{loadposition ba_textlink}
Το 2013 η ανεργία άρχισε να δείχνει τα δόντια της, το κούρεμα καταθέσεων (συντάξεις, οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής) έκλεψε όνειρα και γενικά η καθημερινότητα πολλών συμπολιτών μας άλλαξε… Για κάποιους άρχιζε ένας καθημερινός αγώνας με στόχο την εξασφάλιση των απαραίτητων για την οικογένειά τους. Υποαπασχόληση, αμφίβολες πληρωμές, διπλασιασμός ωρών εργασίας…
Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση Αναστασιάδη, λοιπόν, ήταν να ασκήσει κοινωνική πολιτική.
Να μην επιτρέψει στην κρίση να εξαθλιώσει ανθρώπους.
Και πού είμαστε δυο χρόνια μετά;
Η Τράπεζα Κύπρου, πάντως, δεν πέρασε με επιτυχία κανένα τεστ. Η λίστα με τα δάνεια που δόθηκαν σε μεγαλοεπιχειρηματίες (μισό δις στον όμιλο εταιρειών του Λεπτού) μοιάζει ανέπαφη, τα μη εξυπηρετούμενα είναι εκεί, με πολύ μικρά ποσοστά αναδιαρθρώσεων…
Την ίδια στιγμή πολλές μικρές επιχειρήσεις ξέμειναν από οξυγόνο, αφέθηκαν να χρεοκοπήσουν, με τους υπαλλήλους τους να μένουν στον δρόμο.
Θα περίμενε κανείς, τουλάχιστον να δοθούν μικρότερης κλίμακας μάχες για τον απλό Κύπριο πολίτη. Μάχες που θα απαλύνουν τον πόνο του. Και τι γίνεται; Η τιμή των καυσίμων πέφτει (λόγω της παγκόσμιας πτώσης στην τιμή του πετρελαίου) αλλά συγκριτικά με άλλες χώρες, όχι αρκετά. Πάντα, όλως παραδόξως, αγοράζουμε λίγο πιο ακριβά από τους άλλους. Οι τιμές δεν πέφτουν συγχρονισμένα με τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί έχουμε απόθεμα που αγοράστηκε πιο ακριβά. Αντίθετα, συγχρονιζόμαστε πλήρως όταν ο μαύρος χρυσός ακριβαίνει… Κοροϊδία.
Η τιμή του ηλεκτρικού μειώνεται, αλλά πάλι δεν βλέπεις αντίκρισμα στο παζάρι. Όταν η ΑΗΚ μείωνε την τιμή του ρεύματος, οι γαλακτοβιομηχανίες ανέβαζαν τις τιμές τους λόγω αύξησης του ηλεκτρικού (;;;).
Όταν το κόστος των καυσίμων και του ρεύματος σημείωναν πτώση, τα κατασκευαστικά υλικά παρουσίαζαν άνοδο.
Σ΄ αυτές τις μικρές μάχες, η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς. Απλή θεατής των εξελίξεων.
Αρνήθηκε να βάλει χέρι στους μεγαλοεπιχειρηματίες και αδιαφόρησε για τους απλούς πολίτες…
