούθησαν ασφαλώς, μετά το πέρας της συνεδρίασης και την διαφωνία του, η γνωστή τη πάση πλέον συμπεριφορά του, με δημοσιοποιήσεις, προφανείς διαρροές σε συγκεκριμένο έντυπο, ανακοινώσεις της «Ελεγκτικής Υπηρεσίας» με τις οποίες «συμφωνούσε» και ο ίδιος και υπερθεμάτιζε στα ΜΚΔ, συνεντεύξεις στα ΜΜΕ για την καθ’ όλα ορθή του πάντα θέση και τα λάθη των υπολοίπων.

Όλα αυτά για το δημόσιο συμφέρον που πάντα εξυπηρετεί φυσικά!