Ο σεβασμός των μειονοτήτων θα οδηγήσει την ΕΕ στην πολυπολιτισμικότητα και όχι οι διακηρύξεις που δεν εδράζονται στη νομική προστασία και στην ηθική υπόσταση του υποκειμένου, δηλαδή του κάθε ανθρώπου, αλλά βεβαίως για να υπάρχει πολυπολιτισμικότητα πρέπει να υπάρχει και πολιτισμός, δηλώνει η Ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους.
Σε συνέντευξη στο ΚΥΠΕ με αφορμή την συζήτηση πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο για θέσπιση κανόνων για διασφάλιση μέσω νομικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, η κ. Θεοχάρους διαφώνησε με τη θέση ότι θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένος ο σεβασμός των μειονοτήτων χωρίς να ζητείται αυτή η νομική κατοχύρωση.
Ανέφερε ότι πολλά που μπορεί να θεωρούνται δεδομένα, στην πραγματικότητα συνιστούν πομφόλυγες και ψευδαισθήσεις, κατά την έκφρασή της και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε συνεχώς για μια καλύτερη ΕΕ και ήλθε προσφάτως ενώπιον της Ολομέλειας το ζήτημα των Δικαιωμάτων των μειονοτήτων μέσα στην ίδια την Ένωση.
«Εθνικές μειονότητες, ναι υπάρχουν παντού, ή δημιουργούνται τεχνητά από γειτονικές χώρες που εποφθαλμιούν εδάφη. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές περιοχές βρέθηκαν κάτω από διαφορετική διοίκηση ή κυριαρχία χωρίς να αλλάξει ο πληθυσμός τους. Το ίδιο και με την πτώση του Κομμουνισμού, κατά τη διάρκεια του οποίου ολόκληρες περιοχές είχαν αποσπαστεί από την “μητέρα πατρίδα” και εδόθησαν διοικητικά αλλού. Γι` αυτό πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές πυριτιδαποθήκες, τόσο μέσα στην ίδια την Ένωση, όσο και στις υπό ένταξη χώρες αλλά και στις χώρες της άμεσης γειτονίας», ανέφερε.
Η κ. Θεοχάρους εξέφρασε την άποψη πως για κάποιες μειονότητες «ζωτικού» ενδιαφέροντος για ορισμένα κράτη-μέλη δίδεται ιδιαίτερη σημασία και προστασία και επιδεικνύεται ενδιαφέρον που τις καθιστά «ορατές» και συνεπώς ασφαλείς. Για κάποιες άλλες όμως, πρόσθεσε, υπάρχει παντελής άγνοια ακόμη και για την ύπαρξη τους και τα μέλη τους στερούνται βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακόμη και μέσα στην ΕΕ και στον άμεσο περίγυρο της.
«Για παράδειγμα το δικαίωμα στην χρήση της μητρικής γλώσσας από μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι βεβαρημένο-περιορισμένο στις Βαλτικές χώρες. Μια αμφιλεγόμενη καταγγελία των ρωσικών μειονοτήτων των χωρών αυτών, που έρχεται όμως πολλές φορές στο προσκήνιο. Ο σεβασμός της διαφορετικότητας και της ιδιαιτερότητας, είναι ζήτημα παιδείας και πολιτικής αγωγής. Η ιστορία δεν μπορεί να αλλάξει, εκείνο που μπορεί να γίνει είναι η σωστή ανάγνωση της ιστορίας», ανέφερε.
Η Ευρωβουλευτής σημείωσε πως μιλάμε για συμπαγείς πληθυσμούς που ζουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή και όχι για τους διάσπαρτους σε όλη την ΕΕ πολίτες κάθε εθνικότητας, που φυσικά δεν συνιστούν μειονότητα και οφείλουν -όπως άλλωστε οφείλουμε όλοι μας- να είναι καλοί πολίτες της χώρας στην οποία ζουν.
«Κάποτε είχα πει σε μεγάλη συγκέντρωση των Ελλήνων του Καυκάσου: ‘Εκείνο που πρέπει να κάνετε είναι να είσαστε οι καλύτεροι πολίτες των χωρών στις οποίες γεννηθήκατε και ζείτε, χωρίς να πάψετε ποτέ να είστε καλοί Έλληνες’. Διαφωνώ βεβαίως ότι η ΕΕ κτίστηκε επάνω στην πολυ-πολιτισμικότητα. Η ΕΕ μετεξελίχθηκε σε πολυ-πολιτισμικό σύστημα, χωρίς τα έθνη που την απαρτίζουν να έχουν χάσει την εθνική τους ταυτότητα και κτίστηκε επάνω στα συντρίμμια του Β Παγκοσμίου Πολέμου με άνθρακα και χάλυβα, για να διατηρηθεί η ειρήνη, να ανακάμψουν οικονομικά οι ιδρυτικές χώρες και να αμβλυνθούν οι διαφορές», ανέφερε.
Η κ. Θεοχάρους πρόσθεσε πως θα ήταν ευχής έργο να πετύχουμε την ανοχή και τον σεβασμό προς τις μειονότητες και να μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε την ευρωπαϊκή κουλτούρα με ό,τι όμορφο μπορούν να μας προσφέρουν. Αλλά δυστυχώς, πρόσθεσε, υπάρχουν ακόμη εθνικές μειονότητες που ζουν στην Ευρώπη και στερούνται ακόμη και των πλέον βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ανέφερε πως άλλα κράτη-μέλη σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων, άλλα όχι, υπενθυμίζοντας πως υπήρξε ζήτημα προστασίας των δικαιωμάτων των Σουόμι, ακόμη και σ’ αυτήν την ίδια την Σουηδία της ανοχής και του σεβασμού του κάθε πολίτη.
«Μπορεί οι κρατικές εξουσίες τυπικά να σέβονται τις μειονότητες και να διαφυλάσσουν τα δικαιώματα τους, ωστόσο οι «μειονοτικοί» βιώνουν πολλές φορές τις διακρίσεις στην γλώσσα, στην παιδεία, στην επαγγελματική κατάρτιση, στην ανέλιξη. Θα τολμήσω να σας πω κι αυτό: Αισθάνομαι ότι οι πλέον καταπιεσμένοι Ευρωβουλευτές είναι οι έξι Ρώσοι των Βαλτικών χωρών», ανέφερε.
Σύμφωνα με την κ. Θεοχάρους, οι μειονότητες πρέπει να έχουν την ελευθερία να προβάλλουν τον πολιτισμό και την ιστορία τους χωρίς καμιά καταπίεση και οι πλειοψηφίες πρέπει να αγκαλιάζουν με στοργή και προστατευτική διάθεση τους μειονοτικούς.
«Μπορούμε να είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, να μιλάμε όσες ευρωπαϊκές γλώσσες θέλουμε, αλλά να διαφυλάσσουμε την εθνική μας γλώσσα, την ιστορία, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, τις παραδόσεις, την κουλτούρα, την αισθητική μας ως κόρη οφθαλμού. Στα Πανεπιστήμια μας πρέπει να διδάσκονται οι πολιτισμοί όλων, να δίδονται επιλογές στην μελέτη των μικροτέρων πληθυσμών, να συντηρούμε τις γλώσσες που κινδυνεύουν από εξαφάνιση, την λογοτεχνία, την ιστορία τους. Και βεβαίως, η κοινή και όχι η παράλληλη διαβίωση θα φέρει την πραγματική συναδέλφωση των ανθρώπων», ανέφερε.
Απαντώντας σε ερώτηση για την κατάσταση στην Κύπρο, η κ. Θεοχάρους είπε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή η μειονότητα κατάφερε να επιβληθεί στην μεγίστη πλειοψηφία «και αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση του συσχετισμού ισχύος που είναι συνάρτηση με την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Αυτό έγινε με την ‘προσάρτηση΄στην μειονότητα των μουσουλμάνων Κυπρίων, των 80 εκατομμυρίων Τούρκων και άλλων της Μικράς Ασίας. Στην πραγματικότητα οι Έλληνες έχουν μετατραπεί σε θλιβερή μειοψηφία. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με την τουρκοκυπριακή μειονότητα, που εξαιτίας και δικών της λαθών κινδυνεύει να αφανιστεί. Για τα δικά μας λάθη, τι να πει κανείς. Χρειάζονται τόμοι ολόκληροι για να τα αναλύσουμε», ανέφερε.
Πηγή: ΚΥΠΕ
