Το βιβλίο της Φυτούλας Βακανά “Η Λόλα και οι φίλοι της” προτείνει ο δημοσιογράφος Λουκάς Χριστοδουλίδης στους αναγνώστες του 24h

Η μικρή Λόλα τα ξέρει όλα και δε διστάζει να κάνει επίδειξη των γνώσεών της με κάθε ευκαιρία! Κι ας την αποκαλούν οι συμμαθητές της «Λόλα Ξερόλα» πίσω από την πλάτη της. Το μόνο ίσως που δεν ξέρει είναι, γιατί ένα σύννεφο στρογγυλοκάθεται στο στήθος της όταν μένει ολομόναχη στο διάλειμμα…

Ο δημοσιογράφος Λουκάς Χριστοδουλίδης συνομίλησε με την εκπαιδευτικό/συγγραφέα του βιβλίου Φυτούλα Βακανά.

Eκδότης: Εκδόσεις Τελεία

Εικόνες: Σάντρα Ελευθερίου

Πώς γεννήθηκε η ιδέα συγγραφής του βιβλίου σας «Η Λόλα και οι φίλοι της»; 

Σαν παιδί δυσκολευόμουν να δημιουργήσω φιλίες. Ήμουν κι εγώ, όπως η Λόλα, ένα παιδί που δεν ένιωθε να ανήκει στο σύνολο των συμμαθητών ή των συνομηλίκων του. Γι΄ αυτόν τον λόγο αγαπούσα πολύ να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία. Διαβάζοντας δεν ένιωθα μόνη ή διαφορετική. Διαβάζοντας αγάπησα τα ταξίδια που μπορείς να κάνεις ανοίγοντας απλά ένα βιβλίο. Και ονειρεύτηκα να γράφω τις δικές μου ιστορίες κάποτε. Τη χρωστούσα την ιστορία της Λόλας στο παιδί που υπήρξα.

Ποια μηνύματα δίνει το βιβλίο σας στα μικρά παιδιά; 

Αρχικά ο στόχος μου κάθε φορά που γράφω μια ιστορία, είναι να αγαπηθεί. Να τη διαβάσουν τα παιδιά -ή και οι πιο μεγάλοι -και να περάσουν όμορφα. Να ταυτιστούν με τους ήρωες, να γελάσουν στα αστεία σημεία και να απολαύσουν τη διαδρομή. Αν μέσα από αυτή την ιστορία, κερδίσουν και κάτι, αυτό θα ναι πολύ όμορφο. Θα χαιρόμουν πολύ αν μέσα από την ιστορία της Λόλας, κάποια παιδιά που νιώθουν ότι δυσκολεύονται να κάνουν φίλους, δουν ότι όλοι αξίζουμε να έχουμε φίλους που μας αγαπούν και μας αποδέχονται έτσι όπως είμαστε. Και εύχομαι να μην νιώσουν ποτέ ότι χρειάζεται να κρύψουν ή να αλλάξουν κάποια στοιχεία του εαυτού τους, για να γίνουν αγαπητοί ή δημοφιλείς.

Ποια η άποψη σας για τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης των παιδιών στις μέρες μας;  

Πιστεύω ότι αυτά τα φαινόμενα υπήρχαν από πάντα και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, αν δεν μάθουμε με το παράδειγμά μας στα παιδιά μας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, κάθε ανθρώπινη ζωή έχει την ίδια αξία και ότι χρειάζεται να σεβόμαστε τους άλλους. Μέλημα της οικογένειας και του σχολείου θα έπρεπε να είναι να μεγαλώνει παιδιά που θα αποδέχονται όχι μόνο αυτό που τους μοιάζει, αλλά και αυτό που είναι εντελώς διαφορετικό από αυτούς.