Συγκλονίζει για πολλοστή φορά η μάνα του Θανάση
Ζητά το δίκαιο της, ζητά την αλήθεια.
Η κυρία Ανδριάνα δεν σταματάει να πολεμάει για το δίκαιο, την αλήθεια για τον γιο της…
Η ανάρτηση της, συγκλονιστική…
*Με πόνο και αγανάκτηση θα εκφράσω αυτά που νοιώθω και βιώνω και ας με καταδικάσουν!
*Αφού έχασα το παιδί μου και κατέστρεψαν την ζωή μου δεν έχω να χάσω τίποτε άλλο! Ήμουν νέα και με γέρασαν χωρίς να ζήσω! Γι αυτό, θα λέω αλήθειες και καταστάσεις ως έχουν και μόνο τον Θεό φοβάμαι! Αυτοί δεν σκέφτονται τα θύματα, γιατί εγώ να σκεφτώ τούς θύτες;
*Κανένας… μα κανένας αρμόδιος σε τούτο το τόπο που ονειρευόμουν να γυρίσω και να αποκαταστήσω τα παιδιά μου, δεν ακούει την απεγνωσμένη κραυγή μου;
*Θα αναγκαστώ να μιλήσω για αυτές τις κυράτσες από τα γραφεία της νομικής υπηρεσίας που τις έχουμε κόντρα σε όλες τις προσπάθειες και τις θυσίες που κάνουμε για δικαίωση τής ψυχής τού παιδιού μας και απόδοση ευθυνών, και οι ίδιες υπογράφουν τις απαράδεκτες επιστολές της ντροπής που μάς στέλνουν, και δίνουν και τις οδηγίες και σε άλλους για να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα και να προσταεύουν τους εγκληματίες και να καταπατούν την Αλήθεια και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα! Ναί, η αιτία όλης της ταλαιπωρίας μας εκεί βρίσκεται
*Αυτές δεν τις ελέγχει κανένας; Δεν έχουν μάστρο; Ποιός τούς δίνει τις προαγωγές που πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης;
*Δεν είναι μάνες; Δεν έχουν παιδιά να νοιώσουν την Μάνα; Δεν συγκινούνται για το δράμα που βιώνει; Δεν βλέπουν τον ατέλειωτο και Φρικτό Γολγοθά σου; Την αδικία, και το δίκαιο που σε πνίγει για την απώλεια του σπλάχνου σου στα καλά καθούμενα; “Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”… Είναι ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ τυφλοί και κωφάλαλοι; Αν είναι δυνατόν! Είναι 18 τα χρόνια που μάς βασανίζουν και μάς ταλαιπωρούν για τα αυτονόητα! Τελείωσε και η υπομονή μας πλέον και δικαιλογημένα θα τα λέμε έξω από τα δόντια, διότι κατέστρεψαν κυριολεκτικά την ζωή μας!
*Σε αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει Κράτος, ούτε Αρχές, ούτε Αρμοδιότητες; Ζούμε σε μιά χώρα, ζούγκλα με ανθρώπινα όντα όπου κυριαρχεί το Συμφέρον, η Αδιαφορία, η Αναισθησία… η Απανθρωπιά… το Έγκλημα… η Διαφθορά… η Απάτη… η Αδικία…
*Τέτοια χώρα ντρέπεσε να την αποκαλείς πατρίδα σου, αφού δεν υπάρχουν τα κατάλληλα άτομα στις αρμόδιες καρέκλες! Εγώ τουλάχιστο, αυτά βιώνω εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια! ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΣΕΙΣ !!!
*Λυπάμαι! Λυπάμε πολύ που εξαιτίας κάποιων ανεύθυνων/υπεύθυνων αναγκάζομαι να ξεσπώ! Είναι παιδί που έχασα και όχι οτιδήποτε άλλο! Και εξαιτίας τους αναγκάζομαι να μεταδίδω το μύνημα της άσχημης εικόνας που βιώνω στην Κύπρο στον απανταχού Ελληνισμό!
*Την Κύπρο που στερήθηκα και αγαπούσα, που ονειρευόμουν 33 ολόκληρα χρόνια να γυρίσω από την Αυστραλία και να φέρω τα παιδιά για να τα αποκαταστήσω εδώ και μόλις πήγε το παιδί μου στον στρατό, ένας λεβέντης απόφοιτος πανεπιστημίου, μού τον σκότωσαν, και οι δολοφόνοι του κυκλοφορούν ακόμα ασύληπτοι και ατιμώρητοι ανάμεσα μας! Σε αυτόν τον τόπο της ατιμωρησίας και της συγκάλυψης των εγκλημάτων ήρθαμε να ζήσουμε!
*Κλαίω τον γιό μου που τον έχασα από τα βρώμικα χέρια του υπόκοσμου και των ανίκανων και ανεύθυνων αξιωματικών του στρατού, κλαίω και για το κατάντημα της πατρίδας μου! Και σάς ρωτώ! Σε ποιάν κοινωνία θα ζήσουν τα υπόλυπα παιδιά μας;
*Ας ελπίσουμε έστω και τώρα που ξεθάψαμε το παιδί μας και μίλησε την αλήθεια που βιάστηκαν να θάψουν βαθιά στο χώμα, ότι θα υπάρξει δικαιοσύνη για να αναπαυθεί η ψυχή του και να μήν τρίζουν τα κόκαλα του επάνω στα τραπέζια της αστυνομίας που βρίσκεται εδώ και 3 χρόνια!!!
