Αυξάνεται η δυσπιστία για το περιουσιακό
Οι αδιέξοδες πολιτικές του κράτους φέρνουν περιπλοκές και στο Βαρώσι
Έλλειψη εμπιστοσύνης που ξεκινά από το Υπουργείο Εσωτερικών
Του Αντώνη Άσσου
Σε λαβύρινθο χωρίς έξοδο έχει μετατραπεί το περιουσιακό που με ευθύνη και του κράτους, έχει περιπλεχθεί σε τέτοιο βαθμό που από μόνο του απειλεί να τινάξει στον αέρα την όποια προσπάθεια λύσης του Κυπριακού. Ήδη γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Βαρωσιού έχει αναπτυχθεί τέτοια εχθρική ρητορική ανάμεσα στις δυο πλευρές, που δυναμιτίζει το γενικότερο κλίμα και επαυξάνει τη δυσπιστία μεταξύ των δυο πλευρών. Ανταλλάσσονται δηλώσεις και ανακοινώσεις με αναφορές σε ιστορικά γεγονότα που παραπέμπουν όχι μόνο στην Τουρκοκρατία αλλά και στην περίοδο των Περσών. Τέτοια περιπλοκή και τέτοια δυσπιστία που είναι αμφίβολο αν καμιά φορά υπάρξει περίπτωση συμφωνίας μεταξύ των δυο μερών.
Όπως είναι γνωστό εδώ και λίγες μέρες έχει ανακοινωθεί η πρόθεση του κατοχικού καθεστώτος για άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής της πόλης του Βαρωσιού. Ταυτόχρονα η τουρκική πλευρά ολοένα και πιο έντονα θέτει θέμα ιδιοκτησίας της γης της πόλης, αναμιγνύοντας το ΕΦΚΑΦ, ένα ισχυρό και με κύρος θεσμό της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Το θέμα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις και έχει ανησυχήσει τα μέγιστα τόσο τους νόμιμους κατοίκους, όσο και την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σπεύδει καθυστερημένα το ένοχο Υπουργείο
Ενδεικτικό του βαθμού της ανησυχίας που προκαλούν οι τουρκικές δηλώσεις και προθέσεις είναι και το γεγονός ότι ο υπουργός Εσωτερικών Κωσταντίνος Πετρίδης υποχρεώθηκε από τα γεγονότα να προβεί χτες σε γραπτή δήλωση. Τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα ο κ. Πετρίδης, αναφέρει στη δήλωσή του ότι οι Τούρκοι αποσιωπούν ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι αδιαμφησβήτητα τεκμηριωμένο στα Κτηματικά Μητρώα και το αρχείο του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Αμμοχώστου το οποίο κατέχουν αυτούσιο από το 1974, καθώς επίσης του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Κερύνειας, όπως επίσης και μέρος των Κτηματικών Μητρώων και Αρχείων της Λευκωσίας που κατέχουν από το 1963.
Μπορεί τα όσα αναφέρει ο κ. Πετρίδης να είναι η πραγματικότητα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά ότι το Υπουργείο του ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γιατί φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση. Συγκεκριμένα το Υπουργείο Εσωτερικών που από την εποχή του Χρ.Βενιαμίν έχει μετατραπεί όχι απλώς σε υπερυπουργείο αλλά σε μικρή κυβέρνηση, δεν έκανε τίποτε για να αποτρέψει τα σημερινά φαινόμενα. Αντίθετα έκανε πολλά για να απομακρύνει τους Τουρκοκύπριους από το νόμιμο κράτος και να αποκόψει τους δεσμούς τους με την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας. Είναι γνωστό ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν σοβαρά προβλήματα στην έκδοση διαβατηρίων, ταυτότητας, ενώ το κράτος δεν αναγνωρίζει τους γάμους τους και τα παιδιά τους. Παράλληλα μόνιμο είναι το πρόβλημα που έχουν ως προς τη διαχείριση της περιουσίας τους αφού το κράτος δεν τους επιτρέπει να τη διαθέσουν όπως θεωρούν συμφέρον για τους ίδιους. Ο ξεπερασμένος νόμος περί κηδεμόνα των τουρκοκυπριακών περιουσιών ή η χρησιμοποίηση τουρκοκυπριακής περιουσίας για ανέγερση κτιρίων για διάφορες χρήσεις, τη στιγμή που δίπλα υπάρχουν διαθέσιμα χαλίτικα οικόπεδα δημιουργεί κλίμα δυσπιστίας, κάτι που οδηγεί τις μάζες των Τουρκοκυπρίων στις αγκάλες της Τουρκίας. Η έλλειψε εμπιστοσύνης του σύνοικου στοιχείου προς την ελληνοκυπριακή πλειοψηφία, δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στην εξεύρεση λύσης, αφού οι Τουρκοκύπριοι επιζητούν διασφάλιση και εγγύηση από την Άγκυρα.
Όλες αυτές οι πτυχές στις σχέσεις των Τουρκοκυπρίων με την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών που παρά το πέρασμα τόσων δεκαετιών δεν έχει προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών. Ακόμα και τα δικαστήριά μας σε υποθέσεις με διάδικους και Τουρκοκύπριους, πολλές φορές ενεργούν μεροληπτικά θεωρώντας πατριωτικό καθήκον να τοποθετηθούν με αυτό τον τρόπο.
Παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις δεν έχει γίνει κανένα ουσιαστικό βήμα που θα φέρει τους Τουρκοκύπριους πιο κοντά στο νόμιμο κράτος. Όλες οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης αποδεικνύονται κούφια λόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Καμιά καινοτομία και καμιά ευφάνταστη προσέγγιση δεν έχει υιοθετηθεί για να αποτελέσει δέλεαρ προς το μέρος των Τουρκοκυπρίων.
Οι τουρκικές μεθοδεύσεις
Στο μεταξύ η τουρκική πλευρά προχωρεί βήμα-βήμα για υλοποίηση της απόφασης για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης του Βαρωσιού. Παράλληλα εργάζεται μεθοδικά για να κατοχυρώσει στο ΕΒΚΑΦ την ιδιοκτησία της πόλης. Στο πλαίσιο αυτό ο Γενικός Διευθυντής του ΕΒΚΑΦ ισχυρίστηκε πως τους τίτλους ιδιοκτησίας που έδειχναν ότι η γη ανήκε στα βακούφια τους είχαν βρει τυχαία σε ένα κτίριο στα Βαρώσια το 1990, ενώ ισχυρίστηκε ακόμη ότι υπάρχει έγγραφο που αποδεικνύει ότι οι Βρετανοί δεν είχαν δώσει 1.5 εκατομμύρια στερλίνες αγοράζοντας τις περιουσίες των βακουφίων αλλά για την επιδιόρθωσή τους. Από την άλλη ο καθηγητής Ατά Ατούν υποστηρίζει ότι οι Ε/κ κατά την περίοδο της αγγλοκρατίας πλαστογράφησαν τίτλους ιδιοκτησίας από τα Βαρώσια μέχρι και τη Λάρνακα.
Είναι σε απάντηση στους ισχυρισμού αυτούς που υποχρεώθηκε ο Υπουργός Εσωτερικών να προβεί στην ανακοίνωση για να κάνει ιστορική αναδρομή και να αναφερθεί ακόμα και στην περίοδο των Περσών. Ανέφερε μεταξύ άλλων. «Η ιστορία της ακίνητης ιδιοκτησίας στην Κύπρο δεν ξεκίνησε με την κατάληψη της Κύπρου το 1571 από την Οθωμανική αυτοκρατορία, ούτε και το 1858 με την εισαγωγή του Οθωμανικού κώδικα γαιών, κατ΄ αναλογία του Ναπολεόντειου κώδικα στην Ευρώπη, ούτε βέβαια το 1878 με την ενοικίαση της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η γη της Κύπρου άνηκε και ανήκει στους μόνιμους κατοίκους αυτού του τόπου και όχι στους διάφορους κατακτητές που θεωρούσαν ότι η κατάκτηση τους εξασφάλιζε και το δικαίωμα ιδιοκτησίας.
Τα Κτηματικά Μητρώα και το Κτηματολογικό Αρχείο της Κύπρου καταγράφουν την ιστορία αυτή και πρέπει όλοι να την σεβαστούν και όχι να την χρησιμοποιούν για να ερμηνεύουν όπως βολεύει άλλες ενέργειές τους.
Η ιστορία του Κτηματολογίου της Κύπρου πάει πίσω στο 470 π.Χ. όπου συντάχθηκε η περίφημη ορειχάλκινη πλάκα του Ιδαλίου η οποία βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας και αποτελεί τον πρώτο γραπτό τίτλο ιδιοκτησίας, με τον οποίο ο Βασιλιάς του Ιδαλίου Στασίκυπρος και οι κάτοικοι του Βασιλείου του Ιδαλίου έδωσαν στον γιατρό Ονήσιλο και στην οικογένειά του τη γη μεταξύ Ιδαλίου και Αλαμπρατίας σε αντάλλαγμα για την περίθαλψη των τραυματιών στον πόλεμο με τους Πέρσες».
Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή του ΕΒΚΑΦ Ιμπραχίμ Φατίχ Μπεντέρ, οι εργασίες καταγραφής των περιουσιών στα Βαρώσια θα διαρκέσουν έξι μήνες. Ανέφερε επίσης ότι έχουν ήδη αποφασίσει ποια γη θεωρούν δική τους και πως τώρα ερευνούν ποια κτίρια υπάρχουν στη γη αυτή και ποια είναι η κατάσταση υποδομής τους. Όπως είπε, θα μπορεί ένας Ε/κ που είχε επενδύσει στην γη εκείνη να την ενοικιάσει, ενώ διέψευσε την άποψη ότι η γη αυτή πωλήθηκε στους Βρετανούς. Το σωστό είναι υποστήριξε ότι απλώς οι Βρετανοί ενοικίασαν τις εκτάσεις αυτές.
Ισχυρισμοί για πλαστογραφίες
Εξάλλου ο καθηγητής Ατά Ατούν παρουσίασε μια καινοφανή εκδοχή ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Υποστήριξε ότι «μετά που οι Βρετανοί άρπαξαν τον νησί γέμισαν τις δημόσιες υπηρεσίες με Ε/κ οι οποίοι άρχισαν να κάνουν πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας», ήταν η θέση του για να προσθέσει: «Ειδικά αυτές οι πλαστογραφίες έγιναν για τα βακούφια του Αμπουλάχ Πασά και στου Λαλά Μουσταφά Πασά στα Βαρώσια και σε εδάφη που φτάνουν μέχρι τη Λάρνακα. Το 1915 οι Βρετανοί εξέδωσαν διατάγματα και σε πλήρη αντίθεση με τους κανονισμούς των βακουφίων επέτρεπαν σε εκείνους που χρησιμοποιούσαν τις περιουσίες βακουφίων να τις πουλήσουν».
