Οι πρόσφατες εξελίξεις στο ΔΗΚΟ, μονοπωλούν και όχι άδικα, το ενδιαφέρον της πολικής ζωής του τόπου. Οι παραιτήσεις έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, και ουδείς γνωρίζει μέχρι που θα φτάσουν.
Του Μιχάλη Παναγιώτου
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος καλείται να αντεπεξέλθει της ομολογουμένως εκρηκτικής εναντίον του κατάστασης, και να παρουσιάσει το εκλογικό του μέτωπο, ως αρραγές και ικανό να διεκδικήσει την Προεδρία του κράτους. Επικεφαλής ενός πολυκομματικού συνεταιρισμού, βρίσκεται στην πιο δύσκολη (μέχρι στιγμής) στιγμή του προεκλογικού του αγώνα. Να μετρά τα κουκιά ένα προς ένα.
Οι αντιφρονούντες
Από την παραίτηση του αντιπροέδρου του κόμματος Χρίστου Πατσαλίδη στις 20 Οκτωβρίου, άλλα οκτώ (8) μέλη υπέβαλαν επισήμως τις παραιτήσεις τους. Το μέλος της Κ.Ε του κόμματος Ανδρέας Ιατρόπουλος, ως επίσης και άλλα επτά (7) μέλη. Το κοινό σημείο των αντιφρονούντων, είναι η αιτιολογία του σκεπτικού τους. Ο κ. Ιατρόπουλος δεν μπήκε καν στον κόπο να αναπτύξει τη θεώρηση του, αρκέστηκε απλά να δηλώσει πως «οι λόγοι για τους οποίους ζητώ την παραίτηση μου από την Κεντρική Επιτροπή, είναι ακριβώς οι ίδιοι που επικαλέστηκε ο Αντιπρόεδρος του κόμματος μας Χρίστος Πατσαλίδης, τους οποίους υιοθετώ πλήρως» .
Καθίσταται ως εκ τούτου απροκάλυπτα φανερό πλέον, το μέτωπο που έχει αρχίσει να σχηματίζεται ενάντια στην υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου. Η μια παράμετρος έχει να κάνει με το ποσοτικό μέρος της έκτασης. Το ΔΗΚΟ δεν είναι μια ανεξάντλητη δεξαμενή στελεχών και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, ο κάθε ένας κομματικός στρατιώτης μετρά.
Μια δεύτερη και εξίσου σημαντική παράμετρος, έχει να κάνει με την ποιοτική αντιπολίτευση. Εν ολίγοις, ποια θα είναι τα επόμενα στελέχη που θα εκφράσουν δημόσια την αντίθεση τους με τον κ.Παπαδόπουλο, και πόση εκλογική επιρροή μπορούν να επιφέρουν. Η βασική αρχή είναι πως κάθε ψήφος χαμένη, θα καταλήξει κάπου αλλού. Οι δημοσκοπήσεις μέχρι στιγμής δείχνουν μάχη μέχρι τελικής πτώσης ανάμεσα σε Παπαδόπουλο και Μαλά. Είναι βέβαιο πως όλο το σκηνικό που έχει προδιαγραφεί, θα επιφέρει ένα κάποιο πλήγμα.
Το δώρο του Μάρκου:
Μέσα στο ζοφερό σκηνικό που έφτιαξαν οι αντιφρονούντες του κόμματος, ο Νικόλας Παπαδόπουλος δέκτηκε ένα ανυπολόγιστης σημασίας δώρο. Ο Μάρκος Κυπριανού, με μια άκρως συμβολική κίνηση, έθεσε ουσιαστικά εαυτόν στην υπηρεσία του εκλογικού επιτελείου του κ.Παπαδόπουλου. Τους δυο άνδρες συνδέουν κάποια κοινά στοιχεία. Το μεγαλύτερο αυτών είναι πως και οι δυο είναι κληρονόμοι ιστορικών και κοινώς αποδεκτών ονομάτων στο χώρο του κέντρου. Είναι δεδομένο πως μια τέτοια κίνηση του κ.Κυπριανού, θα συσπειρώσει ακόμη περισσότερο τη βάση του κόμματος, και θα προσδώσει μια ιδιαίτερη δυναμική στην όλη εκστρατεία.
Παρόλο το κλίμα ενθουσιασμού που (ενδεχομένως) να προκάλεσε η εξέλιξη αυτή, το όνομα του Μάρκου Κυπριανού, έχει ταυτιστεί και με μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου. Τη δολοφονική έκρηξη στο Μαρί, όταν ήταν Υπ. Εξωτερικών. Ασχέτως της όποιας δικαστικής εμπλοκής και κατάληξης, η θεσμική του ιδιότητα ήταν αρκετή για να τον ταυτίσει με το εν λόγω γεγονός. Είναι μια κηλίδα στη φήμη ενός πολιτικού που θα κληθεί να προωθήσει την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου.
Ο Σοσιαλιστικός χώρος:
Εξ’ αρχής την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου προέκρινε το κόμμα της ΕΔΕΚ. Μετά από αναπτυσσόμενη φημολογία πως ενδεχομένως ο κύριος Σιζόπουλος να διεκδικούσε για τον εαυτό του το ύπατο πολιτειακό αξίωμα του κράτους, εντούτοις ξεκαθάρισε από νωρίς πως δεν τον ενδιέφερε, και προέκρινε την ανάγκη σύστασης μιας ευρύτερης κεντρώας υποψηφιότητας υπό το Νικόλα Παπαδόπουλο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα δυο κόμματα (ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ), ενώνουν δυνάμεις ενόψει προεδρικών εκλογών. Τα δυο κατεξοχήν κόμματα του κέντρου, δεν έσπασαν ούτε αυτή τη φορά την παράδοση. Σήμερα όμως, η στήριξη της ΕΔΕΚ ήταν κάτι παραπάνω από αναγκαία για τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Παρόλο που χρονικά μέχρι εκείνη τη στιγμή ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ δεν είχαν προκρίνει δικό τους υποψήφιο, ήταν θέσφατο πως ο Νίκος Αναστασιάδης θα διεκδικούσε επανεκλογή. Ασχέτως των πολιτικών του πεπραγμένων, δεν παύει να θεωρείται μια δυνατή υποψηφιότητα, λόγω και του ρεύματος που τον ακολουθεί. Κανένα κόμμα δεν φάνταζε εκείνη τη στιγμή ικανό να τον αναχαιτίσει χωρίς συμμαχίες.
Το μεγάλο ερωτηματικό που προκύπτει στην περίπτωση της ΕΔΕΚ , είναι η συσπείρωση που θα επιτύχει στην πρώτη Κυριακή. Το 2013 τα δυο αυτά κόμματα ένωσαν και πάλι τις δυνάμεις τους, αυτή τη φορά για να υποστηρίξουν το Υπ. Εξωτερικών επί Τάσσου Παπαδόπουλου, Γιώργο Λιλλήκα. Η σύμπραξη αυτή δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για την ιστορία, το ποσοστό του 2013 ανήλθε στο 24,93%. Όταν ξαναστήθηκαν κάλπες στο νησί εξ΄ αφορμής των βουλευτικών εκλογών, το κόμμα του κ.Σιζόπουλου είδε τα ποσοστά του αγγίζουν το 6,18%, παρουσιάζοντας μάλιστα μείωση κατά 2,8%.
Κίνημα Αλλυλεγγύη
Εδώ και λίγα χρόνια εισήλθε στην πολιτική σκηνή του τόπου, το κίνημα Αλληλεγγύη. Στην ουσία αποτέλεσε την πρόταση διαμαρτυρίας της ευρωβουλευτού του ΔΗ.ΣΥ, δρος Ελένης Θεοχάρους, έναντι των θέσεων και πολιτικών του τέως κόμματος της. Ένεκα της ισχυρής της προσωπικότητας και των ξεκάθαρων αντικυβερνητικών της θέσεων στο κυπριακό, το κίνημα σκοπεύει να παρεισφρήσει στους κόλπους του ΔΗ.ΣΥ για προσέλκυση ψήφων. Αυτό το τελευταίο κομμάτι, το πέτυχε σε τεράστιο βαθμό, όταν ως βάπτισμα πυρός τις βουλευτικές του 2016, κατέλαβε και βουλευτική έδρα με ποσοστό 5,24%.
Η συμπόρευση της Αλληλεγγύης με την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου, είναι καίριας στρατηγικής σημασίας. Ενισχύει ακόμη περισσότερο το χάσμα του Ν. Παπαδόπουλου με την κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ, σε θέματα εθνικού ενδιαφέροντος.
Οικολόγοι
Το κίνημα των Οικολόγων, στη διάρκεια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη κρατούσε πάντα ψηλά τους τόνους της αντιπολιτευτικής του διάθεσης. Η απόφαση του να συμπορευτεί με τα κόμματα του ενδιαμέσου χώρου, φάνταζε ως η πιο ρεαλιστική επιλογή. Σε συνάντηση μάλιστα με τον κ.Παπαδόπουλο προτού παρθεί η συλλογική απόφαση για τη στήριξη του, ο κ.Περδίκης δήλωσε «ότι μόνο η συνεργασία των πέντε κομμάτων μπορεί να είναι αξιόπιστη και να καταθέσει ενώπιον της κοινωνίας και των πολιτών μια πρόταση ελπίδας για το μέλλον του τόπου στις προσεχείς προεδρικές εκλογές.»
Η κυβερνητική απόφαση για αλλαγή του εκλογικού νόμου λίγο μόνο καιρό πριν τις βουλευτικές του 2016, έφερε το Κίνημα σε ανοικτή ρήξη με το προεδρικό. Ο κ. Περδίκης μπορούμε καθ’ υπερβολή να πούμε, πως αποτέλεσε τον σημαιοφόρο της αντίδρασης. Ήταν πιθανόν το κύκνειο άσμα όποιας μελλοντικής προσέγγισης κυβέρνησης -Οικολόγων.
Ο πρόεδρος του κινήματος αποτελεί σήμα κατατεθέν στην πολιτική ζωή του τόπου. Δεν κρύβεται ποτέ πίσω από τα λόγια του, και διεκδικεί με πείσμα όσα θεωρεί δίκαια. Σαν φυσιογνωμία είναι ικανή να συσπειρώσει τον χώρο της Οικολογίας, και να προσδώσει στην υποψηφιότητα Παπαδόπουλου μια επιπρόσθετη διάσταση. Το 2016 εξασφάλισε 4,61% παρουσιάζοντας μάλιστα άνοδο ποσοστών.
Η αυτονόμηση Λιλλήκα
Μαζί με τους αντιφρονούντες στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ, ο κ. Παπαδόπουλος καλείται να αντιμετωπίσει ένα ακόμη εξίσου σημαντικό πονοκέφαλο. Τον σύμμαχο του το 2013, και παραλίγο συμπορευτή του Γ. Λιλλήκα. Ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών εξ’ αρχής φαινόταν να μην καλοβλέπει τη συσπείρωση πολιτικών δυνάμεων στο πρόσωπο του Ν. Παπαδόπουλου. Παρόλο που προσκλήθηκε σε συναντήσεις των δυνάμεων του Ενδιάμεσου, σε μια προσπάθεια σχηματισμού κοινής ατζέντας, ο κ. Λιλλήκας επικαλέστηκε στην ουσία προειλημμένη απόφαση και τράβηξε το δικό του δρόμο.
Αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη έχουν εγκαταλείψει το καράβι της Συμμαχίας. Ο κ. Λιλλήκας φαντάζει πιο αποδυναμωμένος από ποτέ, εντούτοις, ούτε εκείνη την ώρα της απομόνωσης δεν έβαλε νερό στο κρασί του. Το 6% του 2016 φαντάζει ως ακραίο σενάριο, λαμβανομένου υπόψη της εθελούσιας εξόδου στελεχών όπως ο Π. Μυλωνάς, Ν. Κουτσού, Σ. Αμερικάνος, Α. Μιχαηλίδης, Ε. Μάντολες, που αποδυναμώνουν αισθητά την όποια προοπτική ενδεχομένως να παρουσίαζε ο Γ. Λιλλήκας. Σε επιστολή μάλιστα που εξέδωσαν το Μάιο εξ’ αφορμής της παραίτησης τους, τονίζουν χαρακτηριστικά: «Θεωρούμε ότι τα οριστικά δεδομένα σε σχέση με τις υποψηφιότητες των Προεδρικών Εκλογών (Αναστασιάδης, Παπαδόπουλος και ΑΚΕΛ (με δικό του υποψήφιο) καθιστούν, την επιμονή σε μεμονωμένη υποψηφιότητα του Προέδρου της Συμμαχίας Πολιτών, εξαιρετικά προβληματική και επιζήμια»
Αυτόνομη Πλατφόρμα Πολιτών
Ως συνέχεια της παραίτησης από τη Συμμαχία Πολιτών, πολλά πρώην στελέχη, αλλά και προσωπικότητες με απήχηση στην κοινωνία, ίδρυσαν την Αυτόνομη Πλατφόρμα Πολιτών. Με προοπτικές μετεξέλιξης της σε εκλογική δύναμη τις ευρωεκλογές του 2019, η Πλατφόρμα μόλις πριν ένα μήνα με ποσοστό 87% τάχθηκε υπέρ της υποψηφιότητας Παπαδόπουλου. Είναι μια σημαντική τόνωση στο επιτελείο, αφού αποτελείται από προσωπικότητες με σαφή απήχηση σε ένα συγκεκριμένο εκλογικό σώμα.
Η στάση Νικόλα
Μέσα στο γενικότερο κλίμα που έχει σχηματισθεί μέχρι σήμερα, ο υποψήφιος Πρόεδρος Νικόλας Παπαδόπουλος έχει καταστήσει δημοσίως σαφές, πως ουδεμία πρόθεση έχει για διαγραφές των αντιφρονούντων. Προτιμά να κρατήσει χαμηλούς τόνους ούτως ώστε να μην οξυνθούν περαιτέρω τα πνεύματα, και φυσικά να μην προσθέσει χαρτιά στην τράπουλα των εσωκομματικών του αντιπάλων. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε σε πρόσφατη τηλεοπτική του παρουσία, θα πάρει και αυτός ψήφους από το ΔΗ.ΣΥ, οπόταν δεν ανησυχεί.
Οι επόμενες εβδομάδες και όσο φτάνουμε στις εκλογές αναμένεται να ρίξουν ακόμη περισσότερο λάδι στην ήδη υφιστάμενη φωτιά. Ως τότε, το προεκλογικό σκηνικό, μοιάζει με «πεδίον δόξης λαμπρό».
