Κοινό μυστικό είναι ότι ο Γενικός Ελεγκτής και οι φίλοι του κρατούν ανοικτό το μέτωπο προσωπικά με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το πάθος τους κατά του κ. Αναστασιάδη δεν κρύβεται. Εκδηλώνεται και φαίνεται από διάφορα περιστατικά και γεγονότα. Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Γ. Ελεγκτής Οδυσσέας Μιχαηλίδης, μέσω των φίλων του που έχουν δική τους σελίδα, έχουν αποδυθεί σε καθημερινό αγώνα φθοράς του Προέδρου. Ο ίδιος ο κ. Μιχαηλίδης με τις συνεχείς εκθέσεις και αναφορές του προβάλλει προσκόμματα και εμπόδια στο κυβερνητικό έργο και δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται λάβρος κατά Υπουργών και άλλων αξιωματούχων συνεργατών του Προέδρου. Με όλους έχει έρθει σε σύγκρουση και όλους τους έχει κατηγορήσει και φορτώσει με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Τελικός στόχος όμως παραμένει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον οποίο πολύ θα ήθελε να είχε την τύχη του πρώην προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, αλλά και άλλων ηγετών που βρέθηκαν κατηγορούμενοι ενώπιον της δικαιοσύνης και κάποιοι κατέληξαν στη φυλακή.
Ο κ. Μιχαηλίδης με όσα πράττει μαρτυρεί ότι θα είναι ο ευτυχέστερος των ανθρώπων αν αύριο, με τη λήξη της θητείας του κ. Αναστασιάδη, θα έχει στα χέρια του τόσα και τέτοια στοιχεία που θα του επιτρέπουν να τον οδηγήσει ενώπιον δικαστηρίου. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Πρόεδρος αντιλαμβάνεται τα σχέδια και τις προθέσεις του κ. Μιχαηλίδη. Το ερώτημα είναι τι κάνει ο ίδιος για να αντιμετωπίσει τις μεθοδεύσεις αυτές. Γιατί αφήνει τον Ελεγκτή να αλωνίζει, να συντάσσει εκθέσεις και αναφορές, να βλαστά εκεί που δεν τον σπέρνουν και να δημιουργεί εντυπώσεις αλλά να δημιουργεί ταυτόχρονα οπαδούς και το απαραίτητο κλίμα.
Από καιρό οι δυο τους βρίσκονται σε ανοικτό πόλεμο. Κανείς δεν ξεχνά ακόμα και τις δημόσιες συγκρούσεις τους, αλλά και την εκπεφρασμένη αποφασιστικότητα του Προέδρου που ο ίδιος δημοσιοποίησε για να οδηγήσει το θέμα ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Κι εκεί που όλοι περίμεναν ότι όντως το ζήτημα θα αχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, ο Πρόεδρος υποχώρησε. Ούτε ο ίδιος, ούτε κανείς εκ των συνεργατών του έδωσε πειστική απάντηση και δικαιολογία για την υποχώρηση αυτή. Το ερώτημα είναι γιατί. Τι φοβάται ο Πρόεδρος; Μήπως τον έχει στο χέρι ο Γενικός Ελεγκτής; Μήπως έχει λερωμένη τη φωλιά του; Δεν είναι εύκολο να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Έτσι η απορία παραμένει. Ενόσω παραμένει η εκκρεμότητα αυτή, ενόσω ο Πρόεδρος ακολουθεί την πεπατημένη «κρύψε να περάσουμε», αναμένοντας να παρέλθουν οι 15-16 μήνες που απομένουν μέχρι τη λήξη της θητείας του, ο άλλος περισσότερο θα αποθρασύνεται και θα συνεχίσει να αλωνίζει ανενόχλητος διαβρώνοντας τόσο τον ίδιο τον Πρόεδρο όσο και την Κυβέρνησή του.
Το θέμα πρέπει να πάρει ένα τέλος. Δεν μπορεί να υφέρπει προκαλώντας τόση ζημιά. Ούτε ο Πρόεδρος μπορεί να αναμένει μοιρολατρικά την κάθε επόμενη κίνηση του κ. Μιχαηλίδη. Γιατί όπως εξηγήσαμε και στην αρχή τον αναμένει στη γωνία για ένα πιο δυνατό κτύπημα. Αλλά και μέχρι τότε ο κ. Γενικός θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν δερβέναγας και να παρεμποδίζει κάθε βήμα και κάθε έργο που γίνεται για το δημόσιο συμφέρον, όπως κάνει χρόνια τώρα αποστερώντας τον τόπο από σημαντικά έργα υποδομής.
