Τέλος στα βασανιστήρια που υφίστανται άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Κύπρο επιδιώκει να βάλει η Βουλή των Αντιπροσώπων, καθώς οδηγείται σήμερα στην Ολομέλεια προς ψήφιση πρόταση νόμου, η οποία αποσκοπεί στην ποινικοποίηση των «θεραπειών μεταστροφής» στις οποίες υποβάλλονται συνάνθρωποί μας, με υποτιθέμενο στόχο να τους «θεραπεύσουν» από την ομοφυλοφιλία τους. Πρόκειται για ανήθικους τσαρλατανισμούς, που βασίζονται σε εσφαλμένες πεποιθήσεις ότι η ομοφυλοφιλία είναι «αρρώστια» ή «αμαρτία» και ότι υπάρχει περιθώριο μεταστροφής της.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, στην Κύπρο ασκούνταν τέτοιου είδους πρακτικές, οι οποίες το μόνο αποτέλεσμα που είχαν ήταν τα τραύματα που προκαλούσαν στα θύματά τους. Κι ήταν καιρός η πολιτεία να πάρει θέση και να προστατέψει τους πολίτες της από αυτές τις ψευδοθεραπείες αλλά και να φέρει όσους τις εφαρμόζουν ενώπιον των ευθυνών τους.
Στην πορεία, το ΕΛΑΜ με τροποποίησή του, επιχείρησε την εξαίρεση των ιερέων και των μη επαγγελματιών υγείας και θα διαφανεί στην Ολομέλεια κατά πόσον θα γίνει αποδεκτή τέτοιου είδους παρέκκλιση σε ένα θέμα αρχής και αν θα διασυνδεθεί με το ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως φαίνεται να επιχειρεί η Ιερά Σύνοδος. Προς αποφυγή παρανοήσεων, ωστόσο, όπως αυτές που εκφράστηκαν από την Εκκλησία, ο πρόεδρος της Επιτροπής Νομικών, Νίκος Τορναρίτης, κατέθεσε τροπολογία εκ μέρους του ΔΗΣΥ, την οποία αναμένεται να υποστηρίξουν σχεδόν όλα τα κόμματα, που θα καθιστά ξεκάθαρο ότι δεν επηρεάζεται η θρησκευτική ελευθερία και πράξεις όπως η εξομολόγηση αλλά θα ποινικοποιούνται συγκεκριμένες ενέργειες.
Ουσιαστικά θα προστεθεί αναφορά στο άρθρο 18 του Συντάγματος και το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τα οποία ξεκαθαρίζουν το δικαίωμα του κάθε πολίτη να θρησκεύει όπως θέλει. Αν και αυτή η αναφορά είναι αχρείαστη, καθώς είναι αυτονόητη η εφαρμογή του Συντάγματος, αναμένεται ότι θα λειτουργήσει ως συμβιβαστική λύση, ώστε να εξανεμιστεί οποιαδήποτε ανησυχία έχει αναίτια εκφραστεί και να σταματήσουν να προβάλλονται επιχειρήματα περί θρησκευτικής ελευθερίας.
Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Νομικών, σκοπός της πρότασης νόμου είναι η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, ώστε να θεσπιστούν ως αδικήματα η εφαρμογή πρακτικής ή τεχνικής ή υπηρεσίας από πρόσωπο, με σκοπό τη μεταβολή, καταστολή ή εξάλειψη του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου ή της έκφρασης φύλου άλλου προσώπου, καθώς και η παραπομπή προσώπου από τον κηδεμόνα του στις πιο πάνω πράξεις. Επίσης θα απαγορεύεται η διαφήμισή τους.
Όπως υπέδειξε ο βουλευτής του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς, ο οποίος είναι ο εισηγητής της πρότασης νόμου, οι ψευδοθεραπείες «μεταστροφής» συνιστούν πρακτικές που περιλαμβάνουν σωματική ή/και ψυχολογική βία, με κύρια θύματα παιδιά και εφήβους, προκαλώντας σε αυτά μακροπρόθεσμη σωματική και ψυχική βλάβη. Αυτές οι πρακτικές θεωρούνται από επαγγελματίες παγκοσμίως ως αντιδεοντολογικές και ανήθικες και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε από τα κράτη-μέλη να τροποποιήσουν τις νομοθεσίες τους, ώστε να καταστεί ποινικό αδίκημα η εφαρμογή ή παροχή αυτών των ψευδοθεραπειών.
Αφού εξέτασε διεξοδικά το θέμα, η Επιτροπή Νομικών, αποφάσισε όπως τροποποιήσει τις ποινές, έτσι ώστε για το αδίκημα της εφαρμογής ψευδοθεραπειών «μεταστροφής» να προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι δύο έτη και/ή χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες ευρώ. Για το αδίκημα της εφαρμογής τους σε ανήλικο πρόσωπο, το οποίο βρίσκεται σε ευάλωτη θέση, η ποινή φυλάκισης αυξάνεται στα τρία έτη και η χρηματική ποινή στις δέκα χιλιάδες ευρώ. Για το αδίκημα της διαφήμισης «θεραπειών μεταστροφής» προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι δύο έτη ή/και χρηματική ποινή μέχρι πέντε χιλιάδες ευρώ.
Ανταποκρινόμενοι στις ανησυχίες που εκφράστηκαν κατά τη συζήτηση, η Επιτροπή αποφάσισε επίσης τροποποίηση των προνοιών της πρότασης νόμου, ώστε να μην συνιστά ποινικό αδίκημα η παροχή συμβουλευτικών, ψυχολογικών και ιατρικών υπηρεσιών που αφορούν στη διερεύνηση, ελεύθερη ανάπτυξη ή/και επιβεβαίωση του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου ή της έκφρασης φύλου, όπως επίσης η παροχή επιστημονικά καθιερωμένων κλινικών πράξεων από εξειδικευμένους επαγγελματίες υγείας, εφόσον πραγματοποιούνται με σκοπό την αντιμετώπιση καταστάσεων σχετικών με τη σεξουαλική υγεία προσώπων.
Βία και παραγωγή δυστυχίας
Σειρά ερωτημάτων προκάλεσε, ωστόσο, η παρέμβαση που έκανε για το θέμα την Τρίτη η Ιερά Σύνοδος, η οποία ερμηνεύεται από την ACCEPT ως προσπάθεια άσκησης πίεσης στους βουλευτές ενόψει της ψηφοφορίας, καθώς δεν ήταν αυτές οι θέσεις που εκφράστηκαν από την Εκκλησία κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος, μαζί με κάποιες παράξενες αναφορές περί παγκοσμιοποίησης και νέας τάξης πραγμάτων, υποστήριξε πως η τροποποίηση του νόμου «ισοδυναμεί με ισοπέδωση του δικαιώματος της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης και των πεποιθήσεων του κυπριακού λαού». Περαιτέρω, ισχυρίστηκε πως «ποινικοποιείται η μακραίωνη παράδοση της πατρίδας μας, η οποία θέλει τους πιστούς, που εμπιστεύονται ελεύθερα την ποιμαντική φροντίδα της Εκκλησίας, να καταφεύγουν σε αυτήν συμβουλευτικά» καθώς και το δικαίωμα του ανθρώπου να αποφασίζει ελεύθερα, να επιλέγει και να αναζητεί στήριξη και πνευματική καθοδήγηση.
«Υπό το πρόσχημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπορεί μια ομάδα ανθρώπων να επιβάλλει τον τρόπο ζωής της στους άλλους και ούτε το έργο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να υπηρετεί πολιτικά ή άλλα συμφέροντα ψηφοθηρίας η και δημόσιας προβολής», πρόσθεσε η Ιερά Σύνοδος. Ακολούθως κάλεσε τους βουλευτές «να μην εκθεμελιώσουν ό,τι υγιές απέμεινε σ’ αυτό τον τόπο. Ο πνευματικός εκφυλισμός της κοινωνίας δεν είναι το καλύτερο για ένα λαό που αγωνίζεται για την εθνική του επιβίωση».
Η Ιερά Σύνοδος αφήνει να νοηθεί πως η πραγματοποίηση ψευδοθεραπειών εμπίπτει στα θέματα θρησκευτικής ελευθερίας και δεν πρέπει να ποινικοποιηθεί. Κι είναι απορίας άξιον τι από αυτά που αποκαλύφθηκαν για τις πρακτικές ορισμένων ιερέων, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων το προηγούμενο διάστημα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ενάσκηση θρησκευτικής ελευθερίας ή έστω παροχή συμβουλών. Η θρησκεία, άλλωστε, κηρύττει την αγάπη, όχι τα σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια.
Μεταξύ άλλων, είχε ακουστεί το παράδειγμα «εξορκισμού» παιδιού από ιερέα, ο οποίος επιχείρησε να του αφαιρέσει τον… δαίμονα της ομοφυλοφιλίας. Άλλη μαρτυρία ανέφερε τα ακόλουθα: «Όποτε αυνανιζόμουν σκεπτόμενος άντρες, μου έλεγε να προσεύχομαι μέχρι δακρύων. Με έβαζε στο Ιερό στο σκοτάδι, έκλεινε κουρτίνες και μου έλεγε να στέκομαι και να λέω του Χριστού ότι του έμπηξα καρφιά στο σώμα και να μετανοώ. Μου έλεγε να είμαι εκεί μέχρι να με απαλλάξει αυτός. Σιγά σιγά απέκτησα πόνο στο στήθος και κρίσεις πανικού που οδήγησαν σε κατάθλιψη. Σκέφτηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω και μηχανευόμουν τρόπους». Υπήρξαν, επίσης, μαρτυρίες για προξενιά που έκαναν ιερείς ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες που δεν είχαν ιδέα πως πρόκειται για ομοφυλόφιλα άτομα.
Δεν είναι κατανοητό γιατί η Εκκλησία εγκρίνει αυτές τις πρακτικές, τις θεωρεί μορφές θρησκευτικής ελευθερίας και δεν επιθυμεί την ποινικοποίησή τους. Είναι σαφές ότι δεν μπορεί, το 2023, να υιοθετεί πραγματικά τη θέση ότι η ομοφυλοφιλία είναι αποτέλεσμα δαίμονα, ούτε ότι μπορεί ένα πρόσωπο να σταματήσει ξαφνικά να είναι ομοφυλόφιλος επειδή ένας ιερέας του προκάλεσε κρίσεις πανικού. Αυτές είναι ανήθικες πράξεις. Όπως, βέβαια, εξίσου ανήθικο είναι, οι ιερείς να καταδικάζουν γυναίκες στη δυστυχία, για να «ισιώσουν» γκέι άνδρες.
Στο άκουσμα της καταδίκης του μητροπολίτη τέως Κιτίου, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος δήλωσε πως «θα μελετήσει τρόπους με τους οποίους η Εκκλησία θα συνεισφέρει στην καταπολέμηση εσφαλμένων νοοτροπιών, όπως π.χ. ο ανδροκεντρισμός και ο σεξισμός, οι οποίες προάγουν κακοποιητικές συμπεριφορές εναντίον των γυναικών». Δεν μπορεί λίγες μέρες μετά η Ιερά Σύνοδος να παρουσιάζεται πρόθυμη, στο όνομα της υποτιθέμενης θρησκευτικής ελευθερίας, να θυσιάζει την ευτυχία γυναικών, εξαπατώντας τις σε γάμο με ομοφυλόφιλους άνδρες, επειδή θεωρεί πιο σημαντική την «μεταστροφή» της αντρικής ομοφυλοφιλίας από τη γυναικεία ευτυχία. Πρόκειται για τον απόλυτο ανδροκεντρισμό και σεξισμό, ο οποίος προστίθεται στις υπόλοιπες κακοποιητικές συμπεριφορές κάποιων ιερέων που έχουν αναφερθεί στη συζήτηση. Δείχνει, επίσης, πως η Ιερά Σύνοδος δεν άντλησε διδάγματα από την υπόθεση του τέως Κιτίου, αφού, αντί να εξαντλεί την αυστηρότητά της έναντι κακοποιητικών ή ανήθικων συμπεριφορών, επιλέγει να τις ωραιοποιήσει, παρουσιάζοντας τις ως ενάσκηση θρησκευτικής ελευθερίας.
Ήρθε η ώρα να σταματήσει η επίσημη Εκκλησία της Κύπρου να κάνει τα στραβά μάτια για τους ιερείς που δεν σέβονται τον άνθρωπο. Να αποδεχθεί πως στις τάξεις της υπάρχουν σάπια μήλα και να εργαστεί σε συνεργασία με την πολιτεία για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεων τους. Και αφού δεν παίρνει την πρωτοβουλία η Εκκλησία, οφείλει να την πάρει η πολιτεία, ποινικοποιώντας αυτές τις ψευδοθεραπείες «μεταστροφής» χωρίς εξαιρέσεις για ομοφοβικούς ιερείς.
πηγή: Reporter
