Ανησυχητικές είναι οι διαστάσεις που παίρνει τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα στην Κύπρο.
Στοιχεία φωτιά, δολοφονίες, οργάνωση εγκλήματος σε μια Κύπρο που χρόνο με τον χρόνο βλέπει μια κοινωνία, διαλυμένη και να χάννεται.
Ειδικότερα μετά την περίοδο και το πέρας του κορωνοϊού, η εγκληματικότητα, καλπάζει και αποτελεί σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία άμεσα.
Η εγκληματολόγος-κοινωνολιόγος κυρία Δήμητρα Τσίτση, μίλησε στο 24Η, αναφέροντας μας το νούμερο ένα έγκλημα που συγκλόνισε το Παγκύπριο τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο, σε δηλώσεις της στο 24Η, η κυρία Τσίτση, αναφέρθηκε και στην δραματική αύξηση των κλοπών και των διαρρήξεων στο νησί, πως-συνδέεται το ένα με το άλλο- που μεγάλο ρόλο, φέρει και το μεταναστευτικό ζήτημα στην Κύπρο.
Διαβάστε τι ανέφερε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ 24Η, η εγκληματολόγος-κοινωνιολόγος κυρία Δήμητρα Τσίτση:
«Τα τελευταία δεκα χρόνια, το πιο στυγερό έγκλημα που συνέβη στην Κύπρο ήταν ο κατά συρροή δολοφόνος, όπου τότε, βλέπαμε, ένα άκρως οργανωμένο έγκλημα, με έναν σε εισαγωγικά ”καταξιωμένο” άνθρωπο όπου ήταν αμέμπτου ηθικής, σωστός οικογενειάρχης, σωστός στη δουλειά και τα παιδιά του, ο οποίος θανάτωνε γυναίκες με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένους τόπους. Άρα, ήταν ένα άκρως οργανωμένο έγκλημα και εκεί που θέλω να σταθώ είναι ότι αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα δεν εντόπισε κάποιος στην κυπριακή κοινωνία αυτή την κατάσταση, ενώ πήγαινε για πολύ καιρό, με προβλημάτισε το γεγονός ότι η πρώτη γυναίκα-θύμα, εντοπίστηκε από τουρίστα.
Από εδώ μπορούμε να καταλάβουμε και να αντιληφθούμε, την έλλειψη του συστήματος και των κοινών των οποίων υπάρχουν. Άρα, οταν βλέπουμε ότι υπήρχε αυτή η έλλειψη, στο σύστημα, στα κενά, όπου η κυπριακή κοινωνία-και καλά έκανε-έφεραν έμπειρα άτομα πάνω σε αυτό το κομμάτι-καα πολύ σωστά πράξαμε, από εκεί και πέρα βλέπουμε τα κενά του συστήματος μας.
Στη μετέπειτα πορεία βλέπουμε ότι αυξάνεται ραγδαία το έγκλημα, ταυτόχρονα και χρόνο με τον χρόνο η εγκληματικότητα στην Κύπρο βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Στην ουσία, δεν αυξάνονται τα εγκλήματα, απλά διαμορφώνεται ο τρόπος τους και πλέον ξεκινούν και φαίνονται. Εδώ είναι το θέμα. Πιο παλιά, δεν φαίνονταν γιατι δυστυχώς, είμαστε μια κλειστή κοινωνία, και ντρέποταν να μιλήσουν-ως κοινωνία δείχναμε ότι δεν είχαμε εγκλήματα για να αυξάνεται ο τουρισμός μας; Υπάρχουν πολλοί παράγοντες πάνω σε αυτό το κομμάτι. Και εδώ βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν απλά εγκλήματα. Πλέον, υπάρχουν σοβαρά εγκλήματα. Αυξήθηκε τρομερά και η ενδοοικογενειακή βία από τον καιρό της πανδημίας μέχρι και σήμερα. Ανέκαθεν υπήρχε η ενδοοικογενειακή βία, τι συνέβη για αυτό το θέμα; Τίποτα!
Πως μειώθηκε η ενδοοικογενειακή βία; Τίποτα! Επίσης, η αύξηση ναρκωτικών και σχολεία. Τι συνέβηκε σε αυτό το κομμάτι; Τίποτα, συζητήσαμε, ξανασυζητήσαμε, τίποτα. Βλέπουμε οργανωμένα εγκλήματα και από άτομα του εξωτερικού, από επαγγελματίες του εξωτερικού. Τι κάνουμε για αυτό; Βλέπουμε να ασχολείται κανένας; Ποιος ο λόγος; Διάβασα κάπου ότι παίζει μεγάλο ρόλο η γεωγραφική θέση της Κύπρου, θα φταίξουμε δηλαδή την γεωγραφική θέση της Κύπρου πάνω στα εγκλήματα; Αφού, είμαστε πρόσφορο έδαφος για εγκλήματα, διότι δεν έχουμε σύστημα. Ποιες είναι οι ποινές ακριβώς;
Επίσης ακόμη ένα κομμάτι και πολύ σοβαρό, είναι οι αύξηση των διαρρήξεων και των κλοπών. Από που προέρχεται; Από το μεταναστευτικό. Μην ξεχνάμε ότι γενικά όταν γίνεται κατάχρηση κάπου, υπάρχει πρόβλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, στην Κύπρο αυτό το κομμάτι υπάρχει. Έχουμε το θέμα του μεταναστευτικού όπου μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε έναν αριθμό μεταναστών, ενώ εμείς φιλοξενούμε το δεκαπλάσιο, το πενταπλάσιο;
Όταν ερχόμαστε να λέμε ότι γεμίσαμε με διαρρήξεις, κλοπές και τα συναφή, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ότι θα έρθουν και χειρότερα, αν δεν σταματήσουμε αυτή την κατάσταση. Ναι, να βοηθούμε ως χώρα, δεν διαφωνώ και μπράβο μας, αλλά ως ένα σημείο. Έχουμε και εμείς πολίτες στην Κύπρο που θέλουν βοήθεια και συντηρούνται με 800 ευρώ με παιδιά. Εκεί που δεν είμασταν καθόλου ρατσιστές, πλέον φαίνεται ότι ο Κύπριος είναι ρατσιστής που στην πραγματικότητα δεν είναι. Απλά διεκδικεί τα δικαιώματα που του ανήκουν.
‘Οταν βλέπουμε ότι αυξάνονται οι κλοπές και οι διαρρήξεις και το 90% είναι από τους μετανάστες, μα όταν ένας άνθρωπος γεννιέται σε εμπόλεμες περιοχές μαθαίνει για να μπορεί να επιβιώσει να κλέψει, να ασκήσει βία, να σκοτώσει, πως μπορούμε να τον ενσωματώσουμε σε μια ειρηνική περιοχή; Μπορούμε; Τους αφήνουμε εδώ με άσυλο και αυτό ήταν; Σοβαρομιλάμε; Έχουμε εγκληματίες που δεν μπορούμε να κάνουμε το οτιδήποτε γιατί για παράδειγμα δεν εξετάστηκε η έρευνα τους; Πρέπει σε κάποια φάση να τα δούμε αυτά, να τα αντιμετωπίσουμε, γιατί αυτό είναι το αύριο μας, εμείς κάπου θα βολευτούμε. Όμως, τα παιδιά; Το μέλλον τους; Ποια είναι η κοινωνία που θα τους παραδώσουμε;»
