Ένα υπέροχο πολύχρωμο εκπαιδευτικό παραμύθι της εκπαιδευτικού και συγγραφέως Ραφαέλικας Γεωργαλλή σε εικονογράφηση του Σάββα Συρόπουλου. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “mgk.advertising”. Εκπαιδευτικές δραστηριότητες: Σέβα Γεωργαλλή.
Η συγγραφέας Ραφαέλικα Γεωργαλλή με γλώσσα παραμυθένια παρουσιάζει τις ορατές αλλά και τις αόρατες μορφές βίας που υφίστανται τα κορίτσια και οι γυναίκες. Ο δημοσιογράφος Λουκάς Χριστοδουλίδης είχε μια πολύ όμορφη κουβέντα μαζί της.
Κυρία Γεωργαλλή, πως γεννήθηκε η ιδέα συγγραφής του υπέροχου πολύχρωμου εκπαιδευτικού παραμυθιού για παιδιά με τίτλο “Η Ζαχαρωτούλα που πικροποιήθηκε” και ποιο το περιεχόμενό του;
Η ιδέα μου να γράψω ένα παραμύθι με ένα τέτοιο «δύσκολο» θέμα δυστυχώς προέκυψε από την επικαιρότητα. Οι καθημερινές ειδήσεις, που αναφέρονταν σε κακοποιήσεις και γυναικοκτονίες με έκαναν να αναρωτηθώ τι πηγαίνει λάθος στην κοινωνία μας. Κάποτε οι γυναίκες αυτές, που βίωσαν κακοποίηση, υπήρξαν κορίτσια που ίσως δε διδάχθηκαν τι είναι η αγάπη και πώς φέρεται κάποιος όταν μας αγαπά και οι γυναικοκτόνοι ήταν αγόρια που δεν έμαθαν να σέβονται, να αγαπούν και να συμπεριφέρονται σωστά στο άλλο φύλο. Σκέφτηκα, λοιπόν, πως μέσα από ένα παραμύθι, χρησιμοποιώντας μια συμβολική γλώσσα, μπορώ να πω στα παιδιά όσα θα ήθελα να ξέρουν ως ενήλικες. Κάπως έτσι λοιπόν , γεννήθηκε στο μυαλό μου η ιδέα της Ζαχαρωτούλας, η οποία κάνει όσα λάθη δε θα ήθελα να κάνουν τα κορίτσια μας κι ο χαρακτήρας του Λάμπρου, ο οποίος θα ήθελα να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή για τα αγόρια μας.
Η Ζαχαρωτούλα μου, ερωτεύεται και παντρεύεται τον Λάμπρο ένα γυαλιστερό γλειφιτζούρι λεμόνι κι όλα στην αρχή μοιάζουν ιδανικά. Σταδιακά ο Λάμπρος ξεκινάει να φέρεται άσχημα στη Ζαχαρωτούλα με αποτέλεσμα εκείνη να λιώνει λίγο λίγο, κρύβοντας το από τους γύρω της προκειμένου να τον προστατέψει. Η λεκτική κακοποίηση – πικροποίηση είναι μόνο η αρχή, καθώς ακολουθεί η σωματική που καταλήγει σε μια γυναικοκτονία – ζαχαρωτοκτονία. Ο Λάμπρος ρίχνει ένα φλυτζάνι με ζεστό καφέ στη Ζαχαρωτούλα κι εκείνη λιώνει εντελώς. Τα υπόλοιπα γλυκά διώχνουν τον Λάμπρο από το χωριό τους και φωνάζουν «Ναι στην Αγάπη» και «Όχι στην πικροποίηση».
To βιβλίο σας με παραμυθένια γλώσσα παρουσιάζει τις ορατές αλλά και τις αόρατες μορφές βίας που υφίστανται τα κορίτσια και οι γυναίκες. Πιστεύετε ότι έχουμε ευθύνη όλοι μας στην αλλαγή των στάσεων που οδηγούν στην έμφυλη βία;
Σίγουρα έχουμε όλοι ευθύνη για την αλλαγή των στάσεων που οδηγούν στην έμφυλη βία. Στο παρελθόν υπήρχε η νοοτροπία, ότι ο άντρας δικαιούται να θυμώνει, ακόμα και να σηκώνει το χέρι του, αν θεωρεί ότι κάπου η γυναίκα κάνει λάθος. Πιθανότατα, όλοι έχουμε ακούσει τη φράση «άντρας είναι, θα πει και μια κουβέντα παραπάνω». Συνεπώς κορίτσια που μεγάλωναν έτσι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι βρίσκονταν σε μια κακοποιητική σχέση, καθώς θεωρούσαν «φυσιολογική» την άσχημη συμπεριφορά του συντρόφου τους. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δικαιολογεί η Ζαχαρωτούλα μου τον Λάμπρο το γλειφιτζούρι, λέγοντας πως είναι γλειφιτζούρι λεμόνι, οπότε είναι λογικό να φέρεται άσχημα σε ένα ζαχαρωτό.Επομένως, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τα κορίτσια μας με τέτοιο τρόπο, ώστε να ξέρουν τι είναι αγάπη και να μην μπερδευτούν, όπως η Ζαχαρωτούλα. Αντίστοιχα να δείξουμε στα αγόρια μας, ότι οι σχέσεις τους πρέπει να στηρίζονται στον σεβασμό και στην ισότητα. Κι είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε από τη βάση, που είναι τα παιδιά. Αυτός είναι και ο λόγος που το παραμύθι μου απευθύνεται σε τόσο μικρές και ευαίσθητες ηλικίες. Γιατί τα σημερινά παιδιά είναι οι αυριανοί ενήλικες που εύχομαι να φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία από αυτή που ζούμε εμείς.
“Όλες οι Ζαχαρωτούλες αυτού του κόσμου αξίζουν γλυκά λόγια. Ναι, στην Αγάπη. Όχι, στην πικροποίηση”. Η αγάπη εκφράζεται τελικά με γλυκά λόγια και όμορφες πράξεις στις μέρες μας;
Η Αγάπη θα έπρεπε να εκφράζεται με γλυκά λόγια και όμορφες πράξεις. Εγώ πιστεύω ότι η αγάπη πρέπει να φέρνει χαρά και να δημιουργεί όμορφα συναισθήματα. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, να ακούμε όμορφα λόγια επαινετικά και υποστηρικτικά από τον σύντροφό μας. Ακόμα σημαντικότερες βέβαια είναι και οι πράξεις. Δεν αρκεί κάποιος να λέει πως αγαπάει, πρέπει να το δείχνει κιόλας με κάθε τρόπο. Η σταθερότητα είναι πολύ σημαντική για τη συναισθηματική ασφάλεια. ‘Ο,τι δημιουργεί πόνο, φόβο ή ντροπή δεν είναι αγάπη. Σίγουρα στις μέρες μας υπάρχουν υγιείς σχέσεις με αγάπη και αλληλοσεβασμό, αλλά υπάρχουν και κακοποιητικές σχέσεις, οι οποίες πληγώνουν και καταστρέφουν. Η Ζαχαρωτούλα λοιπόν μέσα από τη δική της ιστορία δείχνει στα παιδιά πόσο σημαντική είναι η σωστή επιλογή.
Ποια η συμβουλή σας Kυρία Γεωργαλλή προς τα κορίτσια και στις γυναίκες που υφίστανται ορατές και αόρατες μορφές βίας;
Η συμβουλή μου είναι να μην αφήσουν ποτέ κανέναν να τις λιώσει, όπως έκανε η Ζαχαρωτούλα. Να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τις πληγώνει είτε με λόγια είτε με πράξεις. Πρέπει να μιλήσουν και να απεγκλωβιστούν, όσο προλαβαίνουν. Επιπλέον, να αδιαφορήσουν για το τι θα πει ο κόσμος, καθώς αυτό απασχολεί πολύ αρκετές γυναίκες που βιώνουν κακοποίηση. Αν μείνουν και υπομείνουν σε μια σχέση βασισμένη στη βία ίσως κάποια στιγμή να μην μπορούν να ακούσουν τι λέει κόσμος. Η αγάπη για τον εαυτό τους είναι σημαντικό να μπει πάνω από την αγάπη για οποιονδήποτε άντρα. Στο τέλος του παραμυθιού η φίλη της Ζαχαρωτούλας προσπαθεί να φτιάξει μια χρονομηχανή για να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να γλιτώσει τη Ζαχαρωτούλα από τη ζαχαρωτοκτονία. Επειδή στην πραγματική ζωή ο χρόνος δε γυρνάει πίσω, οφείλουμε όλοι να αξιοποιήσουμε το τώρα. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο χθες, ούτε να δούμε το αύριο. Σήμερα όμως μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
