H πανδημία έδωσε το τέλειο άλλοθι στον λαϊκισμό και τις άλλες πρακτικές του παρελθόντος που οδήγησαν την Κύπρο στην οικονομική κατάρρευση του 2013 και την ανάγκη να καταφύγει σε μνημόνιο. Όσα με θυσίες και οικονομική περισυλλογή σε όλα τα επίπεδα, πετύχαμε την τελευταία εξαετία, γεγονός που επέτρεψε να απαλλαγούμε εμπρόθεσμα μάλιστα από το μνημόνιο, βρίσκονται στα πρόθυρα της ισοπέδωσης. Η δημοσιονομική και τραπεζική σταθερότητα, άρχισαν να ξηλώνονται. Παρατηρείται επάνοδος σε πολιτικές που είχαν δημιουργήσει σημαντικό μέρος του δημοσιονομικού προβλήματος. .Η Κύπρος βγήκε στις αγορές με ευνοϊκές αποδόσεις και κατάφερε πριν από την πανδημία να δημιουργήσει και απόθεμα της τάξης του €1,3 δισ. το οποίο εξανεμίστηκε στην ουσία με τα μέτρα στήριξης που λαμβάνονται το τελευταίο 15μηνο.
Η επέλαση της πανδημίας του κορονοϊού έδωσε την ευκαιρία να επανέλθουμε σε ολέθριες τακτικές κάτι που θέτει σε κίνδυνο τα επιτεύγματα των πολιτικών που μας επιβλήθηκαν μεν, αλλά έφεραν την εμπιστοσύνη που απαιτούσαν οι διεθνείς πιστωτές, σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της δημοσιονομικής σταθερότητας.
Συναινούν τα κόμματα
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα τον τελευταίο καιρό και ενόψει βουλευτικών. Κανείς δεν αντιδρά στις αλόγιστες και αχρείαστες σπατάλες. Αντίθετα τα κόμματα, συμπολιτευόμενα και αντιπολιτευόμενα υπερθεματίζουν σε παροχές και σε μη παραγωγικές δαπάνες και έξοδα. Με πρόσχημα την πανδημία εκταμιεύονται τεράστια ποσά μετατρέποντας τα πλεονάσματα σε ελλείμματα και αφαιρώντας από το δημόσιο διάλογο την ανάγκη διοχέτευσης πόρων σε πιο παραγωγικούς τομείς. Στο δημόσιο, το εργατικό κόστος και μάλιστα εν μέσω πανδημικής κρίσης και οικονομικής ύφεσης αυξάνεται, όταν στον ιδιωτικό τομέα, επιχειρήσεις αναστέλλουν τη λειτουργία τους και εργαζόμενοι οδηγούνται στην ανεργία. Εν μέσω πανδημίας παραχωρούνται μισθολογικές αυξήσεις που σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογούνται. Πρόκειται για ανυπόφορη πρόκληση σε βάρος εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι βλέπουν το χάσμα με τον δημόσιο τομέα να διευρύνεται.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τα στοιχεία που υπάρχουν οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου που αναμένεται να παραχωρηθούν αμέσως μετά τις εκλογές, θα εκτοξεύσουν το δημόσιο χρέος στα ύψη. Παράλληλα τον τελευταίο καιρό ανακοινώνονται κατά εκατοντάδες οι προσλήψεις και οι προαγωγές στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ειδικότερα μετά την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο τον Μάρτιο του 2016. Όπως έχει δημοσιευτεί, από τον Ιούλιο του 2020, τρείς μήνες μετά που ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις άνοιξαν παράθυρο για προσλήψεις και προαγωγές στο δημόσιο, μετά την επίμαχη εγκύκλιο του ΥΠΟΙΚ, που συνιστούσε παγοποίηση θέσεων.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με κοινή ανακοίνωση τους υποστήριξαν ότι οι εγκύκλιοι του ΥΠΟΙΚ δεν μπορούν να υποκαταστήσουν διατάξεις του νόμου που ορίζουν τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται για αποπαγοποιήσεις θέσεων.
Για όλες αυτές τις παρεκτροπές, τα αποτελέσματα των οποίων είναι ορατά, η Βουλή κάνει τα στραβά μάτια αφού προσφέρεται και στα κόμματα η ευκαιρία να λαϊκίσουν και να ψηφοθηρίσουν. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι επιλέγηκε η περίοδος αυτή για να επανατεθεί το θέμα της κατάργησης του προστίμου του 12% για όσους επιλέγουν να συνταξιοδοτηθούν στο 63ο έτος της ηλικίας τους αντί στο 65ο.
Το αρχικό αίτημα για ρύθμιση των συντάξεων τέθηκε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ΣΕΚ και ΠΕΟ, αλλά βρίσκει ένθερμους υποστηρικτές και στα κομματικά γραφεία.
Η υπουργός εργασίας Ζέτα Αιμιλιανίδου, που κλήθηκε πρόσφατα να σχολιάσει το επίμαχο αίτημα, προειδοποίησε ευθέως, ότι τυχόν κατάργηση του 12% θα επιφέρει στο ΤΚΑ ένα επιπρόσθετο ετήσιο κόστος το οποίο θα υπερβαίνει τα €100 εκ. πράγμα το οποίο, όπως επεσήμανε, θα θέσει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του ταμείου και τις συντάξεις των επόμενων γενεών.
Αυξήσεις πρόκληση στην Κεντρική
Κορυφαία πρόκληση όμως υπήρξε η απόφαση του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Ηροδότου, να προαγάγει μαζικά 97 υπαλλήλους, από το σύνολο των περίπου 380 υπαλλήλων που είναι στο οργανόγραμμα της εποπτικής αρχής.
Όπως εύστοχα σημειώνεται, παλαιότερα η Κεντρική Τράπεζα ήταν εκ των θεματοφυλάκων του μνημονίου, τόσο για το δημοσιονομικό, όσο και για το χρηματοοικονομικό σκέλος. Ήταν επίσης ο φορέας που προειδοποιούσε για τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής χαλάρωσης στο οικονομικό σύστημα. Κι όμως φανερώνοντας την εκμαυλότητα των καιρών, η Κεντρική Τράπεζα προχώρησε σε μια αβέβαιη από κάθε άποψη περίοδο να προαγάγει το ένα τέταρτο των υπαλλήλων της. Το χειρότερο όμως είναι ότι κανείς δεν συγκινήθηκε για την απόφαση αυτή.
