To «έγκλημα του αιώνα». Έτσι χαρακτηρίστηκε, η πενταπλή δολοφονία που διαπράχθηκε στη Θάσο και προκάλεσε σοκ σε όλη την Ελλάδα. Ο 24χρονος φοιτητής Θεόφιλος Σεχίδης, ο Έλληνας «Χάνιμπαλ Λέκτερ» διέπραξε ένα ασύλληπτο έγκλημα, ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα στα ελληνικά αστυνομικά χρονικά, το οποίο αποτέλεσε πηγή εξέτασης από διάφορους επιστημονικούς κλάδους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Ποιος ήταν ο Θεόφιλος Σεχίδης
Ο Σεχίδης ήταν το δεύτερο παιδί μιας τετραμελούς οικογένειας, με πρώτη την αδερφή του Ερμιόνη, κατά 3 χρόνια μεγαλύτερη. Γονείς του ήταν ο Δημήτρης Σεχίδης, ο οποίος ήταν δάσκαλος και η Μαρία Σεχίδη, νοικοκυρά.
Η οικογένεια του Θεόφιλου Σεχίδη
Ο ίδιος ο Θεόφιλος, μετά την αποκάλυψη των φρικτών εγκλημέτων του, ισχυρίστηκε πως ήταν παιδί άλλης μητέρας, μη γνωρίζοντας ποιας, γεγονός το οποίο είχε ανακαλύψει πρόσφατα, κρυφακούγοντας τους γονείς του να μιλάνε.
Η οικογένειά του, μια τυπική οικογένεια, με μια καθημερινότητα λίγο πιο ”έντονη” από τα φυσιολογικά δεδομένα, μιας και η κόρη έπασχε από σχιζοφρένεια και έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή, ένα γεγονός που έπρεπε να παραμείνει κρυφό από την κλειστή κοινωνία του νησιού, με αποτέλεσμα η οικογένεια να «κλειστεί» στο σπίτι. Η αρρώστια της αδερφής του φαίνεται να έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών, ο Θεόφιλος είχε «φορτωθεί τα βάρη» του παιδιού, που έπρεπε να αναπληρώσει το κενό της αδερφής του, ενώ τα επεισόδια βίας ήταν συχνά εντός του σπιτιού.
Όταν διαπράχθηκαν τα εγκλήματα ήταν φοιτητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Κομοτηνής. Ένας νεαρός χαμηλών τόνων, όχι πολύ κοινωνικός, αλλά πανέξυπνος, σύμφωνα με γνωστούς και συγγενείς της οικογένειας.
Ο «ιδιόρρυθμος» χαρακτήρας του φαίνεται να είχε προβληματίσει την οικογένειά του. Ο πατέρας του είχε προσπαθήσει να τον πείσει να επισκεφθεί ψυχίατρο, αλλά μάταια. Επιπλέον, είχε ζητήσει και βοήθεια από τον αδερφό του Βασίλη, ένα από τα μελλοντικά θύματα, προκειμένου να πείσει τον γιο του να επισκεφθεί γιατρό.
Τα αποτρόπαια εγκλήματα
Ο 24χρονος φοιτητής διέπραξε σε λιγότερο από 24 ώρες πέντε εγκλήματα, το ένα πίσω από το άλλο, στη Θάσο το Μάιο του 1996.
Τα θύματα (από αριστερά): ο Δημήτρης Σεχίδης, η Μαρία Σεχίδη, η Έμμυ (Ερμιόνη) Σεχίδη, η Ερμιόνη Καλαμάρα και ο Βασίλης Σεχίδης
Θύματα ο 55χρονος πατέρας του Δημήτρης, η 48χρονης μητέρα του Μαρία, η 27χρονη αδελφή του Ερμιόνη, η 75χρονη γιαγιά του Ερμιόνη Καλαμάρα και ο 58χρονος θείος του (αδελφός του πατέρα του), Βασίλης Σεχίδης.
1ος φόνος
Ο πρώτος φόνος έγινε το πρωί της 19ης Μαΐου, με θύμα το θείο του, Βασίλη, στην περιοχή του Λιμένα της Θάσου. Εκεί είχαν πάει οι δυο τους, προκειμένου να συζητήσουν, ωστόσο γρήγορα η συζήτηση έγινε έντονη, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να τσακώνονται. Τότε ο Θεόφιλος έσπρωξε το θείο του στο γκρεμό. Ο ίδιος θα πει χαρακτηριστικά: «Προσπάθησε να με χτυπήσει με ένα μαχαίρι. Τον έσπρωξα και έπεσε σε γκρεμό, από ύψος 10 μέτρων. Κατέβηκα κάτω και τον είδα να ψυχορραγεί. Και για να μη βασανίζεται άλλο, του έκοψα με το μαχαίρι το κεφάλι».
Στη συνέχεια είπε πως έκρυψε το πτώμα στους θάμνους. Μετά έφυγε κι αφού αγόρασε καινούργιο πουκάμισο, καθώς και ένα μονόκαννο κυνηγετικό όπλο, πήγε στο πατρικό του, όπου και περίμενε τους υπόλοιπους της οικογένειας.
Ο δράστης φαίνεται να είχε «ιδιαίτερη» σχέση με το θείο του. Περίπου, ένα χρόνο νωρίτερα, του είχε στείλει δύο επιστολές, στις οποίες, γινόταν αναφορά από μέρους του και σε ένα παλαιότερο περιστατικό ξυλοδαρμού του από αυτόν.
Συγκεκριμένα, στη δεύτερη επιστολή, την οποία συνόδευε με μια παιδική του φωτογραφία, όπου φορούσε αποκριάτικη στολή καουμπόι και κρατούσε ψεύτικο πιστόλι, ο Θεόφιλος έγραφε χαρακτηριστικά:
«Μην έχεις ποτέ σου τύψεις για το ότι με χτύπησες. Έτσι ΕΠΡΕΠΕ να γίνει. Εγώ ο ίδιος το προκάλεσα επίτηδες και σου ζήτησα συγνώμη που σε χρησιμοποίησα μ’ αυτόν τον τρόπο αλλά ήταν κι αυτό μέσα στο σχέδιό μου. Ήξερα ότι θα σε καλέσει ο αδελφός σου πριν ακόμη το κάνω και εξάλλου του το’ πα, και από την πρώτη στιγμή που πάτησες το πόδι σου περίμενα να συμβεί το σημερινό. Μην σε ανησυχεί λοιπόν, και σου ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ για τους λόγους που θα σου ήταν αδύνατο να κατανοήσεις. Και όμως το παρατράβηξες. Σου έλεγα ‘φτάνει τώρα, εντάξει’ καθώς είχε επιτευχθεί ο σκοπός ΜΟΥ αλλά εσύ συνέχιζες. Δεν μπορεί, κάποιο σφάλμα θα έγινε στα άστρα που κυβερνάω, κάποια επιπλοκή. Με ΑΓΑΠΗ ο ανεψιός σου. Στον αγαπημένο μου θείο το παλλήκαρά που τα βάζη με τους υποσητιζόμενους. Εγώ όμως σε ΑΓΑΠΩ. (το περίστροφο της φωτογραφίας είναι ψεύτικο, μη φοβάσαι)».
Ακολουθεί φωτογραφία της επιστολής:
2ος φόνος:
Ενώ περίμενε στο πατρικό του, έχοντας ήδη διαπράξει τον πρώτο φόνο, περίπου στις 7:30 το απόγευμα, μπήκε στο σπίτι ο πατέρας του, Δημήτρης, Μετά από καυγά που είχε και με τον πατέρα του, ο Θεόφιλος τον σκοτώνει με το κυνηγετικό του όπλο. Στη συνέχεια, τον αποτελειώνει, κόβωντάς του την καρωτίδα μ’ ένα μαχαίρι.
Για το φόνο του πατέρα του ο δράστης δήλωσε: «Ο πατέρας μου είχε ένα μαχαίρι, φοβήθηκα. Μόλις γύρισε για να πάει στην τουαλέτα, τον πυροβόλησα και έπεσε νεκρός. Μετά του έκοψα την καρωτίδα μ’ ένα μαχαίρι».
Ο 3ος φόνος
Επόμενο θύμα ήταν η μητέρα του Μαρία, η οποία λίγη ώρα μετά ήρθε στο σπίτι. Σύμφωνα με τα όσα είπε ο δράστης: «Κρατούσε κι αυτή μαχαίρι. Της άρπαξα το χέρι, την αφόπλισα και της έκοψα τον λαιμό με το μαχαίρι».
Έτσι, η μητέρα του πέφτει κι αυτή νεκρή.
Ο 4ος φόνος
Η συνέχεια στην αιματοβαμμένη λίστα έρχεται με την αδερφή του Έμμυ (Ερμιόνη), η οποία ακούγοντας τη φασαρία, ούσα εντός του σπιτιού, εισέρχεται στο σαλόνι, κρατώντας στο χέρι της ένα τασάκι, στην προσπάθειά της να αμυνθεί.
Ο Θεόφιλος, υποστηρίζοντας ότι κι εκείνη κρατούσε μαχαίρι, σκοτώνει και την αδερφή του. Για εκείνη θα πει: «Μου όρμησε και τη σκότωσα με τον ίδιο τρόπο».
Έχοντας ήδη διαπράξει τέσσερα από τα πέντε εγκλήματα, ο Θεόφιλος Σεχίδης μεταφέρει τα πτώματα στο υπνοδωμάτιο, σκουπίζει τα αίματα και πέφτει για ύπνο.
Ο 5ος φόνος
Την επόμενη μέρα, 20 Μαΐου, το πρωί, φτάνει στο σπίτι η γιαγιά του. Ισχυριζόμενος ότι και εκείνη κινήθηκε εναντίον του επιθετικά, την ακινητοποιεί και στη συνέχεια της κόβει το λαιμό. «Άρπαξε ένα μαχαίρι να με χτυπήσει. Τί να έκανα κι εγώ, την σκότωσα» θα πει ο ίδιος.
Ο νέος «Χάνιμπαλ Λέκτερ»
Τη συνέχεια των όσων έγιναν, την έχουμε δει μόνο σε ταινίες. Ο Θεόφιλος ξεκίνησε να τεμαχίζει τα πτώματα ακούγοντας.. Τσαϊκόφσκι. Μετά, τα τοποθέτησε σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών.
Φρίκη προκαλεί η λεπτομέρεια ότι έκοψε τα κρανία των συγγενών του με σιδεροπρίονο και αφαίρεσε τους εγκεφάλους των θυμάτων. Μετά τους τοποθέτησε σε πιάτο και τους έβαλε στο ψυγείο, με σκοπό να τους «μελετήσει» και στη συνέχεια να τους φάει για να τους.. τιμωρήσει.
Η ομολογία του για αυτή του την πράξη είναι ανατριχιαστική: «Δύο-τρεις εγκεφάλους τους έβγαλα και τους έβαλα στο ψυγείο. Είχα κάποιες ψυχιατρικές και ιατρικές γνώσεις και ήθελα να εξετάσω την ανατομία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτό είναι όλο. Δεν μετάνιωσα για τίποτα, καλά έκανα. Το ένα κεφάλι ήδη είχε σπάσει, τα μυαλά είχαν βγει, οπότε γιατί να μην τα βάλω στο ψυγείο;».
Τελικά, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τα «αηδιαστικά» σχέδια του. Δε μελέτησε ποτέ τους εγκεφάλους, διότι όπως ο ίδιος είπε: «ήταν χαλασμένο το ψυγείο κι όταν τελείωσα με τα πτώματα και πήγα μετά από μια εβδομάδα να το πάρω (σ.σ.: το πιάτο) είχε αλλοιωθεί και το πέταξα».
Το τέλειο έγκλημα
Ο Θεόφιλος φροντίζει να καλύψει όλα του τα ίχνη. Για τρεις συνεχόμενες μέρες μετέφερε τις σακούλες με τα διαμελισμένα πτώματα στην Καβάλα, με το φέρι μποτ της γραμμής Θάσου-Κεραμωτής. Εκεί, όταν έπεφτε η νύχτα, πήγαινε στο σκουπιδότοπο της Πέρνης και έθαβε τις σακούλες.
Είχε διαπράξει το τέλειο έγκλημα ή έτσι εκείνος νόμιζε;
Το λάθος
Λίγο καιρό μετά τις φρικτές δολοφονίες των συγγενών του, ο Θεόφιλος εντοπίσθηκε στις αρχές Ιουνίου στην Αθήνα, όταν σε έρευνα, που του έγινε, βρέθηκαν πάνω του ένα μαχαίρι κι ένα φυσίγγι. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος.
Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 21 Ιουλίου, ο Θεόφιλος πέφτει σε μπλόκο αστυνομικών στην περιοχή της Καβάλας. Στον έλεγχο που έγινε στο αυτοκίνητό του βρέθηκε μια κοντόκανη καραμπίνα, ένα κυνηγετικό όπλο και φυσίγγια. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε δεκάμηνη φυλάκιση και πρόστιμο 700.000 δρχ., με τριετή αναστολή. Λόγω του γεγονότος ότι είχε λευκό ποινικό μητρώο, αφέθηκε και πάλι ελεύθερος. Αυτό όμως το στοιχείο δεν πέρασε απαρατήρητο από την αστυνομία.
Η αποκάλυψη
Το φρικτό μυστικό του Θεόφιλου αποκαλύφθηκε σχεδόν τρεις μήνες μετά, τον Αύγουστο του ίδιου έτους, έπειτα από καταγγελία της θείας, Ελένης Σεχίδη, στην Αστυνομική Διεύθυνση Φλώρινας, σύμφωνα με την οποία, ο άντρας της Βασίλης, δεν είχε δώσει σημεία ζωής από τα μέσα Μαΐου. Η γυναίκα εξέφρασε τους φόβους της ότι πιθανόν εκείνος και οι αγνοούμενοι συγγενείς του, να έχουν πέσει θύματα δολοφονίας.
Η Ελένη Σεχίδη, μαζί με τον 58χρονο σύζυγό της και το γιο τους, επίσης Θεόφιλο, ζούσαν στο Βέλγιο. Σύμφωνα με τα όσα η ίδια δήλωσε, ο σύζυγός της στις 9 Μαΐου 1996 είχε φτάσει στην Ελλάδα για να επισκεφτεί τον αδελφό του Δημήτρη στη Θάσο. Αλλά, από τις 19 Μαΐου είχαν χαθεί τα ίχνη του, όπως και τα ίχνη των υπόλοιπων μελών της οικογένειας του άντρα της.
Από εκείνη την ημέρα, όσες φορές προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του, δεν τον έβρισκε. Επιπλέον, το τηλέφωνο του σπιτιού του κουνιάδου της Δημήτρη, απαντούσε πάντα ο Θεόφιλος, ο οποίος της έλεγε πως έλειπαν όλοι στο εξωτερικό, ενώ ο θείος του Βασίλης είχε πάει στην Γερμανία ή στο Βέλγιο ή στην Ιταλία.
Η γυναίκα αρχικά κατήγγειλε την εξαφάνιση στις αστυνομικές αρχές του Βελγίου, αλλά τότε δεν είχαν βρεθεί στοιχεία. Έτσι, λίγο καιρό μετά, πήρε την απόφαση να πάει η ίδια, μαζί με το γιο της, στον Τριπόταμο Φλώρινας (απ’ όπου καταγόταν η οικογένεια), προσπαθώντας να εντοπίσουν τα ίχνη τους άντρα της.
Με την υπόθεση ασχολήθηκαν το Αστυνομικό Τμήμα Θάσου, η Ασφάλεια Καβάλας και η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα συμμετείχαν οι βελγικές αρχές και το γερμανικό τμήμα της Ιντερπόλ.
Ο Θεόφιλος, επισκέφτηκε τη θεία του στη Φλώρινα (στις 3 Αυγούστου 1996), δείχνοντας εμφανώς την αγωνία του και το ενδιαφέρον του για την εξαφάνιση του θείου του, και της οικογένειάς του, ρωτώντας τους χωριανούς, τους συγγενείς και τους φίλους.
Η αλλοπρόσαλλη όμως συμπεριφορά του έβαλε τη θεία του σε υποψίες.
Ο Θ. Σεχίδης μεταφέρεται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, από την πολυκατοικία της οδού Φιλελλήνων 24.
Η σύλληψη και η φρικτή ομολογία
Στις 8 Αυγούστου οι αρχές συνέλαβαν τον Θεόφιλο και τον οδήγησαν στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, ως ύποπτο για δολοφονία. Έχοντας υπόψιν τους τα όσα είχαν βρεθεί λίγο καιρό πριν στο αυτοκίνητό του, καθώς και το γεγονός ότι κατά την εξέτασή του από την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, ο Θεόφιλος δεν έδινε πειστικές απαντήσεις για το πού βρίσκονται οι πέντε συγγενείς του, ενώ έπεφτε και σε συχνές αντιφάσεις, οι υποψίες των αστυνομικών γίνονταν ολοένα και πιο ισχυρές.
Τελικώς, αργά το βράδυ της 8ης Αυγούστου και μετά από πολύωρη ανάκριση, ο Θεόφιλος ομολογεί και τις πέντε δολοφονίες. Χαρακτηριστικά θα πει: «Ήταν άρρωστοι και ήθελα να τους λυτρώσω. Ήθελαν να με βγάλουν από τη μέση και πρόλαβα να τους σκοτώσω πρώτος. Υπήρχε συνομωσία σε βάρος μου. Βρισκόμουν εν αμύνη. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μου ‘λεγαν την αλήθεια. Τους ξέκανα, για να μην με ξεκάνουν».
Αναφερόμενος στον τεμαχισμό όλων των πτωμάτων, εκτός από αυτό του θείου του, θα πει σε συνέντευξή του λίγες μέρες μετά: «Χρειάστηκα μια ημέρα για να τους τεμαχίσω έναν-έναν ξεχωριστά, σε τέσσερα κομμάτια τον καθένα, χέρια, πόδια, κεφάλι, κορμός, μία ημέρα να τους ”πακετάρω” και μία ημέρα να τους μεταφέρω..»
Ο Θεόφιλος Σεχίδης κατά την αναπαράσταση των εγκλημάτων του
Συγκλονιστική είναι και η περιγραφή του ιατροδικαστή Μ.Γεωργιάδη, ο οποίος επισκέφθηκε το αιματοκυλισμένο σπίτι, μετά την ομολογία του Θεόφιλου. «Ήταν τόσο μακάβριο και συγκλονιστικό αυτό που αντίκρυσα στο ‘σπίτι-φρούριο’, που δεν περιγράφεται. Στους τοίχους, στις τουαλέτες, στα ταβάνια ήταν πεταμένα υπολείμματα εγκεφαλικής ουσίας μετά τους πυροβολισμούς που δέχτηκαν δύο από τα θύματα (ο πατέρας και η μάνα) στο κεφάλι. Σ’ όλο το σπίτι υπήρχε αίμα που είχε ξεραθεί. Το χαλί ήταν κόκκινο από το αίμα, ιδιαίτερα στο σημείο όπου σκότωσε την αδελφή του, την οποία χτύπησε μόνο στον θώρακα. Βρέθηκαν δύο αλυσοπρίονα και ένας πέλεκυς. Με τα σιδηροπρίονα έκοβε τα οστά των πτωμάτων και με το μαχαίρι τις σάρκες. Είναι φοβερό…».
Ο Θεόφιλος αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη
Η απολογία του σόκαρε το πανελλήνιο. Κάποιοι ψυχίατροι, που τον εξέτασαν τότε, αποφάνθηκαν ότι έπασχε από σχιζοφρένεια, κάποιοι από σχιζότυπη διαταραχή.
Με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος του, ο Θεόφιλος Σεχίδης οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Καβάλας.
Ο Θεόφιλος Σεχίδης κατά τη μεταγωγή του τότε στο δικαστικό μέγαρο
Στις 12 Αυγούστου μεταφέρθηκε στις Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής, όπου για προληπτικούς λόγους τοποθετήθηκε στην απομόνωση. Σύμφωνα με πληροφορίες από τους αστυνομικούς που βρίσκονταν εκεί, ζήτησε μόνο «να ακούει Μπαχ ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, κλασική μουσική και να διαβάζει βιβλία».
Η δίκη διεξήχθη στις 20 Ιουνίου 1997 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Δράμας. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταπέλτης! Καταδικάστηκε σε πέντε φορές ισόβια για τις ανθρωποκτονίες κατά συρροή και σε ποινή φυλάκισης 7,5 ετών για οπλοχρησία, οπλοκατοχή, οπλοφορία και για περιύβριση νεκρού.
Ο Θεόφιλος Σεχίδης στο δικάστηριο
Τον Αύγουστο του 1997 μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό για ψυχιατρική παρακολούθηση, καθώς παρουσίασε ψυχολογικές διαταραχές και δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον. Η γνωμάτευση της αξονικής τομογραφίας εγκεφάλου, στην οποία υποβλήθηκε, έδειξε «εγκεφαλικά ευρήματα που δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν φυσιολογικά».
Κάποια στιγμή αργότερα είχε υποβάλει έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, την οποία όμως απέσυρε το 1998 λέγοντας: «Τί μπορεί να γίνουν οι 5 φορές ισόβια; Είτε τρις, είτε δις ισόβια, μία ζωή στην φυλακή είναι πάλι».
Η «έγκλειστη» ζωή του
Ο Θεόφιλος παραμένει έγκλειστος στη ψυχιατρική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού. Σύμφωνα με πληροφορίες εκ των έσω, βρίσκεται υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση, ενώ του γίνεται χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, η οποία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση ενός ικανοποιητικού επιπέδου διαβίωσης.
Τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχει παρουσιάσει υποτροπή, η ψυχιατρική εικόνα του είναι σταθερή και συντηρείται με την χορήγηση μίας ένεσης μία φορά τον μήνα.
Παρ’ ολίγον ελεύθερος
Ο Θεόφιλος, 21 χρόνια μετά τα φρικτά εγκλήματά του, το 2017 κίνησε τις διαδικασίες για να αποφυλακιστεί, κάνοντας χρήση των ευεργετικών διατάξεων του Νόμου Παρασκευόπουλου.
Σύμφωνα με τα όσα ορίζονται σχετικά, για να χορηγηθεί υπό όρους απόλυση σε έναν κρατούμενο, που έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, θα πρέπει να έχει εκτίσει 15 χρόνια. Στην περίπτωση σωρευτικών ποινών ισόβιας κάθειρξης, όπως στην περίπτωση του Θεόφιλου, ο κρατούμενος μπορεί να ζητήσει την αποφυλάκισή του με όρους όταν συμπληρώσει 19 χρόνια σε σωφρονιστικό κατάστημα με το ανώτατο προβλεπόμενο όριο παραμονής κάποιου σε ελληνική φυλακή για οποιαδήποτε αδίκημα να είναι τα 25 χρόνια.
Όπως ενδεχομένως ήταν φυσικό, η αίτηση του Θεόφιλου απορρίφθηκε ένα μήνα αργότερα.
Τα 21 χρόνια του εγκλεισμού του κανείς δεν έχει δει κάποιο συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο να τον επισκέπτεται.
Η περίπτωση του έγινε αντικείμενο ερευνών από εγκληματολικής, ψυχιατρικής και όχι μόνο απόψεως, ενώ ο ίδιος αποτέλεσε και θέμα εργασίας φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
——–
Με πληροφορίες από: eglima, protothema, star, kavalapost, Εφημερίδα «Τα ΝΕΑ», Εφημερίδα «Απογευματινή»
