Μια σημαντική, ανοικτή συζήτηση για την ουσία της δημοσιογραφίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων σχέσεων
ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Με μιαν απρόβλεπτη τοποθέτηση του βετεράνου Ελλαδίτη δημοσιογράφου Πάνου Σόμπολου, η ορθότητα της οποίας αμφισβητήθηκε από παρισταμένους, ότι δεν πρέπει να είναι απαγορευτική η δημοσιογραφική αναφορά στην εθνικότητα των δραστών εγκληματικών ενεργειών, σημαδεύτηκε η ανοικτή συζήτηση με θέμα «Προσωπικά δεδομένα και ελευθερία της έκφρασης». Στον διάλογο που ακολούθησε, ο Πάνος Σόμπολος βρήκε ένα και μοναδικό «σύμμαχο», στο πρόσωπο της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μαρίας Στυλιανού Λοττίδη, που συμφώνησε με τα επιχειρήματα του στο συγκεκριμένο ζήτημα. Την εκδήλωση οργάνωσε το Γραφείο της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων Ειρήνης Λοϊζίδου Νικολαϊδου στις 19 Φεβρουαρίου 2019 στο Αμφιθέατρο Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών στη Λευκωσία, με συν-διοργανωτές το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, την Ένωση Συντακτών Κύπρου, τον Κυπριακό Οργανισμό Εκδοτών Διαδικτύου και την Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Η συζήτηση έγινε στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Προστασίας Δεδομένων, που είναι στις 28 Ιανουαρίου. Τη συντόνισε η δημοσιογράφος Γωγώ Αλεξανδρινού και κύριος ομιλητής ήταν ο Πάνος Σόμπολος, με κυρίαρχο ζήτημα προβληματισμού, το πώς συμβιβάζεται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, με το δικαίωμα στην προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και στην προστασία των προσωπικών δεδομένων, ώστε η ικανοποίηση του ενός δικαιώματος, να μην είναι εμπόδιο στην ικανοποίηση του άλλου. Σε διάσκεψη Τύπου για την εκδήλωση που είχε προηγηθεί, η Επίτροπος Προστασίας Προσωπικών δεδομένων είχε υπογραμμίσει ότι «ο συμβιβασμός αυτών των δικαιωμάτων δεν είναι πάντοτε εύκολος, είναι όμως εφικτός. Για καθοδήγηση, έχουμε σχετική νομολογία, τόσο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και του Δικαστηρίου της ΕΕ». Πρόσθεσε ότι «η προσπάθειά μας πρέπει να εστιαστεί στην ενημέρωση των Μέσων, ώστε να γνωρίζουν πότε ενδείκνυται να δημοσιεύουν κάποια προσωπικά δεδομένα και πότε όχι, ώστε να εξυπηρετείται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, χωρίς όμως να θίγονται τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας». Η κυρία Νικολαΐδου ανέφερε ότι το 2016 είχε υποβληθεί στο Γραφείο της ένα παράπονο για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, το 2017 τέσσερα και το 2018 δεκαπέντε.
Αλβανοί, Ρουμάνοι και Ρωσοπόντιοι…
Πάνος Σόμπολος
-«Ορθώς μπήκε στη ζωή μας η υποχρέωση να προστατεύουμε τα προσωπικά δεδομένα, αλλά πρέπει να τηρούμε ισορροπίες. Το τελευταίο διάστημα, εμείς οι δημοσιογράφοι δεν γράφουμε ονοματεπώνυμο και άλλα προσωπικά στοιχεία ατόμου που συλλαμβάνεται και κατηγορείται για κάποια εγκληματική πράξη. Αναφερόμαστε απλώς σε «ημεδαπός» ή «αλλοδαπός» και δεν έχουμε δικαίωμα ως δημοσιογράφοι να πούμε ότι είναι π. χ. Ρουμάνος ή Αλβανός ή άλλης συγκεκριμένης εθνικότητας. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να πάμε από το ένα άκρο, στο άλλο άκρο, στο όνομα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Αυτό θα ήταν ζημιά στην ενημέρωση. Πώς θα δουλέψει ο δημοσιογράφος αν δεν έχει τα στοιχεία κάποιου; Δεν μπορείς να πεις «ο Αλβανός σκότωσε» πρέπει να πεις «ο αλλοδαπός». Ε δεν γίνεται γαμώ το! Πρέπει να βρεθεί μια μέση κατάσταση, ώστε να μη θίγουμε πρόσωπα, αλλά και να μη «ευλογούμε» τον κακοποιό».
Χρίστος Χριστοφίδης δημοσιογράφος μέλος Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας
-«Στα προσωπικά δεδομένα περιλαμβάνεται η εθνοτική καταγωγή, η υπηκοότητα, το θρήσκευμα, οι πολιτικές πεποιθήσεις, ο σεξουαλικός προσανατολισμός…και εδώ θα διαφωνήσω με τον φίλο μου τον Πάνο. Δεδομένα που χρησιμοποιούνται εύκολα και χωρίς να είναι αναγκαίο και τα οποία μπορεί να μην επηρεάζουν κατ’ ανάγκη το ίδιο το άτομο στο οποίο αναφέρονται, επηρεάζουν ή ενδέχεται να επηρεάσουν ένα ευρύτερο σύνολο ατόμων που φέρει τα ίδια δεδομένα και να οδηγήσουν σε μια ρατσιστική αντιμετώπιση. Όταν πω ότι «Αλβανός έκανε αυτό ή εκείνο», δεν προσθέτω τίποτα στην είδηση, είναι όμως εύκολο να παρασυρθούν κάποιοι, σε μια ρατσιστική τοποθέτηση εναντίον των Αλβανών. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε ό,τι αφορά το θρήσκευμα ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό ή προσωπικό δεδομένο. Να σας πω ένα παράδειγμα για το πώς τα ΜΜΕ και η ορολογία που χρησιμοποιούν, επηρεάζει την κοινή γνώμη. Όταν άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι Πόντιοι στην Κύπρο, τα μέσα ενημέρωσης τους ονόμαζαν Ελληνοπόντιους ή ομογενείς. Στις περιπτώσεις εγκλημάτων, τους αποκαλούσαν Ρωσοπόντιους…». Ο Χρίστος Χριστοφίδης πρόσθεσε ότι «τα πιο πάνω δεν ισχύουν απόλυτα στις περιπτώσεις καλού παραδείγματος ή καλής πρακτικής. Το αντίθετο μάλιστα – σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει ν’ αναφέρονται όσα περισσότερα προσωπικά δεδομένα είναι εφικτά».
Σόφη Μιχαηλίδου Διευθύντρια Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών
-«Κύριε Σόμπολε, η αγάπη μου για σας είναι δεδομένη, αλλά διαφωνώ κάθετα μαζί σας, για το θέμα της δημοσιογραφικής αναφοράς στην εθνικότητα κάποιου ύποπτου για εγκληματική ή παραβατική πράξη και για τη δήλωση σας ότι «δεν σας ενδιαφέρει ο ρατσισμός». Έχοντας ως δεδομένο ότι έχουμε περάσει στην ηλεκτρονική εποχή της διάχυσης του μηνύματος και με δεδομένη την ανατρεπτική εκτόνωση του μαινόμενου όχλου από τα κοινωνικά δίκτυα, πλέον πρέπει να μας ενδιαφέρει ο ρατσισμός».
Γωγώ Αλεξανδρινού
-«Διαφωνώ κι εγώ με τον κύριο Σόμπολο στο σημείο αυτό, γιατί ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν συνδετικοί κρίκοι – και εννοώ σε μια εποχή που η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται αυτή την οργή του κόσμου που καταπατήθηκε από την οικονομική κρίση, ενώ υπάρχει και το μεταναστευτικό, που η Ευρωπαϊκή Ένωση δυσκολεύεται πάρα πολύ να το διαχειριστεί. Σε αυτή τη δύσκολη εποχή που η κοινή γνώμη είναι τσαλακωμένη, κυρίως οικονομικά και νιώθει ένα εξευτελισμό, θεωρώ ότι έχει σημασία να μην προβάλλουμε ότι είναι Αλβανός, Ρουμάνος ή Βούλγαρος, ή οτιδήποτε άλλο, γιατί δεν είναι όλοι αυτοί, κακοποιοί. Έχει σημασία να μη δυναμιτίζουμε το κλίμα».
Περί «αλλοδαπών» και «ημεδαπών»
Μαρία Στυλιανού Λοττίδη
–«Αναρωτιέμαι κατά πόσο είναι ρατσισμός ν’ αναφερόμαστε στην καταγωγή κάποιου ανθρώπου. Όταν καταλήγουμε να κάνουμε απλώς αναφορά σε κάποιον «αλλοδαπό», ή σε κάποιον «ημεδαπό» δράστη ή ύποπτο εγκλήματος, αυτό είναι διαχωρισμός. Ως Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ίσως να χρειάζεται να κάνω περισσότερη έρευνα για το θέμα, όμως οι άνθρωποι δεν φυτρώνουμε ξαφνικά από το πουθενά, έχουμε μια ιστορία, μια εθνική καταγωγή μια γλώσσα μια θρησκεία. Βλέπω τον διαχωρισμό και τον ρατσισμό στο να διαχωρίζω τους ανθρώπους σε «αλλοδαπούς» και «ημεδαπούς» και στην αντίληψη ότι κάθε αλλοδαπός είναι «κακός» και κάθε ημεδαπός είναι «καλός» – κάτι που δεν ισχύει. Άρα ένας προκαθορισμός της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, χωρίς να ταυτοποιείται και χωρίς να θυματοποιείται, νομίζω δεν πρέπει να απορρίπτεται με τρόπο απόλυτο».
Χρίστος Χριστοφίδης
–«Δεν είπα ότι είναι ρατσιστικό να γράψεις «Ρουμάνος», είπα ότι οδηγεί μια μερίδα ατόμων σε ρατσισμό».
«Μην είστε μέρος του θυμωμένου όχλου»
«Για μας η σημερινή ημερίδα αποτελεί ορόσημο στη συνεργασία μεταξύ της πολιτείας, της κοινωνίας και της δημοσιογραφίας», είπε στην παρέμβασή της η Διευθύντρια του Γ.Τ.Π. Σόφη Μιχαηλίδου «Όσοι ασχολούμαστε με την επικοινωνία», πρόσθεσε, «καλούμαστε να γίνουμε πιο τολμηροί, ειλικρινείς και διαφανείς στην επικοινωνία με τον πολίτη – καλούμαστε να επικοινωνούμε με ουσία και σωστό περιεχόμενο. Οι επαγγελματίες του χώρου της επικοινωνίας αντιμετωπίζουμε μια συνεχή πρόκληση, η οποία είναι ότι οφείλουμε να εξελισσόμαστε διαρκώς, να κατανοούμε τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες και ν’ απαντούμε σε αυτές με στρατηγική ματιά και αποτελεσματικότητα. Το ψηφιακό περιβάλλον και τα social media έχουν αλλάξει καθοριστικά τον τρόπο που επικοινωνούμε, αφού όλοι οι stakeholders (συμμέτοχοι) έχουν πλέον ένα βήμα ανοικτού δημόσιου διαλόγου στη διάθεσή τους, κάνοντας τη δύναμη και την επιρροή τους μεγαλύτερη από ποτέ». Σε παρέμβασή της σε άλλο σημείο της συζήτησης, συσχέτισε την παρουσία φοιτητών δημοσιογραφίας διαφόρων Πανεπιστημίων και Κολεγίων της Κύπρου, που όπως είπε, «είναι το μέλλον της δημοσιογραφίας», με την παρουσία του παλαίμαχου δημοσιογράφου και για πολλά χρόνια Προέδρου της Ένωσης Συντακτών Κύπρου Ανδρέα Καννάουρου και παρατήρησε απευθυνόμενη στους νέους επίδοξους δημοσιογράφους: «Οι ηλικίες έχουν διαφορά. Η επικοινωνία μεταξύ των εποχών έχει διαφορά. Πρέπει όμως να μαθαίνει ο ένας από τον άλλο. Άλλο είναι τα κοινωνικά δίκτυα και άλλο η δημοσιογραφία. Στα κοινωνικά δίκτυα υπάρχει ένας πολύ θυμωμένος όχλος. Μην είστε μέρος αυτού του όχλου. Δώστε σημασία στους δημοσιογράφους. Να ακούγετε τις απόψεις, ερευνάτε, διαβάζετε ολοκληρωμένα τα άρθρα και διαμορφώνετε απόψεις. Καταλήγω λέγοντας ότι όσο εύκολα διασύρουμε την υστεροφημία ενός ανθρώπου ή οργανισμού, τόσο δύσκολα συμμαζεύεται αυτό. Να είστε κριτικοί στα όσα διαβάζετε, ακούγετε ή μεταφέρετε».
Δημόσιο συμφέρον και δημοκρατία
Στον δικό του σύντομο χαιρετισμό ο Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου Γιώργος Φράγκος, τόνισε ότι «πέρα και πάνω από την όποια φορμαλίστικη, τυπολατρική και δογματική λογική και προσήλωση, επιβάλλεται να υπερέχει η λογική και προσήλωση στο κοινωνικό όφελος και τα πανανθρώπινα ιδεώδη. Κατά την ενάσκηση ενός κοινωνικού λειτουργήματος όπως η δημοσιογραφία, η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος πρέπει να δεσπόζει όποιων άλλων κριτηρίων και παραμέτρων. Ο σεβασμός και το απαραβίαστο των προσωπικών δεδομένων είναι συστατικό στοιχείο του συνόλου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από την άλλη, η ανάγκη για σεβασμό και διαφύλαξη των προσωπικών δεδομένων ενός εκάστου εξ ημών, δεν μπορεί να αποβαίνει σε βάρος της ελευθερίας του λόγου, της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας έκφρασης». Χαιρετισμό απηύθυνε και ο Διευθυντής του ΚΥΠΕ Γιώργος Πενηνταέξ, που μετέφερε η συνάδελφος Κυριακή Χριστοδούλου. «Αν», είπε, «αποφύγουμε τις ακρότητες και στις δύο έννοιες, της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της ελευθερίας έκφρασης, θα βρούμε την κοινή συνισταμένη και θα δημιουργήσουμε το πλαίσιο για σωστή και αποτελεσματική λειτουργία της δημοκρατίας, με απόλυτο σεβασμό στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, αλλά και στην ελευθερία της έκφρασης. Πρέπει ν’ αποφύγουμε το φοβικό σύνδρομο που πλανάται μετά την εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και σε ένα εποικοδομητικό πλαίσιο να κτίσουμε νέες προσεγγίσεις και ευαισθησίες γύρω από το σημαντικό αυτό θέμα. Η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν πρέπει, με οποιονδήποτε τρόπο, να αποτελέσει τροχοπέδη για την ελευθερία της έκφρασης και αντιστρόφως. Ελευθερία της έκφρασης δεν σημαίνει ασυδοσία και αχαλίνωτη γλωσσική διατύπωση. Και οι δύο έννοιες, θα πρέπει να λειτουργούν με μέτρο, να επιδεικνύεται αλληλοσεβασμός και να ανέχεται η μια την άλλη, γιατί και οι δύο έχουν να παίξουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη σωστή λειτουργία της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων σχέσεων».
Όταν ήταν όλα «χύμα»…
Ο Πάνος Σόμπολος περιγράφοντας τη «σκληρή πραγματικότητα» που βιώνουν οι σημερινοί δημοσιογράφοι, εξέφρασε την άποψη ότι «ήταν ανάγκη να θεσπιστεί κώδικας προσωπικών δεδομένων επειδή το κακό είχε παραγίνει σε πολλά επίπεδα της κοινωνικής ζωής». Πρόσθεσε τα εξής: «Στον χώρο των ΜΜΕ που υπηρέτησα για 40 χρόνια και ειδικότερα στο αστυνομικό, δικαστικό και ελεύθερο ρεπορτάζ, μέχρι πριν λίγα χρόνια τα πάντα ήταν χύμα. Υπήρξαν περιπτώσεις σοβαρών δυστυχημάτων – αυτοκινητιστικών, σιδηροδρομικών και αεροπορικών – όπου τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδιδαν φρικιαστικές εικόνες «γκραν γκινιόλ», με πολτοποιημένα κεφάλια, κομματιασμένα πτώματα και τραγικές σκηνές, που τις έβλεπαν μικρά παιδιά και άλλα ευάλωτα άτομα. Σήμερα, με την καθιερωμένη προστασία των προσωπικών δεδομένων, δεν θα μπορούσαμε με κανένα τρόπο να δημοσιεύσουμε τέτοιες φωτογραφίες και εικόνες κι αυτό είναι πολύ σωστό».
Η πολυφωνία και η αυτορρύθμιση
Η Πρόεδρος του Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου Ρόνα Κασάπη είπε μεταξύ άλλων από το βήμα της εκδήλωσης, ότι «μια σημαντική έκφανση της ελευθερίας της έκφρασης, είναι η πολυφωνία, που σημαίνει ότι ακούγονται πολλές φωνές που εκφράζουν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο ζήτημα – και μια από τις βασικές αρμοδιότητες και επιδιώξεις της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης, είναι και η επίτευξή της πολυφωνίας στα ΜΜΕ. Την ίδια στιγμή – πρόσθεσε – η Αρχή υπογραμμίζει την ανάγκη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων του ακροατή, του τηλεθεατή και των ατόμων που αναφέρονται ή συμμετέχουν στα ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα. Η αρχή της ελευθερίας του λόγου, σε καμιά περίπτωση δεν είναι απόλυτη. Το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει περιορισμούς για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανάμεσα σε αυτά τα δικαιώματα είναι η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία επ’ ουδενί δεν πρέπει να θυσιάζονται στο βωμό της ισχυριζόμενης έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης, αποκλειστικότητας πληροφοριών, τηλεθέασης, ακροαματικότητας και ελευθερίας της έκφρασης».
Τον λόγο πήρε και ο συνάδελφος Γιάννης Σεϊτανίδης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Συντακτών Κύπρου, επισημαίνοντας ότι «στην εποχή μας η τεχνολογία έχει καταργήσει τα σύνορα μεταξύ της δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας». Πρόσθεσε ότι «τα δημόσια πρόσωπα και όσοι ασκούν εξουσία, περιλαμβανομένων των δημοσιογράφων, (στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι σε δήλωση πόθεν έσχες), δεν έχουν την πολυτέλεια της ιδιωτικότητας, διαφορετικά οι δημοκρατίες μας κινδυνεύουν να μετατραπούν σε τυραννικά καθεστώτα και η πραγματική οικονομία σε χώρο επικράτησης των μονοπωλίων. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να λύνουμε τα προβλήματα που υπάρχουν, είναι η αυτορρύθμιση, η οποία λειτουργεί στην Κύπρο και θα πρέπει να την προστατεύσουμε μέσα από την Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Σε γενικές γραμμές οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι σέβονται και τη νομοθεσία και τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης».
Στο αχανές περιβάλλον του διαδικτύου
Στη διάρκεια του διαλόγου που ακολούθησε, ο Άθως Ρουσουνίδης (Cytavision) σημείωσε ότι «στο διαδίκτυο υπάρχει μια χαώδης κατάσταση όπου ο καθένας μπορεί να βαφτίζει μια επιχείρηση «ειδησεογραφική ιστοσελίδα» και τον εαυτό του «έγκριτο δημοσιογράφο» και να γράφει ό,τι θέλει. Εκεί είναι η ασυδοσία κατά τη γνώμη μου και η μαζική παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Υπάρχει κάποιος έλεγχος σε αυτή την κατάσταση;».
Γωγώ Αλεξανδρινού
-«Πριν δώσω τον λόγο στην κυρία Ξενοφώντος για να απαντήσει, να πω ότι εδώ και οκτώ μήνες υπάρχει στο διαδίκτυο ένα δημοσίευμα που με αφορά, με προφανή ψευδή σχόλια, αλλά και ψευδείς πληροφορίες που αφορούν την οικογένεια μου, την οικονομική μου κατάσταση, τον μισθό μου και το καθεστώς εργοδότησής μου στο ΡΙΚ και ακόμα και η Αστυνομία δεν μπορεί να καταλήξει από πού ξεκινά αυτή η ιστορία!».
Ξένια Ξενοφώντος, Διευθύντρια Κυπριακού Οργανισμού Εκδοτών Διαδικτύου
–«Έχει γίνει απαραίτητη η δημιουργία του Οργανισμού στον οποίο συμμετέχουμε δώδεκα εκδότες, που έχουμε υιοθετήσει τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, συμμετέχουμε στην Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας και έχουμε θέσει κάποιους κανόνες λειτουργίας, τους οποίους ακολουθούν τα μέλη μας. Το διαδίκτυο είναι ένα αχανές περιβάλλον και στην Κύπρο και στο εξωτερικό και δυστυχώς ακόμα και οι πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες αδυνατούν να βρουν την πηγή κάποιων χαρακτηριζόμενων δημοσιογράφων η εκδοτών. Συνεπώς επαφίεται και στον κάθε πολίτη να γνωρίζει ποιες ιστοσελίδες διαβάζει και εμείς από την πλευρά μας επενδύουμε πολλά χρήματα κάθε χρόνο για να έχουμε σωστή δημοσιογραφία και σωστή διαχείριση του περιεχομένου μας, για να προστατεύουμε και τους εαυτούς μας και τον πολίτη από τη διάχυση των πληροφοριών».
Μια ρατσιστική ανάρτηση και το διπλό φονικό
Λήδα Κουρσουμπά Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού
-«Φέτος υπήρξε η πρώτη απόφαση Δικαστηρίου που καταδίκασε εταιρία για ανάρτηση ρατσιστικού περιεχομένου, που αφορούσε παιδί. Είναι κάτι πολύ σημαντικό για την Κύπρο και έγινε γιατί τόλμησε ένας πολίτης που δεν τον αφορούσε, να το καταγγείλει σε εμάς και εγώ το ανέφερα στην Αστυνομία που προχώρησε σε κατηγορίες. Είναι συνεπώς πολύ σημαντική η ενεργοποίηση των πολιτών. Προσθέτω και μια άλλη παράμετρο, ότι και οι δημοσιογράφοι και οι Αρχές, έχουν υποχρέωση να διασφαλίζουν το συμφέρον του παιδιού, είτε είναι θύμα, είτε είναι θύτης. Επομένως αν ο φερόμενος ως θύτης είναι παιδί, πρέπει ο δημοσιογράφος να είναι πολύ προσεκτικός για το πώς χειρίζεται το θέμα, πρέπει να προβληματιστεί γιατί ένα παιδί φέρεται να παρουσιάζει αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά και πρέπει ο καλός δημοσιογράφος να αναζητήσει τις ευθύνες της πολιτείας και όποιου άλλου ενήλικα, να στηρίξει το παιδί και την οικογένειά του και να προτείνει λύσεις. Η δημοσιογραφία πρέπει να περιέχει τα απαραίτητα στοιχεία για την είδηση. Να αναφέρω το διπλό φονικό στον Στρόβολο, όπου πριν μάθουμε τα γεγονότα, τα φόρτωσαν όλοι σε ένα παιδί που ήταν μέσα στο σπίτι, έβαλαν και το εντελώς αχρείαστο στοιχείο ότι το παιδί ήταν υιοθετημένο, δημιούργησαν ένα πολύ αρνητικό κλίμα γι’ αυτό το παιδί, σε σημείο που δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει και να πάει στο σχολείο του. Όλοι είχαν γίνει ντετέκτιβ, ιδιαίτερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρά τις συστάσεις της Αστυνομίας να δημοσιεύουν τα στοιχεία που η ίδια έδινε στη δημοσιότητα. Και ακόμα και μετά την ομολογία δύο ενήλικων κακοποιών στοιχείων, για τη διάπραξη του εγκλήματος, συνέχισε η κοινωνία να ενοχοποιεί το παιδί κι αυτό είναι τραγικό και ρατσιστικό εκ μέρους μιας αλόγιστης δημοσιογραφίας».
Φώτο: Στο βήμα ο Πάνος Σόμπολος. Στο πάνελ η Γωγώ Αλεξανδρινού και η Ειρήνη Λοϊζίδου Νικολαϊδου (φωτογραφίες Κάτια Χριστοδούλου και Σταύρος Ιωαννίδης).
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση στο Αμφιθέατρο του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών.
